קאווע שטיבל

אדנירם האט געשריבן:זיך זייפן מיט שעמפו [רינעדיגע], און זיך ווישן מיט א האנטוך, איז מותר אפילו אום שבת,

די זייפען מיט שעמפו אדער ליקוואד סאופ איז נאר מתיר די זייפ חלק אבער אויסקוועטשען האר מיט די הענט בשעת זייפען איז אסור און אויף דעם דארף מען אכט געבען. לכאורה איז בעסער צי ניצען אזא מין פלעסטיק ספאנדש וואס איז נישט סחיטה מחמת די פלעסטיק און כלאחר יד טאמער מ'קוועטשט אויף די האר

אדנירם האט געשריבן:כפי ששמעתי מפי הגאון רבי בן ציון וואזנער שליט"א.... און זיך ווישן מיט א האנטוך, "לכתחילה", אפילו אין שבת.

בנוגע די ווישען מיט א האנטעך איז שוין דא פריערדיגע גרויסע פוסקים וואס שרייבען קלאר אז ס'איז מותר.

איך וואונדער מיך פארוואס הייסן די שבע מצוות וואס די גוים זענען מחיוב "בני נח"? וואס האט דאס מיט נח און זיינע קינדער?
די גמרא אין סנהדרין דף נו רופט עס אזוי אהן, אין די לימודים זענען פון פסוקים וואס איז געזאגט געווארען פאר אדם הראשון.

נח איז די זיידע פון אלע גוים זינט די מבול האט אויסגעהרגעט דעם 'עולם'.
לכאורה איז עס ווי א זכיה וואס מ'וויל אים געבן ווייל א דאנק זיין צדקות האט די וועלט א קיום.

קל וחומר האט געשריבן:נח איז די זיידע פון אלע גוים זינט די מבול האט אויסגעהרגעט דעם 'עולם'.
לכאורה איז עס ווי א זכיה וואס מ'וויל אים געבן ווייל א דאנק זיין צדקות האט די וועלט א קיום.

איך קלער יעצט א פשוטע פשט. וואס איז לכאורה אמת. די גמרא דארט זאגט אז 6 מצוות איז אדם הראשון נצתוה געווארען און פאר נח האט מען מוסיף געווען די זיבעטע מצווה וואס איז אבר מן החי. ( ע"ע ברמב"ם פ"ט מה' מלכים ) אשע"כ רופט מען די שבע מצוות ע"ש "בני נח", ווייל נאר פון נח און ווייטער זענען זיי מצווה געווארען מיט 7 מצוות.

נישט לאנג צוריק האב איך אריינגעטראכט אין די מאמר חז"ל (מסכת עירובין י"ג ע"ב): "תנא לא רבי מאיר שמו אלא רבי נהוראי שמו, ולמה נקרא שמו רבי מאיר? שהוא מאיר עיני חכמים בהלכה".

כ'האב געטראכט א קשיא, אז אויב מ'האט אים גערופן ר' 'מאיר' ווייל ער איז מאיר עיני חכמים, וואלט מען אים פונקט אזוי געקענט רופן ר' 'נהוראי', וואס איז אויך א לשון פון ליכטיגקייט, און ער דערלייכט די עיני חכמים?!

ואמרתי לתרץ בדרך אפשר, אז היא הנותנת. זיין אריגינאלע נאמען איז געווען 'נהוראי', און ער איז דאך געווען א מאיר עיני חכמים, אויב וואלט ער פארבליבן מיטן נאמען 'נהוראי', וואלט קיינער נישט געקענט ארויסברענגען זיין ספעציעלע חשיבות מיטן זיין א מאיר עיני חכמים. משא"כ מיטן טוישן דעם נאמען צו 'מאיר', האט יעדער געכאפט אז זיין נאמען קומט דירעקט ארויסברענגען זיין ספעציעלקייט אלס 'מאיר עיני חכמים'.


וואס זאגט דער עולם צום געדאנק?

כ'האב אויך אזוי געלערנט פשוט אין גמרא.
אדער איז יתכן אז מאיר דוקא דמאיר לחכמים משא"כ מלשון נהוראי לא נשמע זה.

הרב שש, מ'קען אפשר לערנען פשט אזוי: נהורא איז טייטש א ליכט. מאיר איז טייטש א באלייכטער. וואס איז דער חילוק ? א ליכט איז נישט נוצליך אין די ליכטיגקייט ווייל שרגא בטיהרא לא מהני. משא"כ די רמז אויף ר' מאיר איז דאך אז אויך צעווישן ליכטיגע האט ער באלויכטן, אזויווי ס'שטייט מאיר עיני חכמים, דערפאר ריפט מען אים מאיר וואס טוט אנדייטן אז בכל אופן טוט ער אייביג באלייכטן.

שבתי וראיתי דקושיא מעיקרא ליתא ואי קשיא הא קשיא שבאמת מבואר בגמ' שהיה נקרא שמו נהוראי לפי שמנהיר עיני חכמים בהלכה ועל זה יש לתמוה איזה חילוק יש ביניהם.

[tag]קל וחומר[/tag]'ס ענטפער, אז אפשר שמלשון נהורא לא נשמע זה, און אזוי אויך [tag]נהורא נפישא[/tag]'ס ענטפער, אז נהוראי איז נישט אזוי חשוב ווי מאיר, איז אפגעפרעגט טאקע אדאנק נהורא'ס צווייטע תגובה, אז די נאמען פון ר' נהוראי איז אדאנק דעם וואס ער איז געווען א מנהיר עיני חכמים [אגב, נהוראי מיינט נישט א ליכטל, נאר באלייכטער].

נהורא נפישא האט געמאכט א טעות מיט זיין לעצטע תגובה, מיינענדיג אז ר' נהוראי שנקרא כן ע"ש שמנהיר עיני חכמים, איז ר' מאיר. ולא היא, ר' נהוראי וואס ווערט אפטמאל געברענגט אין ש"ס איז גאר א צווייטער. [הגאון משמרות כהונה (בחידושיו לקידושין דף נ"ד ע"א) הסביר דברי הגמרא הנ"ל, שמה שאמרו ולא נהוראי שמו, לא חוזר על רבי מאיר שהיה שמו ר' נהוראי, אלא על רבי נהוראי דעלמא. וכן כתב במסורת הש"ס (עירובין שם). והסכים עמהם רבי רחמים חי חויתה הכהן זצ"ל בכללי ש"ס ופוסקים שלו (בסוף ספר זכרי כהונה מהדורא בתרא) אות ו'. הגם שבהקדמת בן המהר"ם מלובלין לספרו, כתב שר' נהוראי ור' מאיר הם כינוים לר' נחמיה, והדבר דחוק].

נהוראי מיינט מיין ליכטיגקייט.
מנהיר מיינט באלייכטער.
מנהירי מיינט מיין באלייכטער.

מאיר מיינט באלייכטער.

האסט מסתם פארזען נהורא'ס ווערטער.

די גמרא איז זיך מתייחס צום נאמען 'נהורא' אלס א 'מנהיר עיני חכמים'. פון דעם איז דיין טעארעטישע תירוץ אפגעפרעגט. מנהיר און מאיר טראגט דאך יא דער זעלבער באדייט, און אויף נהורא דרש'נט די גמרא די זעלבע 'מנהיר' עיני חכמים ווי 'מאיר' עיני חכמים.

דערפאר קום איך צוריק צו מיין געדאנק.

שפתותיו דובבות, מען איז עוסק בתורת ר מאיר.
ר' מאיר הוה דייק בשמא (יומא פג,ב)

כפול

כפלי כפליים

אלע חיות בהמות אין חיות זענען דעטראנקען געווארען ביים מבול! פארוואס?!

בפשטות איז די הסבר ווי ס'שטייט אין רש"י ווייל אפילו וכו' נזקקין לשאינם מינם. אבער געוואלד, זיי זענען נישט קיין בר עונשין טא וואס איז די פראבלעם מיט דעם? חוץ אם נאמר אז די עצם השחתה איז גורם כליה.

אויף גוגעל מיטשעט זיך א גרויסן עולם מיט דער קשיא, אבער פאר איך קוק דארט, ווער קען צוצייכענען א מראה מקום.

א דאנק.

עוג מלך הבשן האט איבערגעלעבט ווייל ער איז געווען ערליך אדער וואס?
דאס אז ער איז געווען גרויס איז נישט קיין תירוץ, איז דען שווער פארן באשעפער אים אפצעווישן אונטער אן אויגנבליק?
איך טראכט אז אולי איז נתקדש געווארן ש"ש על ידו ביי זיין פגירה, ס'דא א שיטה אז ער איז געווען אליעזר עבד אברהם, אפשר פארן ראטעווען לוט, ווער ווייסט?
האט עס ערגעצוואו א מקור?

נעגעל וואסער האט געשריבן:אלע חיות בהמות אין חיות זענען דעטראנקען געווארען ביים מבול! פארוואס?!

בפשטות איז די הסבר ווי ס'שטייט אין רש"י ווייל אפילו וכו' נזקקין לשאינם מינם. אבער געוואלד, זיי זענען נישט קיין בר עונשין טא וואס איז די פראבלעם מיט דעם? חוץ אם נאמר אז די עצם השחתה איז גורם כליה.

אויף גוגעל מיטשעט זיך א גרויסן עולם מיט דער קשיא, אבער פאר איך קוק דארט, ווער קען צוצייכענען א מראה מקום.

א דאנק.

די פשטות וואס קומט ארויס פון די פסוקים איז אז דער רבש"ע איז נישט געווען צופרידן פונעם גאנצן בריאה, דאס איז בכלל נישט געווען אין פלאן, וינחם ה' וגו'.
ס'איז נישט געווען דוקא אן עונש פאר די בהמות, נאר ענדערש א כליה מצד ווייל זיי האבן נישט געדינט זייער תכלית (קיין נפ"מ וואס די סיבה דערצו איז געווען).
משל למה"ד, א מענטש בויעט א מאשין וואס דארף דינען א געוויסע תועלת, נאכן ענדיגן בויען זעהט ער אז די מאשין אנשטאט ער זאל דינען דעם תועלת איז עס מקלקל זאכן און זייעט אן כאאס, האט ער צענומען די מאשין ארויסגענומען די גוטע חלקים וואס קענען צונוץ קומען פארן קומענדיגן בעסערן מאשין און די איבעריגע האט ער אוועקגעווארפן.

איין פשט איז, ווייל די אדם איז תכלית הבריאה, און אלעס איז באשאפן לצורכו, און אויב מען איז נישטא קיין מענטשן, דארף מען נישט די גאנצע בריאה, וכן מדויק בהפסוקים, וינחם וגו' כי עשה את "האדם", אמחה את "האדם". רש"י סוף בראשית.

אקוראט. אדם הראשון האט באקומען א מתנה זיך צו משתמש זיין מיט די אלע באשעפענישן. אויב עס איז נישטא קיין מענטש, ווער דארף דען די איבעריגע בריאה? אלעס איז דאך בלויז געווען צוגעשטעלט פארן מענטש, דער מבחר הבריאה. אויב נישט דער מענטש, פארוואס דען זאל דער דזשיראף עקזיסטירן?

אי משום הא בלייבט דאך נח איבער, זיינע קינדער גייען דאך נהנה זיין פון די חיות ובהמות.

שבת איז מיר בייגעפאלן אז לכאורה איז נח "געגאנגען גרין" בלע"ז (ענווייראמענטאליסט) ווייל אויב נישט, וואס האט אויסגעפעלט די גאנצע אונטערשטע שטאק, יעדעס אינטש איז זיכער געווען פריים ריעל עסטעיט און ער וואלט ווען געקענט דאמפן אלע מיסט און אפפאל אינדרויסן, נאכמער, די עיפוש איז זיכער געווען אומדערטרעגליך זאל איינער פרובירן צו וואוינען מיט מיסט און צואה פאר דריי חדשים, נאר מן הסתם האט ער נישט געוואלט פאלוטען די ענווייראמענט.

וואס האט נח געהאט פון שיקן די יונה, ער וואלט געקענט ארויסקוקען פון פענסטער אויב ס'איז טריקן, ווייל אפילו אויב די יונה זאל טרעפן 100 מייל אוועק טריקן לאנד מיז ער נאכאלץ קוקן אויב דא ווי ער איז קען מען ארויסגיין.
פארוואס האט דער אייבירשטער געהייסן מאכן די תיבה אויף א מאס מיט אנווייזונגען וויאזוי צו מאכן די דאך, ער האט געקענט זאגן מאך א תיבה מיט גענוג פלאץ און זעה עס זאל זיין גוט weatherproofed.

החוקר האט געשריבן:וואס האט נח געהאט פון שיקן די יונה, ער וואלט געקענט ארויסקוקען פון פענסטער אויב ס'איז טריקן, ווייל אפילו אויב די יונה זאל טרעפן 100 מייל אוועק טריקן לאנד מיז ער נאכאלץ קוקן אויב דא ווי ער איז קען מען ארויסגיין.
.

נח האט געלאנדעט אויף א בארג ער האט געוואלט וויסן צי אינטען איז שוין אויך טריקען.


Sent from my SM-G930T using Tapatalk