מיין צוקראכטע שטיבל

[אפטעמיסט]

ס'פאסירט אמאל,
קען איך דערהערן,
אבער יעדן טאג?
מ'קען משוגע ווערן!

כ'פראביר אריין לאגן,
אבער ס'געט א קיצל,
איך לעכצט נאך קעטשאפ
פאר מיין טריקענע שניצל,

נעכטן און היינט,
דער מצב איז ביטער,
ווי קען מען לעבן,
אן די ברויט און פיטער,

ווערטער נישטא,
ס'משוגע מטארע,
כ'ציטער ס'האט געשאט,
א שלעכטע עין הארע,

כ'וואלט מיר געווישט דעם נאז,
אנע פאעזיעס מאכן,
אבער ווי בין איך פארזיכערט,
אז ס'גייט מארגן נישט קראכן?

ווי א גרוש א צובראכענע,
וואס זיכט זיין ליעבל,
קלאג איך און וויין,
אויף מיין צוקראכטע שטיבל.