ונבנתה העיר האט געשריבן:ווען דער א"ע שרייבט אז עס איז א סוד באציהט ער זיך נישט צו קבלה?
ברור אז נישט.
דער רמב"ן האט זיכער געהאטלטן אז יא,
אבן עזרא ויקרא יז ח ואם יכולת להבין הסוד שהוא אחר מלת עזאזל תדע סודו וסוד שמו כי יש לו חברים במקרא ואני אגלה לך קצת הסוד ברמז בהיותך בן שלשים ושלש תדענו:
שרייבט אויף דעם דער רמב"ן
והנה ר"א נאמן רוח מכסה דבר ואני הרכיל מגלה סודו שכבר גלו אותו רבותינו ז"ל וכו' ער איז מאריך מיט מבאר זיין עפ"י קבלה און ער ענדיגט צו והנה רמז לך ר"א שתדע סודו כשתגיע לפסוק ולא יזבחו עוד את זבחיהם לשעירים והמלה מורכבת וחביריה רבים והנה הענין מבואר זולתי אם תחקור מה ענין לשכלים הנבדלים ולרוחות בקרבן וזה יודע ברוחות בחכמת נגרומנסי"א ויודע גם בשכלים ברמזי התורה למבין סודם ולא אוכל לפרש כי היינו צריכים לחסום פי המתחכמים בטבע הנמשכים אחרי היוני אשר הכחיש כל דבר זולתי המורגש לו והגיס דעתו לחשוב הוא ותלמידיו הרשעים כי כל ענין שלא השיג אליו הוא בסברתו איננו אמת
קודם כל איז בכלל נישט זיכער אז דער אב''ע האט געמיינט די טיפע סוד פונעם רמב''ן, (כאטש אביסל איז אזוי משמע פון זיין צושטעל צו שדים) און אפי' יא איז דאס א יחיד במינו (צוזאמען מיט די סוד השבע) ווי די אב''ע מיינט טאקע תורת הסוד, איך האב נאכנישט געטראפן א איד וואס האט געלערנט און פארשטאנען מער ווי דריי פסוקים אב''ע און ער זאל האלטן אז ער מיינט טאקע תורת הסוד, רוב מאל איז ברור מתוכו אז ער מיינט א טיפע נקודה בתורת הדקדוק וכדומה,
והנה אומַר כלל בתורה, גם בדברי המקרא גם במשנה, ובכל מסכתות ובכל ברַיְתות ומכילתות: שאם מצאנו באחד הנזכרים, דבר שיכחיש אחד משלשה דברים: (א) האחד שקול הדעת הישרה, או (ב) כתוב מכחיש אחר בדרך סברא, או (ג) יכחיש הקבלה הנגמרה גמורה, מסורה, אז נחשב לתקן הכל כפי יכֹלתינו: בדרך משל, או תוספות אות או מלה על דרך לשונינו. ואם לא נוכל לתקן אל האמת אל דרך האמת בהתאמה לכללים הנ"ל,(תורת הדקדוק וכדומה) נאמר כי זאת החכמה, ממנו מאתנו נעלמת, כי יד שכלנו קצרה, ודעת בני דורינו חסרה. והדבר שהלאנו שהתקשנו לפרשו יהיה כספר מונח ונעזב, וחלילה לנו לומר שהוא שקר וכזב. גם לא נאמין שהוא כמשמעו, רק נאמין כי הכותב זה הסוד, הוא ידעו אבל לא אנו. כי יש בדברי הקדמונים סודות, על דרך משלים וחידות, שלא יבינום כל השומעים, ולבעל המחקר יהיו נודעים.
[tag]גראדעמעכעלע[/tag], גראדע די וואך האקט דער רמב"ן זייער שטארק קעגן דעם אבן עזרא כידוע אז צומאל שרייבט ער אויף איהם אז לשונו זהב און צומאל שרייבט ער אויף איהם אזוי ווי די וואך, ווייל דער אב"ע שרייבט אז אויב איז ריכטיג אז בת היתה לאברהם ובכל שמה וואלט געדארפט שטיין וה' ברך את אברהם בבכל, און אויף דעם שרייבט דער רמב"ן א לאנגע אריכות צו מסביר זיין עפ"י סוד די גמ' און ער ענדיגט צו
ואילו ידע זה המתהדר בסודותיו תאלמנה שפתיו מהלעיג על דברי רבותינו ולכן כתבתי זה לסכור פי הדוברים על הצדיקים עתק
עס נעמט א מאנקי בערך 3 שעה צו טרענירן א מענטש אים צו געבן באנאנעס יעדע פאר מינוט...
איך ברענג ארויף דעם אשכול לכבוד דעם ערשטן ארטיקל אינעם וועקער זמן חרותינו במשנת שפינאזא הגם דער שייכות מיט זמן חרותינו איז גאנץ קנאפ האב איך זייער הנאה געהאט פונעם ארטיקל ווי ער ברענגט שיין און תמציתדיג ארויס שפינאזאס בליק איך וויל נאר מעיר זיין אביסל קודם כל וואס ער הייבט אהן אז מען האט איהם מחרים געווען צוליב זיינע דיעות גראדע האלטן אסאך אז דער עיקר סיבה איז געווען ווייל ער האט בפועל עובר געווען און געווען א מומר למעשה נאך אן הערה הרב בענעדיקט ברענגט ארויס אז ער איז געווען א דעטערמעניסט און אלעס במציאות איז מחויב המציאות אבער למעשה צום סוף פיהרט ער אויס אז דער מענטש דארף זיין אקטיוו און נישט סתם זיך לאזן פיהרן וואס איז פונקט פארקערט פון דעטערמעניסם און למעשה איז דאס ממש באוואוסטע סתירה פון בחירה און ידיעה צום לעצט בין איך נייגעריג ווער איז דער שרייבער הרב בענעדיקט? ער איז א באקאנטער דא אין שטיבעל?
די רעדאקציע פון די וועקער האט פארגעלייגט אינעם זיבעטן באנד אז מען וועט זיך האלטן צו די סטאנדארטן פון ארטאדאקסישע אידישקייט. אריינווארפן איביסעלע פיליזאפיע וואס איז כנגד די תורה קען איך נאך פארשטיין ווען ס'פעלט אויס שטארק. אבער א גאנצע ארטיקל וואס איז א סתירה מיט די סטאנדארט פאראויגעלייגט ביים רעדאקציע איז מיר א חידוש. ספעציעל ווען די גאנצע שפיץ, כאפ, און מסקנה איז
אויך דעם אופן איז דער מענטש גענצליך פריי. דאס הייסט, דער באדייט פון פרייהייט איז אז מען איז נישט אפהענגיק אין עפעס וואס איז אינדרויסן פון דעם מענטש, נאר דער מענטש אליין קען זיך אויפפירן גענוי ווי זיין אייגענע מציאות דיקטירט.
פארדעם קען מען ברענגן די פיליזאפיע פון חובת הלבבות אדער אנדערע ארטאדאקסן וואס קומען צום זעלבן מסקנה.
אלס פארשטייט זיך לדעתי. איך האף אז איך האב קיינער נישט וויי געטאן.
mevakesh האט געשריבן:איך ברענג ארויף דעם אשכול לכבוד דעם ערשטן ארטיקל אינעם וועקער זמן חרותינו במשנת שפינאזא הגם דער שייכות מיט זמן חרותינו איז גאנץ קנאפ האב איך זייער הנאה געהאט פונעם ארטיקל ווי ער ברענגט שיין און תמציתדיג ארויס שפינאזאס בליק איך וויל נאר מעיר זיין אביסל קודם כל וואס ער הייבט אהן אז מען האט איהם מחרים געווען צוליב זיינע דיעות גראדע האלטן אסאך אז דער עיקר סיבה איז געווען ווייל ער האט בפועל עובר געווען און געווען א מומר למעשה נאך אן הערה הרב בענעדיקט ברענגט ארויס אז ער איז געווען א דעטערמעניסט און אלעס במציאות איז מחויב המציאות אבער למעשה צום סוף פיהרט ער אויס אז דער מענטש דארף זיין אקטיוו און נישט סתם זיך לאזן פיהרן וואס איז פונקט פארקערט פון דעטערמעניסם און למעשה איז דאס ממש באוואוסטע סתירה פון בחירה און ידיעה צום לעצט בין איך נייגעריג ווער איז דער שרייבער הרב בענעדיקט? ער איז א באקאנטער דא אין שטיבעל?
Sent from my Z717VL using Tapatalk
קוים באקומען, געליינט דאס צוערשט און זייער הנאה געהאט! דער שרייבער דערמאנט מיך אביסל אין [tag]מח שליט[/tag]'ס פענע און פארשטאנד. (אוי, איך בענק מיך צו אים.) יעצט קען עס איך אוועקלייגן און לייענען די איבריגע נאך מיינע עקזעמס. כ'האב נאר נישט געכאפט פונקטליך צום סוף פארוואס ער איז א כופר. אבער מסתמא איז עס אזוי ווי יעדע דרשה. מ'מוז עפעס אויפקומען צום סוף ווי אזוי ס'האט א שייכות צו די פרשה.
לפי שיטתו ווי דער שרייבער לייגט אים אראפ זעט צומיר אויס די סיבה צו היטן די תורה א פשוטע. ווי יעדע געזעץ בוך וואלט געדארפט זיין. מיט דעם טוישט מען זיך אליינס.
דאס איז נישט מייניגע, דאס איז אויך נישט פון באשעפער. דאס איז פון די מאדערנע אחיה השילוניס פון היינט.
פארוואס זאג איך אייך דאס? ווייל כל מי שאינו אומר דבר בשמם מתעטר בעטרה שאינו שלו ומביא בערות, גסות רוח ואמונות טפלות בעולם.
לגבי [tag]לעיקוואד[/tag]'ס תגובה פון הרגשים ברעליגיע איז דאס אביסל רעמיניסענט פון [tag]פרייוויליג[/tag]'ס ארטיקל אין וועקער 17.
"איך בין אפילו נישט זיכער אז איך עקזיסטיר, ווי אזוי קען איך זיין זיכער אז...?" - יאיר
"אלס וואס איך ווייס איז אז איך ווייס גארנישט (אחוץ דעם עצם פאקט)" - סקראטוס און אפילו אין דעם בין איך אויך נישט זיכער (וכן הלאה והלאה)
"איך בין אפילו נישט זיכער אז איך עקזיסטיר, ווי אזוי קען איך זיין זיכער אז...?" - יאיר
"אלס וואס איך ווייס איז אז איך ווייס גארנישט (אחוץ דעם עצם פאקט)" - סקראטוס און אפילו אין דעם בין איך אויך נישט זיכער (וכן הלאה והלאה)
הרב חיים הירשנזון זצ״ל (בעל שו״ת מלכי בקודש) שרייבט אין זיין מושגי שוא והאמת:
821421D3-EDF9-46C4-B56C-D5CBA6A7C5F3.jpeg
ווי מ׳זעהט טיטלט ער אים אפילו אלס ״צדיק״. ער האלט אז שפינאזע איז פשוט געווען א ״טועה״ ווי איידער אַן ״אפיקורוס״:
FABFCADB-889F-4014-9C75-BFCF0C3B1B53.jpeg
דאס גייט אפשר אין איינקלאנג מיט הרב הירשנזון׳ס שיטה אין וואס ווערט גערעכענט ווי ״כפירה״ בעיקר הח׳ מהרמב״ם אויף וואס שפינאזע האט זיך געדינגען. (ווי אויך מען אפשר דאך אריינקוועטשן שפינאזע׳ס שיטה בנבואה בעיקר הו׳.)
"איך בין אפילו נישט זיכער אז איך עקזיסטיר, ווי אזוי קען איך זיין זיכער אז...?" - יאיר
"אלס וואס איך ווייס איז אז איך ווייס גארנישט (אחוץ דעם עצם פאקט)" - סקראטוס און אפילו אין דעם בין איך אויך נישט זיכער (וכן הלאה והלאה)
"איך בין אפילו נישט זיכער אז איך עקזיסטיר, ווי אזוי קען איך זיין זיכער אז...?" - יאיר
"אלס וואס איך ווייס איז אז איך ווייס גארנישט (אחוץ דעם עצם פאקט)" - סקראטוס און אפילו אין דעם בין איך אויך נישט זיכער (וכן הלאה והלאה)
When, in 2012, a member of the Portuguese-Jewish congregation in Amsterdam insisted that it was finally time for the community to consider revoking the herem on Spinoza, the ma’amad, or lay-leaders, of the community sought outside counsel for such a momentous decision. They convened a committee – myself, along with three other scholars – to answer various questions about the philosophical, historical, political, and religious circumstances of Spinoza’s ban. While they did not ask us to recommend any particular course of action, they did want our opinions on what might be the advantages and disadvantages to lifting the ban
We submitted our reports, and more than a year passed without any news. Finally, in the summer of 2013, we received a letter informing us that the congregation’s rabbi had decided that the herem was not to be revoked. In his opinion, Spinoza was indeed a heretic. He added that while we can all appreciate freedom of expression in the civic domain, there is no reason to expect such freedom within the world of orthodox Judaism. Moreover, he asked rhetorically, are the leaders of the community today that much wiser and better informed about Spinoza’s case than the rabbis who punished him in the first place?
No doubt, Spinoza would have found the whole affair amusing. If asked whether he would like to be readmitted to ‘the people of Israel’, he would most likely have replied: ‘Do whatever you want. I couldn’t care less’
"איך בין אפילו נישט זיכער אז איך עקזיסטיר, ווי אזוי קען איך זיין זיכער אז...?" - יאיר
"אלס וואס איך ווייס איז אז איך ווייס גארנישט (אחוץ דעם עצם פאקט)" - סקראטוס און אפילו אין דעם בין איך אויך נישט זיכער (וכן הלאה והלאה)
