לאמיר אויסניצן דעם אימשאצבארן מתנה וואס מיר פארמאגן: עברית
נשלח: דינסטאג יאנואר 24, 2017 4:04 am
ווייניג מענטשן אין די וועלט קענען פליסיג ליינען זייערס א שפראך וואס איז געשריבן געווארן מיט פיר הונדערט יאר צוריק, יידיש פון פיר הונדערט יאר צוריק איז קוים פארשטאנדבאר פאר מאדערן יידיש רעדנדע, שעיקספיר אויך פון פיר הונדערט יאר צוריק קוקט כמעט נישט אויס ווי ענגליש פאר א מאדערנער ענגליש רעדנדער.
נאך ווייניגער מענטשן קענען ליינען שריפטן פון איבער טויזנט יאר צוריק, אראבערס וועלעכע ליינען די קוראן און לאטייניש רעדנדע, אייסלענדיש רעדנדע, זענען פון די וואס קענען דאס באווייזן. ענגליש איז נאך דעמאלס ניטאמאל געבוירן געווארן.
אבער נאך א קלענערע צאל זענען די וואס קענען פליסיג ליינען שריפטן געשריבן מיט קרוב צו דריי טויזנט צוריק. פון אט די געציילטע זענען טייל הינדוס וועלעכע זענען פליסיג אין סאנסקריט, און בענגלאדעשער וועלעכע זענען פליסיג אין טאהאלי, און אידן וועלעכע זענען פליסיג אין שפת עבר. רוב היינטיגע פאפולערע שפראכן זענען נאך ווייט נישט געבוירן געווארן דעמאלס.
לאמיר נאר אריין טראכטן וואס פאר אן אומשאצבארער אוצר דאס איז צו קענען פליסיג ליינען שריפטן פון טויזנטע יארן צוריק ככתבם וכלשונם. דאס איז א דירעקטער פענסטער צו גאר ווייטע פארגאנגענע צייטן. מיר זענען ערמעגליכט צו זעהן עפעס וואס אנדערע קענען נישט זעהן, עס איז אזויווי מיר זאלן קענען זעהן בילדער פון יענע גאר ווייטע תקופות אינדערצייט וואס אנדערע קענען זיי נישט זעהן.
די לשונות זענען קלאר און פארשטענדליך, מיר האבן די בילדער פאר די אויגן, די דירעקטע לשונות פון כותבים פאר איבער צוויי טויזנט יאר צוריק, לאמיר נאר אויפמאכן די אויגן און זיי באטראכטן, שפאצירן צווישן זייערע ליניעס, באטאפן די ווייטע אמאל מיט די בלויזע הענט. און אודאי לאמיר נישט לאזן דרשנים ומוסרנים פארנעפלען און דערווייטערן זייער קלארקייט און ארגינעלקייט, כי קרוב אלך הדבר מאוד.
נאך ווייניגער מענטשן קענען ליינען שריפטן פון איבער טויזנט יאר צוריק, אראבערס וועלעכע ליינען די קוראן און לאטייניש רעדנדע, אייסלענדיש רעדנדע, זענען פון די וואס קענען דאס באווייזן. ענגליש איז נאך דעמאלס ניטאמאל געבוירן געווארן.
אבער נאך א קלענערע צאל זענען די וואס קענען פליסיג ליינען שריפטן געשריבן מיט קרוב צו דריי טויזנט צוריק. פון אט די געציילטע זענען טייל הינדוס וועלעכע זענען פליסיג אין סאנסקריט, און בענגלאדעשער וועלעכע זענען פליסיג אין טאהאלי, און אידן וועלעכע זענען פליסיג אין שפת עבר. רוב היינטיגע פאפולערע שפראכן זענען נאך ווייט נישט געבוירן געווארן דעמאלס.
לאמיר נאר אריין טראכטן וואס פאר אן אומשאצבארער אוצר דאס איז צו קענען פליסיג ליינען שריפטן פון טויזנטע יארן צוריק ככתבם וכלשונם. דאס איז א דירעקטער פענסטער צו גאר ווייטע פארגאנגענע צייטן. מיר זענען ערמעגליכט צו זעהן עפעס וואס אנדערע קענען נישט זעהן, עס איז אזויווי מיר זאלן קענען זעהן בילדער פון יענע גאר ווייטע תקופות אינדערצייט וואס אנדערע קענען זיי נישט זעהן.
די לשונות זענען קלאר און פארשטענדליך, מיר האבן די בילדער פאר די אויגן, די דירעקטע לשונות פון כותבים פאר איבער צוויי טויזנט יאר צוריק, לאמיר נאר אויפמאכן די אויגן און זיי באטראכטן, שפאצירן צווישן זייערע ליניעס, באטאפן די ווייטע אמאל מיט די בלויזע הענט. און אודאי לאמיר נישט לאזן דרשנים ומוסרנים פארנעפלען און דערווייטערן זייער קלארקייט און ארגינעלקייט, כי קרוב אלך הדבר מאוד.