קאווע שטיבל

איך האב געהאט די נאכט א חלום. אז איך בין צוגעבונדן צו א שטאנג, איך זע ווי מען שלאגט און מען פייניגט, מיינע ליבע און זיסע קינדער. איך וויל מיך ארויס רייסן מיט אלע כוחות, אבער מיין ווייב שטייט דארט און מיט די הילף פון מיינע עלטערן און די שטיצע פון אירע עלטערן כאפט זי שטארק אן דעם שטריק און לאזט מיך נישט אויסרייסן. איך בעט מיך צו איר ווי צו גזלן, מיט ביטערע טרערן אין די אויגן, העלף מיר ראטעווען אונזערע קינדער, און אז נישט לאמיך כאטשיג זיי אליין ראטעווען! זי קוק מיך אן פארהארטעווטע אויגן, און זאגט מיר ניין. זאלן די קינדער ווערן געפייניגט אבער דא וועלן מיר בלייבן.