דעת תורה האט געשריבן:@יאיר, דו ווילסט זאגן אז עס איז נישט קיין הוכחה אז די תושבע״פ וואס איז קולמינירט אין תלמוד בבלי איז די ריכטיגע, דאס הייסט אז אפשר איז מיטגעקומען א אנדערע מסורה, אדער מיינסטו אז בעצם דריי טויזנט יאר צוריק האט יעדער בעל לשון קודש פארשטאנען וואס טוטפות הייסט, און וועלכע מלאכה איז אסור שבת, מילא מאן יימר אז עס איז בכלל א הכרח צו זאגן אז חוץ די תורה שבכתב איז דא א מסורה בע״פ. דוכט זיך אז די ראיה וואס די מחזירים בתשובה ברענגען איז בעיקר אויף די עצם הכרח.
אגב, וואס זאגן די קריסטן צו דעם ענין? האלטן זיי אז עס איז בכלל נישטא קיין מסורה, אדער אז זיי האבן א אנדערע מסורה?
ואס הייסט אז זייער ראיה איז אויף די עצם הכרח? אז ווען די תורה איז געשריבן געווארן זענען געווען מענטשן וואס האבן פארשאטנען וואס דארט שטייט? אויף דעם דארף איך נישט דעם מחזיר בתשובה זאל מיר דאס מודיע זיין. ס'איז פשוט אז אפילו ווען א מענטש שרייבט א בוך שרייבט ער עס פאר אנדערע מענטשן וואס וועלן עס קענען ליינען.
פאקטיש איז דא א מאן דאמר אין גמרא אז עתידה תורה שתשתכח מישראל, דאס מיינט אז אפילו על פי תורה איז דא אזא מעגליכקייט אז מיר זאלן נישט וויסן ווי אזוי עס צו מקיים זיין.
וועגן די קריסטן, זיי האלטן דאך כמעט נישט די מצוות, ממילא קיין פראקטישע פירושים איז כמעט נישט שייך. אויסער געציילטער פעלער ווי למשל הוז"ל וואס מען דינגט זיך אויב ס'איז אסור אדער מותר, (פאקטיש פארשטיי איך נישט וואס איז די שאלה, אפילו אויב ס'איז אסור איז דאס גארנישט מער ווי שעטנז וואס זיי היטן נישט, די זעלבע קשיא איז מיר שווער אויף די קריסטליכע קעגנערשאפט צו געי חתונות). אבער "אגדתא" פירושים האבן זיי פלענטי, ווי למשל אז עקידת יצחק איז מרמז אויף די תלייה פון ישו, אדער אז הנה עלמה הרה גייט ארויף אויף מרים. עס איז אינטערעסאנט אז די פראטעסטאנטן האבן זיך טאקע אפגעטיילט פון די קאטאליקן ווייל זיי האבן גע'טענה'ט אז מען דארף נישט צוקומען צו די קירכע און מען דארף נאר אפטייטשן דעם בייבל ליטעראל און זיך פירן לויט דעם, אבער פאקטיש איז זייער גאנצע אמונה געבויט אויף די קרומע פירושים פון הנה ישכיל עבדי און הנה עלמה הרה ממילא האט עס אינגאנצן נישט קיין פשט.
