גדולים צדיקים במיתתן
נשלח: זונטאג אוגוסט 31, 2014 1:04 pm
כ'האב אמאל געהערט פון א גדול, אז עס קען נישט זיין קיין שום קביעות'דיגע הנהגה וואס זאל זיין באזירט אויף ניסים, ווייל דעמאלט וואלט עס געווען א סתירה מיט בחירה. ענליך שטייט אין עבודת ישראל אויף א פלאץ אז וועגן דעם ווערן נישט תפלות אלעמאל נתקבל, עכ"פ בגילוי, ווייל ס'וואלט געווען ביטול הבחירה.
דער גדול האט זיך געשטעלט אויפן מאמר חז"ל פון 'שפתותיו דובבות בקבר', אז לא ימלט אז דאס זאל זיין כפשוטו, ווייל דעמאלט קען מען אריינלייגן א ווידעא קאמערע פון הונטער דער ערד און אויפווייזן אין איין רגע אז יש דין ויש דיין און סאיז מער נישט פארהאן קיין בחירה.
אויסער צוויי פרשיות טרעפט מען אין דער תורה וואס זאל זיין געבינדן מיט ניסים דאס איז פ' סוטה און פ' מצורע און טאקע לכאורה נאר ווען כלל ישראל איז ממילא געווען אויף א הויכער מדריגה, ווי די גמ' זאגט אז משרבו המקולקלין האט פ' סוטה מער נישט געארבעט.
והנוגע לענינינו, ביי חסידים איז אנגענומען אז צדיקים בלייבן גאנץ לאחר פטירתם. באמת טרעפט מען נאך אין חז"ל אויף א תנא וואס איז געווען באהאלטן 22 יאר אין א צימער און זיין גוף איז געבליבן גאנץ.
אין זוהר שטייט אז סאיז א טובה פאר דער נשמה ווי שנעלער דער גוף צעגייט אין דער ערד, אבער למעשה טרעפט מען שוין אין דער גמ' אז דוד המלך האט געבעטן אז זיין גוף זאל בלייבן גאנץ, און ווי די גמ' זאגט האט מען אים עס נישט נאכגעגעבן.
פון איינעם פון די צדיקים איז דא א ווארט אז היעלה על הדעת אז דוד המלך זאל ח'ו פארפוילט ווערן אין קבר, נאר פשט איז אז אנדערע זאכן האט ער געקריגן אן תפלה אבער אויף דער מתנה האט ער געדארפט מתפלל זיין (סשטימט זייער אין די לשון הגמרא, אבער כקען נישט יעצט נאכקוקן).
בזמנינו אלה האט מען מפנה געווען צוויי צדיקים, הרה'ק בעל אמרי יוסף זי'ע, דארט ווייסט מען קלאר אז ער איז נישט געווען גאנץ, און הרה'ק בעל אהבת ישראל זי'ע. עס האט דאן געהייסן אז מהאט אים געטראפן גאנץ און דער חזו'א האט געבעטן דעם אמרי חיים, מ'זאל ווייזן דעם גוף כדי צו מחזק זיין די אמונה. דער אמרי חיים האט אבער נישט מסכים געווען, וואס ברענגט באלד צו דער מסכנה אז דער מצב איז נישט געווען אזוי פשוט.
ווען איך בין געווען א קינד כאב איך געליינט אין א ביכל איבער עטליכע אידן וואס האבן געזען רבי אלימלך אין קבר ביי דער צווייטער וועלט מלחמה און ער האט אויסגעזען פריש ווי ער וואלט היינט באערדיגט געווארן עס איז אפילו געשטאנען אויסגערעכנט די נעמען פון די אידן. איז דאס קראנט? האט איינער מער אינפארמאציע דערוועגן?
דער גדול האט זיך געשטעלט אויפן מאמר חז"ל פון 'שפתותיו דובבות בקבר', אז לא ימלט אז דאס זאל זיין כפשוטו, ווייל דעמאלט קען מען אריינלייגן א ווידעא קאמערע פון הונטער דער ערד און אויפווייזן אין איין רגע אז יש דין ויש דיין און סאיז מער נישט פארהאן קיין בחירה.
אויסער צוויי פרשיות טרעפט מען אין דער תורה וואס זאל זיין געבינדן מיט ניסים דאס איז פ' סוטה און פ' מצורע און טאקע לכאורה נאר ווען כלל ישראל איז ממילא געווען אויף א הויכער מדריגה, ווי די גמ' זאגט אז משרבו המקולקלין האט פ' סוטה מער נישט געארבעט.
והנוגע לענינינו, ביי חסידים איז אנגענומען אז צדיקים בלייבן גאנץ לאחר פטירתם. באמת טרעפט מען נאך אין חז"ל אויף א תנא וואס איז געווען באהאלטן 22 יאר אין א צימער און זיין גוף איז געבליבן גאנץ.
אין זוהר שטייט אז סאיז א טובה פאר דער נשמה ווי שנעלער דער גוף צעגייט אין דער ערד, אבער למעשה טרעפט מען שוין אין דער גמ' אז דוד המלך האט געבעטן אז זיין גוף זאל בלייבן גאנץ, און ווי די גמ' זאגט האט מען אים עס נישט נאכגעגעבן.
פון איינעם פון די צדיקים איז דא א ווארט אז היעלה על הדעת אז דוד המלך זאל ח'ו פארפוילט ווערן אין קבר, נאר פשט איז אז אנדערע זאכן האט ער געקריגן אן תפלה אבער אויף דער מתנה האט ער געדארפט מתפלל זיין (סשטימט זייער אין די לשון הגמרא, אבער כקען נישט יעצט נאכקוקן).
בזמנינו אלה האט מען מפנה געווען צוויי צדיקים, הרה'ק בעל אמרי יוסף זי'ע, דארט ווייסט מען קלאר אז ער איז נישט געווען גאנץ, און הרה'ק בעל אהבת ישראל זי'ע. עס האט דאן געהייסן אז מהאט אים געטראפן גאנץ און דער חזו'א האט געבעטן דעם אמרי חיים, מ'זאל ווייזן דעם גוף כדי צו מחזק זיין די אמונה. דער אמרי חיים האט אבער נישט מסכים געווען, וואס ברענגט באלד צו דער מסכנה אז דער מצב איז נישט געווען אזוי פשוט.
ווען איך בין געווען א קינד כאב איך געליינט אין א ביכל איבער עטליכע אידן וואס האבן געזען רבי אלימלך אין קבר ביי דער צווייטער וועלט מלחמה און ער האט אויסגעזען פריש ווי ער וואלט היינט באערדיגט געווארן עס איז אפילו געשטאנען אויסגערעכנט די נעמען פון די אידן. איז דאס קראנט? האט איינער מער אינפארמאציע דערוועגן?