קאווע שטיבל

איך האב נעכטן געהערט א וואונדערליכע ערשט האנטיגע מעשה אויף הגר"מ פיינשטיין, וואס איז נאך קיינמאל נישט נתפרסם געווארן אין ערגעץ, און איז א הערליכע עפיזאד אויף דעם איש חי ורם בענקים, און איך האב עס געוואלט ארויפלייגן אין 'זיין אשכול' אין ק"ש. למרבה פליאתי ראיתי, אז פונקט אויף דעם גאון מופלג, פוסק הדור, מרומם קרנה של תורה בארה"ב, איז נישטא קיין אשכול.

אלזא בין איך דא קובע אן אשכול לכבודו - הגם איך בין נישט אין די גיסטע יעצט צו שרייבן זיין ביאגראפיע, און יעדער זאל צולייגן משלו.

[center]***[/center]

עס איז באקאנט אז רבי משה איז געווען א מופלג בענוה אויף א משונה'דיגער אופן. אומצאליגע מעשיות זענען דערציילט געווארן דערוועגן, וואו פילע מענטשן האבן זעלבסט צוגעזען מיט די אויגן ווי דער 'האיש משה' איז דער 'ענו מאוד מכל האדם'.


פון די באקאנטע אנעקדאטן איז, אז איינער האט אמאל גערופן אין גאס צו זיין חבר - מיטן נאמען משה - 'משה!', און רבי משה פיינשטיין האט זיך אויסגעדרייט מיט א נאטורליכע פשטות מיינענדיג אז מ'רופט אים. ס'איז אים נישט איינגעפאלן אז קיינער וואלט נישט געהאט די חוצפה אים צו רופן מיטן נאמען.

עס איז אויך באקאנט, און עס איז געבליבן באשטעטיגט אין זיינע בענדער שו"ת אגרות משה, אז כמעט יעדע שואל הלכה האט צוריקבאקומען אן ענטפער 'לידידי' הרב וכו', טראצדעם וואס ער האט נישט געהאט קיין אנונג ווער דער שואל איז. דער סיבה איז געווען פשוט, אז יענער זאל זיך שפירן אין די הימלען אז רבי משה באצייכנט אים אלס זיין ידיד...!


אבער די מעשה וואס איך האב נעכטן געהערט, אז א 'שאקינג סטארי', אריינקלערנדיג אז דאס איז א יחיד במינו'דיגע התנהגות, פון אט דעם צדיק מופלג, און זאל עס דא פאראייביגט ווערן לעולמי עד:

[center]***[/center]

א חבר מיינע האט ממש לעצטנס אנגעטראפן אין א געוויסע געשעפט עפעס אן עלטערע גוי, וואס איז געווען נאנט מיטן געשעפטס אייגנטומער. איינמאל איז ער דארט געווען היבש פרי, און יענער גוי פרעגט אים אויב ער האט שוין געדאוונט, מיין חבר האט אים געענטפערט אז יא, און געפרעגט אויב ער איז נישט צופעליג א איד - וויבאלד ער פרעגט זיך נאך און ווייסט פונעם ווארט 'דאווענינג'.

צו זיין וואונדער, האט אים יענער געענטפערט אז יא, דער 'גוי' איז גאר א איד פון די איסט-סייד, וואס זיין גאנצע משפחה איז געווען זייער שוואך אין אידישקייט כדרך שאר אנשי אמעריטשקע בימים ההם, און דערפאר איז ער נישט אויסגעוואקסן פרום.

נאכן שמועסן אביסל, זאגט אים יענער אומוויסנדער איד [ער האט ממש גארנישט מיטגעהאלטן דעם היינטיגן פרומען לעבן. ממש עכט אפגעהאקט פון זיין אפשטאם ליידער], אז ער האט געוואוינט בשכינות פון עפעס א רב, וואס ער ווייסט נישט אויב מיין חבר האט בכלל אמאל געהערט פון אים, אבער ער האט אים זייער געשעצט. ווען מיין חבר האט אים געפרעגט דער נאמען פונעם רב, האט אים יענער געענטפערט: א ראביי מיטן נאמען 'משה פיינשטיין'...

ווי פארשטענדליך האט אים מיין חבר געזאגט, אז דער איז נישט סתם עפעס א 'ראביי', און ער איז נישט נאר באוואוסט אין עפעס א געגענט'ל אין איסט-סייד, נאר איז ברייט בארימט איבערן גארער וועלט אלס איינע פון די גרעסטע ראבייס אין זיין צייט, און אין יעדע ביהמ"ד געפונען זיך זיינע ספרים א.א.וו. יענער האט הנאה געהאט, זאגנדיג אז דער ראביי איז באמת געווען א חשוב'ע מענטש, און דאן האט ער דערציילט די פאלגענדע אנעקדאט וואס האט זיך אפגעשפילט מיט אים זעלבסט, בשייכות'ן 'ראביי'.

ליינט און שטוינט!

דער איד איז דאן געווען א בחור'ל, וואס האט נעבעך כמעט נישט געהאט קיין שייכות מיט אידישקייט, און האט כמעט גארנישט געוואוסט וועגן אידישקייט. געוואוינט האט ער אויפן זעלבן גאס ווי רבי משה פיינשטיין, און יעדעס מאל ווען רבי משה איז אריבער זיין הויז און האט אים געזען, האט ער אים געבעטן אז ער זאל קומען דאווענען אין שול אום שבת - קענטליך מיטן רצון אביסל מקרב צו זיין דעם אומוויסנדן בחור'ל. דער בחור האט זיך געשפירט אומבאקוועם, אבער האט געהאט דרך ארץ פארן ראביי.

איינמאל ווען רבי משה האט אים געבעטן ער זאל קומען דאווענען, האט זיך דער בחור'ל גענומען מוט, און זיך געוואגט צו פארשטעלן א טענה צום 'ראביי': איך שפיר נישט קיין שום טעם און געשמאק אין דאווענען, פארוואס זאל איך קומען צום דאווענען? איך האב ליב צו שפילן באלל מיט מיינע חברים, אפשר זאל דער ראביי קומען מיטהאלטן מיין שפיל?! צו זיין וואונדער, האט אים רבי משה געענטפערט אויפן פלאץ: ווייסטו וואס? לאמיר מאכן א 'דיעל', דו קומסט דאווענען און איך קום מיטהאלטן דיין 'באלל געים'!

דער בחור האט נישט געהאט קיין ברירה, און איז געקומען דאווענען אין שול. אינמיטן וואך, האט ער צו זיין גרויסע שאק געזען ווי דער הויכגעשעצטער ראביי קומט אריבער מיטהאלטן זיין באלל געים מיט זיינע חברים! ער האט זיך געשעמט אז ער האט ווירקליך געמאכט דעם חשוב'ן רב קומען, אבער רבי משה האט זיך אראפגעזעצט מיט א פשטות, און מיטגעהאלטן דעם גאנצן געים!!!

"די נעקסטע פאר וואכן, בין איך יעדע שבת געקומען דאווענען אין שול, כאטש אונזער 'דיעל' איז געווען אויף איין שבת..." - האט דער אומוויסנדער איד'ל אויסגעפירט פאר מיין חבר - - -


דאס האט ער דערציילט ריכטיג 'משיח לפי תומו', נישט וויסנדיג אפילו אז דער 'ראביי משה פיינסטין' איז גאר געווען און פארבליבן נערץ ונקדש, אלס דער פוסק הדור.

זייער שיין. נאר א קליינע הערה אויף די קעפל: עס איז דריט האנטיג, נישט ערשט האנטיג!!

עס איז נישט ממש אומריכטיג, וויבאלד עס איז נישט קיין ערשט האנטיגע עפיזאד 'מיט' רבי משה פיינשטיין, נאר 'אויף'. דהיינו, כ'האב עס געהערט ערשט-האנטיג אויף אים, כלומר, ממקור נאמן...

----
חברה, ס'איז דא אזויפיל צו דערציילן אויף דעם גדול בישראל. הייבטס אן צו שרייבן וואס ענק ווייסן!

געהערט האב איך א מעשה אז אמאל האט ר' משה געטרינקן א קאווע און מען האט עם געזאגט נאכדעם אז די מילך איז חלב סתם וואס ער האט מתיר געווען, האט ער אויסגעבראכן די קאווע... (איך ווייס נישט צי ער האט עס אויסגעבראכן פון זיך אליינס, אדער מיט א פינגער וכדו')

טמיר האט געשריבן:געהערט האב איך ממקור נאמן (לשיטתך ערשט-האנטיג) אז אמאל האט ר' משה געטרינקן א קאווע און מען האט עם געזאגט נאכדעם אז די מילך איז חלב סתם וואס ער האט מתיר געווען, האט ער אויסגעבראכן די קאווע... (איך ווייס נישט צי ער האט עס אויסגעבראכן פון זיך אליינס, אדער מיט א פינגער וכדו')

אינטערסאנט אז ביי עהם אינדערהיים איז געווען חלב עכו"ם (בלשונו חלב קאמפעני ובלשון אחר חלב סתם) הגם ער האט נישט געטרינקען דערפין
(געהערט ערשט האנטיג)

Sent from my Fire Phone using Tapatalk

באמת א געוואלדיגער סיפור, שש.

ר"מ איז מן הסתם געווען דער איינציגער בדורינו וועלכער האט נאך געשריבן ריכטיגע תשובות ווי אמאל. נישט דער זאגט-יענער זאגט-און איך ווייס נישט.

אין די ליטא האט ער געהאט א ברודער בדומה לו, ר' מרדכי דאכציך. כ'מיין אז ר' חיים עוזר האט געזאגט: זיצן זיך צוויי ברידער פארשטופט אין רוסלאנד און שרייבן תשובות ווי [כ'געדענק שוין נישט].

צוויי לייכט-הארציגע אנעקדאטן:

ר"מ פלעגט טיילן היתר הוראהס רעכטס און לינקס. היו אומרים אז ער שרייבט צו זיין טעלעפאון נומער אז ווען יענער באקומט א שאלה זאל ער אים קענען רופן...

איין איידעם האט ער געהאט א צדיק פון א איד. דער צווייטער איז געווען הצדיק טענדלער הידוע. האט ער געזאגט וואס ס'שטייט ביי לוט, חתניו לוקחי בנותיו; איינער איז חתניו, דער צווייטער איז לוקחי בנותיו...

ונבנתה העיר האט געשריבן:איין איידעם האט ער געהאט א צדיק פון א איד. דער צווייטער איז געווען הצדיק טענדלער הידוע. האט ער געזאגט וואס ס'שטייט ביי לוט, חתניו לוקחי בנותיו; איינער איז חתניו, דער צווייטער איז לוקחי בנותיו...

שטומט עס אז ער זאל האבן גערעדט אזוי?
עס זעט מיר נישט אויס. נישט מצד זיין איידלקייט. און אויך האב איך קיינמאל נישט געהערט אדער געזען אזא כאפ אדער ציפעדיגע טייטש. ס'פאסט מער אז אנדערע האבן עס געזאגט אויף אים.

ירח בן יומו: אז מ'רעדט שוין (איך נעם נישט קיין שטעלונג אדער מיינונג איבער קיין שום איד. ויבוא שמעקי ויברר אחרת. ואח"כ יתנצל שלא הבנתי טוב... ) : ביי די לויה פון הרהגה"צ ר' משה פיינשטיין זצ"ל האטציך הרב טענדלער אויפגעשטעלט און אנגעהויבן זאגן די הספד בזה הלשון..מיין שווער ע"ה האט געמאכט 2 טעותים...האטציך דער עולם כולם פה אחד אנגערופן. די ערשטע טעות האט ער געמאכט אז ער האט דיך גענימען פאר אן איידעם...

ר' משה האט געזאגט פאר א נאנטע מיינער - זיינס א תלמיד, אז אין די יונגע יארן האט ער נישט פארשטאנען וואס דאס מיינט שכחה. (אזוי ווי א בלינדער פארשטייט נישט זעהן)

מיין פעטער, זז"ג האט מיר פארציילט אז, אלס נייער אימיגראנט נאך די מלחמה האט ער געוואוינט אין די איסט סייד, בשכינות פון הרב ר' משה פיינשטיין זצ"ל. ווען ר'איז אמאל געגאנגען פרעגן א שאלה ביי איהם, האט ר' משה געפסקנ'ט לחומרא. האט איהם מיין פעטער געפרעגט אז די ר"מ שליט"א האט דאך געשריבן אין די שו"ת אויף די זעלבע שאלה לקולא. האט איהם ר' משה געענטפערט. דארט האב איך טאקע געשריבן לקולא. אבער פאר דיר פסק'ן איך לחומרא...!
ויסכר פי דוברי גאוה ובוז על צדיק תמים וישר...!

ס'איז דא אזויפיהל מעשה'ס אויף די עניוות זיינע.
איך האב דער וואך געהערט אז אמאל ביים שיעור, וואס כל מיני טיפוסים פון דער איסט סייד (אגב, ס'איז דא איד פון דארט, אירווינג בענדזשאמין, וואס שרייבט צומאל אין המודיע. ער האט געשריבען א בוך אויף זיין לעבען, ווי ער שרייבט דארט אז אפילו היינט דרייען זיך א גרויסע סומע משוגעים אין דער איסט סייג און דאס איז צוליעב דער רוח פון ר' משה זצ"ל וואס גיבט זיי א געפיהל אז דא וועט מען זיי מקרב זיין!) פלעגען אריינקומען און זאגאר אריינהאקען. איין מאל האט ר' משה דערמאנט א ירושלמי ווי דער נאמען פון די אמורא איז געווען אומגעווענדליך. דער טיפוס האט ארויסגערופען "וואס פארא נאמען איז דאס?"
האט ר' משה גע'ענטפערט"וואס איז שלעכט? אזוי ווי איך הייס פיינשטיין, האט ער געהייסען אבא קרטונגא", מיט אזא פשטות כאילו מ'שמועסט ביי וועטשערע.

ס'איז דא פיהל מעשה'ס וואס דרייען זיך אין די עולם הישיבות וואס זענען נישט אזוי באקאנט אינדערויסען. האפעדיג וועט מען עס ארויפלייגען.

אדנירם האט געשריבן:פון די באקאנטע אנעקדאטן איז, אז איינער האט אמאל גערופן אין גאס צו זיין חבר - מיטן נאמען משה - 'משה!', און רבי משה פיינשטיין האט זיך אויסגעדרייט מיט א נאטורליכע פשטות מיינענדיג אז מ'רופט אים. ס'איז אים נישט איינגעפאלן אז קיינער וואלט נישט געהאט די חוצפה אים צו רופן מיטן נאמען.

בעיני ראיתי ביי רבינו הברך משה זצ"ל ווען ער איז געווארן רבי, און באקומען א גבאי מיט'ן זעלבן נאמען משה פר"מ, ווען משה האט געטיילט שריים פלעגן מענטשן שרייען "משה" פלעגט זיך דער רבי אויסדרייען קיקן ווער עס ריפט אים

אדנירם האט געשריבן:עס איז אויך באקאנט, און עס איז געבליבן באשטעטיגט אין זיינע בענדער שו"ת אגרות משה, אז כמעט יעדע שואל הלכה האט צוריקבאקומען אן ענטפער 'לידידי' הרב וכו', טראצדעם וואס ער האט נישט געהאט קיין אנונג ווער דער שואל איז. דער סיבה איז געווען פשוט, אז יענער זאל זיך שפירן אין די הימלען אז רבי משה באצייכנט אים אלס זיין ידיד...!

א חבר מיינער איז אריין צו ר' משה זצ"ל אלס בחור בעטן א המלצה בריוו, הערענדיג אז יענעמס טאטע איז א מלמד, האט ער זיך אויפגעשטעלט פאר א "קינד פון א מרביץ תורה"
שפעטער ביים שרייבן די המלצה בריוו האט ער געשריבן אויף אים הרב ווייל ער איז א "קינד פון א מרביץ תורה"

ס'האט מיר דערציילט הרב אברהם חיים שטיינווארצל שליט"א אז ווען ער איז געווען א קינד האט אים זיין פאטער געשיקט ערב פסח מיטן קערה צו ר' משה ווייל ס'האט געהאט אזעלעכע אויסגעשניצטע צורות דערויף און ס'גייט אריין בשאלה לא תעשה לך פסל.
ווען ער איז אנגעקומען מיטן שאלה האט ר' משה זיך באלד געגעבן א כאפ אויף און געבעטן די רעביצין זאל שוין ברענגן א האמער... זי האט געמיינט אז ער וויל צוברעכן דעם קערה איז זי געווען סקעפטיש, למעשה האט זי עס געברענגט און ר' משה האט ארויסגענומען זיין אייגענע קערה וואס איז געווען גענוי די זעלבע ווי שטיינווארצל'ס און האט זיך נישט בארואיגט ביז ער האט דאס גלאט געמאכט לחלוטין.
ער האט שוין געוואוסט וואס ער האט צו טוהן.

איך האב אמאל געהערט, אז רבי משה פיינשטיינ'ס טעכטער זענען אפגעריקט א היבשע פאר יאר איינע פון אנדערן, וויבאלד אין רוסלאנד איז געווען א פראבלעם מיטן מקוה.

שמעתי שתי גירסאות:
1. די מקוה איז געווען אביסל פראבלעמאטיש, און הגם רבי משה האט עס מתיר געווען פאר אנדערע וויבאלד ס'איז נישט געווען קיין אנדערע אפציע אונטער קאמוניזם, דאך האט ער מחמיר געווען פאר זיך.
2. די מקוה איז געווען כשר וישר, נאר ער האט געוואוסט אז די קג"ב/נקוו"ד וועט נאכקוקן זיין ווייב וואו זי גייט אין מקוה, און וועלן אפשפארן די מקוה [וואס איז געווען אויסבאהאלטן], און דערפאר האט ער איר אפגעהאלטן פון גיין אין מקוה כדי אנדערע זאלן יא קענען גיין.

קען איינער באשטעטיגן איינע פון די גירסאות?

די מעשה איז ברייט באקאנט אינ'ם עולם הישיבות, און מ'האט עס שפעטער דוכט זיך געדרוקט אין די הקדמה צום נייעם באנד פון אגרות משה.
די יעווסעקציע האט פארמאכט די ארטיגע מקוה. ר' משה האט משכנע געווען די באאמטע צו בויען א שווים באד פאר די איינוואוינער און ערלעדיגט מיט די ארכיטעקט אז ס'זאל זיין א כשר'ע מקוה. אין תשובות רעדט ער ארום די התירים אויף וואס ער האט זיך פארלאזט. ער האט אבער זיך נישט פארלאזט אויף דעם און ער האט זיך אפגעשיידען פון זיין ווייב במשך יענער יארען. א תלמיד וואס האט נארוואס חתונה געהאט האט געפרעגט צו ער מעג מחמיר זיין, האט ער גע'ענטפערט ניין. פארוואס? "ווייל איך האב חתונה געהאט בימים כתיקונם און אדעתא פון א כשר'ע מקוה לכתחילה, דעריבער דארף איך נישט נאכגעבען. דו האסט חתונה געהאט אדעתא פון אזא מקוה און דו האסט זיך מחייב געווען שאר כסות ועונה און דו מעגסט נישט מחמיר זיין אויף איהר חשבון"

דערמאנט די מעשה וואס איז געווען אין ברוקלין עטליכע יאר צוריק וואס מיין ברודערס חבר איז געווען דערביי.

מען איז געקומען אין כולל בעהטן א מנין צום לוויה פאר א עלטערע רוסישע איד. ביים לוויה האט זיין ווייב געזאגט זי וויל זאגן אפאר ווערטער, נו האט מען איר צוליב געטון.

זי איז צוגעגאנגן צום נפטר און געזאגט הויך בזה''ל ''יאנקעל זאג זיי עס איז ניט געווען קיין וואסער איז ניטא קיין קינדער''.

עס איז נישט געווען קיין טרוקן אויג ביי די באטייליגטע.

דארף נאך דעטאלען.

תמונה יפה ונדירה מהג"ר משה פיינשטיין זצ"ל:

הרב ציטראן, דער באקאנטער מגיד שיעורים, האט דערציילט די פאלגענדע עפיזאד, וואס טראצדעם וואס דער מדובר איז נישט רבי משה פיינשטיין נאר א היינטיגער ראש ישיבה, איז עס פארט א וואונדערבארער עפיזאד וואס דערמאנט אביסל אין רבי משה פיינשטיין'ס מעשה, און איז ווערד ארויסגעהויבן צו ווערן.


עפעס א בחור אין ישיבה איז קראנק געווארן און איז געלעגן אין שפיטאל. מטבע הדברים איז דער ראש ישיבה געקומען מבקר חולה זיין. דער מדובר איז הגאון ר' מלכיאל קאטלער שליט"א - ראש ישיבת בית מדרש גבוה דלעיקוואד. ר' מלכיאל איז אריין אין שפיטאל מיט זיינע באגלייטער, זיך נאכגעפרעגט וואו דער בחור ליגט, און צוקומענדיג צום טיר פונעם בחורל'ס צימער האט ער געגעבן א בליק אריין און איז גלייך ארויסגעגאנגען.

ער האט אנגעהויבן זיך ארומצודרייען איבערן גאנצן שטאק ארויף און אראפ פאר א האלבע שעה, ווען זיינע באגלייטער שטייען מיט צועפנטע אויגן נישט פארשטייענדיג וואס ער וויל. דערנאך איז ער אריין אינעם צימער פונעם בחור, ער האט אים מבקר חולה געווען, געשמועסט אפאר מינוט, און פארלאזט די שפיטאל.


איין באגלייטער האט אים געפרעגט פשט אין זיין זיך דרייען אין שפיטאל אזוי לאנג, און ר' מלכיאל האט אים געענטפערט ווי פאלגענד: "איך האב געגעבן א בליק אריין אין צימער, און באמערקט ווי דער בחור האלט אינמיטן קוקן טעלעוויזיע. ער איז נעבעך א חולה וואס האט נישט וואס צו טון מיט די צייט, קוקט ער טעלעוויזיע".

"אויב וואלט איך אריינגעקומען אין צימער ווען ער האלט אינמיטן קוקן טעלעוויזיע, וואלט ער זיך געשפירט אומבאקוועם. דער גאנצער ציל פון ביקור חולים איז דאך אים צו מאכן שפירן גוט, אויב איך קום אריין ווען ער קוקט טעלעוויזיע וואלט ער זיך שוין גארנישט געשפירט גוט, ונמצא בטל שכרו בהפסדו. דערפאר האב איך מחליט געווען צו ווארטן ביז ער וועט אויפהערן קוקן טעלעוויזיע, אזוי וועט ער זיך נישט שפירן אומבאקוועם".

אזוי האט ער געווארט איבער א האלבע שעה, כדי נישט צו געבן אן אומבאקוועמער הרגשה פארן בחור'ל!


דאס איז שוין א השגה פון א 'היינטיגער'.
רבותי, מיר קענען זיך נאך נעמען...

אדנירם האט געשריבן:איך האב אמאל געהערט, אז רבי משה פיינשטיינ'ס טעכטער זענען אפגעריקט א היבשע פאר יאר איינע פון אנדערן, וויבאלד אין רוסלאנד איז געווען א פראבלעם מיטן מקוה.

שמעתי שתי גירסאות:
1. די מקוה איז געווען אביסל פראבלעמאטיש, און הגם רבי משה האט עס מתיר געווען פאר אנדערע וויבאלד ס'איז נישט געווען קיין אנדערע אפציע אונטער קאמוניזם, דאך האט ער מחמיר געווען פאר זיך.
2. די מקוה איז געווען כשר וישר, נאר ער האט געוואוסט אז די קג"ב/נקוו"ד וועט נאכקוקן זיין ווייב וואו זי גייט אין מקוה, און וועלן אפשפארן די מקוה [וואס איז געווען אויסבאהאלטן], און דערפאר האט ער איר אפגעהאלטן פון גיין אין מקוה כדי אנדערע זאלן יא קענען גיין.

קען איינער באשטעטיגן איינע פון די גירסאות?

א דריטע גירסא וואס איך האב געהערט, אז די עמטליכע מקוה איז געוועהן פארשפארט דורך די רוסען, איז אבער געוועהן באהאלטענע מקוואות וואס מען האט געקענט ניצען, האט אבער ר' משה נישט געוואלט, ווייל אסאך אידען האבען זיך נישט מוסר נפש געוועהן, און נישט געגאנגען אין די באהאלטענע מקוואות, האט ר' משה חושש געוועהן אז טאמער וועט זיין רעבעצען האבען א קינד וועלען די מענטשען זאגען אז זי גייט אויך נישט אין מקוה, ממילא דארפען זיי אויך נישט.
ע"כ שמעתי. והבוחר יבחר.

איך האב געהערט א מוראדיגע מעשה מיט ר' משה פון זיינס א תלמיד רב סנאו
איין מאהל א וואך פלעגט די ביהמ"ד זיין אפען און יעדער וואס האט געהאט א שאלה איז געקומען פרעגן
איינמאהל איז אריין געקומען א פרוי און פארציילט מיט יללות אז זי איז א מלחמה איבערלעבער און נאכען קריג איז נשט געווען קיין געהעריגע עדות אז איר מאן איז געהרג'ט געווארן
חוץ פון איין מענטש וואס האט געזאגט אז ער האט געזעהן ווי מען שיסט אים אריין אין א גרוב און ער האט אים דערקענט פון זיין גענאק {בעק חלק פון זיין קאפ}
איז זי געגאנגען צו א רב און ער האט געגעבן א היתר זי האט חתונה געהאט מיט דעם היתר און געוואונט אין אמעריקא געהאט אפאר קינדער
איינמאהל איז זי געפארן קיין ארץ ישראל מיט איר משפחה און דארט זעהט זי הרוג עומד על רגליו ביי א נויזסטענד
איז זי געקומען צו ר' משה פרעגן מה עליה לעשות
האט רק משה איהר געפרעגט די נאמען פון די רב און איהר געהייסן איבערפארציילן די מעשה
די תלמידים וואס זענען געשטאנען דערנעבן האבען נישט געקענט פארשטיין א פרוי וואס קוים רעדט צווישן די טרערין
נאכען פארציילן נאכאמאהל האט ער איהר געהייסם פארציילן א דריטען מאהל ביים פערדן מאהל האט זי געגעבן א שריי "שוין שוין ער האט מיך נישט געגעבן קיין רשות"
די תלמידים האבען געשטוינט פון די רוח הקודש האט ער געזאגט אז ער קען דעם רב און ער איז זיכער אז די אייבישטער וואלט נישט געזאזט ארויסקומען אזא טעות פון זיין מויל