ברויט און צירקוסעס אמאל – טישן און דראגס היינט
נשלח: מיטוואך אפריל 26, 2023 7:20 am
ברויט און צירקוסעס אמאל – טישן און דראגס היינט
עס איז באוואוסט אז די רוימער האבן גענוצט א מיטל, טוירמד ביי דער פאעט דזשווונאל, "ברויט און צירקוסעס", כדי ווי מ'זאגט צו "פארשלעפן און ביזי-האלטן" די מוחות פון די המון-עם זיי צו מאכן פיהלן העפפי און צופרידן פון "ביזנעס עז יוזשעל". דאס הייסט, אנשטאט די הערשאפט זאל אינוועסטירן אין גאווערנמענטל טויש און אין פארבעסערונג פון די אייגענטליכע מאטריעלע מצבים פון פשוטע מענטשן אדער מענטשן וואס באזיצן נישט קיין גיטער און וויסענשאפט, איז זיי געווען פיהל ביליגער און לייכטער צו אנשטעלן אפאר געימס, צירקוסעס אין די טעאטער (פון עבדים און חיות וואס שלאגן זיך איינער דאס אנדערן) אז דער עולם זאל פארנומען האלטן זייערע מוחות מיט די נארישע שפיהלן וואס האבן קיין שום ציהל נישט און ברענגען עווענטועל נישט קיין טויש צו פארבעסערונג אין זייערע לאנג-טערמיניגע סוירקעמסטענסעס. ווען עס קומט צו 'ברויט', איז פשט אז אזוי לאנג ווי דער עולם האט איינפאך ברויט אויפ'ן טיש, וועט אלעס ארום, ווי למשל רעכטן, פרייהייט און סאושעל מאָביליטי (דאס ערמעגליכונג פון עמיצן זיך צו אנטוויקלען אין לעבן אדער פארלאנגען טויש אין די היערארכיע, צי אין סקיללס צי אין ווער עס פארטרעט אים אין גאווערנמענט, און אזוי ארום בעסער מאכן זיין סטאטוס, פארדינסטן און לעבנ'ס פּראָספעקטס פאר זיך און פאר די קינדער) נישט וויכטיג זיין און איגנארירט ווערן ביי רוב ציבור.
"ברויט און צירקוסעס" ווערט באנוצט נישט נאר צו פארמיידן רעבּעליאָן בעפאר זי פאסירט נאר ווערט אמאל אויך באנוצט צו קאליע מאכן און עראָודן געזעלשאפט ווען זי פונקציאנירט יא געהעריג און כראוי. ווי למשל אין דערמיטן פון 19צטע יאר-הונדערט, ווען בריטעין האט פארפלייצט כינע מיט הונדערטער טאנען דראגס און דאופ, אין די באקאנטע אפיום מלחמות, כדי צו פארסמען די יוגנט פאר אזעלכע ביליגע אינטערעסן ווי פראפיט, קאנטראל און סאסייעטל אינדזשענירונג אזוי ווי עס איז געווען פאר לאנגע יארן די פראקטיס פון די מערב-וועלט עמפייערס וועלכע האבן קאנטראלירט און עקספלויטעט פיהלע אנדערע מדינות אין אזיע און אין מזרח.
און אמאל ווערט "ברויט און צירקוסעס" אויך באנוצט צו דרייוון מענטשן צו קאממיטן די ערגסטע פארברעכנס און רציחות, ווי ס'איז למשל געווען ביים צווייטן וועלט קריג: די דייטשן פלעגן, פאר די איינזאץ גרופן און מאסן-גריבער רוצחים, זיך באנוצן מיט די לאקאלע ארימע אינגווארג וואס זענען שוין אזוי אויכעט אויפגעוואקסן א יוגנט צוגעבינדן צו אלקאהאל און צום ביטערן טראפ און אויסגעטוהן פונוואס טוט זיך אין די עכטע וועלט אזוי אז ווען זיי האבן זיך געברויכט ספראווען מיט לייף'ס פראבלעמען האט מען זיי לייכט געקענט איבערצייגן און איבערגעווינען זיי זאלן די אידן בלעימיען. זיי האבן די אינגן שווער אנגעטרונקען מיט טייערע ברוינפן און ראם איידער די שחיטה אזוי אז אז ווען עס איז געקומען צום עצם המעשה, געווען קאמפליטלי נאמב און גענצליך גלייכגילטיג צו וואס זיי טועהן אפ מיט די אייגענע הענט, הי"ד.
"ברויט און צירקוסעס" ווערט נישט נאר גענוצט אויף א סאסייעטל לעוול. זי ווערט אויך עקסערסייזד אויף אן אינדיוודועלן לעוול. און זי ווערט באנוצט נישט נאר אין דיקטאטורישע לענדער נאר אפילו און אפשר דייקא אין פרייע לענדער ווערט זי פראקטאצירט נאך היינט אויף א ברייטן פארנעם. אז מען טראכט אריין, אזעלכע פשוטע זאכן ווי א דזשאב, א הויז און א פרוי, וואס זענען -- נישט ווי ציגארעטן, מאוויס און אלקאהאל --אוודאי בעסיק און עיקר געברויכן אין לעבן, קענען זיי אבער וואס-אמאל קארופטירטערהייט אויך גענוצט ווערן דורך מענטשן אין אויטאריטעט, אדער דורך מענטשן מיט איינפלוס און מיט שלעכטע כוונות און אינטערעסן, צו מאנעווירן און קאנטראלירן וואס מענטשן טראכטן, האלטן און טועהן מיט זייער לעבן. און איך רעד שוין נישט פון די געלט וואס דאס ברענגט אריין.
לדוגמא: א דזשאב וואס א מענטש קריגט לייכטערהייט, אולי דורך נעפעטיזם אדער אויס רחמנות, עפעס וואס ער אינדזשויט נישט ספעציעל, א ראלע אונטער זיין סקילל לעוול און פּעי טרעשהאָלד, פאר א פראדוקט אדער סערוויס וואס איז באמת אָן-נעסעסערי און אויפגעמאכט (א שטייגער ווי נר מצוה אדער דזשי-ענד-דזשי רעזשוואולקעס) איז אן עקזעמפל פון "ברויט". ווייל כאטש דאס ברענגט אים אריין עסן אין שטוב איז עס עפעס וואס שטערט אים און לאזט אים נישט קיין צייט צו אינוועסטירן אין זיך אויפבויען, צו קענען פארדינען מער, צו קענען האבן אזא מין הנאה פון לעבן אויכעט ווען עס איז נישט אזאנס וואס איז מהנה דעם רעבין אדער כלל צו די זעלבע צייט, צו פיהלן ער איז וועליוד פאר אמת'ע קוירענסי און ווערדע וואס ער באשאפט און איז מוסיף צו די עקענאמיע, צו פיהלן ער מאכט אייגענע בחירות אין לעבן און איז נישט סתם א ראבאט וואס פאלגט נאך א דעטערמינד פעטה, אויסגערעכנט פאר אים לפי די מצבים אין וועלכען ער איז געבוירן געווארן.
א פרוי וואס א מענטש (און איך גיב א משל פון א פרוי דא ווייל איך בין א מאן – אבער די זעלבע לויטעט פארקערט) באקומט אלס אן אראנזשירטע שידוך איז אויך א משל פון "צירקוסעס" ווייל אדער איז עס נהמא דכיסופא אדער איז עס א בחינה פון התייחסות לכוהנת כפונדקאית, ווען עמיצער קריגט א פרוי א נחית דרגא צוליב נארישע און סענסלעסס חשבונות ארום משפחה און קהילה וואס איז אבער ווייט נישט זיין לעוול אף כאריזמע, אינטעלידזשענס אדער סיי וואספארא קוואליטי ס'זאל נישט זיין. בכלל איז דער מושג פון שידוכים און חתונה-צוהאבן פאר די ציהל פון פריה ורביה אן אומפארשעמטער זלזול אין די שענסטע אייגענשאפט פון די בריאה – ליבע. ס'פרעגט זיך נאר די קשיא פארוואס דער באשעפער האט געמאכט אז פרויען נאך מענעפאוז זאל נאכאלס האבן די זעלבע חשק און געשמאק אין ****? אדער פארוואס ס'טרעפט זיך ע"פ טבע א מאן זאל ווייניגער ליב האבן עמיצער וואס איז אינג, קינדער-רייף און כלומרשט מער עטרעקטיוו אין דומע אויגן ווי אן אנדערע פרוי וואס איז עלטער, באזעסן און מער געלערנט און אריבער די געווענליכע קינדער-בּערינג יארן.
ווען איך בין א קינד געווען זענען די ברויט און צירקוסעס ביי אונזערע קהילות געווען די טישן און די באטעס יעדן שבת, יו"ט און יומא דפגרא. אין צוגאב זענען געווען די שיעורים פון שיינע בעלי דרשנים, די כסדר'דיגע דינערס און די מיליאנע קאסעטעס און אויסגאבעס, ווי א פּלעיג, פון כל מיני פסוועדאסייענסעס, אוטדעיטעד פיליזאפיעס און אומנאטירליכע פענאמענאן וואס "פראָוון אידישקייט". דאס איז געווען פאר די ארדינערי חסיד וואס האט נאכנישט געוואגט זיך ארויסצושטעקן די נאז פון דעם גליון השבוע. ביי די אזוי גערופענע קיהלע חברה, איז עס געווען נישט מער ווי פלעיס חוה"מ, פרעס געשעפטן און אויפרייסערישע האלידעיס און א ים פון אלקאהאל און ציגארעטן וואלקענעס.
היינט, ווען מענטשן האבן זיך אויפגעוועקט צו א וועלט פון די אינטערנעט און סמארט-דעווייסעס -- א וועלט ווי אז וויסענשאפט און אינפארמאציע איז פריי און צוגענגליך געווארן, מוז אצינד די וועג צו מאנופולירן א מענטשנ'ס מוח אננעמען א נייע צוגאנג, אים צו דיסעיבלען און אויסשאלטערן די פעסילעטיס און קאפאציטעטן וואס טוען אים ערמעגליכן צו ריזענען און פארנאָמבען די געפיהלן וואס פירן אים צו די ריכטיגע אינטעלעקטועלע החלטות -- איז אויפגעשטיגן א נייע מין האלוסינאדזשען, סעֶדאַטיוו און אָפּיעט, די פארשאלטענע געווירצן און נאַרקאָטיקס למיניהם. ס'איז נישט אז דאס איז אויפגעשטיגן פונדאסניי. עס איז שוין לאנג געווען פארהאן. אבער בשעת וואס אמאליגע צייטן וואלט דאס געדארפט זיין אן אנטי-טעזע צו אידישקייט, צו נארמאלקייט און צו ראציאנאליטעט, איז עס איז היינט כשר געווארן און נישט סתם כשר, נאר עס ווערט שטארק אינדראסירט, און טאקע דוקא דורך די אזוי גערופענע "אויפגעקלערטע" צווישן אונז, וואס מיט א גוטן קוק און שמעק אבער, קען מען דערטאפן אז זיי זענען שוין גארנישט אזוי אויפגעקלערט. פארקערט, דיע פארשוינען (וואס זענען עס מעודד אבער געווענליך טוען דאס נישט זעלבסט ווייל אליינס ווייסן זיי ווי שעדליך דאס איז פאר דעם מח) זענען געווענליך אזעלכע וואס זוכן צו פארטושן און אינטאקסיקעיטן מענטשן, פארדרייען מענטשן א קאפ, מיט דעם "ברויט און צורקוס" טריק אזוי ווי אין די אלטע גוטע צייטן.
און די ציהל איז: אז מענטשן זאלן נישט נאר נישט-טראכטן, נאר גענצליך זיך מתעלם זיין פון דאס לעבן אינדרויסן, דאס עכטע מציאות'דיגע לעבן, דאס מתיקות'דיגן טאג און שלאף פון דעם עובד, די עכטע און מיינונגספולע אינטערעקשאנס מיט מענטשן און מיט געטליכקייט אין די עולם המעשה אנשטאט די פאנטאסטישע אילוזשנס אין עולם התוהו, וואס זיי, די אנגעהאנגענע אין די סמים, ברענגען דערנאך אריבער אין פארעם פון דעלוזשנס בהקיץ, אריין אין עולם הריאלי. אלעס אונטערן מאנטל פון העפי-קלעפי, לאָוו פאר אלל, חסידיק היפסטער און רעלעטיווע שוויותער און אמיתיות. זיך מתעלם זיין פון דער פאקט אז זיי זעלבסט, די מענטשן וואס האבן זיי אינטרודוסט און געשטופט צו פארזוכן פון דעם עץ הסכלות מתחילה אהן, זענען ע"פ רוב אדער העווילי וועסטעד אין איין וועג אדער אנדערס, אין די המשכה פון דעם סיסטעם און די פארדארבנדע און וואקלנדע אינפראסטרוקטור וואס ערמעגליכט זי און אין די פאָללי און איגנאראנץ פון אירע חסידים און פאללוער, אדער טועהן זיי עס באופן ובכוונה ווי די עקזאמפל אויבן פון די מערב-וועלט צו קארופטירן און קאליע מאכן טשיינע'ס יוגנט. גאט היט מיך אפ פון ביידע נגעים, ווייל ביידע זוכן נישט מיין פערזענליכע וועל-ביאינג און תכלית.
עס איז באוואוסט אז די רוימער האבן גענוצט א מיטל, טוירמד ביי דער פאעט דזשווונאל, "ברויט און צירקוסעס", כדי ווי מ'זאגט צו "פארשלעפן און ביזי-האלטן" די מוחות פון די המון-עם זיי צו מאכן פיהלן העפפי און צופרידן פון "ביזנעס עז יוזשעל". דאס הייסט, אנשטאט די הערשאפט זאל אינוועסטירן אין גאווערנמענטל טויש און אין פארבעסערונג פון די אייגענטליכע מאטריעלע מצבים פון פשוטע מענטשן אדער מענטשן וואס באזיצן נישט קיין גיטער און וויסענשאפט, איז זיי געווען פיהל ביליגער און לייכטער צו אנשטעלן אפאר געימס, צירקוסעס אין די טעאטער (פון עבדים און חיות וואס שלאגן זיך איינער דאס אנדערן) אז דער עולם זאל פארנומען האלטן זייערע מוחות מיט די נארישע שפיהלן וואס האבן קיין שום ציהל נישט און ברענגען עווענטועל נישט קיין טויש צו פארבעסערונג אין זייערע לאנג-טערמיניגע סוירקעמסטענסעס. ווען עס קומט צו 'ברויט', איז פשט אז אזוי לאנג ווי דער עולם האט איינפאך ברויט אויפ'ן טיש, וועט אלעס ארום, ווי למשל רעכטן, פרייהייט און סאושעל מאָביליטי (דאס ערמעגליכונג פון עמיצן זיך צו אנטוויקלען אין לעבן אדער פארלאנגען טויש אין די היערארכיע, צי אין סקיללס צי אין ווער עס פארטרעט אים אין גאווערנמענט, און אזוי ארום בעסער מאכן זיין סטאטוס, פארדינסטן און לעבנ'ס פּראָספעקטס פאר זיך און פאר די קינדער) נישט וויכטיג זיין און איגנארירט ווערן ביי רוב ציבור.
"ברויט און צירקוסעס" ווערט באנוצט נישט נאר צו פארמיידן רעבּעליאָן בעפאר זי פאסירט נאר ווערט אמאל אויך באנוצט צו קאליע מאכן און עראָודן געזעלשאפט ווען זי פונקציאנירט יא געהעריג און כראוי. ווי למשל אין דערמיטן פון 19צטע יאר-הונדערט, ווען בריטעין האט פארפלייצט כינע מיט הונדערטער טאנען דראגס און דאופ, אין די באקאנטע אפיום מלחמות, כדי צו פארסמען די יוגנט פאר אזעלכע ביליגע אינטערעסן ווי פראפיט, קאנטראל און סאסייעטל אינדזשענירונג אזוי ווי עס איז געווען פאר לאנגע יארן די פראקטיס פון די מערב-וועלט עמפייערס וועלכע האבן קאנטראלירט און עקספלויטעט פיהלע אנדערע מדינות אין אזיע און אין מזרח.
און אמאל ווערט "ברויט און צירקוסעס" אויך באנוצט צו דרייוון מענטשן צו קאממיטן די ערגסטע פארברעכנס און רציחות, ווי ס'איז למשל געווען ביים צווייטן וועלט קריג: די דייטשן פלעגן, פאר די איינזאץ גרופן און מאסן-גריבער רוצחים, זיך באנוצן מיט די לאקאלע ארימע אינגווארג וואס זענען שוין אזוי אויכעט אויפגעוואקסן א יוגנט צוגעבינדן צו אלקאהאל און צום ביטערן טראפ און אויסגעטוהן פונוואס טוט זיך אין די עכטע וועלט אזוי אז ווען זיי האבן זיך געברויכט ספראווען מיט לייף'ס פראבלעמען האט מען זיי לייכט געקענט איבערצייגן און איבערגעווינען זיי זאלן די אידן בלעימיען. זיי האבן די אינגן שווער אנגעטרונקען מיט טייערע ברוינפן און ראם איידער די שחיטה אזוי אז אז ווען עס איז געקומען צום עצם המעשה, געווען קאמפליטלי נאמב און גענצליך גלייכגילטיג צו וואס זיי טועהן אפ מיט די אייגענע הענט, הי"ד.
"ברויט און צירקוסעס" ווערט נישט נאר גענוצט אויף א סאסייעטל לעוול. זי ווערט אויך עקסערסייזד אויף אן אינדיוודועלן לעוול. און זי ווערט באנוצט נישט נאר אין דיקטאטורישע לענדער נאר אפילו און אפשר דייקא אין פרייע לענדער ווערט זי פראקטאצירט נאך היינט אויף א ברייטן פארנעם. אז מען טראכט אריין, אזעלכע פשוטע זאכן ווי א דזשאב, א הויז און א פרוי, וואס זענען -- נישט ווי ציגארעטן, מאוויס און אלקאהאל --אוודאי בעסיק און עיקר געברויכן אין לעבן, קענען זיי אבער וואס-אמאל קארופטירטערהייט אויך גענוצט ווערן דורך מענטשן אין אויטאריטעט, אדער דורך מענטשן מיט איינפלוס און מיט שלעכטע כוונות און אינטערעסן, צו מאנעווירן און קאנטראלירן וואס מענטשן טראכטן, האלטן און טועהן מיט זייער לעבן. און איך רעד שוין נישט פון די געלט וואס דאס ברענגט אריין.
לדוגמא: א דזשאב וואס א מענטש קריגט לייכטערהייט, אולי דורך נעפעטיזם אדער אויס רחמנות, עפעס וואס ער אינדזשויט נישט ספעציעל, א ראלע אונטער זיין סקילל לעוול און פּעי טרעשהאָלד, פאר א פראדוקט אדער סערוויס וואס איז באמת אָן-נעסעסערי און אויפגעמאכט (א שטייגער ווי נר מצוה אדער דזשי-ענד-דזשי רעזשוואולקעס) איז אן עקזעמפל פון "ברויט". ווייל כאטש דאס ברענגט אים אריין עסן אין שטוב איז עס עפעס וואס שטערט אים און לאזט אים נישט קיין צייט צו אינוועסטירן אין זיך אויפבויען, צו קענען פארדינען מער, צו קענען האבן אזא מין הנאה פון לעבן אויכעט ווען עס איז נישט אזאנס וואס איז מהנה דעם רעבין אדער כלל צו די זעלבע צייט, צו פיהלן ער איז וועליוד פאר אמת'ע קוירענסי און ווערדע וואס ער באשאפט און איז מוסיף צו די עקענאמיע, צו פיהלן ער מאכט אייגענע בחירות אין לעבן און איז נישט סתם א ראבאט וואס פאלגט נאך א דעטערמינד פעטה, אויסגערעכנט פאר אים לפי די מצבים אין וועלכען ער איז געבוירן געווארן.
א פרוי וואס א מענטש (און איך גיב א משל פון א פרוי דא ווייל איך בין א מאן – אבער די זעלבע לויטעט פארקערט) באקומט אלס אן אראנזשירטע שידוך איז אויך א משל פון "צירקוסעס" ווייל אדער איז עס נהמא דכיסופא אדער איז עס א בחינה פון התייחסות לכוהנת כפונדקאית, ווען עמיצער קריגט א פרוי א נחית דרגא צוליב נארישע און סענסלעסס חשבונות ארום משפחה און קהילה וואס איז אבער ווייט נישט זיין לעוול אף כאריזמע, אינטעלידזשענס אדער סיי וואספארא קוואליטי ס'זאל נישט זיין. בכלל איז דער מושג פון שידוכים און חתונה-צוהאבן פאר די ציהל פון פריה ורביה אן אומפארשעמטער זלזול אין די שענסטע אייגענשאפט פון די בריאה – ליבע. ס'פרעגט זיך נאר די קשיא פארוואס דער באשעפער האט געמאכט אז פרויען נאך מענעפאוז זאל נאכאלס האבן די זעלבע חשק און געשמאק אין ****? אדער פארוואס ס'טרעפט זיך ע"פ טבע א מאן זאל ווייניגער ליב האבן עמיצער וואס איז אינג, קינדער-רייף און כלומרשט מער עטרעקטיוו אין דומע אויגן ווי אן אנדערע פרוי וואס איז עלטער, באזעסן און מער געלערנט און אריבער די געווענליכע קינדער-בּערינג יארן.
ווען איך בין א קינד געווען זענען די ברויט און צירקוסעס ביי אונזערע קהילות געווען די טישן און די באטעס יעדן שבת, יו"ט און יומא דפגרא. אין צוגאב זענען געווען די שיעורים פון שיינע בעלי דרשנים, די כסדר'דיגע דינערס און די מיליאנע קאסעטעס און אויסגאבעס, ווי א פּלעיג, פון כל מיני פסוועדאסייענסעס, אוטדעיטעד פיליזאפיעס און אומנאטירליכע פענאמענאן וואס "פראָוון אידישקייט". דאס איז געווען פאר די ארדינערי חסיד וואס האט נאכנישט געוואגט זיך ארויסצושטעקן די נאז פון דעם גליון השבוע. ביי די אזוי גערופענע קיהלע חברה, איז עס געווען נישט מער ווי פלעיס חוה"מ, פרעס געשעפטן און אויפרייסערישע האלידעיס און א ים פון אלקאהאל און ציגארעטן וואלקענעס.
היינט, ווען מענטשן האבן זיך אויפגעוועקט צו א וועלט פון די אינטערנעט און סמארט-דעווייסעס -- א וועלט ווי אז וויסענשאפט און אינפארמאציע איז פריי און צוגענגליך געווארן, מוז אצינד די וועג צו מאנופולירן א מענטשנ'ס מוח אננעמען א נייע צוגאנג, אים צו דיסעיבלען און אויסשאלטערן די פעסילעטיס און קאפאציטעטן וואס טוען אים ערמעגליכן צו ריזענען און פארנאָמבען די געפיהלן וואס פירן אים צו די ריכטיגע אינטעלעקטועלע החלטות -- איז אויפגעשטיגן א נייע מין האלוסינאדזשען, סעֶדאַטיוו און אָפּיעט, די פארשאלטענע געווירצן און נאַרקאָטיקס למיניהם. ס'איז נישט אז דאס איז אויפגעשטיגן פונדאסניי. עס איז שוין לאנג געווען פארהאן. אבער בשעת וואס אמאליגע צייטן וואלט דאס געדארפט זיין אן אנטי-טעזע צו אידישקייט, צו נארמאלקייט און צו ראציאנאליטעט, איז עס איז היינט כשר געווארן און נישט סתם כשר, נאר עס ווערט שטארק אינדראסירט, און טאקע דוקא דורך די אזוי גערופענע "אויפגעקלערטע" צווישן אונז, וואס מיט א גוטן קוק און שמעק אבער, קען מען דערטאפן אז זיי זענען שוין גארנישט אזוי אויפגעקלערט. פארקערט, דיע פארשוינען (וואס זענען עס מעודד אבער געווענליך טוען דאס נישט זעלבסט ווייל אליינס ווייסן זיי ווי שעדליך דאס איז פאר דעם מח) זענען געווענליך אזעלכע וואס זוכן צו פארטושן און אינטאקסיקעיטן מענטשן, פארדרייען מענטשן א קאפ, מיט דעם "ברויט און צורקוס" טריק אזוי ווי אין די אלטע גוטע צייטן.
און די ציהל איז: אז מענטשן זאלן נישט נאר נישט-טראכטן, נאר גענצליך זיך מתעלם זיין פון דאס לעבן אינדרויסן, דאס עכטע מציאות'דיגע לעבן, דאס מתיקות'דיגן טאג און שלאף פון דעם עובד, די עכטע און מיינונגספולע אינטערעקשאנס מיט מענטשן און מיט געטליכקייט אין די עולם המעשה אנשטאט די פאנטאסטישע אילוזשנס אין עולם התוהו, וואס זיי, די אנגעהאנגענע אין די סמים, ברענגען דערנאך אריבער אין פארעם פון דעלוזשנס בהקיץ, אריין אין עולם הריאלי. אלעס אונטערן מאנטל פון העפי-קלעפי, לאָוו פאר אלל, חסידיק היפסטער און רעלעטיווע שוויותער און אמיתיות. זיך מתעלם זיין פון דער פאקט אז זיי זעלבסט, די מענטשן וואס האבן זיי אינטרודוסט און געשטופט צו פארזוכן פון דעם עץ הסכלות מתחילה אהן, זענען ע"פ רוב אדער העווילי וועסטעד אין איין וועג אדער אנדערס, אין די המשכה פון דעם סיסטעם און די פארדארבנדע און וואקלנדע אינפראסטרוקטור וואס ערמעגליכט זי און אין די פאָללי און איגנאראנץ פון אירע חסידים און פאללוער, אדער טועהן זיי עס באופן ובכוונה ווי די עקזאמפל אויבן פון די מערב-וועלט צו קארופטירן און קאליע מאכן טשיינע'ס יוגנט. גאט היט מיך אפ פון ביידע נגעים, ווייל ביידע זוכן נישט מיין פערזענליכע וועל-ביאינג און תכלית.
