קאווע שטיבל

געצל האט געשריבן:ווייל עס איז שוין אזוי אז מער מאמעס דרייען זיך אין פארק, ווילן די ערליכע טאטעס נישט גיין און זיין ארומגענומען מיט אזויפיל מאמעס...

דארף מען אריינטראכטן פארוואס ס'האט זיך אנגעהויבן דער מנהג אזוי.

קודם וועלכע טאג ביסטו געווען אין פארק?

יאנקל האט געשריבן:

געפילטע פיש האט געשריבן:מ'קען אפשר זאגן אז אין אונזער סאסייעטי איז קינדערישקייט שטארק אראפ געקוקט ביי ערוואקסענע מענער, אפשר נאך ערגער ווי ליידיגייין, אלזא שעמט זיך דער עולם מטפל צו זיין מיט 'זוטות' נאך דערצו אין פארק.
יעדעס קינד, ווערט קוים דרייצען רייסט מען אוועק פון עים דאס קינדערישקייט ווי עפעס א מחלה.

מ'קען אפשר מאריך זיין אינעם ענין אבער איך טראכט אז קען זיין דאס איז די סיבה.

זייער אמת, און קטלא קניא האט דאס שטארק ארויסגעברענגט אין אן ארטיקל פארגאנגענעם זומער. עיי״ש היטב. און לאמיך דא ציטירן צוויי פאראגראפן:

די ביטערע אמת איז אַז אַ גרויסער חלק פון אונזערע פאַרלוירנקייט שטאַמט פון דעם וואָס אונזער גאַנצער צוגאַנג צו קינדער איז אַ פאַרמישטער. מיר זען ווי די וועלט מאַכט אַן עסק איבער קינדער, פייערט זייערע אומשולדיקייט אין פּאָפּולאַרער קולטור און שאַצט די אידיאַליזם און ענערגיע פון יוגנט און מיר האָבן נישט דערצו אַן אייגענער נוסח. מיר ווילן טאַקע אַז אונזערע קינדער זאָלן זיין צופרידן אָבער מיר ווילן זיי אויך ערציען צו זיין ערלעכע יידן און ווען עס איז אַ סתירה איז יידישקייט תמיד דער זיגער. כאָטש אויף אַ יחידישן אופן געפונען עלטערן און משפּחות חן אין זייערע פּיצלעך האָט עס אָבער נישט אַן אויסשפּרעך אין אונזער מסורה. ביי אַ בר־מצוה זאָגט מען פאַר אַ בחור אַז ער ווערט געבוירן מיט אַ יצר הרע שנאמר לפתח חטאת רובץ און דער יצר טוב קומט הערשט ביי די דרייצן. הייסט עס אַז וואָס דער וועלט רופט קיוט און זיס, די בערעלעך און בהמהלעך פון אַ בייבי, מיקי מייזעלעך און באָב דער בילדער, פישר פּרייס און פּליימאָביל זענען אַלע מעשה יצר און דער תכלית איז בלויז תורה צוה און אביו מלמדו תורה.

אונזערע קינדער שפּילן זיך טאַקע מיט די אַלע זאַכן אָבער עס איז ווי אַ הוראת יחיד און עס איז נישט איינגעגעסן אַלץ אַ קאָלעקטיוון היתר. אַז אונזערע קהלות ווילן מאַכן טאַטעס זאָלן מער פאַרברענגן מיט די קינדער אָרגאַניזירט מען נישט אַ באַל שפּיל אין אַ פּאַרק נאָר מען מאַכט אַ פּראָגראַם פון אבות ובנים זיי זאָלן לערנען צוזאַמען כּאילו קינדער פאַרברענגן נישט גענוג ביים גמרא. קינדער פאַרשטעלן זיך אויף פּורים ווי 'טאַטעס' און 'מאַמעס' מיט אַ שטריימל און שייטל און נישט ווי כאַראַקטערס פון זייערע שפּילערייען. טאַקע פּורים ווען מיר לאָזן זיך ווויל גיין איין מאָל אַ יאָר מאַכט מען עס קאַליע מיט ישיבת מרדכי הצדיק. פאַרוויילונג אפילו פאַר קינדער איז צום בעסטן אַ בדיעבד און  אויף לכתחילה איז עס אַ ספק מעשה יצר. און ווי קענען טאַטעס זיך פאַרבינדן מיט קינדער אַז זיי זענען זיך מחיה מיט יו־טיוב און דער עקס פאַקטאָר אָבער זייערע קינדער קענען זיי נאָר פרעגן ‘וואָס האָסט דו היינט געלערנט אין חדר?’ וויפיל פּשטים מען לערנט נישט אַריין אינעם ברוך שפטרני איז אין מקרא יוצא מידי פּשוטו. אַפילו דאָס וואָס יעדער רופט דעם נפטר ‘לייבי’ הערט זיך עטוואָס מאָדנע אין אַ קהלה וווּ מען רעדט פון קינדער, ‘מיין עלטסטער’, ‘מיין פיפטער’ אָדער ‘מיין יינגסטער.’

יאנקל האט געשריבן:

קטלא קניא האט געשריבן:ווי קענען טאַטעס זיך פאַרבינדן מיט קינדער אַז זיי זענען זיך מחיה מיט יו־טיוב און דער עקס פאַקטאָר אָבער זייערע קינדער קענען זיי נאָר פרעגן ‘וואָס האָסט דו היינט געלערנט אין חדר?’