טונקעלע שלש סעודות
נשלח: דינסטאג פעברואר 18, 2014 11:52 pm
אין מערערע חסידישע הויפן איז איינגעפירט צו פראווענען שלש סעודות אין די טונקל. שוין א לענגערע צייט וואס איך פראביר צו דערגיין די שורש הדברים. איז דאס געווארן איינגעפירט אזוי לכתחילה אדער איז עס געווארן אויטאמאטיש? מיין השערה איז אז דאס האט זיך אזוי אויסגעשטעלט צוליב דעם וואס רביס פלעגן פראווענען לאנגע שלש סעודות וואס האט זיך אריינגעצויגן אין די נאכט אריין.
בשנים קדמוניות (נאך פאר די בראשית יארן) פלעגן זיין די מנהג אז די שמש פלעגט יעדן ערב שבת אנצונדען גרויסע לעכט ס'זאל זיין לעכטיג לכבוד שבת. די לעכט האבן געברענט ווילאנג עס האט זיך אויסגעפעלט. דאס הייסט, אין א פשוטע בית מדרש האט עס געברענט ביז נאכן דאווענען, אין א בית מדרש ווי לומדים זענען געקומען לערנען אדער ווי חסידים זענען זיך צאמגעקומען פאר א באטע, האט עס געברענט אביסול לענגער, אין דארט ווי ס'יז געווען א רבי וואס פירט טיש האט עס געברענט נאך לענגער. אבער דעטס איט . צופרי אין נאכמיטאג האט מען געדאווענט אין געלערנט לאור השמש אין מען האט טאקע אזוי געבויט בתי מדרשים אז עס זאל אריינקומען וואס מער לעכטיגקייט פין גרויסע פענסטער כמבואר בשו"ע הלכות ביהכ"נ.
אין רוב שוהלן האט מען זיך צוגעיאגט שבת נאכמיטאג צי קענען עסן שלש סעודות ווילאנג עס איז נאך לעכטיג. די רביס האבן אבער געהאט זייערע ענינים ממשיך צו זיין קדושת שבת אין די נאכט אריין איז פשוט אויסגעקומען אז עס איז געווען טונקל. עס קען זיין אז איך בין נישט גערעכט, איך זאב בלויז חוות דעתי פאר די וואס ווילן וויסן.
למעשה דארף מען וויסן אז על פי רוב זענען געווען געהויבענע חסידישע אידן ביי די לאנגע שלש סעודותן. פשוטע אידן אין אוודאי בחורים האבן זיך נישט מסגב געווען צי זיצן אין די טונקל אויסהערן סודות התורה. שפעטער אבער איז עס יא געווארן אויפגעכאפט ביים המון עם צילוב דעם וואס עס איז שוין נישט געווען אזא אפקומעניש אדאנק די לעקטערס וואס האבן אביסול אריינגעשאנט פין די גאס וכדומה.
איך האב געהערט אז אין עטליכע הויפן האט מען מבטל געווען די מנהג צוליב מכשולות אין שובבים עניינים. עס וואלט געווען ריכטיג אז די מנהג זאל טאקע אפגעשטעלט ווערן איבער איבעראל.
בשנים קדמוניות (נאך פאר די בראשית יארן) פלעגן זיין די מנהג אז די שמש פלעגט יעדן ערב שבת אנצונדען גרויסע לעכט ס'זאל זיין לעכטיג לכבוד שבת. די לעכט האבן געברענט ווילאנג עס האט זיך אויסגעפעלט. דאס הייסט, אין א פשוטע בית מדרש האט עס געברענט ביז נאכן דאווענען, אין א בית מדרש ווי לומדים זענען געקומען לערנען אדער ווי חסידים זענען זיך צאמגעקומען פאר א באטע, האט עס געברענט אביסול לענגער, אין דארט ווי ס'יז געווען א רבי וואס פירט טיש האט עס געברענט נאך לענגער. אבער דעטס איט . צופרי אין נאכמיטאג האט מען געדאווענט אין געלערנט לאור השמש אין מען האט טאקע אזוי געבויט בתי מדרשים אז עס זאל אריינקומען וואס מער לעכטיגקייט פין גרויסע פענסטער כמבואר בשו"ע הלכות ביהכ"נ.
אין רוב שוהלן האט מען זיך צוגעיאגט שבת נאכמיטאג צי קענען עסן שלש סעודות ווילאנג עס איז נאך לעכטיג. די רביס האבן אבער געהאט זייערע ענינים ממשיך צו זיין קדושת שבת אין די נאכט אריין איז פשוט אויסגעקומען אז עס איז געווען טונקל. עס קען זיין אז איך בין נישט גערעכט, איך זאב בלויז חוות דעתי פאר די וואס ווילן וויסן.
למעשה דארף מען וויסן אז על פי רוב זענען געווען געהויבענע חסידישע אידן ביי די לאנגע שלש סעודותן. פשוטע אידן אין אוודאי בחורים האבן זיך נישט מסגב געווען צי זיצן אין די טונקל אויסהערן סודות התורה. שפעטער אבער איז עס יא געווארן אויפגעכאפט ביים המון עם צילוב דעם וואס עס איז שוין נישט געווען אזא אפקומעניש אדאנק די לעקטערס וואס האבן אביסול אריינגעשאנט פין די גאס וכדומה.
איך האב געהערט אז אין עטליכע הויפן האט מען מבטל געווען די מנהג צוליב מכשולות אין שובבים עניינים. עס וואלט געווען ריכטיג אז די מנהג זאל טאקע אפגעשטעלט ווערן איבער איבעראל.
