קאווע שטיבל

איך האב מיט טרערן אין מיין אויגן געציפט, איז דאס א חסידשיע ווייבל? דו חכמה און ליבשאפט וואס גיסט זוך פון איר איז unreal!
דו קלארקייט וואס זי פארמאגט wow!

ממש נישט קיין ווערטער! די אהבת ישראל, שכל הישר און קאנפידענס איז אומגלויבלעך. מצוה לפרסם. זי דארף ארומגיין אין די שולן האלטן די דרשות אזוי ווי ראביניוויטש.

כ'האב נאכנישט עספיעט צו הערן די גאנצע אינטערוויו.

אבער ביזדערווייל, איז זי הייליג גערעכט, און עס דערווארעמט דאס הארץ אז פיינעלי הערן מיר אזעלכע שטימעס.

דאס וואס זי זאגט אז אונזער אידישקייט איז א *סורווייוועל אידישקייט* צוליב די הולוקאסט געבט מיר אסאך חומר למחשבה, און פאדערט א באזונדערע אשכול.

די שטארקייט און שוואכקייט פון די מאמע איז אין לשער, די שטארקייט פון נישט זיך לאזן אראפגעדריקט ווערן פון פעיר פרעשור, פון יענטעס געפלוידערייען, און אין די זעלבע צייט די שוואכקייט, די הייסע מאמישע געפילן וואס זי ווייזט ארויס צו אירע קינדערליך WOW!!

זאלן זיך מערן אזאנע מאמעס, א אמת'ע געטרייע מאמע, זי קען אויפהייבן אירע הענט מיט שטאלץ און זאגן כ'טוה עס פאר מיינע קינדער.

וויפיל ארבייט און טרערן, וויפיל נעכט און נאסע קישענעס, וויפיל געלט און צייט זי האט אריינגעלייגט, צו צוקומען צום דעם אהבת ישראל.

.

א דאנק העניך פארן מיטטיילן דעם שמועס.
מרת לאנדא איז א העלד פון א מאמע, און העכסט קוראזשפול פארן ארויסקומען אזוי בגלי.

איך קען די פאמיליע פונדערווייטנס, און איך האב געהערט פון די געשיכטע א וויילע צוריק.
איך האב נאכנישט אויסגעהערט ס'גאנצע און איך ווייס נישט אלץ וואס זי טיילט מיט, אבער פון וואס איך ווייס, פון א נאנטע מקור, איז די געשיכטע אזוי.

אין אירע יונגע טינעיזש יארן, ביי די פופצן בערך, האט מען אין שולע ביי איר עלטסטע טאכטער, געפינען א טאבלעט. א גוט גענוצטן טאבלעט, מיט אקטיווע נעטווארקס צו די פרייע וועלט. דוכט זיך אפילו פוטסטעפס.
אירע עלטערן זענען גוטע מענטשן. זי איז א קאפשטיק און א בריליאנטקע פון א סטודענט.
מיר האט שטענדיג געוואונדערט די געשיכטע, ווי אזוי אזא יונג מיידל, פון א ווארעמע שטוב, באגייט אזא שריט, פסיכולאגיש.
אין געוויינליכע פעלער, פון די וואס איך קען פערזענליך, קען מען שטענדיג אנצייגן אויף די כאראקטער שטריכן, אדער געשעהעניש'ן וואס שפילן א ראלע אינעם פארלאזן דעם באקוועמען וועלט

איך קען נישט די מיידל פערזענליך אבער מיין אפשאצונג איז, אז זי איז ווארשיינליך מער אינטעלעטקטואל ווי געפיליש משטיינס געזאגט, און דאס איז ווירקליך א פאקטאר אין איר געשיכטע.

ס'פארבלייבט נאך אלעם א מיסטעריע ווי אזוי און פארוואס א מיידל פון פופצן יאר וואקט אוועק פון איר פאמיליע, פריינט, יוגנט, היים, רעליגיע, אהן איבערלאזן א שפור, אהן גיין אויף א היילייף סטריק, אהן זיך דערקלערן עפעס פאר די וועלט, אן א סאציאלע מידיא קאנטע, און שטילערהייט נאכגיין אקעדעמיע.

אלנפאלס, דאס געבט א שטיקל בליק אויף די עלטערן'ס מצב אין יענע אומשטענדן.

עס איז הארץ רייסענד, צו טראכטן וואס דאס האט פאר זיי געמיינט, און לעכטיג צו הערן אזא פאזעטיווע, געזונטע, אייגנארטיגע, היימישע, אידישע שטימע.

נ.ב איך וויל נישט קריטיקירן, אבער די שואל'קע מעג ווען רעדן פיל ווייניגער. ס'שטערט.

איך זע אז זי פארציילט, רבינו שליט"א מסאטמאר (מהר"א) האט איר זייער גוט געראטן
וואס האלט איר?

Sent from my LM-X210CM using Tapatalk

מ׳דארף דאס פארשפרייטן איבעראל!!!

מ׳דארף נאך אזעלכע מענטשען ווי איר...

אינדערהיים אין אייראפע איז געוועהן א נארמאלע זאך אז קינדער זענען נישט געוועהן פונקט ווי די עלטערן.

נאך די מלחמה האבן די אונגארישע זייער מורא געהאט אז די ״טריפנע אמעריקע״ וועט יעדען אפשמדן, איז מען געווארן מעהר און מעהר פרום און איינגעפירט די אלע משוגעתן אז יעדער מוז גיין מיט די זעלבע הוט און די זעלבע בעיקטשע וכו׳ וכו׳


סאיז כמעט נישטא קיין פרומע עלטערן וואס איך ווייס זאלן זיין אזוי פאזיטיוו אין אזא פאלל...
כה לחי!!!

יישר כוח העניך פארן אַהער ברענגען, און ווי אנדערע ברענגען ארויס איז דאס ממש געוואלדיג, ממנה ילמדו וכן יעשו.

איך ווייס נישט וואס איך וואלט געטוהן אין איר מצב, סזייער שווער זיך פארצושטעלן. וואס יעדע קען אבער ארויסנעמען דערפון אויף למעשה איז צו בויען און שיינען פאזאטיוויטי פאר אונזער קינדער, דאס איז די יסוד פון א שטוב, און א מוז כדי צו האדעווען געזונטע קינדער.

מיט'ן לעצטן תשובה בין איך נישט זיכער, זי ווערט געפרעגט אויב זי האלט אז בעצם זענען אירע קינדער א דורכפאל און פארט האט זי זיי ליב, אדער זי האט זיי ליב ווי אזוי זיי זענען עס מאכט בכלל נישט אויס. זי זאגט אז יעדער האט זיך זייער וועג וואס איז געאייגנט פאר זיי וכו'. לכאורה, אלס א חרדישער איד דארף אוודאי יא באדערן ווען א קינד גליטשט אראפ, עס מעג און דארף וויי טוהן, עס איז נישט געלונגען צו מחנך זיין דאס קינד אויף אן ערליכן וועג, און ווי מיר גייען באלד זאגן אין תפלת השל"ה הק' אז די תכלית פון די בריאה איז צו פארמערן דורות פארן באשעפער'ס וועגן, נאר עכ"ז קען מען און דארף זיי ליב האבן און זיי מקרב זיין. לאו דווקא מיטן חשבון אז דורך דעם וועלן זיי אפשר צוריקקומען, נאר אהבה שאינה תלויה בדבר, אפילו עס שטערט דיר זייער. זיי זענען דיינע קינדער און דו האסט געטוהן דאס בעסטע זיי צו מחנך זיין, דער דריטער שותף האט אבער אנדערש געוואלט, זיי זענען נאך אלס דיינע קינדער צו זיי געבן ליבשאפט און זיי ארויסהעלפן פאר א בעסערן עתיד.

( און יא, עליסאן פליז פיקס דיין אינטערנעט פליז, און לעש אויס די נאטיפיקעישענס נעקסט טיים ביטע שיין)

שבת אחים האט געשריבן:מ׳דארף דאס פארשפרייטן איבעראל!!!

מ׳דארף נאך אזעלכע מענטשען ווי איר...

אינדערהיים אין אייראפע איז געוועהן א נארמאלע זאך אז קינדער זענען נישט געוועהן פונקט ווי די עלטערן.

נאך די מלחמה האבן די אונגארישע זייער מורא געהאט אז די ״טריפנע אמעריקע״ וועט יעדען אפשמדן, איז מען געווארן מעהר און מעהר פרום און איינגעפירט די אלע משוגעתן אז יעדער מוז גיין מיט די זעלבע הוט און די זעלבע בעיקטשע וכו׳ וכו׳


סאיז כמעט נישטא קיין פרומע עלטערן וואס איך ווייס זאלן זיין אזוי פאזיטיוו אין אזא פאלל...
כה לחי!!!

נאך די מלחמה זענען רוב נארמאלע אפגעפארן אדער שטארק מאדערנאזירט געווארן נאכן נישט האבן משפחה פרעשור און נאכן ספיקה'נען אינעם עקזיסטענס פון גאט. די קיצוניים זענען געבליבן שטארק רעליגיעז און זיי האבן פארמירט דעם נייעם סיסטעם און מיר שטאמען פון אט די קיצוניים.

נעגעל וואסער האט געשריבן:יישר כוח העניך פארן אַהער ברענגען, און ווי אנדערע ברענגען ארויס איז דאס ממש געוואלדיג, ממנה ילמדו וכן יעשו.

איך ווייס נישט וואס איך וואלט געטוהן אין איר מצב, סזייער שווער זיך פארצושטעלן. וואס יעדע קען אבער ארויסנעמען דערפון אויף למעשה איז צו בויען און שיינען פאזאטיוויטי פאר אונזער קינדער, דאס איז די יסוד פון א שטוב, און א מוז כדי צו האדעווען געזונטע קינדער.

מיט'ן לעצטן תשובה בין איך נישט זיכער, זי ווערט געפרעגט אויב זי האלט אז בעצם זענען אירע קינדער א דורכפאל און פארט האט זי זיי ליב, אדער זי האט זיי ליב ווי אזוי זיי זענען עס מאכט בכלל נישט אויס. זי זאגט אז יעדער האט זיך זייער וועג וואס איז געאייגנט פאר זיי וכו'. לכאורה, אלס א חרדישער איד דארף אוודאי יא באדערן ווען א קינד גליטשט אראפ, עס מעג און דארף וויי טוהן, עס איז נישט געלונגען צו מחנך זיין דאס קינד אויף אן ערליכן וועג, און ווי מיר גייען באלד זאגן אין תפלת השל"ה הק' אז די תכלית פון די בריאה איז צו פארמערן דורות פארן באשעפער'ס וועגן, נאר עכ"ז קען מען און דארף זיי ליב האבן און זיי מקרב זיין. לאו דווקא מיטן חשבון אז דורך דעם וועלן זיי אפשר צוריקקומען, נאר אהבה שאינה תלויה בדבר, אפילו עס שטערט דיר זייער. זיי זענען דיינע קינדער און דו האסט געטוהן דאס בעסטע זיי צו מחנך זיין, דער דריטער שותף האט אבער אנדערש געוואלט, זיי זענען נאך אלס דיינע קינדער צו זיי געבן ליבשאפט און זיי ארויסהעלפן פאר א בעסערן עתיד.

( און יא, עליסאן פליז פיקס דיין אינטערנעט פליז, און לעש אויס די נאטיפיקעישענס נעקסט טיים ביטע שיין)

די שאלה איז געווען אויב זי האט ליב אירע קינדער Unconditionally ווייל זי וויל זיין זאלן צוריק קומען? אדער אפילו די ווייסט זיי ווילן נישט צוריק קומען האט זי זיי ליב.
געבט זי צו פארשטיין אז ווען מען ווייסט אז יעדעס מענטש האט זיך זייער דרך, איז די ליבשאפט נישט געוואנדען אין וואס זיי טוהן. זי האט ליב אירע קינדער, פשוט ווייל זיי זענען אירע קינדער.

צוריק צו דאס וואס דו זאגסט, איך זעה נישט קיין פשט פון זיך עסן דאס געזונט. אז א קינד האט זיך געוועלט א נייעם דרך, מיינט בכלל נישט אז די חינוך איז נישט געווען ווי עס דארף צו זיין. זי האט מחנך געווען ווי זי פארשטייט, אבער נחת איז א שיינע חלום, נישט א פארלאנג, און נישט דווקא א ווירקלעכקייט. די דריטע שותף האט פונקט דאס צוגעפירט.

בת קול האט געשריבן:

נעגעל וואסער האט געשריבן:יישר כוח העניך פארן אַהער ברענגען, און ווי אנדערע ברענגען ארויס איז דאס ממש געוואלדיג, ממנה ילמדו וכן יעשו.

איך ווייס נישט וואס איך וואלט געטוהן אין איר מצב, סזייער שווער זיך פארצושטעלן. וואס יעדע קען אבער ארויסנעמען דערפון אויף למעשה איז צו בויען און שיינען פאזאטיוויטי פאר אונזער קינדער, דאס איז די יסוד פון א שטוב, און א מוז כדי צו האדעווען געזונטע קינדער.

מיט'ן לעצטן תשובה בין איך נישט זיכער, זי ווערט געפרעגט אויב זי האלט אז בעצם זענען אירע קינדער א דורכפאל און פארט האט זי זיי ליב, אדער זי האט זיי ליב ווי אזוי זיי זענען עס מאכט בכלל נישט אויס. זי זאגט אז יעדער האט זיך זייער וועג וואס איז געאייגנט פאר זיי וכו'. לכאורה, אלס א חרדישער איד דארף אוודאי יא באדערן ווען א קינד גליטשט אראפ, עס מעג און דארף וויי טוהן, עס איז נישט געלונגען צו מחנך זיין דאס קינד אויף אן ערליכן וועג, און ווי מיר גייען באלד זאגן אין תפלת השל"ה הק' אז די תכלית פון די בריאה איז צו פארמערן דורות פארן באשעפער'ס וועגן, נאר עכ"ז קען מען און דארף זיי ליב האבן און זיי מקרב זיין. לאו דווקא מיטן חשבון אז דורך דעם וועלן זיי אפשר צוריקקומען, נאר אהבה שאינה תלויה בדבר, אפילו עס שטערט דיר זייער. זיי זענען דיינע קינדער און דו האסט געטוהן דאס בעסטע זיי צו מחנך זיין, דער דריטער שותף האט אבער אנדערש געוואלט, זיי זענען נאך אלס דיינע קינדער צו זיי געבן ליבשאפט און זיי ארויסהעלפן פאר א בעסערן עתיד.

( און יא, עליסאן פליז פיקס דיין אינטערנעט פליז, און לעש אויס די נאטיפיקעישענס נעקסט טיים ביטע שיין)

די שאלה איז געווען אויב זי האט ליב אירע קינדער Unconditionally ווייל זי וויל זיין זאלן צוריק קומען? אדער אפילו די ווייסט זיי ווילן נישט צוריק קומען האט זי זיי ליב.
.

דאס איז נישט די לעצטע שאלה.

צווישן די צוויי וועלט מלחמות, ווען אין פוילן זענען אכציג פראצענט קינדער אפגעפארן, זענען פארווייטאגטע עלטערן געקומען וויינען צום אמרי אמת "אונז האבן געגעבן פאר אונזערע קינדער דאס בעסטע און ערליכסטע חינוך וואס שייך אבער מיט דעם אלעם איז כמעט קיינער פון זיי נישט געבליבן ערליך!" האט זיי דער אמרי אמת געענטפערט, "מילא אויב וואלטן ענק נישט גוט מחנך געווען די קינדער וואלט איך געקענט פארשטיין פארוואס ענק זאלן זיין אזוי צובראכן, ענק אבער האבן דאך מחנך געווען די קינדער ווי ס'באדארף צו זיין, וואס האבן ענק צו וויינען? ענק האבן געטון וואס דער באשעפער האט ענק באפוילן און מחנך געווען די קינדער און ענק וועלן באקומען שכר אויף דעם, וואס געשעהט מיט די קינדער צום סוף האט גארנישט מיט ענק צוטון."

ס'שטייט קיין ערגעץ אין די תורה אז מ'דארף זעהן נחת פון די קינדער, די גאנצע מושג פון נחת שטאמט פון די אלופי עשו (בראשית לו,יז), ס'האט גארנישט מיט אידישקייט צוטון. יא, אז א מענטש אינוועסטירט כוחות אין זיינע קינדער נישט ווייל דער באשעפער האט געהייסן נאר פאר זיין אייגענע נחת קוקט מען טאקע אזוי אויס. דאס זיך נעמען צום הארצן די קינדער'ס התנהגות איז א פשוט'ע מענטשליכע אינסטינקט, Expectations are disappointments under construction, ס'איז גארנישט אנדערש ווי נעמען א פאליטישע אדער געלט פארלוסט צום הארצן, ס'ליגט נישט גארנישט הייליג אין דעם. דער נארישער גוי ווערט צוטראגן ווען זיין זוהן וויל נישט ווערן דער דאקטער אדער אדוואקאט וואס איהם האט זיך גע'דמיונ'ט אז זיין זוהן וועט זיין, און דער נארישער איד ווערט צובראכן ווען זיין טאכטער וויל נישט זיין דאס וואס איהם האט זיך גע'דמיונ'ט, נאריש זענען זיי ביידע. ווען עלטערן ווייזן ארויס ווייטאג קעגן אן אפגעפארן קינד איז בכלל נישט דא וואס ארויפצוקוקן, זיי גייען פשוט נאך א נארישע אינסטינקט. אדרבה, עלטערן וואס ברעכן די נארישע טבע און אקצעפטירן זייערע קינדער ווי אימער זיי זעהען אויס, זיי דארף מען ארויפקוקן. האדם לא נברא בעולם רק לשבר את הטבע (צעטל קטן סימן טז), דאס איז די תכלית פון גאנץ אידישקייט!

די אייבערשטער זאגט איך האב ליב אברהם "כִּי יְדַעְתִּיו לְמַעַן אֲשֶׁר יְצַוֶּה אֶת בָּנָיו וְאֶת בֵּיתוֹ אַחֲרָיו".

ווייל איך ווייס אז ער איז זיי גוט מחנך! נישט ווייל איך זע גוטע רעזולטאטן. (קוק אויף ישמעאל און עשיו) נאר פשוט ווייל ער טוט וואס עס ליגט אויף עם.
די תוצאה האט גארנישט מיטן מענטש.

קל וחומר האט געשריבן:

שבת אחים האט געשריבן:מ׳דארף דאס פארשפרייטן איבעראל!!!

מ׳דארף נאך אזעלכע מענטשען ווי איר...

אינדערהיים אין אייראפע איז געוועהן א נארמאלע זאך אז קינדער זענען נישט געוועהן פונקט ווי די עלטערן.

נאך די מלחמה האבן די אונגארישע זייער מורא געהאט אז די ״טריפנע אמעריקע״ וועט יעדען אפשמדן, איז מען געווארן מעהר און מעהר פרום און איינגעפירט די אלע משוגעתן אז יעדער מוז גיין מיט די זעלבע הוט און די זעלבע בעיקטשע וכו׳ וכו׳


סאיז כמעט נישטא קיין פרומע עלטערן וואס איך ווייס זאלן זיין אזוי פאזיטיוו אין אזא פאלל...
כה לחי!!!

נאך די מלחמה זענען רוב נארמאלע אפגעפארן אדער שטארק מאדערנאזירט געווארן נאכן נישט האבן משפחה פרעשור און נאכן ספיקה'נען אינעם עקזיסטענס פון גאט. די קיצוניים זענען געבליבן שטארק רעליגיעז און זיי האבן פארמירט דעם נייעם סיסטעם און מיר שטאמען פון אט די קיצוניים.

@קל וחומר:

ס'נישט ממש אזוי, די עלטערע דור די האלאקאסט איבערלעבער, די וואס אינז רופן "היימישע" זענען בכלל נישט געווען קיין עקסטרעמיסטן, וועסט אפילו זעהן בילדער פון מיידלעך פון יענע יארן, חסידישע מיידלעך, וואס זענען געהאדעוועט געווארן אין חסידישע שולעס ווי למשל סאטמאר, זענען אפילו געגאנגען אין קורצע קליידער, וואס איז קוים אנגעקומען ביז די קניען, איך האב געזען בילדער פון מיינע שוועסטערס און נאענטע קרובים, און מיינע עלטערן זענען געווען האלאקאסט איבערלעבער, זיי האבן זיך אפילו געשוירן די בערד, און כ'רעד נישט יעצט פון די וואס זענען געגאנגען וואוינען קיין לאס אנדזשעלעס, אדער אפילו קיין בארא פארק, קראון הייטס, נאר אפילו די וואס האבן זיך באזעצט אין וויליאמסבורג.

די גאנצע עקסטריעמיזם האט זיך אנגעהויבן אין סוף כ'יארן נאכן סאטמערער רבי'ס סטראוק, ווען ס'געווען א וואקיום אין די הנהגה, דאן האבן זיך די עקסטראמיסטן אריין געכאפט, און אומגעשטערט אנגעהויבן איינצופירן עקסטרעמע הנהגות, (ס'מיינט נישט צו זאגן אז סאטמאר'ר רבי איז נישט געווען אן עקסטרימיסט, נאר ער האט אויסגעגעבן זיין עקסטרימיזם אויף אנדערע מינדערוויכטיגע זאכן צום ביישפיל ציונות, וואס ס'האט באמת נישט אויסגעמאכט גארנישט פארן אמעריקאנער חסידישער איד, אבער אין אנדערע ענינים איז ער געווען גאנץ פראקטיש )

און אזויווי סאטמאר איז געווען דעמאלסט די ראש פון די פרומערע מחנה, זענען זיי אנגעגאנגען מיט זייער טעראר אויפצובויען זייער עקסטרעמיסטישע קעניגרייך וואס זאל האלטן געשפאנט דעם עולם עד.. האפענטליך ביז קאראנא, און דערנאך וועט מקוים ווערן דעם וכל הרשעה כלה כעשן תכלה, און ס'וועט נישט בלייבן דערפון אפילו א מלכות הזלה, ווי די גמ' זאגט אין מס' סנהדרין אמר רבי חמא בר חנינא אין בן דוד בא עד שתכלה מלכות הזלה מישראל.

פארוואס דארף מען נישט האלטען דרשות פאר די אפגעפארענע קינדער ליעב צו האבן זייער פרומע מאמע? וואס איז פארדרייט ביי ערליכע מענטשן אז מ'דארף זיי [שרייב נישט קיין אומאיידעלע ווערטער. מנהל] ליב צו האבן זייער קינדער וואס זענען אנדערש ווי זיי?

פארוואס דארף מען נישט האלטען דרשות פאר די אפגעפארענע קינדער ליעב צו האבן זייער פרומע מאמע? וואס איז פארדרייט ביי ערליכע מענטשן אז מ'דארף זיי [שרייב נישט קיין אומאיידעלע ווערטער. מנהל] ליב צו האבן זייער קינדער וואס זענען אנדערש ווי זיי?

רביה''ק זי''ע האט געשריבן:צווישן די צוויי וועלט מלחמות, ווען אין פוילן זענען אכציג פראצענט קינדער אפגעפארן, זענען פארווייטאגטע עלטערן געקומען וויינען צום אמרי אמת "אונז האבן געגעבן פאר אונזערע קינדער דאס בעסטע און ערליכסטע חינוך וואס שייך אבער מיט דעם אלעם איז כמעט קיינער פון זיי נישט געבליבן ערליך!" האט זיי דער אמרי אמת געענטפערט, "מילא אויב וואלטן ענק נישט גוט מחנך געווען די קינדער וואלט איך געקענט פארשטיין פארוואס ענק זאלן זיין אזוי צובראכן, ענק אבער האבן דאך מחנך געווען די קינדער ווי ס'באדארף צו זיין, וואס האבן ענק צו וויינען? ענק האבן געטון וואס דער באשעפער האט ענק באפוילן און מחנך געווען די קינדער און ענק וועלן באקומען שכר אויף דעם, וואס געשעהט מיט די קינדער צום סוף האט גארנישט מיט ענק צוטון."

ס'שטייט קיין ערגעץ אין די תורה אז מ'דארף זעהן נחת פון די קינדער, די גאנצע מושג פון נחת שטאמט פון די אלופי עשו (בראשית לו,יז), ס'האט גארנישט מיט אידישקייט צוטון. יא, אז א מענטש אינוועסטירט כוחות אין זיינע קינדער נישט ווייל דער באשעפער האט געהייסן נאר פאר זיין אייגענע נחת קוקט מען טאקע אזוי אויס. דאס זיך נעמען צום הארצן די קינדער'ס התנהגות איז א פשוט'ע מענטשליכע אינסטינקט, Expectations are disappointments under construction, ס'איז גארנישט אנדערש ווי נעמען א פאליטישע אדער געלט פארלוסט צום הארצן, ס'ליגט נישט גארנישט הייליג אין דעם. ווען עלטערן ווייזן ארויס ווייטאג קעגן אן אפגעפארן קינד איז בכלל נישט דא וואס ארויפצוקוקן, זיי גייען פשוט נאך א נארישע אינסטינקט. אדרבה, עלטערן וואס ברעכן די נארישע טבע און אקצעפטירן זייערע קינדער ווי אימער זיי זעהען אויס, זיי דארף מען ארויפקוקן. האדם לא נברא בעולם רק לשבר את הטבע (צעטל קטן סימן טז), דאס איז די תכלית פון גאנץ אידישקייט!

@רביה"ק זי"ע
כ'האב פרובירט דיר צו געבן 100 לייקס פאר דעם תגובה אבער מיין אומגעפילטערטע פאון לאזט עס נישט דורך, יהי רצון כאילו...

פערינא האט געשריבן:פארוואס דארף מען נישט האלטען דרשות פאר די אפגעפארענע קינדער ליעב צו האבן זייער פרומע מאמע? וואס איז פארדרייט ביי ערליכע מענטשן אז מ'דארף זיי [שרייב נישט קיין אומאיידעלע ווערטער. מנהל] ליב צו האבן זייער קינדער וואס זענען אנדערש ווי זיי?

ס'האט גארנישט מיט עהרליכקייט, ס'איז פשוטע נאטור, די ליבשאפט וואס עלטערן האבן פאר זייערע קינדער נאר צומאל ווערט עס פארהאקט דורך זייטיגע שטערונגען, סאסייעטי פרעשור, מה יאמרו הבריות, וכו' משא"כ קינדער האבן נישט די זעלבע ליבשאפט פאר זייערע עלטערן, קענסט האלטן וויפיל דרשות דו ווילסט

די גמרא זאגט דאס אין מערערע מקומות אז רחמי האב על הבן מרובים מרחמי הבן על האב (עיין בסוטה מט., בב״ב פ. [אפילו בבע״ח], ובסנהדרין עב: [לענין בא במחתרת]).

פערינא האט געשריבן:פארוואס דארף מען נישט האלטען דרשות פאר די אפגעפארענע קינדער ליעב צו האבן זייער פרומע מאמע?

אוודאי דארף מען, נישט נאר פאר אפגעפארענע קינדער, פאר נישט אפגעפארענע אויך, כיבוד ומורא אב ואם ביי אונז דארף א גרויסע תיקון.