קאווע שטיבל

איינער וואס איז נכשל בראיות אסורות, הייסט א חשוד על עריות?
איז אזא איינער פסול לעדות?
איך ווייס אז עס איז א טערריבל זאך, איך וויל אבער וויסן און פארשטיין די הלכהדיגע גדרים דערפון.
איינער וואס איז יא מתבונן על בתולה שטייט ערגעצוואו אז ער ווערט פסול?

וואס מאכט אייך טראכטן אז יא?
"חשוד על העריות" איז פשט גילוי עריות

לכאורה נישט.
ס'פארהאן עפעס א פירוש המשניות להרמב"ם כ'האב עס אמאל געזעהן כ'קען מיך נישט דערמאנען וואו. אז בעצם איז נישט פארהאן אן איסור צו קוקן אויף א בתולה אדער פנויה, נאר מ'זאל נישט ווערן צוגעוואוינט דערצו ווייל זיי גייען חתונה האבן איין טאג, און ווערן אן אשת איש און נאר דעמאלטס איז דער פראבלעם. וועגן א חשש צו זנות מיט א אשת איש. אויב איז דאס אמת. דאן פארוואס זאל אזא איינער פסול לעדות??

לגבי דין פרוץ בעריות בנוגע יחוד. שו"ת שבט הלוי (ח"ה סימן רב אות א).

הגם אז דער אגרות משה (אבה"ע ח"ד סימן סה אות יז) שרייבט: (ועיין לעיל שם בשבט הלוי.)

אלע צעטלעך איבער די אינטערנעט איז דאך אז מ'ווערט פסול לעדות צוליב ראיות אסורות. קיין אמת'ע זנות קעמען נישט טוהן אויף די אינטערנעט אדער א סמארט פאן.
הייסט עס אפשר אביזרייהו דג"ע?

מי אני האט געשריבן:

שבט הלוי.jpg

לגבי דין פרוץ בעריות בנוגע יחוד. שו"ת שבט הלוי (ח"ה סימן רב אות א).

הגם אז דער אגרות משה (אבה"ע ח"ד סימן סה אות יז) שרייבט:

אגרות משה.jpg

(ועיין לעיל שם בשבט הלוי.)

דער שבט הלוי רעדט לגבי זיך מתייחד זיין מיט אזוינע מענטשן

איך הייב אָן און שרייב בפירוש:

מי אני האט געשריבן: לגבי דין פרוץ בעריות בנוגע יחוד.

לגבי פסול לעדות פסק'נט דער רמ"א בחו"מ סימן לד סעיף כה:

וכן אין נפסל על קול וחשד בעלמא כגון מי שחשוד על עריות שרגיל עם עריות ומתייחד עמהם וקול יוצא עליו כשר לכל עדות חוץ מלעדות אשה

וכתב שם הסמ"ע בס"ק סא דהוא אפילו בקלא דלא פסיק ע"ש. און אנדערע ווערטער, אפילו לפסול לעדות אשה פעהלט לכאורה אויס דוקא "שרגיל עם עריות ומתייחד עמהם" ממש, און אפילו דאן (בקול יוצא עליו על זה דלא פסיק) איז ער נאך אלס כשר לכל שאר עדות. (איך גלייב אז דאס האט @נפה געמיינט מיט'ן רופן די גליון דא "עם הארצות" - לגבי זייער "סעיף" א. און דאס וואס זיי נוצן גאנצעטע "לומדות'ן" אים צו פסל'ען לעדות, דערמאנט פון די מימרא פון הרב יצחק לעבאוויטש שליט"א, צוגעברענגט אין וועקער 8: "איינער וואס מ'דארף מאכן א פלפול פארוואס ער איז אַן אפיקורוס, איז קיין אפיקורוס נישט.") ועיין לעיל שם בסעיף ב דמה שנקרא ״רשע״ שפסול לעדות הוא רק בעבר עבירה שחייבים עליו מלקות ע״ש.

ועיין ברמ"א ביו"ד סימן קיט סעיף ב לגבי החשוד לאכול דברים האסורים, "עובר עבירה לתיאבון לא מקרי חשוד", וע"ש בטו"ז ס"ק ד ובש"ך ס"ק ו (ועיין בחו״מ סימן לד סעיף ב דרק בעבירה שחייבים עליו מלקות פסול אפילו אם עבר רק לתיאבון). ועיין להלן שם ברמ"א סעיף ז, "מי שהוא חשוד בדבר דלא משמע לאינשי שהוא עבירה לא מקרי חשוד (רשב"א סימן ס"ד) מיהו לאותו דבר אינו נאמן", וע"ש בטו"ז ס"ק ט ובש"ך ס"ק יט.

דער גאלדענער אדלער האט געשריבן:לכאורה נישט.
ס'פארהאן עפעס א פירוש המשניות להרמב"ם כ'האב עס אמאל געזעהן כ'קען מיך נישט דערמאנען וואו. אז בעצם איז נישט פארהאן אן איסור צו קוקן אויף א בתולה אדער פנויה, נאר מ'זאל נישט ווערן צוגעוואוינט דערצו ווייל זיי גייען חתונה האבן איין טאג, און ווערן אן אשת איש און נאר דעמאלטס איז דער פראבלעם. וועגן א חשש צו זנות מיט א אשת איש. אויב איז דאס אמת. דאן פארוואס זאל אזא איינער פסול לעדות??

און אויב די בתולה איז א נידה?
(אפשר דאס אז ס'איז בידה לטבול קודם נעמט אראפ די איסור להתבונן?)

אויב די איסור איז ונשמרת מכל דבר רע שלא יבא לידי קרי בלילה, מה לי אויב זי א בתולה אדער אן אשת איש אדער פארן אויפן סקרין?

הקטן האט געשריבן:אויב די איסור איז ונשמרת מכל דבר רע שלא יבא לידי קרי בלילה, מה לי אויב זי א בתולה אדער אן אשת איש אדער פארן אויפן סקרין?

לפי עניית דעתי, בדרך אפשר:
פון די חופה און ווייטער (כלומר; אשת איש) איז דא דער כלל פון 'הכל יודעין כלה למה נכנסה לחופה...', אבער לגבי א בתולה, דארף נישט עולה זיין על הדעת בכלל עפעס אנדערש ווי דאס וואס זי איז... במילא איז נישטא קיין חשש פון צו קומען צו א מכשול בלילה. (פארשטייטסעך אויב עמיצער זעט ביי זיך אן אנדער מציאות דאן איז אן אנדערע מעשה...).

אין פסוק שטייט דאך פארקערט: "ברית כריתי לעיני ומה אתבונן על בתולה".

דער רמב"ם (בסנהדרין פ"ז מ"ד) ברענגט צו דעם פסוק באיוב און זאגט דערויף אז דאס איז די מדת חסידות שבו ע"ש.

דא חזר איך איבער די צוויי תגובות מיינע דא און איך לייג צו דעם סניף פונעם רמב"ם, עפ"י המחבר לעיל שם בחו"מ סימן לד סעיף ג. און דאס אז דער רמב״ם איז לכאורה אפילו בפנויה נדה או כותית.

היינט געלערנט, גיטין דף י"ח ע"ב
ווי דער ארטסקרול ברענגט צו אין די הערות, (בילד) נאר איינער וואס האט עובר געווען אן עבירה וואס איז דא דערביי אן עונש ב"ד ווי מיתה אדער מלקות. אדער איינער וואס איז א גנב אדער א גזלן, נאר די זענען פסול לעדות.