קאווע שטיבל

זי גייען זיין די קווייער ביים קאנצערט,
ליפא שרייבט אז זיי זענען די קווייער אויף רוב סידי׳ס!

איך זע א טרעפליכע רמז אין "ליפא אן בראדוויי"

מ'קען עס ליינען אזוי "ליפא אן בארד, וויי !!

סאשי פיש האט געשריבן:זי גייען זיין די קווייער ביים קאנצערט,
ליפא שרייבט אז זיי זענען די קווייער אויף רוב סידי׳ס!

ואלה שמותם?

זיי קוקן אלע טאקע אויס בארד ווייטאגלעך..

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=GQmno_nnTgQ[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=bnAKT1tuCoU[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=CU1lwkBv7II[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=92whNz__6r4[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=dFC-8xjSzoA[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=DQHI5BHrNys[/youtube]

איך בין נישט א ניו יארק טיימס טיאטער קריטיק, אבער אויב איך וואלט געווען וואלט איך געשריבן:

"די ליפא אן בראדוועי שאו איז א שאו וועגן ליפא מיט ווייניג בראדוועי, נישט א בראדוועי שאו געשפילט דורך ליפא"

זייער קינדעריש.

א שוואכע שושן פורים פארשטעלונג. א חוזק זענען אויך די וועלכע האבן פארפירט און געמיינט ווייס-איך-וואס קומט.

ס'איז ליפא'ס טיפישע קאנצערט פערפארמענס וואס מ'קען זעהן ביי א געווענליכע חתונה, באגלייט מיט אביסעל טאנצער, און ליפא אנגעטוהן מיט אן אווערסייזט קורצע רעקל. ליפא'ס טאלאנט האט קיינמאל נישט געשטעקט אין לייוו פערפארמענס, מילד גערעדט.

ליפא ליפא ווי איז דיין בראדוועי?

http://jewishmusicreport.com/2014/01/01 ... o-gallery/

Dear Friends,

I want to take this opportunity to thank everyone in the audience who participated in my momentous event; and I extend my apologies to those who couldn’t make it to the show, regardless of the reason. To those who simply rode the train in from Brooklyn, and to those who flew in all the way from Israel and Canada, thank you. To the man who came with his own private jet to give his son the birthday gift of Lipa on Broadway, thank you again. Baruch Hashem we had a full house at the Town Hall, packed with Yidden of every stripe and type. Since the beginning of my career, I’ve never had such a diversely mixed audience, ranging from completely secular Jews to recognized Rabbonim. There were even some Jewish celebrities out there, including Michoel Schnitzler, Moshe Laufer, Yossi Green, Gershy Moskowitz, Yanky Katina, Yoeli Greenfeld, Moishy Krauss of Hamishoririm, Yoely Polatchek of Zmiros, Moishy Schwartz of Klik Orchestra, and Naftali Moshe Schnitzler. These stars in the Jewish music industry rarely attend concerts as guests, but they were most welcome guests at Lipa on Broadway. Looking out at the crowd from the stage, I think I got a tiny glimpse of the achdus we will all get to see when Moshiach comes. There was such a powerful energy in the theater on Dec. 29; so much positive feedback and enthusiasm, that it uplifted everyone involved in the performance. It certainly gave me the strength and determination to carry on with my work for the next fifteen years, iy’H.
My story was immediately internalized and accepted. At the final curtain call, I felt understood and validated by the many friends and fans who were there to support me. I want everyone to know that I took a big risk in staging this show. Quite a few people asked me, “Why don’t you call the musical by another name? Why advertise yourself on Broadway and invite criticism?” My answer to them was that I believe in being honest. I’m not trying to hide what I do, because I have nothing to hide. What I advertised, is what my audience got: Pure, kosher entertainment with a Yiddishe taam, that was current and cutting edge.
Before I knew what the turnout would be like, I was ready to perform at the Town Hall just for my wife and kids, if need be. I had resolved to act like a true artist, and perform no matter who was watching. But Hashem knew my intentions were genuine. That’s why, not only did He send me a jam-packed crowd, I had a crowd that represented the entire spectrum of Yiddishkeit. And when we, as a nation, project that kind of togetherness and friendship, the Shechina surely resides among us.
I know without a doubt that we spread a tremendous Kiddush Hashem that night. Everyone who worked with me on this show was profoundly affected by its message, and by the upstanding, honorable and unique qualities that we members of Klal Yisroel displayed throughout its production and presentation. One of the cast members was a man named Brandon Lopez, who played the Jewish dancer. He is an orphan, whose father had warned him when he was alive, to steer clear of Jewish people in general and Chassidim in particular. His father passed away not long after that cautioning, from a massive heart attack. And just a few months later, Brandon met me. He told me in the course of our working together that I had completely changed the way he viewed the Jewish people. He said, “I’m sure my father is looking down from Heaven now, and he’s proud that I had a part in a Jewish play. I think my father knows now that he was wrong about you.” What a kiddush Hashem we made!
Some people have been questioning what I got out of the show. Did it have any kind of impact on me personally? My answer is an unequivocal yes. A day after performing in the show, I woke up with a new inspiration. Having played the part of both Rebbe and therapist, I gave advice to Max that I realized I had to internalize myself. Since the show was really in essence about my own life, the guidance I gave the Jewish dancer was really addressed to me. In the play I encouraged Max to focus on the positive, and to disregard all negativity, as that would undoubtedly make him stronger. So why shouldn’t that same advice work in my own favor? Then and there I decided that from that day forward, I would not pay any attention to pessimism. I will no longer read, listen to, or focus on, those who want to badmouth or denounce me. I don’t need to take into account every negative opinion about me that’s posted online or in print. Following my own script, I have chosen to stay positive and self-assured. Because as long as I know in my heart that I am doing right; as long as I believe that I am staying true to my hashkafos and Torah values, I don’t have to apologize or defend myself to anyone. I will follow Dus Pintele.
With gratitude to Hashem and to all of you,

מנשה לוסטיג האט געשריבן:כ'מיין אז וויפיל מ'האט געשאלטן פארן שפיל, וועט מען האבן נאכדעם באמת וואס צו בילן..

וואס איז געבליבען ? איז דא אויף וואס צו בילן ?

איין ליפא קען בילן יעצט

בלשון חסידים תתקדש

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=jq68OzffvDA[/youtube]

איך האב געקוקט עטליכע קליפס פון דעם שאוי,
איך קען אייך צוזאגן אז אלע וואס זענען דארט געווען און נישט ארויסגעלאפן כדי שלא לבייש את ליפא, וועלן באקומען שכר אויף יענע וועלט.
אזוי נישט פראפעשינעל צו זיין, א שרעק!

ליפא ליפא וואו דיין טאלאנט???

קאווע טרינקער האט געשריבן:איך האב געקוקט עטליכע קליפס פון דעם שאוי,
איך קען אייך צוזאגן אז אלע וואס זענען דארט געווען און נישט ארויסגעלאפן כדי שלא לבייש את ליפא, וועלן באקומען שכר אויף יענע וועלט.
אזוי נישט פראפעשינעל צו זיין, א שרעק!

ליפא ליפא וואו דיין טאלאנט???

איז זינג: ליפא ליפא וואו דיין טאלאנט? טאלאנט טאלאנט וואו דיין ליפא ?

אינטערוויא מיט ליפא
http://m.forward.com/articles/191398/li ... ond/?p=all

בין דער איינציגסטער וואס ווען איך זעה איר נאמען אויף אן ארטיקל מיש איך גראד ווייטער? זי איז קיינמאל גארנישט מחדש, שרייבט זייער פלאטשיג אן קיין שום אינטעלעקטועליזם. זאג מיר דעם ענין און איך וועל דיר זאגן איר מסקנא. Very predictable.

yatzmachp האט געשריבן:בין דער איינציגסטער וואס ווען איך זעה איר נאמען אויף אן ארטיקל מיש איך גראד ווייטער? זי איז קיינמאל גארנישט מחדש, שרייבט זייער פלאטשיג אן קיין שום אינטעלעקטועליזם. זאג מיר דעם ענין און איך וועל דיר זאגן איר מסקנא. Very predictable.

האב אביסל generosity. זי לערנט זיך נאך. צופאליג איז די ליפא שטיקל טאקע נעווען פיל מיט cliches און גארנישט מחדש געווען, אבער איך האב געלייענט א שטיקל ווי זי באשרייבט איר עקספיריענס פון זיך מיזן אפשניידן די האר און איך האב דעמאלס אפגעמאכט אז ס'איז דא האפענונג פאר איר אלץ שרייבער. יענע שטיקל איז געווען honest, נישט trite or sentimental -- זייער גוט געשריבן.

yatzmachp האט געשריבן:בין דער איינציגסטער וואס ווען איך זעה איר נאמען אויף אן ארטיקל מיש איך גראד ווייטער? זי איז קיינמאל גארנישט מחדש, שרייבט זייער פלאטשיג אן קיין שום אינטעלעקטועליזם. זאג מיר דעם ענין און איך וועל דיר זאגן איר מסקנא. Very predictable.

איך מיין אז צו הערן פרימעט גאלדבערגער רעדן איז מער אינטרעסאנט ווי צו ליינען אירע אפיניאנס. די איידיעס (געדאנקען) וועלכע זי ברענגט ארויס זענען אויך גאנץ אינטרעסאנט, אבער דער אקסענט און חיתוך הדיבור איז געבליבן אריגינאל און פארציילט פון איהר ארץ מולדת, און די קאמיוניטי פון וועלכע זי קומטו. ה"ה קרית יואל, מאנרא.

פידלער האט געשריבן:

yatzmachp האט געשריבן:בין דער איינציגסטער וואס ווען איך זעה איר נאמען אויף אן ארטיקל מיש איך גראד ווייטער? זי איז קיינמאל גארנישט מחדש, שרייבט זייער פלאטשיג אן קיין שום אינטעלעקטועליזם. זאג מיר דעם ענין און איך וועל דיר זאגן איר מסקנא. Very predictable.

האב אביסל generosity. זי לערנט זיך נאך. צופאליג איז די ליפא שטיקל טאקע נעווען פיל מיט cliches און גארנישט מחדש געווען, אבער איך האב געלייענט א שטיקל ווי זי באשרייבט איר עקספיריענס פון זיך מיזן אפשניידן די האר און איך האב דעמאלס אפגעמאכט אז ס'איז דא האפענונג פאר איר אלץ שרייבער. יענע שטיקל איז געווען honest, נישט trite or sentimental -- זייער גוט געשריבן.

דאס איז אויך זייער א שיינע שטיקל, זי באשרייבט איר אינערליכע און אויסערליכע טראנספארמאציע פון תמימות'דיג מאנראו ווייבל, צו וואס זי איז היינט.

געפילטע: ייש"כ פאר ברענגען דעם לינק צו פרימעט גאלדבערגער'ס הערליכן עססיי אין "פארווארד". ס'גיט א סאך חומר למחשבה און פארענטפערט עטליכע לעבנסוויכטיגע פראגן וואס האט מיך אייביג געבאדערט. צו זענען מיר געבוירן אזוי עקסטרעמיסטיש-נאריש פון ששת ימי בראשית. אדער זענעון מיר אזוי געווארן מיט דער צייט.

איך מוז דיר זאגן איך בין איר ממש מקנא.

On a cold spring evening last year, my Jewish literature professor took his Sarah Lawrence College class to a klezmer performance by the band Zion80, a mash-up inspired by the music of Shlomo Carlebach and Fela Kuti.
Inside the small, stuffy room at The Stone, a music venue in New York City, I watched students tap their fingers to the klezmer afrobeat. One fan shook his head violently in what I can describe only as a seizure. Talk about a performance.