קאווע שטיבל

:אִישׁ הָיָה בְּאֶרֶץ מַעֲרַב כֶּרֶם זַיִת שְׁמוֹ: וְהָיָה ׀ הָאִישׁ הַהוּא פְּסֹחַ עַל־שְׁתֵּי הַסְּעִפִּים: בַּיּוֹם הָלַךְ בְּטוֹטָפֹת וּמִתְפַּלֵּל אֶל אֱלֹקָיו וּבַלַּיְלָה חוֹשֵׁב מַחֲשָׁבוֹת חָרִיץ לֶאֱכָל וְלִשְׁתּוֹת כִּי מָחָר יָמוּת: וְיֵאָמֶר אֱלוֹקִים אֶל כֶּרֶם זַיִת בַּחֲלוֹם הַלַּיְלָה עַד מָתַי אַתָּה פּוֹסֵחַ עַל שְׁנֵי הַסְּעִיפִים: וַחֲרָדָה נָפְלָה עַל כֶּרֶם זַיִת וְיִתְאַמֵּץ וּפָתַח אֶת פִּיו: וַיֹּאמַר בִּי אֲדוֹנָי אִישׁ קֶשֶׁת רוּחַ אָנֹכִי וּבִמְקוֹם טָמֵא וּבְעַם טָמֵא אֲנִי יוֹשֵׁב: וְאֵינִי מִבְּהֵל פִּי לְהָשִׁיב כִּי אַתָּה בִּשְׁמֵי שָׁמַיִם וַאֲנִי בְּאֶרֶץ טְמֵאָה: וְעַתָּה אִם נָא מָצָאתִי חֵן בְּעֵינֶיךָ אֲדֹנָי אַל נָא יַחַר אַפְּךָ בַּעֲבָדֶיךָ: לֹא בְּמֵרְץ וְלֹא בַּמַּעַל עָשִׂיתִי אֶת זֹאת כִּי אִם מֵרֹב כַּעֲסִי: אַתָּה נָתַן חֻקִּים טוֹבִים וּמִשְׁפָּטִים יִחְיוּ בָּהֶם: וְכַאֲשֶׁר הוֹדָעַת עַל יְדֵי נְבִיאֵךְ דְּרָכֶיהָ דַּרְכֵי נֹעַם וּנְתִיבוֹתֶיהָ שָׁלוֹם: וְהִנֵּה קָמוּ עֵדָה אֲנָשִׁים תַּרְבִּיץ אֲנָשִׁים רָעִים: אֵת אֲשֶׁר הַתָּרַת אָסְרוּ וַאֲשֶׁר אָסַרְתָּ הֶתֵּרוֹ: אַתָּה אָמַרְתָּ הֵיטֵב אָטִיב עַמְּךָ וְרָאָה חַיִּים עִם הָאִשָּׁה אֲשֶׁר אָהַבְתָּ: וְהֵם אָמְרוּ חָלִילָה לָנוּ לֶאֱהֹב בְּתוּלָה מִיִּשְׂרָאֵל: כִּי אִם כַּאֲשֶׁר יָשַׁם אֲבִי הַנַּעַר וְהַנַּעֲרָה כֵּן יַעֲשׂוּ: אַתָּה אָמַרְתָּ לֹא תִּדְרְשׁוּ אֶל הַמֵּתִים וּמָה הַצִּיּוּן הַלָּז: אַתָּה אָמַרְתָּ וְעָשִׂיתִי לִי מִקְדָּשׁ וְהֵם סָכַנְתִּי בְּתוֹכָהּ: וַיֹּאמֶר הֲוָיָה אֶל כֶּרֶם זַיִת: בְּנֵי הַפְרֵד מָעֲדָה הָרָעָה הַזֹּאת וְדַע אֶת אֱלֹקֶיךָ כִּי אֶת הַכֹּל יבאי אֶל מִשְׁפָּט אִם טוֹב אִם רַע: אַל תִּירָא וְאַל תֵּחָת חֲזַק וֶאֱמַץ: אַף מַיִם רַבִּים לֹא יְכַבּוּ אֶת הָאַהֲבָה אֲשֶׁר בְּךָ: אַל תַּבִּיט יָמִין וּשְׂמֹאל כִּי אִם אֶת אֲשֶׁר יָשָׁר בְּעֵינֵי אֱלוֹקִים וְלֹא בְּעֵינֵי אָדָם תַּעֲשֶׂה:

ירידת הדורות...

הערליך.

געוועהן איינער יואליש מיט ענליכע קענטעניס.

אַתָּה אָמַרְתָּ וְעָשִׂיתִי לִי מִקְדָּשׁ וְהֵם סָכַנְתִּי בְּתוֹכָהּ

וואס איז פשט?

די ״אַל תַּבִּיט יָמִין וּשְׂמֹאל״ איז טרעפליך קעגן דעם היינטיגן שטארקער דגוש אויף דעם ״אפילו אומר לך על ימין שהוא שמאל״ (רש״י דברים יז יא).

ווען ישעיה האט געזאגט (ישעיה ו ה-ו) ״וּבְ[תוך ]עַם טָמֵא [שפתיים] אֲנִ[כ]י יוֹשֵׁב״ האט מען אים דעריבער געגעבן קוילן (שהש״ר א לט). דעריבער זאגט מען שפעטער ״לֹא בְּמֵרְץ״ אותיות ״רמץ״...

בינעך סתם נייגעריג,פארוואס פונקט "איוב ב'"?

כרם זית: ייש"כ. א הערליך שטיקל. פאעטרי. נאר ס'זענען דא א פאר גראמאטישע אומ=פונקטליכקייטן. אדהערווייז האביך שטארק הנאה געהאט...!

פשיהא! אזא שיינע שטיקל! לכאורה האבן עס די ציגיינערס געטראפן אין א הייל ציווישן קערעסטיר אין הודונאנאש........

תרמב: ניין. ער (כרם זית) האט עס אפגעקויפט פון א שווארצן פאסטוך...!

אישתישבי האט געשריבן:הערליך.

געוועהן איינער יואליש מיט ענליכע קענטעניס.

אַתָּה אָמַרְתָּ וְעָשִׂיתִי לִי מִקְדָּשׁ וְהֵם סָכַנְתִּי בְּתוֹכָהּ

וואס איז פשט?

מל' סכנה או מלשון מסכן

Sent from my SM-G973F using Tapatalk

טאמבל סאס: איך ווייס אז דו האסט נישט מיך געפרעגט. אבער איך וועלל נעמען דעם רשות הדיבור.

לפענ"ד איז עס א לשון מסכנות, ארעמקייט. ווייל שטעללן אין סכנה וואלט געדארפט שטיין מיט א חירו"ק אונער די סמ"ך...!

איך ווייס עטץ האטס מיר ביידע נישט געפרעגט..

אבער ס'קוקט מיר אויס מלשון 'ותהי לו סוכנת' אנפאנג מלכים ב'
בכלל שטימט נישט די שורה אויף קיין שום וועג ע''פ דקדוק

בדרך אגב, די פאר שורות איז אינפלוענסט פונעם ווידוי דרבינו נסים וואס איז נישט ממש לשון המקרא

berlbalaguleh האט געשריבן:טאמבל סאס: איך ווייס אז דו האסט נישט מיך געפרעגט. אבער איך וועלל נעמען דעם רשות הדיבור.

לפענ"ד איז עס א לשון מסכנות, ארעמקייט. ווייל שטעללן אין סכנה וואלט געדארפט שטיין מיט א חירו"ק אונער די סמ"ך...!

דאס זאגט ער "או מלשון מסכן" דאס מיינט נעבעכדיג.

לכאורה איז לשון סכנה אויך פון דעם שורש

בכלל, ווער האט אייך געבעטן צו קוקן אויף נקודות? זאג מיר נישט אז איר זענט עוסק אין דיקדוק...

תוהו ובוהו האט געשריבן:איך ווייס עטץ האטס מיר ביידע נישט געפרעגט..

אבער ס'קוקט מיר אויס מלשון 'ותהי לו סוכנת' אנפאנג מלכים ב'
בכלל שטימט נישט די שורה אויף קיין שום וועג ע''פ דקדוק

בדרך אגב, די פאר שורות איז אינפלוענסט פונעם ווידוי דרבינו נסים וואס איז נישט ממש לשון המקרא

תוהו ובוהו: אונז טענה מיר זיך ארום די מיין פון די ווערטער פון כרם זית. כאילו ער איז א נביא אדער א ראשון. לאמיר איהם אליין פרעגן...!

איך מיין ער געדענקט שוין נישט.
ער ווארט עטס זאלטס אפמאכען וואס צי האלטן.

איך זע אז עס טוט זיך פשט אין די נביא'ס ווערטער, לאמיך ערקלערן וואס דער נביא האט געמיינט ביים שרייבן, ושבעים פנים לתורה.

די טייטש פון ''אתה אמרת ועשית לי מקדש והם סכנתי בתוכם'' איז: די האסט באפוילען צו בויען א הויז פאר דיין נאמען וועגן, און זיי (די בויער'ס פון בתי מדרשים) האבן מיר מסכן געווען דארטן''. די נביא ברענגט דא ארויס די אומ'אחריות פון די מקדשי מעט דורכאויס די קאוויד 19 קריזיס, וכדברי [tag]טאמבל סאס[/tag] אזוי אויך איז ער מרמז צו די מעשה אין קרלין ה''י.

אגב די פסוק ''אתה אמרת לא תדרשו אל המתים ומה הציון הלז'' גייט ארויף אויף די מירון טראגעדיע השם ירחם. אגב קען זיין פשט דלא כדברי [tag]מי אני[/tag] אז אידן האבן א השגחה פרטית בפרט אין ארץ ישראל, נאר אז מגייט צו קברים מיט די נישט ריכטיגע כונה ווארפט מען אראפ די השגחה פרטית בידים און מען איז ניתן תחת המקרים. קען זיין אז דאס איז פשט '' כִּי כַּאֲשֶׁר יְיַסֵּר אִישׁ אֶת בְּנוֹ יְהוָה אֱלֹהֶיךָ מְיַסְּרֶךָּ'', אז א קינד וואס לאזט זיך אפ פון זיין טאטן האט ער נישט ווער עס זאל אים וואטשן פון טון סכנה'דיגע זאכן א שטייגער ווי לויפן אין גאס. אבער כל זמן ער איז צוזאמען מיט זיין טאטן דאן היט ער אים אפ פון אלעם בייזן, והנמשל מובן מאליו וכנ''ל.

בנוגע די דקדוק: בחכמת הדקדוק אין לי יד ושם ולא למדתי מעולם אפילו אפס קצה מחכמה זו (לשון הנודע ביהודה קמא ב'). נאר איך האב זיך באניצט מיט גאר א פיינע פראגראם (רעקעמענדירט) נקדן אטומטי, און ער פינטלט ווי די מאדערנע לשון הקודש, און איך שרייב אביסל חסידיש האט עס געקרעשט אפאר מאל.
[tag]yn.NY[/tag] עס הייסט איוב וויבאלד די באשרייבונג ברענגט ארויף יסורים און אמונה שאלות. אזוי אויך שטימט עס מיט די מאן דאמר איוב לא היה ולא נברא אלא משל היה (ב''ב פרק לא יחפור).

כרם זית האט געשריבן:אגב די פסוק ''אתה אמרת לא תדרשו אל המתים ומה הציון הלז'' גייט ארויף אויף די מירון טראגעדיע השם ירחם. אגב קען זיין פשט דלא כדברי [tag]מי אני[/tag] אז אידן האבן א השגחה פרטית בפרט אין ארץ ישראל, נאר אז מגייט צו קברים מיט די נישט ריכטיגע כונה ווארפט מען אראפ די השגחה פרטית בידים און מען איז ניתן תחת המקרים.

[tag]yn.NY[/tag] עס הייסט איוב וויבאלד די באשרייבונג ברענגט ארויף יסורים און אמונה שאלות. אזוי אויך שטימט עס מיט די מאן דאמר איוב לא היה ולא נברא אלא משל היה (ב''ב פרק לא יחפור).

דער רמב״ם איז דער וואס נעמט דאך אָן למעשה (מו״נ ח״ג פכ״ב) אז ספר איוב משל הוא, ודלא כפירכת הגמרא שם בב״ב טו. ע״ש. נו, אויב גייט מען שוין בשיטת הרמב״ם גייט מען דאך לכאורה אויך גיין מיט זיין מהלך בהשגחה (וואס ער לערענט אויך אריין אין איוב (א׳...) אין פכ״ג), וואו עס ווענדט זיך בשלימות חכמת האדם שהוא דביקותו בו ית׳, און נישט אין דעם צי מ׳איז דייקא אין א״י וכדומה (וואס איז שוין מער ״כוזרי׳דיג״)...

און וואס דער רמב״ם האט געהאלטן בנוגע הליכה לקברים עיין בהלכות אבל פ״ד סוה״ד ובנו״כ שם.

כרם זית האט געשריבן:[tag]yn.NY[/tag] עס הייסט איוב וויבאלד די באשרייבונג ברענגט ארויף יסורים און אמונה שאלות. אזוי אויך שטימט עס מיט די מאן דאמר איוב לא היה ולא נברא אלא משל היה (ב''ב פרק לא יחפור).

אמונה שאלות אין וועמען? אין קודב"ה, אדער אין די סיסטעם?...

כ'האב שטארק הנאה פון דיין אויספיר, ס'איז powerful!

כרם זית האט געשריבן:אַל תַּבִּיט יָמִין וּשְׂמֹאל כִּי אִם אֶת אֲשֶׁר יָשָׁר בְּעֵינֵי אֱלוֹקִים וְלֹא בְּעֵינֵי אָדָם תַּעֲשֶׂה: