קאווע שטיבל

יארן צוריק האבן געוויסע בחורים אין סאטמאר ישיבה קטנה געשריבן הגהות אויפן ספר ברך משה דער מנהל דעמאלטס הרב אשכנזי האט עס אפילו איבערגעקוקט און כמיין אפשר מגיה געווען. ביי א דרשה האט דער מנהל איינמאל גערימט יענעם בחור היינט א תושב און קרית יואל. יענער האט עטליכע יאר אנגעהאלטן דאס שרייבן אבער פון זיינע ווערק איז גארנישט צום געפונען. ווייסט איינער וואס איז באקאנט צו סגייט אמאל ערשיינען לאור עולם ?

הגהות אויף ברך משה וואס איז שוין ארויסגעקומען? און וועלכע יארן רעדסטו?

איך פרעג צו סאיז ארויסגעקומען. יארן פון תשנו, נז

אויב נ"ו נ"ז איז עס לכאורה אויף ספר ברך משה וואס איז שוין אינדריסן

דער (פינטעל) איד האט געשריבן:יארן צוריק האבן געוויסע בחורים אין סאטמאר ישיבה קטנה געשריבן הגהות אויפן ספר ברך משה דער מנהל דעמאלטס הרב אשכנזי האט עס אפילו איבערגעקוקט און כמיין אפשר מגיה געווען. ביי א דרשה האט דער מנהל איינמאל גערימט יענעם בחור היינט א תושב און קרית יואל. יענער האט עטליכע יאר אנגעהאלטן דאס שרייבן אבער פון זיינע ווערק איז גארנישט צום געפונען. ווייסט איינער וואס איז באקאנט צו סגייט אמאל ערשיינען לאור עולם ?

הגהות אויפן ספר ברך משה, אדער אויף די תורות אין מהר"ם ט"ב?

ברך משה

אויב די האטס מיטגעהאלטן יענע צייטן וואלסטו בכלל נישט געפרעגט די קשיות.
און אוויב האסטו ניטש מיטגעהאלטן פון ווי ווייסטו די גאנצע מעשה.

די מעשה איז געווען אזוי: אין ישיבה לפעוטים אין וומ"ס (היינט שיעור א') בהנהלת ר' אנשיל אשכנזי מנהל רוחני כעת אב"ד חוות דעת סיגעיט, איז געווען א גרופע גאר הייסע חסידים פון דעם רבין דער ברך משה און ביניהם איז געווען א בחור וואס האט געקענט שרייבן און ער האט זיך געקאכט אין די תורות פון דעם ברך משה און ער האט מחמת רוב חסידיתו צו געשריבן הגהות צום דעמאלטיגן נניעם ספר ברך משה על ספר בראשית, ועוד אז אזוי ווי דאן האט דער ברך משה מער נישט געזאגט קיין תורה, נאר מפעם לפעם אינדערהיים, פאר זיין חברותא ר' הירצקא צוויבל, און דער בחור פלעגט דאס אפשרייבן און ארויסגעבן לאור עולם, און עס פלעגט דאן ערשיינען פון צייט צו צייט צעטלעך אין ביהמ"ד מיט די דברי תורה, מיט די צייט האט מען עס געברענגט לבית הדפוס אינטערן נאמען "מילי דמיטב" יצא לאור לרגל החתונה בבית הגה"צ אב"ד ור"מ קרית יואל שליט"א,
איז זיך פארלאפן א מעשה יענעם יאר תשנ"ו, מיט א בחור וואס איז געווען מער א בעסערע בחור, און די פרומע האבן געפירט א מערכה מיט אים, לשם קנאה ומדות מושחתות, קודם האט מען אים געמאכט פאר א מתנגד, (א טערמין וואס אין די שפעטערע יארן איז נתעבר געווארן בכינוי זאלי), יוהי היום האט מען ארויס געלאזט א שם אויף יענעם בור אז ווייסעך וואס, דער מנהל הרב אנשיל אשכנזי האט גאר ווייניג געהאלטן פון די חסידים שוטים, (און אוודאי נישט מגיה געווען זייערע שרייב ארבעט) און ער איז ארויס בחרב ובחנות קעגן די פרומע חברה און ער האט דאן אראפגעריסן די חברה און יענעם שרייבער בפרט און ער האט דאן בתוך אמריו זיך אנגערופן: עס איז נישטא קיין היתר פאר דאס רשעות וואס ווערט דא געטון, אין קיין שום מקום נישט, נישט אין דברי יואל און נישט און ברך משה אפשר אין הגהות ברך משה יא...
פון דארטן שטאמט די מעשה.
לסיומא דמילתא יענעם יאר זומער ווען דער ברך משה איז געקומען באזוכן די בחורים אין קעמפ בשעת זיין באזך אין ביהמ"ד בית פנחס אין דערי לענד, האט דער קרית יואלער רב ארויף גערופן דעם בחור הנרדף, און אים פארגעשטעלט פארן רבי'ן, און ער האט אים געגעבן שיריים און א ברכה דאס איז געווען ווי מז'אגט א מעסעדזש פון דעם מנהל פאר די בחורים חסידים רודפים. עד כאן המעשה

וואס איך נעם ארויס פון די מעשה איז אז דער מהר"א איז אייביג געוועין אויף די זייט פון מענטשליכקייט און יושר. נאר לעצטנס, פארארבעט ער מעשים (אין בלאט און ביי דרשות פאר די בחרים.) אויפצו ווייזן זיין גרויס קנאות). און כדי להוציא מליבן של.... און לאזט ארויס ווילדע סטעיטמענטס וועלכע האבן נישט קיין דעקונג אין מציאות. וועלנדיג זיך פארגלייכן צום דברי יואל זי"ע וואס האט געזאגט זאכן וואס די גאס האט נישט געגליכן. און געוויזן אז מ'ווערט נישט נתפעל פאר די גאס...און נאכדעים שרייבט מען אין בלאט אז דער רבי שליט"א ווערט נישט נתפעל טראץ די בזיונות פון די אגודה ומזרחי קרייזן. אבער, ליידער, די גרעסטע בזיונות קומען פון די מחנה הזאלונים, בשעת די אנדערע קרייזן מאכן זיך בכלל נישט וויסנדיג...!