[justify]די רעזוטאלטען פון מיין פארגעשריטענע זוך (מיט גוגל? ✔) אויף "העשיל" איז געווען ווייניג. יאיר האט גענוצט פון אים א פראזע פאר זיין צייטווייליגע אונטערשריפט, שליח און הוגה האבן דאס דעבאטירט (1); לעיקוואד דערמאנט אים אויך, אויך נאר אין זכות פון די שייכות וואס העשיל האט געהאט צו הקדוש הרב ד"ר מרתין לוטר קינג זצוקללה"ה (2). עס לאזט זיך טראכטן, במקום גדולים אל תעמוד, און קאווע טרינקער זאל זיך בעסער ווייקען ביים הימל-ערדע'ן רבי (3), און לאזן "העשיל" פאר די לייבן פון אונזער חבורה. - אבער אז די 40'סטע יומא דהילולא קומט אונטער שפיר איך אז ס'פאסט מ'זאל רעדן איבער דעם אדם גדול, און זעהן וואס מיר קענען ארויסנעמען פון זיינע השקפות און מעשים טובים, למען נדע את הדרך נלך בה.
ווער איז העשיל?
געבוירן איז ער אין יאר תרס"ז אין ווארשה, פולין. די יונגסטע פון 6 קינדער, צו זיין טאטע דער מעזיבוז'ער רבי, ר' משה מרדכי, א בנש"א (=בנן של אדמורי"ם. קרעדיט: ק"ט) פון די אפטע גזע, און נאך. - זייענדיג בלויז 10 יאר אלט, האט אים זיין טאטע פאר'יתום'ט, און זיין פעטער, דער נאוואמינסקער רבי, ר' אלתר פערלאוו, האט אים אויפגעצויגען. ער איז נאכנישט געווען גאנצע 16 יאר ווען הגאון ר' מנחם זעמבא האט אים סומך געווען להוראה. מ'האט אים א חתן געמאכט מיט זיין פעטער'ס א טאכטער, כנהוג... אבער דא האבן זיך זאכן פארפלאנטערט... וואס איז געשעהן?
די שידוך איז דורכגעפאלען; מ'האט אים געשיקט פאר הילף... דער חב"ד'סקע פסיכיאטער פישל שניאורסון האט געאורטיילט אז העשיל איז אביסל ברייטער פון די שמאלע געטאו. די מאמע האט געגעבן איר הסכמה ער זאל גיין שטודירן אין ברלין. - אבער אן קיין הויך-שולע-דיפלאמע נעמט מען דאך נישט אן אין קיין יניווערסאטי, דעריבער איז אריבער קיין ווילנע צו לערנען אין לייב טורבאוויטץ'נס פרייע-אידישען גימנאסיום. ער האט זיך אויך איינגעשלאסן אין א גרופע פון פאזיע שרייבער, און פאבליצירט זיינע ווערק. זייענדיג 20, האט ער זיך איינגשריבן אין די בערלינע יניווערסיטעט צו לערנען פילאסאפיע, היסטאריע פון קונטס, פילאלאגיע, סעמיטע שפראכן און נאך.[/justify]
--- מודעה: המשך המאמר איז נאכנישט גרייט, אבער היות די יארצייט געפאלט אויף שבת, הזמן גרמא צו post`ן קמא קמא דמטי, ואתכם הכפרה. שבת שלום ומבורך.
נשלח: פרייטאג דעצעמבער 20, 2013 3:56 pm
דורך מאראנצןזאפט
א בחינה פון חדש ימינו, קאווע שרייבט א זאכליכן אשכול מיט א קריעטיוון אריינפיר. געווען אמאל גוטע צייטן דא. א יואל, א ביבער היט, יא, די דורות פאלן.
מיר וועלן בעזהשי"ת ווייטער ממשיך זיין מיטן לעבן און שאפן פון הרב העשיל, אבער די סיעתא דשמיא האט אזוי געפירט אז דעם ערב שבת האב איך געליינט אין "מוסף שבת" אן ארטיקל "גלתה שכינה מן ההלכה" וואס הייבט זיך אן מיט א ציטוט פון א שטיקל כתב-יד וואס העשיל האט מכין געווען פאר זיין ספר "תורה מן השמים", ס'איז אבער צום סוף נישט געדרוקט געווארן.
אנו בפני ברירה. או לומר יקוב הדין את ההר זה כלל גדול בתורה או לזכור שאפשר להיות נבל ברשות התורה… הזמן שעה טרופה, שעת חירום, ועל תקופה כזאת נאמרו דבריו הנועזים של רבי שמעון בן לקיש: "פעמים שביטולה של תורה הוא יסודה". מתקיימים בתי דין בישראל, דומני שראויה השעה שתשרה בהם גם מידה של לפנים משורת הדין… הקדוש ברוך הוא לא עמד על דעתו והתחשב בכוח הסבל של העולם, על אחת כמה וכמה שחייבים מנהיגי העדה להתחשב במהלך המחשבה של הדור. עניין הרחמים משמעו השתתפות בצער. ואין הצער מוגבל לכאב בשר אלא גם לייסורי נפש, ייסורי מבוכה, אף ייסורים של כפירה.
דברים אלו נכתבו על ידי רבי אברהם יהושע השל בשנים האחרונות לפני מותו, שחל בדיוק היום לפני ארבעים ואחת שנים. הם נועדו להשתלב בסוף־דבר שכתב לספרו "תורה מן השמים באספקלריה של הדורות", אך נותרו מני אז בכתבי יד שהתפזרו בין תלמידיו וחוקריו. אני תקווה כי אזכה לשחזר טקסט זה ולהוציאו לאור בקרוב, אך איני יכול לחכות עוד. דבריו של השל גועשים בי ומבקשים לתקן את ישראל במלכות ש־די. אנסה אפוא בינתיים לנסח יסוד אחד מהם במילותיי שלי, ויהיו הדברים נר לזכרו.
אין קאווע שטיבל האט מען שוין אפאר מאל גערעדט איבער מאדערן ארט און זיך געווערטלט איבער די pretentiousness פון די וואס גלייבן אז אפאר שפריצן פון פעינט האבן עפעס א העכערע פשט. אבער אז מ'רעדט וועגן העשיל האלט איך אז ס'איז אין פלאץ צו ארויסברענגן די שייכות צווישן העשיל'ס אידיאלאגיע און די שורש פון מאדערן ארט. העשיל האט געגלייבט אז ס'איז נישט קיין מציאות אז ווערטער אדער קונסט זאלן קענען קלאר און ריכטיג ארויסברענגן די אמת'ע געפיל פון א מענטש ווען ער אנערקענט די וואונדער פון די וועלט. די וועלט (און א מענטש) איז אזוי טיף און אזוי קאמפליצירט אז ס'איז אוממעגליך אז ס'זאל נישט זיין א disconnect צווישן די thoughts/understanding און די expression. ווייל וויאזוי קען מען expressen דאס וואס איז בעצם אוממעגליך to express? מאדערן ארט איז געבויעט אויף די זעלבע premise. נישט קיין חילוק ווי ריאליסטיש און קונטסלעך מען זאל עפעס מאלן, קען דאס קיינמאל נישט expressen די real. די שפריצן פון פעינט (און די ווייסע ספעיס) לאזט איבער פלאץ ווי די imagination קען אריינפילן די ineffable.
(העשיל'ס אידיאלאגיע איז טיפער פון דעם. איך ברענג דא נאר א חלק.)
נשלח: זונטאג דעצעמבער 22, 2013 12:28 am
דורך קאווע טרינקער
איך פראביר צו פארשטיין די חידוש דא, און פארוואס מ'דארף העשיל פארדעם (און וואו שרייבט ער דאס?). דו מיינסט צו זאגן אז ווען א מענטש זאל זיך פארשטעלן ער שמעקט יעצט פון לעמאן וועט ער קיינמאל נישט אנקומען צו שפירן דעם גראך ווי ווען ער שמעקט א לעמאן במציאות? נו, אוודאי אזוי. (אפשר) פארשטיי איך נישט?
אויב די ביסט טאקע אינטערעסירט אין די טעאריע, וואלט איך רעקאמאנדירט צו לייענען די ווערק פון Saussure וועגן signifiers and the real. סאושאר נוצט די טעאריע אויף linguistics און העשיל נוצט עס אויף רעליגיע.