קאווע שטיבל

יעדער ווייסט ווי נישט שיין עס איז ווען מזיצט אמאל אין ביהמ"ד און צווישן חברים, אדער ווען די אינגל הייבט דאס אן צו טוהן שבת ביי די סעודה. מ'זעהט איינעם קנאקן די פינגער, אוי איז דאס אומבא'טעמ'ט, די טשילס וואס מ'באקומט דעמאלס איז כמעט אזוי ארג ווי אייזן אויף אייסעס, אדער א טשאוק אויף די באורד. צו איז דא מקור דערצוה אויך ווי עס שטייט אז מ'טאר נישט?

ווי אינטערעסאנט איז עס מיר געווען צו טרעפן א מקור דערצוה.
אין ט"ז (או"ח סי' צ"ה סק"ג) שטייט, אז איינער וואס קנאקט זיינע פינגערס, און עס הערט זיך ווי איינער וואס צוברעכט זיינע פינגער'ס, ברענגט אראפ אויף זיך דינים, במילא זאל מען עס חלילה נישט טוהן.

אלזא טייערע ברודער, אויב טוסטו עס, סיי אז דו ביסט עובר אויף א בפירושע שו"ע, און סיי עס איז זייער נישט מענטשליך.