רבותי עס ברענט א פייער!!!

[היימישער ליטוואק]

מיר הערן זיך אן יעדן טאג פון אידן וועלכע זענן נעביך געווארן או.טי.די., ווי אויך אנדערע וועלכע זענען למחצה לשליש לרביע גפארן אויף דעם דרום ריכטונג.
פרויען און מענער. פארהייראטע און ג'גט'ע. פון אלע שיכטן און בעקראונדס.
לאו דווקא מחמת תאוה און לאסט האבן זיי גנועמן דער גורל'דיגער שריט אין זייער לעבן. לויט ווי איך נעם אויף פון זייערע שרייבונגען איז דאס מער צוליב השקפה'דיגער מיינונגס פארשידנהייט. איך זאג נישט בדווקא אז זיי גלייבן נישט אין דאס אדער יענס, נאר בעיקר אז זיי קענען נישט מקבל זיין דעם חרדישער לעבנס שטייגער און חרדישן אויסקוק אויף דער וועלט און אויף דאס לעבן.
זיי אנטלויפן נישט פון אונז, זיי זענען דא בתוככי ירושלים בתוך עמי יושבת, און פראקלאמירן זייערע מיינונגען און אנשויאינגען.
ליידער זענען זיי מוסיף והולך, מיט די שיטה פון א פריינד ברענגט א פריינד.
און מיר שלאפן!!
מיר זענען פארנומען יא אינטערנעט נישט אינטערנעט. יא סעלפון נישט סעלפון.
אזא קלייד אזויפיל אינצעס אונטער די קני.
וואו זענען די רבנים? די אדמורי"ם? די ראשי ישיבה? האט מען צוזאמגעבראכט אן אסיפה צו טראכטן פון דעם פראבלעם?
אפשר דארף אונזער חינוך א גרויסן שייק-אפ? (עס דארף זיכער!)
אפשר זאל מען רעדן צו קינדער וועגן דער בינג בענג? איבער עווולושין? וואס איז אונזער פאזישן: שקר לגמרי די סאייענטיסט זענען קרופטירט אדער תורה איז שלא כפשוטה, אדער עפעס אנדערש?
פארוואס רעדן נישט רבנים עניני השקפה צו דעם עולם? האבן זיי אליינס א מיינונג אין די נושאים?
פארוואס זאל מענן נישט קאנסידרן און דיסקוסירן ביי אסיפות צו שטיפן און אנקוקן מיט א גינסטיג אויג דער עולם זאל נעמען בעסרע דשזאבס ווי לאיערס דאקטאר סייענטיסט פרופעסארס וכדומה? פארשטייט זיך אז לכבוד דעם דארף מען גיין - און לאזן גיין - שטודירן.
איך ווייס וואס אונזערע גדולים האבן גזאגט, גשריבן און געהאלטן פון שטודירן. איך בין אויך אווער פון די סכנה'ס דאמיט. אבער נאכאלץ, עס ברענט א פייער!! אפשר דארף מען טראכט דערפון?
און איך מיין טאקע סיי מענער און סיי פרויען זאלן גיין און ווערן פרופעשינעלס. אולי אזוי וועט נישט זיין אזא גרויסע לחץ אויף ארויסצופאלן פון יהדות בכלל.

רבותי מיר שלאפן און דערווייל ברענט!!