קאווע שטיבל

רעדנדיג צו א חבר, א סטמארער תלמיד, פארציילט ער מיר אז עס איז באקאנט אז דער סטמאר רבי צ"ל האט נישט גהאלטן אז מדארף גלייבן אלע חסיד'ישע מעשיות. און אז דאס איז א חלק פון סטמאר רבינס שיטה, און אז בעיקר איז אין דעם גליגן דער יסוד פון סטמאר רבי'ס מלחמה מיט אנדרע רביס.
איך האב אים גפרעגט, צו אין סאטמאר גלויבט מען די סיפורים אויף דעם אריז"ל. זאגט ער "אוואאאדע".
אויפן בעל שם טוב? "אויך".
אויף רבי אלימלך מליזענסק? "אויך"
אויב אזוי וואס פונקטליך גלייבן סטמארע חסידים אנדערש ווי אנדרע חסידים?
ער האט מיר נישט גזאגט קיין דברים ברורים. ווייסט איינער דא דער אמת?