קאווע שטיבל

איך ווייס נישט צו עס עקזעסטירט שוין אזא אשכול אבער איך האב כל מיני פראגעס אויף תנ''ך דקדוק און איך קען באשטיין מען זאל מיר ארויסהעלפן..

לאמיר אנהייבן מיט איין פראגע דער פסוק זאגט ''עד יעבור עם זו קנית''
יעצט דאס ווארט 'עם' איז א זכר (העם הזה) דאן פארוואס שטייט 'זו' וואס איז אויבנאויף א רעפערענס צו א נקבה
די פראגע איז בעצם אנדערש דהיינו אין תנ''ך וועט רוב מאל שטיין 'זאת' אויף א נקיבה, און דאס ווארט זו איז בעיקר לשון חז''ל, איז מעגליך אז 'זו' איז בלויז אזא פארדרייטע 'זה'? (בפרט ביי שירים ווי דער פסוק האט ליב צו צולייגען אן ארויסנעמען אותיות עס צו 'פאעטעזירן') בעת וואס 'זאת איז פאר נקיבה?.
אבער זוכענדיג האב איך יא עפעס געטראפן אין יחזקאל ( לו,לה) ''ואמרו הארץ הלזו' אין 'ארץ' איז א 'נקבה'.
אויב איינער קען ארויסהעלפן/צוגעבן, אדער צולייגן אזעלכע אדער ענליכע באמערקונגען איז 'מאר דען וועלקאם'.

Sent from my KFDOWI using Tapatalk

ר' שבתי סופר פון פרעמיסלא ברענגט אין זיין סידור (אין נייעם דרוק פעידזש 464) אז זו מיט א חולם איז נקיבה און זו מיט א שורק איז זכר. אלס ראי' ברענגט ער עם זו קנית.

אין שרשים פונעם רד"ק שורש לז איז ער מסביר אז הלזה איז זכר און הלזו איז נקיבה. ממילא שטימט הארץ הלזו.

דקדוק איז איינע פון די זאכן וואס עס גאר שווער צו פארשטיין. די פעטש וואס איך האב געגאפט ביי די דקדוק רש״י ליגט מיך נאך אין די ביינער. מיין שאלה איז ווי פאנג איך אן צו קענען דקדוק איז דא א ספר וואס לערנט אויס פון א ביז ת דקדוק?

דו האסט געכאפט פעטש ביי די דקדוק רש’’י’ס? ביי אונז האט מען עס אויסגעלאזט.

תרמב האט געשריבן:דו האסט געכאפט פעטש ביי די דקדוק רש’’י’ס? ביי אונז האט מען עס אויסגעלאזט.

דאס האט מען געזאגט אין ישיבה אין חדר האט מען נישט אויגעלאזט די דקדוק רשי פון ברכת יעקב פרשת ויחי אין די שירה

וואולקאן עראפציע האט געשריבן:ר' שבתי סופר פון פרעמיסלא ברענגט אין זיין סידור (אין נייעם דרוק פעידזש 464) אז זו מיט א חולם איז נקיבה און זו מיט א שורק איז זכר. אלס ראי' ברענגט ער עם זו קנית.

אין שרשים פונעם רד"ק שורש לז איז ער מסביר אז הלזה איז זכר און הלזו איז נקיבה. ממילא שטימט הארץ הלזו.

שכוח!!
די שאלה איז אויב זו מיט א מלאופם איז א זכר דאן וואלט לכאורה 'הארץ הלזו' געדארפט זיין מיט א חולם..

Sent from my KFDOWI using Tapatalk

איך האב שוין פיל מאל געטראפן אין תנ"ך זאכן וואס שטימן נישט על פי דקדוק. ס'איז זעלטן, אבער ס'מאכט זיך. קען זיין די סיבה איז ווייל נאך אזויפיל מאל איבערשרייבן די תנ"ך האט זיך אריינגעכאפט טעותים.

נאך א נקודה אויב ס'אינטערסירט איינעם. דער אבן עזרא אויפן פסוק 'לשני' מחנות וכו' המחנה 'האחת'. ברענגט 2 דוגמאות אויף ווערטער וואס זענען סובל ביידע זכר און נקבה: 'מקום', 'בית'.

יעצט כ'האב פראבירט צו זוכן ווי אין פסוק ווערט דערמאנט 'בית' בלשון נקבה, און כ'האב נאר געטראפן א פסוק אין משלי (ב,יח) ''כי שחה אל מות ביתה'' אבער דאכטציך לויטן אבן עזרא דארט באציט זיך נישט 'שחה' אויפן ווארט 'בית', (לויט אנדערע יא) ממילא ווייס איך נישט ווי בית ווערט דערמאנט בנקבה.

מקום בלשון נקבה האביך נאך נישט געטראפן.

און בכל אופן איז אינטערסאנט אז ער ברענגט ווערטער וואס ווערן גאר זעלטן (אויב בכלל) דערמאנט בנקבה, אנשטאט ברענגן: דרך, רוח, אש. וואס ווערן אפטער דערמאנט בזכר/נקבה.

Sent from my KFDOWI using Tapatalk

עגלה ערופה האט געשריבן:איך האב שוין פיל מאל געטראפן אין תנ"ך זאכן וואס שטימן נישט על פי דקדוק. ס'איז זעלטן, אבער ס'מאכט זיך. קען זיין די סיבה איז ווייל נאך אזויפיל מאל איבערשרייבן די תנ"ך האט זיך אריינגעכאפט טעותים.

מיין פליאה איז מער געווען אז די מפרשים איגנארירן עס...

Sent from my KFDOWI using Tapatalk

שאראש-פאטאק האט געשריבן:דקדוק איז איינע פון די זאכן וואס עס גאר שווער צו פארשטיין. די פעטש וואס איך האב געגאפט ביי די דקדוק רש״י ליגט מיך נאך אין די ביינער. מיין שאלה איז ווי פאנג איך אן צו קענען דקדוק איז דא א ספר וואס לערנט אויס פון א ביז ת דקדוק?

דקדוק איז בעצם נישט אזוי שווער, דו דארפסט פשוט קענען א פאר כללים וואס איז א זכר און וואס איז א נקבה וכו' אבער פארשטייט זיך אז איעדער כלל האט א יוצא מן הכלל. און אויב דו קענסט גוט עברית אטאמאטיש קענסטו שוין רוב דקדוק.

תוהו ובוהו האט געשריבן:מקום בלשון נקבה האביך נאך נישט געטראפן.

וְלֹא עוֹד תְּשׁוּרֶנּוּ מְקוֹמוֹ (איוב כ, ט).
אזוי ברענגט דער אבן עזרא אליין אין זיין פירוש אויף איוב ו, כ.

תוהו איך מיין די זאלסט ציווארטן ביז איינער פון די אטאם באמבעס וואס דרייען זיך ארום דא אין שטיבל, יאיר, לעיקוואוד, מי אני, ועוד גדולים אשר א"א לפורטם כי רבים הם, גייען באמערקן די אשכול.און ס'גייט זיך אנהייבן צו גיסן סחורה דא........ אז ס'גייט גיין א רויעך

תוהו ובוהו האט געשריבן:איך ווייס נישט צו עס עקזעסטירט שוין אזא אשכול אבער איך האב כל מיני פראגעס אויף תנ''ך דקדוק און איך קען באשטיין מען זאל מיר ארויסהעלפן..

לאמיר אנהייבן מיט איין פראגע דער פסוק זאגט ''עד יעבור עם זו קנית''
יעצט דאס ווארט 'עם' איז א זכר (העם הזה) דאן פארוואס שטייט 'זו' וואס איז אויבנאויף א רעפערענס צו א נקבה
די פראגע איז בעצם אנדערש דהיינו אין תנ''ך וועט רוב מאל שטיין 'זאת' אויף א נקיבה, און דאס ווארט זו איז בעיקר לשון חז''ל, איז מעגליך אז 'זו' איז בלויז אזא פארדרייטע 'זה'? (בפרט ביי שירים ווי דער פסוק האט ליב צו צולייגען אן ארויסנעמען אותיות עס צו 'פאעטעזירן') בעת וואס 'זאת איז פאר נקיבה?.
אבער זוכענדיג האב איך יא עפעס געטראפן אין יחזקאל ( לו,לה) ''ואמרו הארץ הלזו' אין 'ארץ' איז א 'נקבה'.
אויב איינער קען ארויסהעלפן/צוגעבן, אדער צולייגן אזעלכע אדער ענליכע באמערקונגען איז 'מאר דען וועלקאם'.

Sent from my KFDOWI using Tapatalk

תוהו ובוהו: הוא מותיב לה והוא מפרק לה. דו האסט עס אליינס פארענטפערט. תנ""ך איז בכלל מערסטנס געשריבן מיט א פאעטיש לשון. און דארט איז מען נישט מקפיד אפילו אין דעם זעלבן פסוק. ער קען אנהייבן מיט א לשון זכר און ענדיגן מיט א לשון נקיבה. אדער פארקערט...!

berlbalaguleh האט געשריבן:תנ""ך איז בכלל מערסטנס געשריבן מיט א פאעטיש לשון. און דארט איז מען נישט מקפיד אפילו אין דעם זעלבן פסוק. ער קען אנהייבן מיט א לשון זכר און ענדיגן מיט א לשון נקיבה. אדער פארקערט...!

איך האב שוין געטראפן גענוג פלעצער וואו די פסוק מישט אויס זכר און נקבה אפילו ס'איז נישט פאעטיש.
איך געדענק נישט אלעס יעצט אויפן רגע אבער וואס ליגט מיך יעצט אין קאפ איז שמות יב טז:
וּבַיּוֹם הָרִאשׁוֹן מִקְרָא קֹדֶשׁ וּבַיּוֹם הַשְּׁבִיעִי מִקְרָא קֹדֶשׁ יִהְיֶה לָכֶם כָּל מְלָאכָה לֹא יֵעָשֶׂה בָהֶם אַךְ אֲשֶׁר יֵאָכֵל לְכָל נֶפֶשׁ הוּא לְבַדּוֹ יֵעָשֶׂה לָכֶם.
מלאכה איז א לשון נקבה און ס'וואלט געדארפט שטיין 'תיעשה'. און אלע אנדערע פלעצער שטייט טאקע 'תיעשה' אבער דא שטייט 'ייעשה'.
איך טראכט יעצט אז קען זיין ס'שטייט בעצם 'יַעֲשֶׂה' - ער זאל טוהן - נאר דער וואס האט געפונטלט די חומש האט נישט גוט געפונטלט.

עגלה ערופה האט געשריבן:

berlbalaguleh האט געשריבן:תנ""ך איז בכלל מערסטנס געשריבן מיט א פאעטיש לשון. און דארט איז מען נישט מקפיד אפילו אין דעם זעלבן פסוק. ער קען אנהייבן מיט א לשון זכר און ענדיגן מיט א לשון נקיבה. אדער פארקערט...!

איך האב שוין געטראפן גענוג פלעצער וואו די פסוק מישט אויס זכר און נקבה אפילו ס'איז נישט פאעטיש.
איך געדענק נישט אלעס יעצט אויפן רגע אבער וואס ליגט מיך יעצט אין קאפ איז שמות יב טז:
וּבַיּוֹם הָרִאשׁוֹן מִקְרָא קֹדֶשׁ וּבַיּוֹם הַשְּׁבִיעִי מִקְרָא קֹדֶשׁ יִהְיֶה לָכֶם כָּל מְלָאכָה לֹא יֵעָשֶׂה בָהֶם אַךְ אֲשֶׁר יֵאָכֵל לְכָל נֶפֶשׁ הוּא לְבַדּוֹ יֵעָשֶׂה לָכֶם.
מלאכה איז א לשון נקבה און ס'וואלט געדארפט שטיין 'תיעשה'. און אלע אנדערע פלעצער שטייט טאקע 'תיעשה' אבער דא שטייט 'ייעשה'.
איך טראכט יעצט אז קען זיין ס'שטייט בעצם 'יַעֲשֶׂה' - ער זאל טוהן - נאר דער וואס האט געפונטלט די חומש האט נישט גוט געפונטלט.

אויב פינטלעט מען יעשה (אויפן מענטש) דאן גייט דער פסוק פון יחיד צו רבים

Sent from my KFDOWI using Tapatalk

עגלה ערופה האט געשריבן:

berlbalaguleh האט געשריבן:תנ""ך איז בכלל מערסטנס געשריבן מיט א פאעטיש לשון. און דארט איז מען נישט מקפיד אפילו אין דעם זעלבן פסוק. ער קען אנהייבן מיט א לשון זכר און ענדיגן מיט א לשון נקיבה. אדער פארקערט...!

איך האב שוין געטראפן גענוג פלעצער וואו די פסוק מישט אויס זכר און נקבה אפילו ס'איז נישט פאעטיש.
איך געדענק נישט אלעס יעצט אויפן רגע אבער וואס ליגט מיך יעצט אין קאפ איז שמות יב טז:
וּבַיּוֹם הָרִאשׁוֹן מִקְרָא קֹדֶשׁ וּבַיּוֹם הַשְּׁבִיעִי מִקְרָא קֹדֶשׁ יִהְיֶה לָכֶם כָּל מְלָאכָה לֹא יֵעָשֶׂה בָהֶם אַךְ אֲשֶׁר יֵאָכֵל לְכָל נֶפֶשׁ הוּא לְבַדּוֹ יֵעָשֶׂה לָכֶם.
מלאכה איז א לשון נקבה און ס'וואלט געדארפט שטיין 'תיעשה'. און אלע אנדערע פלעצער שטייט טאקע 'תיעשה' אבער דא שטייט 'ייעשה'.
איך טראכט יעצט אז קען זיין ס'שטייט בעצם 'יַעֲשֶׂה' - ער זאל טוהן - נאר דער וואס האט געפונטלט די חומש האט נישט גוט געפונטלט.

עגלה ערופה: בלשון צחות קענמען פארענטפערן דיין קשיא אויפ'ן פסוק פארוואס ער הייבט אן מיט דעם ווארט מלאכה, בלשון נקיבה. ווייל א סאך מענער שיקן זייערע ווייבער ארבעטן און זיי זיצן אינדערהיים אדער אין ..."כולל"...!

berlbalaguleh האט געשריבן:

עגלה ערופה האט געשריבן:

berlbalaguleh האט געשריבן:תנ""ך איז בכלל מערסטנס געשריבן מיט א פאעטיש לשון. און דארט איז מען נישט מקפיד אפילו אין דעם זעלבן פסוק. ער קען אנהייבן מיט א לשון זכר און ענדיגן מיט א לשון נקיבה. אדער פארקערט...!

איך האב שוין געטראפן גענוג פלעצער וואו די פסוק מישט אויס זכר און נקבה אפילו ס'איז נישט פאעטיש.
איך געדענק נישט אלעס יעצט אויפן רגע אבער וואס ליגט מיך יעצט אין קאפ איז שמות יב טז:
וּבַיּוֹם הָרִאשׁוֹן מִקְרָא קֹדֶשׁ וּבַיּוֹם הַשְּׁבִיעִי מִקְרָא קֹדֶשׁ יִהְיֶה לָכֶם כָּל מְלָאכָה לֹא יֵעָשֶׂה בָהֶם אַךְ אֲשֶׁר יֵאָכֵל לְכָל נֶפֶשׁ הוּא לְבַדּוֹ יֵעָשֶׂה לָכֶם.
מלאכה איז א לשון נקבה און ס'וואלט געדארפט שטיין 'תיעשה'. און אלע אנדערע פלעצער שטייט טאקע 'תיעשה' אבער דא שטייט 'ייעשה'.
איך טראכט יעצט אז קען זיין ס'שטייט בעצם 'יַעֲשֶׂה' - ער זאל טוהן - נאר דער וואס האט געפונטלט די חומש האט נישט גוט געפונטלט.

עגלה ערופה: בלשון צחות קענמען פארענטפערן דיין קשיא אויפ'ן פסוק פארוואס ער הייבט אן מיט דעם ווארט מלאכה, בלשון נקיבה. ווייל א סאך מענער שיקן זייערע ווייבער ארבעטן און זיי זיצן אינדערהיים אדער אין ..."כולל"...!

'מלאכה', ווי כמעט אלע ווערטער וואס ענדיגן זיך מיט אן ה איז נקבה, די שאלה איז פארוואס שטייט עס בלשון זכר (צוויי מאל גראדע, צווייטע איז שמות לא,טו)
מיינסט צוזאגן צו ווייזן אז די מענער מעגן אויך ארבעטן..

Sent from my KFDOWI using Tapatalk

עגלה ערופה האט געשריבן:מלאכה איז א לשון נקבה און ס'וואלט געדארפט שטיין 'תיעשה'. און אלע אנדערע פלעצער שטייט טאקע 'תיעשה' אבער דא שטייט 'ייעשה'.
איך טראכט יעצט אז קען זיין ס'שטייט בעצם 'יַעֲשֶׂה' - ער זאל טוהן - נאר דער וואס האט געפונטלט די חומש האט נישט גוט געפונטלט.

ווען עס וואָלט זיין באַפעלעריש וואָלט אויך באַדאַרפט צו זיין תעשה פאַר אַ זכר, און לא תעשי פאַר אַ נקבה (ווי שטייט, לא ירצח צי לא תרצח?), און דאָס גופא וואָס עס שטייט יעשה איז שוין גענוג אַ באַווייז אַז אונזער מסורה איז גערעכט. וראה אבן עזרא, מלבים אלשיך וכו'.

דוראק האט געשריבן:ווען עס וואָלט זיין באַפעלעריש וואָלט אויך באַדאַרפט צו זיין תעשה פאַר אַ זכר, און לא תעשי פאַר אַ נקבה (ווי שטייט, לא ירצח צי לא תרצח?), און דאָס גופא וואָס עס שטייט יעשה איז שוין גענוג אַ באַווייז אַז אונזער מסורה איז גערעכט. וראה אבן עזרא, מלבים אלשיך וכו'.

ס'וואלט געמיינט 'יעשה העושה' ווי אין טויזענטער פלעצער, (דהיינו נסתר, וואס דאן איז עס יעשה נישט תעשה)

אבער דער סוף פסוק ''יעשה לכם'' מוז לכאורה זיין ''ייעשה''.

Sent from my KFDOWI using Tapatalk

אפשר האָב איך אַ טעות, אָבער עס געדענקט זיך מיר ניט אַז יעשה העושה זאָל גענוצט ווערן בלשון ציווי.

דוראק לפי זה קומט אויס דער אייבישטער, כביכול שרייט נישט אן אויף א מענטש ..."היט אפ שבת"...! נאר אויב ער ווילל. אויבן וועט מען זיך שוין אפרעכענען...!

איך זע אז [tag]שאראש פאטאג[/tag] האט שוין געפרעגט וועגו א ספר מסודר אויף דקדוק און ער האט נישט באקומען קיין ענטפער, איך האב שוין געזען ספרים אויף דקדוק (איך קען מיר יעצט נישט דערמאנען קיין נעמען) אבער איך וואלט זייער עפריעשיעטעד אויב איינער קען מיר אנווייזן א ספר וואס שטעלט אוועק מסודר די כללים פון אבן עזרא מסודר אין א גרינגע לשון, אדער עכ”פ וועלכע מסודר’דיגע כללי הדקדוק ספר שטימט די בעסטע מיט שיטת הדקדוק אין אבן עזרא

כ'געדענק אלס קינד האב איך געזעהן א ספר 'דקדוקי רש''י' ארויסגעגעבן דורך 'מישור', וואס האט אין אנהייב שיין מסודר פארשידענע כללי דקדוק.