קאווע שטיבל

עס איז זומער אויף דער וועלט, און מייסטנס נשים צדקניות געפינען זיך צווישן די בערג, אפגעזונדערט פון די שטאטישע נישט אידישע פארביי גייער.

דער ריכטיגער סיבה פון אפרייזן קיין קאנטרי אויף די זומער וואכן, איז ביזדערווייל פאר רוב מענטשן אן ענין הכמוס. מאנכע טוען אנדייטן דעם סיבה, אז דאס פארן אין קאנטרי און די קינדער אין קעמפ, איז כדי צו פארמיידן אז זיי זאלן זען (א.ג.) ראיות אסורות. באותו זמן וואס די מענער בלייבן פארוויילן אין שטאט (ביי דער ארבעט).

דאס איז אבער נישט יעצט דער נושא.

אבער מאידך גיסא האב איך געקלערט, אז לפי זה קומט אויס, אז די מענער וואס זייערע פרויען ארבעטן אין שטאט, וואלטן כאטש די מענער געדארפט ארויסגיין אין די קאנטרי אויפן זומער, [און אהיימקומען אין שטאט יעדן דינסטאג אדער שבת]... פונקט ווי דער מציאות איז אז די ארבעטסלאזע פרויען פארוויילן אין קאנטרי על מי מנוחות.

דא ווערט אבער נולד דער פראבלעם, וואס איז אויך נוגע רונדע דעם יאר; וואס טוט זיך מיט ראיות אסורות ביי פרויען? איז ביי זיי אויך דא דער איסור? און אויב יא דאן וועלכער איסור פונקטליך? און בכלל, זענען די דא די זעלבע איסורים און סיבות ביי פרויען ווי ביי מענער?

[center]*[/center]

בהשקפה ראשונה, איז דאס נישט קיין פראגע, ווארום אונזער ליבער תורה באפעלט אונז: לֹא תָתֻרוּ אַחֲרֵי לְבַבְכֶם וְאַחֲרֵי עֵינֵיכֶם אֲשֶׁר אַתֶּם זֹנִים אַחֲרֵיהֶם, און ווי עס שטייט געשריבן אין ספר החינוך (שפז):

"שלא נתור אחר מחשבת הלב וראית העינים, שנאמר (במדבר טו, לט): ולא תתורו אחרי לבבכם ואחרי עיניכם אשר אתם זנים אחריהם… ונוהגת מצוה זו בכל מקום ובכל זמן, בזכרים ונקבות.

נאך שרייבט דער חינוך (אין מצוה קפח):

"ונוהגת בכל מקום ובכל זמן בזכרים ונקבות. שגם להן אסור להרהר אחר האנשים זולתי בבעליהן, שעליהם ראוי להן להמשיך כל חשקן וחפצן, וכן יעשו בנות ישראל הכשירות".

פארשטייט אבער יעדער בר דעת, אז די אויבנדערמאנטע איז נאר ווען א פרוי קוקט לשם זנות, וואס דאס איז דאך אסאך מער ווי א בליק און א קוק.

און ווי עס שרייבט דער שבט הלוי (ה, קצז, ב):

"ובאמת כן הוא, כי אין להכחיש שאם באמת מסתכלים לשם זנות ואישות עוברים הנשים כמו האנשים, דלֹא תָתוּרוּ אַחֲרֵי לְבַבְכֶם וְאַחֲרֵי עֵינֵיכֶם הוא לאו השוה בכל, שמצווין הנשים על הלאוין כמו האנשים. א"כ אין ספק שצודק התנא הקדוש ר' יוסי שגם אשה לא תזון עיניה מאיש שאינו שלה, אבל 'ותזון עיניה' היא יותר מהבטה וראיה סתם, כאשר מורה הלשון, אבל לראות סתם ויביטו באנשים בלי לזון עיניהם, דהיינו בלי מחשבה של אישות, כמו שרואים הם כרגיל מבית הכנסת של הנשים, בודאי לא מצינו לאבותינו ורבותינו שחששו לזה".

זע אויך אין יפה ללב (ד, אה"ע כא, ג) און אין אגרות משה (א, אה"ע סט).

וואס טוט זיך אבער שלא לשם זנות? פארשטייט זיך אז די רעדע איז דאך פון נשים כשרים, אבער עס איז דאך פארט זומער, און די שיקסעס שפאצירן כאחת הנשים די מאקסימאלסטע נאקעט וואס נאר מעגליך עפ"י חק.

דא דארפן מיר שוין א בליק טאן איבער דעם אנדערן מקור האיסור, וואס דאס איז דער איסור פון "ונשמרת".

איז ווי פאלגענד. דער גאנצער איסור פון ונשמרת איז דאך שלא יהרהר ביום ויבוא לידי קרי בלילה. דעריבער, ביי פרויען, ביי וועמען עס איז נישט פארהאן דער איסור פון השחתת זרע, וועט ביי זיי נישט לויטן דער איסור "ונשמרת".

און דאס איז לויט די ווערטער פונעם שו"ע (יו"ד שלה, י):

"בחולי מעים אין האיש משמש את האשה, אבל האשה משמשת את האיש".

שרייבט דארט דער ברכי יוסף (שם שלה, ה):

"נראה דאף שהוא חולי מעיים ותבא האשה לידי הרהור, לא חיישינן, דהאשה אינה מצווה על השחתת זרע, דלא מפקדא אפריה ורביה, כמ"ש התוספות פ"ק דיבמות (יב, ב, 'שלש') וריש פ"ב דנדה (ג, א, 'נשים'), ומשום הכי הגם שתבא לידי הרהור והשחתה, אין כאן איסור. והיינו טעמא דקי"ל לקמן סימן שנ"ב (סע' ג) דהאשה כורכת איש מת, דלא חיישינן להרהור דידה. אבל האיש אסור לכרוך אשה מתה, דיבא לידי הרהור והשחתה, דחמירי באיש".

און אזוי שרייבט אויך דער בן יהוידע (סוטה כב.):

"שגם אם בחורה הסתכלה וראתה בחור, אין לה מכשול של קרי כמו שנמצא באיש".

דאס אז דער איסור פון "ונשמרת" לויטעט נישט ביי נשים געפינען מיר אויך אין אגרות משה (אה"ע א, סט,), ווי ער שרייבט ווי פאלגענד:

"ולכן יש חלוק בנשים דבאיסור הרהור מקרא דונשמרת ליתנהו, דאינו גורם להן שום דבר במשמוש, עיין שם בנדה, וכל שכן שלא יגרום בהרהור, ואף שלפעמים רואות דם מחמוד, אין ראיית דם שום איסור. אבל איסור הרהור מקרא דאַחֲרֵי עֵינֵיכֶם שהוא שלא להרהר לעבור עברת זנות איכא גם בנשים, כמו שאיכא איסור הרהור ע"ז, כדאיתא בחינוך שהבאתי. אבל לאיסור זה אין לחוש בהסתכלות ובראיית בע"ח נזקקין, שכל אלו דרשינן מונשמרת שהוא רק שלא לבא להוצאת זרע לבטלה שליתא זה בנשים. ולחוש שמא תבאנה מזה להרהר לעשות איסורין להבעל לאסור לה, לא מצינו ששייך לחוש לזה בהסתכלות וכדומה, וכדאשכחן שהיו הנשים מותרות להסתכל בר' יוחנן כשסלקו מטבילה (ברכות כ.)".

- א שטאפל ווייטער להיתר געפינען מיר אין שו"ת יביע אומר (א, או"ח ו, ה), אז בלויז ביי מענער איז דאך דא דער פראבלעם פון קישוי אבר ווען מ'קוקט מיט בייזע כוונה אויף פרויען, אבער דאקעגן ביי פרויען איז דאך דער פראבלעם נישט פארהאן. דעריבער, לפי"ז וועט א פרוי מעגן אפילו מהרהר זיין אין איר מאן בעת נדתה. וזה לשונו:

"לגברים יש עוד סוג של הרהורים אסורים, והם הרהורים שגורמים לקישוי האיבר, ועלולים לגרום למקרה לילה. ואפילו באשתו, בעת שהיא נדה, אסור לאיש להרהר באופן שעלול לגרות אותו. ואילו אצל נשים אין כזה חשש. ולכן מותר לאשה להרהר בענייני החיבור, כל זמן שאינה מהרהרת בעבירה. וכן מותר לאשה להרהר בבעלה בעת נדתה".

*
- אלזא, תבנא לדינא וועט לכאורה אויסקומען, אז אלס מצד איסור "ולא תתורו", איז אסור פאר פרויען צו קוקן אויף מענער לשם זנות.

- אלס איסור "ונשמרתם" איז נישט פארהאן קיין איסור, וויבאלד ביי זיי איז דאך נישט שייך דער איסור.

- לויט הרב עובדי' וועט (לפי"ז) א פרוי מעגן מהרהר זיין נאך איר מאן בעת נידתה מטעם הנ"ל.

עפעס ליגט אין זכרון את חברנו [tag]ליטוואק פון בודאפעסט[/tag] האט ערגעץ ווי מאריך געווען אין די נושא, אפשר לאו דוקא ביי נשות, אבער האט גוט צולייגט די גדרים פון די נושא.

אפשר אין וועקער.

זייער שיין צולייגט.

לויט דיינע ווערטער מעגן פרויען גייען אין א געמישטע ביטש?

אישתישבי האט געשריבן:זייער שיין צולייגט.

לויט דיינע ווערטער מעגן פרויען גייען אין א געמישטע ביטש?

כ'בין נישט קיין דיין, כ'האב נאר אנגעהויבן ברענגען עפעס חומר למחשבה. אבער אויבן אויף, סתם אזוי גיין שווימען געמישט אן בייזוויליגע כוונות איז ווארשיינליך קיין פראבלעם.

ביטע מיר אויפמערקן אויב איך בין נישט ריכטיג, און דערפאר האב איך געעפנט דעם אשכול. איך זעלבסט וויל קלאר ווערן מיט'ן מציאות הדברים.

(א) ברית כרתי לעיני - שלא להסתכל באשת איש:
ומה אתבונן על בתולה - מה לי להתבונן בה כך היתה חסידותי שלא לתת עין אפילו בפנויה שמא לאחר ימים תנשא ונמצאתי כרוך אחריה כך מפורש באבות דרבי נתן:

לשם הנאה מיט לשם זנות מיז נישט מיינען די זעלבע זאך, כנלע"ד

הקטן האט געשריבן:(א) ברית כרתי לעיני - שלא להסתכל באשת איש:
ומה אתבונן על בתולה - מה לי להתבונן בה כך היתה חסידותי שלא לתת עין אפילו בפנויה שמא לאחר ימים תנשא ונמצאתי כרוך אחריה כך מפורש באבות דרבי נתן:

לשם הנאה מיט לשם זנות מיז נישט מיינען די זעלבע זאך, כנלע"ד

דער אשכול רעדט דאך פונדעם צי "פרויען" מעגן קוקן אויף פרויען אדער מענער.

א"כ איני מבין דברי האדר"נ לכאן.

[tag]הקטן[/tag] ביטע אויסקלארן.

אפשר מיינסטו פשוט ארויסצוברענגען דעם חילוק פון הנאה און זנות?

אויב יא, דעמאלט, וואו זעט מען אין די אויבנדערמאנטע ציטאט דעם אונטערשייד

די מדות חסידות אויף א פניה האט לכורה נישט מיט קיין זנות, נאר סתם איי-קענדי הנאה
וואס איז די סיבה? וואס איז די גדר? איך ווייס נישט
(אפשר נישט צי לאזען סעקטיעל ענערגי פריי, דמשביעו רעב)

איז אפשר איז דאס אויך עפעס וואס שייך ביי נשים
ושמא לאחר ימים תנשא ונמצאתי כרוך אחריה, איז שייך פארקערט אויך

אישתישבי האט געשריבן:זייער שיין צולייגט.

לויט דיינע ווערטער מעגן פרויען גייען אין א געמישטע ביטש?

עפעס ליגט מיר אין זיכרון איבער א גמ' אין מס' כתובות..."רוחצת בין האנשים, יוציא בלא כתובה"...! זעהט אויס אז דאס איז מצד הפקירות...! כ'וועיס נישט (אזוי ווי די העיליגע רעבע שליט"ע). עפעס שטימט דא נישט מיט די אלע פשט'לעך. אלע יש לומר ולתרץ..."וויפיהל ראיות אסורות האט שוין די פרוי, ל"ע ול"ע זיך אנגעזעהן אז ס'שטערט איהר שוין נישט צו גיין זיך באדן אין א געמישטן סווימינג פול. אדער ביים ביעטש...! (אדער ביי א חתונה אריינקומען צווישן די מענער, רחמנא ליצלן).

אין שו״ת משנה הלכות (ח״ה סימן רכב, ער ברענגט עס אויך אראפ פריער אין סימן קלב) דינגט ער זיך אויפ׳ן יביע אומר און טענה׳ט אז עס איז יא דא אן איסור הסתכלות פון נשים על אנשים. אזויפיל יא, אז ער מאכט א חילוק צווישן א מאן און א פרוי, אפילו בעצם הסתכלות, אויב איז עס בכוונה לשם תאווה [וואס דעמאלטס איז עס אסור פאר א פרוי אויך] אדער נישט לשם תאווה [וואס דעמאלטס איז עס אסור נאר פאר א מאן ווייל ער קען זיך נישט צוריקהאלטן פון הרגשת תאווה, עכ״פ לפי דעתו עפ״י הלכה] ע״ש.

אין שו״ת דברי יואל (סימן י אות ח ט) איז משמע אז ער נעמט אן אזויווי סברת היביע אומר אז ש״ס דילן איז חולק אויפ׳ן ילקוט, און אז עס איז נישט דא קיין איסור הסתכלות פון נשים על האנשים ע״ש (ער דינגט זיך דארט אויפ׳ן תשורת ש״י סימן קכה).


Sent from my iPhone using Tapatalk

אישתישבי האט געשריבן:זייער שיין צולייגט.

לויט דיינע ווערטער מעגן פרויען גייען אין א געמישטע ביטש?

מ׳קען לכאורה מאכן א חילוק צווישן ״קוקן אויף״ א געמישטע ביטש און ״גיין אין/צו״ א געמישטע ביטש ודוק.


Sent from my iPhone using Tapatalk

רבותיי: איך בין אויכעט אמאל געגאנגען אין ישיבה. כ'האב גארנישט געוואוסט אז ס'איז דא אזויפיהל סימנים אין יורה דעה און אבן העזר מיט גאנצע שטיקער רמ"א וועלכע רעדן פון די זאכן. איך זעה אז דער עולם איז דא ב"ה שטארק בקי אפילו אין די תשובה ספרים. מ'קען זיך אפילו שטארק מפלפל זיין. ב"ה. ס'א נייער חלק אין די תורה פון וואס כ'האב קיינמאל פריער נישט געהערט...אין מדרש בלא חידוש...!

במציאות קומען רוב פרויען נישט צו צו הירהור ווען זיי זעהן מענער

מצפצף האט געשריבן:במציאות קומען רוב פרויען נישט צו צו הירהור ווען זיי זעהן מענער

אקעי.
און?

עס איז נישט אמת. פרויען קומען צו הרהורַ פונקט ווי מענער.

איך האב געזען יארן צוריק דאכט זיך אין תורה לשמה (פונעם בן איש חי) אז ביי פרויען איז אויך דא א ענין פון השחתה. לגבי כמה נשים במטה אחת.

Sent from my SM-T113 using Tapatalk

אישתישבי האט געשריבן:עס איז נישט אמת. פרויען קומען צו הרהורַ פונקט ווי מענער.

אמת, אבער נישט פונקט ווי מענער, די ראטע איז היבש ווינציגער.

ישן מלא חדש האט געשריבן:איך האב געזען יארן צוריק דאכט זיך אין תורה לשמה (פונעם בן איש חי) אז ביי פרויען איז אויך דא א ענין פון השחתה. לגבי כמה נשים במטה אחת.

Sent from my SM-T113 using Tapatalk

דער בן איש חי זעלבסט איז זיך סותר?

לבי ובשרי האט געשריבן:שרייבט דארט דער ברכי יוסף (שם שלה, ה):

"נראה דאף שהוא חולי מעיים ותבא האשה לידי הרהור, לא חיישינן, דהאשה אינה מצווה על השחתת זרע, דלא מפקדא אפריה ורביה, כמ"ש התוספות פ"ק דיבמות (יב, ב, 'שלש') וריש פ"ב דנדה (ג, א, 'נשים'), ומשום הכי הגם שתבא לידי הרהור והשחתה, אין כאן איסור. והיינו טעמא דקי"ל לקמן סימן שנ"ב (סע' ג) דהאשה כורכת איש מת, דלא חיישינן להרהור דידה. אבל האיש אסור לכרוך אשה מתה, דיבא לידי הרהור והשחתה, דחמירי באיש".

און אזוי שרייבט אויך דער בן יהוידע (סוטה כב.):

"שגם אם בחורה הסתכלה וראתה בחור, אין לה מכשול של קרי כמו שנמצא באיש".

ב) דער בן איש חי קריגט מיט תוספות (און ברכי יוסף)?

berlbalaguleh האט געשריבן:רבותיי: איך בין אויכעט אמאל געגאנגען אין ישיבה. כ'האב גארנישט געוואוסט אז ס'איז דא אזויפיהל סימנים אין יורה דעה און אבן העזר מיט גאנצע שטיקער רמ"א וועלכע רעדן פון די זאכן. איך זעה אז דער עולם איז דא ב"ה שטארק בקי אפילו אין די תשובה ספרים. מ'קען זיך אפילו שטארק מפלפל זיין. ב"ה. ס'א נייער חלק אין די תורה פון וואס כ'האב קיינמאל פריער נישט געהערט...אין מדרש בלא חידוש...!

אכשר דרא. האסט נישט געוואוסט?

לבי ובשרי האט געשריבן:

ישן מלא חדש האט געשריבן:איך האב געזען יארן צוריק דאכט זיך אין תורה לשמה (פונעם בן איש חי) אז ביי פרויען איז אויך דא א ענין פון השחתה. לגבי כמה נשים במטה אחת.

Sent from my SM-T113 using Tapatalk

דער בן איש חי זעלבסט איז זיך סותר?

לבי ובשרי האט געשריבן:שרייבט דארט דער ברכי יוסף (שם שלה, ה):

"נראה דאף שהוא חולי מעיים ותבא האשה לידי הרהור, לא חיישינן, דהאשה אינה מצווה על השחתת זרע, דלא מפקדא אפריה ורביה, כמ"ש התוספות פ"ק דיבמות (יב, ב, 'שלש') וריש פ"ב דנדה (ג, א, 'נשים'), ומשום הכי הגם שתבא לידי הרהור והשחתה, אין כאן איסור. והיינו טעמא דקי"ל לקמן סימן שנ"ב (סע' ג) דהאשה כורכת איש מת, דלא חיישינן להרהור דידה. אבל האיש אסור לכרוך אשה מתה, דיבא לידי הרהור והשחתה, דחמירי באיש".

און אזוי שרייבט אויך דער בן יהוידע (סוטה כב.):

"שגם אם בחורה הסתכלה וראתה בחור, אין לה מכשול של קרי כמו שנמצא באיש".

ב) דער בן איש חי קריגט מיט תוספות (און ברכי יוסף)?

איך וועל דאס איבער קוקן.

Sent from my SM-T113 using Tapatalk

ציטירן לבטלה איז זיכער נישט אויסגעהאלטן.

ווענדט זיך ווער, א מאן אדער א פרוי

דער הייליגער רמב''ם שרייבט אין הלכות אסורי ביאה פרק כ''א: נשים המסוללות זו בזו אסור - וממעשה מצריים הוא שהוזהרנו עליו... ווייטער שרייבט ער: אף על פי שמעשה זה אסור, אין מלקין עליו, שאין לו לאו מיוחד, והרי אין שם ביאה כלל.

וואס מקען ארויסנעמען פון דעם, איז ווי פאלגענד: ביי זנות איז פארהאן צוויי פאקטארן: זרע לבטלה / זרע מעורב. און א איסור פון פריצות און מעשה ארץ מצרים, ווי דער רמב''ם שרייבט אויף נשים המסוללות זו בזו. יעדע זאך וואס האט צו טאן מיט זנות, א שטייגער ווי א פרוי קוקט אויף א מאן מיט זנות פייגלעך אין מוח, איז טאטאל פארבאטן, ס'גייט אריין אינעם כלל פון מעשה ארץ מצרים, אפגעזען ס'זרע איז פארמישט דעראינען... אין בכלל קען פון א אזא סארט קוקן גאנץ שנעל ווערן א למעשה...

אזוי ווערט אויך געפסקנט אין שו''ע אבן העזר סימן כ סעיף ב.