קאווע שטיבל

שלום עליכם אלע חשובע קאווע שטיבל מיטגלידער.

שוין א לאנגע צייט וואס איך דריי זיך דא ארום, איך ליין און איך שעפ פון די גרויסע אוצרות פון מחשבה וואס ליגט דא באגראבן אין שטיבל; ווען עס האט אבער אנגעהויבן ארויסצוקומען דער וועקער, האט דאס מיר אינגאנצן איבערגענומען. ענדליך וואס ס'איז שוין דא צו ליינען א היימישע אויסגאבע וואו יעדער קען שרייבן מיט'ן גאנצן אמת אן קיין חשבונות. אזויפיל אינטערעסאנטע טעמעס, און געשמאקע ענינים, ווערן אויסגעשמועסט איבער די בלעטער פונעם וועקער, אז ס'איז ממש א ברכה צו מאכן.

עס האט געדארפט אריבערגיין עטליכע וועקערס אז איך זאל זיך כאפן אז איך קען אויך אריינשיקן מיינע מחשבות, מיינע איבערלעבענישן, זיך ארויסגעבן אביסל פון הארץ צום פאפיר, אן צו דארפן אריינרעכענען זייטיגע חשבונות ווי אזוי מענטשן וועלן מיר אנקוקן, און צי דער רעדאקטער וועט באוויליגן אריינצושטעלן מיינע שורות.

אינעם ארטיקל גיי איך איבער אביסל פון מיין ערפארונג; פון ווען עס האט מיר אנגעהויבן קיצלען אין מח ספיקות אין דאס וואס מען האט מיט מיר געלערנט אלע יארן, ביז ווען איך האב באשלאסן אז טראץ די אלע קווענקלענישן, דארף איך אין סך הכל קוקן אויף מיר אליין, זען וואס ס'איז גוט פאר מיר, וואס וועט מיר מאכן דאס לעבן בא'טעמ'ט אויף די וועלט.

קאמפלימענטן און קריטיק, קאמענטארן און באמערקונגען, זענען וועלקאם.

.

אויסגעצייכענט!!! די בעסטע ארטיקל ביזדערוייל (כהאב שוין געליינט א אפאר)

וויאייפי טשולענט וועט אלס בלייבען דעלישעס די עיקר איז אז די ביזט העפי פריילעך און צופרידען. וואטעווער ווארקס. מוט איז נישט פאר אלע. נאר נישטא נאך אזא צייט פון שקט און שלווה ווען די ווייב און קינדער זענען צוזייט און צושפרייט איבער די בערג. ווען די האסט יא די התגברות הנפש דערפאר געדענק אז דאס איז די צייט דערפאר. זינדיגן קען מען א גאנץ יאר.

יש"כ יששכר, די רעיון איז געוואלדיג, ס'איז קיינמאל נישט די שיטה וואס מאכט אויס, ס'איז די וועג ווי אזוי מ'לעבט!

יישכר א יישר כח פארן שרייבן דיינע געפילן. העכסט געלונגענעם ארטיקל.
אבער כ'מיין אז איים מיסינג די פוינט. ווי קען מען פילען סיפוק פון א זאך וואס מ'גלייבט נישט דערין? דאס גאנצע סיפוק וואס איך שפיר ווען איך דאווען, לערן וכדומה איז נאר ווייל מ'האט מיך געזאגט אלע יארן אז דאס איז די ריכטיגע זאך צו טוהן און אלס אנדערש איז הבל הבלים, און אלע גוים פילן נישט קיין שום סיפוק פון זייערע געמיינע תאוות. איך גיי נאך אלס פאר דעם, דערפאר פיל איך דערין סיפוק, און אויב כ'דאווען נישט אדער לערן נישט אפאר טעג פיל איך עס אינסייד. אבער אויב מ'גלייבט נישט אין דעם וואס איז שייך סיפוק. ס'נאר סיפוק על הצד אז ס'איז ריכטיג, אויב אזוי טוה עס שוין ווייל דאס איז ריכטיג צו טוהן.

ישר כח. זעהר שיין. עמאציאנאל. געווען אן אמת'ע עונג שבת!

נעגעל וואסער האט געשריבן:יישכר א יישר כח פארן שרייבן דיינע געפילן. העכסט געלונגענעם ארטיקל.
אבער כ'מיין אז איים מיסינג די פוינט. ווי קען מען פילען סיפוק פון א זאך וואס מ'גלייבט נישט דערין? דאס גאנצע סיפוק וואס איך שפיר ווען איך דאווען, לערן וכדומה איז נאר ווייל מ'האט מיך געזאגט אלע יארן אז דאס איז די ריכטיגע זאך צו טוהן און אלס אנדערש איז הבל הבלים, און אלע גוים פילן נישט קיין שום סיפוק פון זייערע געמיינע תאוות. איך גיי נאך אלס פאר דעם, דערפאר פיל איך דערין סיפוק, און אויב כ'דאווען נישט אדער לערן נישט אפאר טעג פיל איך עס אינסייד. אבער אויב מ'גלייבט נישט אין דעם וואס איז שייך סיפוק. ס'נאר סיפוק על הצד אז ס'איז ריכטיג, אויב אזוי טוה עס שוין ווייל דאס איז ריכטיג צו טוהן.

אפשר לתרץ מיטן לעצטע חלק פון לעיקוואד'ס ארטיקל.

באמת א שטארקע הערליכע ארטיקל!