קאווע שטיבל

אמאל אין שטיבל,
ווי וואויל איז,
ס'גייט קולות,
נפשי חולת.

אמאל אבער שא,
קיינער רעד,
וואס זיין וועט,
יעדער אין בעט.

די לעצטע שטיק צייט,
כ'שטיי און ווארט,
ס'ארט,
איז קאווע פארשפארט?

תוהו ובוהו,
ארום,
ס'איז קרום,
דער עולם איז שטום.

כ'ארבעט, קיין צייט
צו פאעזיע קיין דקות,
אבער עיניי רכות,
קומט שרייבן — ווייל כ'גיי טיילן מכות.