קורצע שטריכען אויף די הגדה
נשלח: מאנטאג מערץ 25, 2013 12:58 pm
מה נשתנה - אין אנו מטבילין אפי' פעם אחת. וואס טוט זיך מיט קעטשאפ?
הלילה הזה כולו מרור. לאו דוקא, מען האט דאך יעצט געגעסן כרפס. עס איז טאקע דא וואס זאגען "עס איז מצוה צו עסען מרור". כרפס איז נישט קיין מצוה, נאר א מנהג, (איך הער).
שבכל הלילות אנו אוכלין בין יושבין ובין מסובין, הלילה הזה כולנו מסובין. עס איז דאך פארקערט, א גאנץ יאר נאר זיצעדיג, היינט סיי זיצעדיג און סיי אנגעלאנט.
כמובן זענען די שאלות נאר כדי אריינצוברענגען א רוח, א vibe, פון פרעגן שאלות. קיינער פרעגט דאס נישט אלס אן עכטע שאלה. האלב פון די זאכען האט מען אפי' נאך נישט געטוהן.
די רוח פין פרעגען איז מעורר תמיה. מיר ווייסן דאך אז די גאנצע ענין פון אמונה איז דוקא נישט פרעגען קיין שאלות. והנה דא איז פונקט פארקערט, די גרעסטע דרגא בן איז א חכם. און וואס איז זיין חכמה? אז ער פרעגט שאלות. ווייזט זיך אויס אז עכטע אמונה קען מען איבערגעבען דוקא דוקא דוקא ווען מען איז שטארק מחשיב דאס פרעגן שאלות. נישט נאר איז פארשווייגען א קינד'ס שאלות א סתירה צו אמת'ע אמונה, נאר פשוט דאס נישט מאכען א מצב רוח פון פרעגען שאלות איז שוין אויך א פראבלעם. ועד כדי כך, אויב נאך דיין אוועקשטעלען א מצב פון פרעגען, האט דיין קינד דאך נישט געפרעגט, ער איז א שאינו יודע לשאול, די שוואכסטע דרגא קינד אין די הגדה, דעמאלט את פתח לו, עפען אים אויף דעם קאפ צו פרעגן.
ליל התקדש חג איז די נאכט פון אמונה, די נאכט פון איבערגעבען אמונה פאר די קינדער. מען טוט אלע מיטלען, מען טוט מאדנע זאכען, אלעס מיטן ציל אז דאס קינד זאל אריינגיין אין frame of mind פון פרעגען שאלות.
הלילה הזה כולו מרור. לאו דוקא, מען האט דאך יעצט געגעסן כרפס. עס איז טאקע דא וואס זאגען "עס איז מצוה צו עסען מרור". כרפס איז נישט קיין מצוה, נאר א מנהג, (איך הער).
שבכל הלילות אנו אוכלין בין יושבין ובין מסובין, הלילה הזה כולנו מסובין. עס איז דאך פארקערט, א גאנץ יאר נאר זיצעדיג, היינט סיי זיצעדיג און סיי אנגעלאנט.
כמובן זענען די שאלות נאר כדי אריינצוברענגען א רוח, א vibe, פון פרעגן שאלות. קיינער פרעגט דאס נישט אלס אן עכטע שאלה. האלב פון די זאכען האט מען אפי' נאך נישט געטוהן.
די רוח פין פרעגען איז מעורר תמיה. מיר ווייסן דאך אז די גאנצע ענין פון אמונה איז דוקא נישט פרעגען קיין שאלות. והנה דא איז פונקט פארקערט, די גרעסטע דרגא בן איז א חכם. און וואס איז זיין חכמה? אז ער פרעגט שאלות. ווייזט זיך אויס אז עכטע אמונה קען מען איבערגעבען דוקא דוקא דוקא ווען מען איז שטארק מחשיב דאס פרעגן שאלות. נישט נאר איז פארשווייגען א קינד'ס שאלות א סתירה צו אמת'ע אמונה, נאר פשוט דאס נישט מאכען א מצב רוח פון פרעגען שאלות איז שוין אויך א פראבלעם. ועד כדי כך, אויב נאך דיין אוועקשטעלען א מצב פון פרעגען, האט דיין קינד דאך נישט געפרעגט, ער איז א שאינו יודע לשאול, די שוואכסטע דרגא קינד אין די הגדה, דעמאלט את פתח לו, עפען אים אויף דעם קאפ צו פרעגן.
ליל התקדש חג איז די נאכט פון אמונה, די נאכט פון איבערגעבען אמונה פאר די קינדער. מען טוט אלע מיטלען, מען טוט מאדנע זאכען, אלעס מיטן ציל אז דאס קינד זאל אריינגיין אין frame of mind פון פרעגען שאלות.