משלי שש - פרק ד' [אחרון]
נשלח: דאנערשטאג סעפטעמבער 08, 2016 6:59 pm
[center]משלי שש.[/center]
[center]פרק א': דאס מענטשליכע זעהל.
פרק ב': הבריאה - עבר הווה ועתיד.
פרק ג': האדם, מידותיו, ואלקיו.
פרק ד': בין אדם לחבירו, שונות[/center]
א. היט זיך פון דיינע פריינט; אמאל מיטן אראפנעמען דעם טיטל ר' פונעם 'פריינט', ווערט ער - 'פיינט'.
ב. רעספעקטיר אנדערע מיינונגען, איבערהויפט ווען זיי זענען אין קאנטראסט פון דיינע.
ג. א באקאנטע פראזע איז 'ליבע איז אין די לופט'. איך זאג 'ליבע איז לופט'; לופט איז אמאל קאלט, אמאל הייס, אבער לופט איז לופט.
ד. ווען א קענסער פאציענט ציט ארויף א שמייכל אויפן בלאסן געזיכט, כאפט מען די ריכטיגע באדייט פון א שמייכל.
ה. לאכן ווי וויינען איז אנטלויפן פון מציאות; אויב אנטלויפן – זאל שוין זיין מיט א לאך.
ו. מער פון וויפיל דו האסט מורא פון דיין שונא, האב מורא אז דו האסט א שונא.
ז. כנגד ארבעה בנים דברה תורה: דער חכם לערנט זיך פון יענעמ'ס טעותים; דער רשע זעט יענעמ'ס טעותים; דער תם לערנט זיך פון די אייגענע טעותים; און דער שאינו יודע לשאול גלייבט אז ער באגייט נישט קיין טעותים.
ח. דער בהמה איז מער צופרידן מיט זיין שטיקל היי, ווי דער מענטש מיט זיין שטיקל סטעיק.
ט. ווען איינער זאגט 'איך בין א נאר און איך גלייב', גלייב איך אים כאטש האלבוועגס; די ערשטע האלב.
י. ווען א פייער פלאקערט דורך העלצער, ברענט עס לאנג; ווען א פייער פלאקערט אויף דורך בענזין, פאלט עס שנעל אנידער.
יא. דער וואס גלייבט אין זיך און לערנט חכמה, ווערט א חכם; דער וואס גלייבט נישט אין זיך און דערפאר לערנט ער נישט חכמה, בלייבט א נאר; דער וואס גלייבט אין זיך און דערפאר לערנט ער נישט חכמה, ווערט א טיפש.
יב. ווען דער לייב ברימט דערשרעק דיך נישט, ווען ער איז נאנט צו דיר ברומט ער נישט.
יג. דער קאלט-לאגישער וויסנשאפטלער, ווערט נאר געטריבן אדאנק זיין רגש.
יד. קאפיטאליזם איז טייטש, אז 90 פראצענט לעבט נישט ברייט אדאנק 10 פראצענט וואס לעבט ברייט; קאמוניזם איז טייטש, אז 95 פראצענט לעבט קוים אדאנק 5 פראצענט וואס לעבט ברייט.
טו. האלבע פאקטן זענען ערגער פון גאנצע ליגנטס.
טז. ווען דער ווייסער ווערט פארשעמט, פרייט ער זיך אז מ'קען כאטש זען אז ער איז פארשעמט געווארן; ווען דער שווארצער ווערט פארשעמט, פרייט ער זיך אז מ'קען נישט זען אז ער איז פארשעמט געווארן.
יז. ווען לאגיק האט חתונה מיט געפיל, ווערט באשאפן מאראל.
יח. צומאל האט גאט אויך ליב צו שפילן 'באלל' – אונזער כדור הארץ.
יט. אין שפיטאל שפירט זיך א מענטש אומעטיג, ווייל עס דערמאנט אים אז דארט האט זיך אנגעהויבן זיין לעבן.
כ. מוזיק איז ווי אפיום; אונטער איר השראה קען מען דורכגיין שוועריקייטן, אונטער איר השפעה קען מען באגיין שוועריקייטן. אבער ווען מ'ניכטערט זיך אויס פון אפיום, בלייבט מען די זעלבע מענטש ווי פריער.
כא. צאמצוהאלטן שטארקע געביידעס, דארף מען האבן ערד מיט מאראסט.
כב. ווען דו לאכסט פונעם שווארצער'ס ברייטע נאז, דערמאן דיך פונעם שטירמער'ס קאריקאטורן פונעם אידישן נאז.
כג. דער חילוק צווישן די חכם און די תם איז אין די מאס געלעזטע ביכער; דער חילוק צווישן די חכם און די טיפש איז אין די וועג פון לעזן דעם ערשטן בוך.
כד. איין זאך וואס מיר קענען זיך לערנען פון היסטאריע, אז מיר לערנען זיך נישט דערפון.
כה. משלי שש האט מיר געלערנט, ווי גרינג א מענטש קען אנשטעלן א פנים ווי טיפע דענקער.
-------
בן מאה פסוקים אנכי היום.
[center]פרק א': דאס מענטשליכע זעהל.
פרק ב': הבריאה - עבר הווה ועתיד.
פרק ג': האדם, מידותיו, ואלקיו.
פרק ד': בין אדם לחבירו, שונות[/center]
א. היט זיך פון דיינע פריינט; אמאל מיטן אראפנעמען דעם טיטל ר' פונעם 'פריינט', ווערט ער - 'פיינט'.
ב. רעספעקטיר אנדערע מיינונגען, איבערהויפט ווען זיי זענען אין קאנטראסט פון דיינע.
ג. א באקאנטע פראזע איז 'ליבע איז אין די לופט'. איך זאג 'ליבע איז לופט'; לופט איז אמאל קאלט, אמאל הייס, אבער לופט איז לופט.
ד. ווען א קענסער פאציענט ציט ארויף א שמייכל אויפן בלאסן געזיכט, כאפט מען די ריכטיגע באדייט פון א שמייכל.
ה. לאכן ווי וויינען איז אנטלויפן פון מציאות; אויב אנטלויפן – זאל שוין זיין מיט א לאך.
ו. מער פון וויפיל דו האסט מורא פון דיין שונא, האב מורא אז דו האסט א שונא.
ז. כנגד ארבעה בנים דברה תורה: דער חכם לערנט זיך פון יענעמ'ס טעותים; דער רשע זעט יענעמ'ס טעותים; דער תם לערנט זיך פון די אייגענע טעותים; און דער שאינו יודע לשאול גלייבט אז ער באגייט נישט קיין טעותים.
ח. דער בהמה איז מער צופרידן מיט זיין שטיקל היי, ווי דער מענטש מיט זיין שטיקל סטעיק.
ט. ווען איינער זאגט 'איך בין א נאר און איך גלייב', גלייב איך אים כאטש האלבוועגס; די ערשטע האלב.
י. ווען א פייער פלאקערט דורך העלצער, ברענט עס לאנג; ווען א פייער פלאקערט אויף דורך בענזין, פאלט עס שנעל אנידער.
יא. דער וואס גלייבט אין זיך און לערנט חכמה, ווערט א חכם; דער וואס גלייבט נישט אין זיך און דערפאר לערנט ער נישט חכמה, בלייבט א נאר; דער וואס גלייבט אין זיך און דערפאר לערנט ער נישט חכמה, ווערט א טיפש.
יב. ווען דער לייב ברימט דערשרעק דיך נישט, ווען ער איז נאנט צו דיר ברומט ער נישט.
יג. דער קאלט-לאגישער וויסנשאפטלער, ווערט נאר געטריבן אדאנק זיין רגש.
יד. קאפיטאליזם איז טייטש, אז 90 פראצענט לעבט נישט ברייט אדאנק 10 פראצענט וואס לעבט ברייט; קאמוניזם איז טייטש, אז 95 פראצענט לעבט קוים אדאנק 5 פראצענט וואס לעבט ברייט.
טו. האלבע פאקטן זענען ערגער פון גאנצע ליגנטס.
טז. ווען דער ווייסער ווערט פארשעמט, פרייט ער זיך אז מ'קען כאטש זען אז ער איז פארשעמט געווארן; ווען דער שווארצער ווערט פארשעמט, פרייט ער זיך אז מ'קען נישט זען אז ער איז פארשעמט געווארן.
יז. ווען לאגיק האט חתונה מיט געפיל, ווערט באשאפן מאראל.
יח. צומאל האט גאט אויך ליב צו שפילן 'באלל' – אונזער כדור הארץ.
יט. אין שפיטאל שפירט זיך א מענטש אומעטיג, ווייל עס דערמאנט אים אז דארט האט זיך אנגעהויבן זיין לעבן.
כ. מוזיק איז ווי אפיום; אונטער איר השראה קען מען דורכגיין שוועריקייטן, אונטער איר השפעה קען מען באגיין שוועריקייטן. אבער ווען מ'ניכטערט זיך אויס פון אפיום, בלייבט מען די זעלבע מענטש ווי פריער.
כא. צאמצוהאלטן שטארקע געביידעס, דארף מען האבן ערד מיט מאראסט.
כב. ווען דו לאכסט פונעם שווארצער'ס ברייטע נאז, דערמאן דיך פונעם שטירמער'ס קאריקאטורן פונעם אידישן נאז.
כג. דער חילוק צווישן די חכם און די תם איז אין די מאס געלעזטע ביכער; דער חילוק צווישן די חכם און די טיפש איז אין די וועג פון לעזן דעם ערשטן בוך.
כד. איין זאך וואס מיר קענען זיך לערנען פון היסטאריע, אז מיר לערנען זיך נישט דערפון.
כה. משלי שש האט מיר געלערנט, ווי גרינג א מענטש קען אנשטעלן א פנים ווי טיפע דענקער.
-------
בן מאה פסוקים אנכי היום.
מיינע ספרים חיצונים זענען מליבא לפימא לא גליא.