אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
[tag]ונבנתה העיר[/tag], סתם פאר אינטרעסאנט'קייט, נעמען נישט די ווערטער וואס די שטעלסט צי צו די בילדער אוועק פון זייער חשיבות, צו זיין בילדער העכער פון אותיות, דער געדאנק איז דאך אז די בילדער זענען אזאנע, וואס דער מענטש קען גלאצען אויף זיי, און ווערן אינספערירט ערגעץ ווי במעמקי הנפש, און א פלאץ ווי אותיות און טערמינען אדער באגריפען עקזעסטירן נישט, א ריינע אינספעראציע אן קיינע לבושים? בין כך ובין כך, ונבנתה א דאנק פאר די ארבייט, ונבנתה גיי אן מיט די ארבייט, ווייל די אינספערירסט מיר טעגליך, און יעדן טאג איז דאס א נייע סארט.
כוכב האט געשריבן:די ווערטער פון ונבנתה זענען אויך בילדער אויף וועלכע מ'קען גלאצן וכו'.
איך הער, דיין תגובה איז גאנץ געקינצעלט, וגם יש בה משום אמת. אבער למעשה לאמיתו של דבר, ווערטער וועלן אלעמאל בלייבען א געוויסע לבוש און געוויסע צימצום, מה שאין כן עמקות ופנימיות הנפש, וואס ווערט נתעורר בשעתן קוקען אויפן בילד.
כוכב האט געשריבן:די ווערטער פון ונבנתה זענען אויך בילדער אויף וועלכע מ'קען גלאצן וכו'.
אודה ולא אבוש אז צומאל גלאץ איך און גלאץ און פארשטיי נישש דעם שייכות צווישן דעם בילד און די אותיות. אפשר דאס איז טאקע די כונה. ונבנתה זאגט אונז: קוקט, דאס איז די בעסטע קעפשאן וואס איך האב געטראפן, מוז דאך זיין אז עס איז נישטא קיין אותיות צוצושטעלן דערצו.
כוכב האט געשריבן:די ווערטער פון ונבנתה זענען אויך בילדער אויף וועלכע מ'קען גלאצן וכו'.
אודה ולא אבוש אז צומאל גלאץ איך און גלאץ און פארשטיי נישש דעם שייכות צווישן דעם בילד און די אותיות. אפשר דאס איז טאקע די כונה. ונבנתה זאגט אונז: קוקט, דאס איז די בעסטע קעפשאן וואס איך האב געטראפן, מוז דאך זיין אז עס איז נישטא קיין אותיות צוצושטעלן דערצו.
הייסט עס אדרבה, טאקע מיט די קעפשאן'ס ברענגט ונבנתה ארויס און איז אונז ממחיש דעם געדאנק אז די בילדער זענען העכער פון אותיות! יאיר א גאונות!
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
אחד העם האט געשריבן:[tag]ונבנתה העיר[/tag], סתם פאר אינטרעסאנט'קייט, נעמען נישט די ווערטער וואס די שטעלסט צי צו די בילדער אוועק פון זייער חשיבות, צו זיין בילדער העכער פון אותיות, דער געדאנק איז דאך אז די בילדער זענען אזאנע, וואס דער מענטש קען גלאצען אויף זיי, און ווערן אינספערירט ערגעץ ווי במעמקי הנפש, און א פלאץ ווי אותיות און טערמינען אדער באגריפען עקזעסטירן נישט, א ריינע אינספעראציע אן קיינע לבושים? בין כך ובין כך, ונבנתה א דאנק פאר די ארבייט, ונבנתה גיי אן מיט די ארבייט, ווייל די אינספערירסט מיר טעגליך, און יעדן טאג איז דאס א נייע סארט.
אחד העם: אזוי ווי דו ביסט דאך א ספרא רבה, וויל איך דיר מעורר זיין איבער א וויכטיגע נקודה. דאס ווארט...Inspire/inspired...ווערט אויף אידיש ארויסגעזאגט און געשריבן..."אינספירירט"...אנדערש ווי "אינספערירט"...!...כצ"ל לפענ"ד...!
ונבנתה, דיין לעצטע בילד וואס די האסט געשטעלט פארמאגט און זיך עפעס אן אינסוף'דיגער טיפקייט, דאס פנימ'ל פון דעם קליין קינד קען מען באטראכטען שעות, די השראה וואס קומט ארויס פון דעם איז א ביטערע/פרייליך בערבוביא, מען שטייט אנטקעגן דעם צוטומעלט און פארלוירען, די בילד איז כולל און זיך כמה מיני רגשות, להשלמה וואלט איך זייער געוואלט וויסען די היסטאריע אונטער דעם בילד.
בערל, שכויח פאר די הערה, וועט מען דארפען מעיין זיין, גוגל פירט מיך צו ביידע, און די ריכטיגע דארף מען לכאורה בעסער זוכען.