קאווע שטיבל

שוין א לאנגע צייט וואס עס באדערט מיר די שאלה. מיר אלע ווייסן פון די באקנטע סתירה צווישן ידיעה און בחירה, אויף וועלכע עס זענען פארהאן עטליכע תירוצים. איינע פון די באקנטע תירוצים איז אז היות השי''ת איז היה הוה ויהיה, אויב אזוי האלט ער שוין לאחר הבחירה. אבער וואס באדערט מיר נאך אלס איז די סתירה פון בחירה צו בטחון. דהיינו אויב איך קען אויסוועלן וואס צו טון און גארנישט איז נישט אחראי דערפאר נאר איך. איז ווי קען מען שפעטער ווען די בחירה שטעלט זיך ארויס צו זיין א דורכפאל, קומען מיט בטחון אז אזוי האט דער אייבישטער פארשטאנען. לכאורה אפילו מיר פארשטייען ידיעה ובחירה מיט די אויבנדערמאנטן ביאור, וועט מען נאך אלס נישט פארשטיין די חיוב פון בטחון וואס מיר טרעפן אין ספרים. קען מיר איינער אויסקלארן?