שערוריה במאנסי
נשלח: דאנערשטאג סעפטעמבער 11, 2014 7:14 pm
איך ווייס מענטשן גייען האבן טענות אויף מיר פארוואס איך קאפי און פעיסט דא זאכן פון דארט... באוט ס'איז עפעס צו גוט, אז איך האב געטראכט אז איך גיי דאס אהערלייגן דברים כהווייתן (אן די קאמענטס יעצט... גראדע בין איך היפש שאקירט וויאזוי דערוילעם קריכט עפעס ארויס פון די לעכער און שטיצן אים אנשטאט באשייגעצען...) און זאל דער עולם דא זעהן וואס ס'טוהט זיך אויף דער וועלט,
ליינט ווי א מענטש שרייט און וויינט איבער זיין מצב, שרייבט שוין מיט עפעס האפענונג, אבער פאלט נעבעך ביטער צוריק
קמח אויף איי-וועלט שרייבט אזוי:
דערהערן דאס שטילע געוויין
[left][center]מעשה שהיה!!![/center][/left]
זיצט טאטע און מאמע אין שטוב פרייטאג נאכמיטאג נאכ'ן ארום לויפן אגאנצן טאג קלאפנ'דיג אויף אלע טירן פון די עסקנים, מנהלי המוסדות, רבנים, דיינים, מורי הוראות, און ווער ס'וויל מיר נאר אויסהערן, אבער צוריק געקומען נעבעך מיט ליידיגע הענט.
גרייט מען זיך יעצט צום הייליגן שבת, אנשטאט די פרייליכע אטמאספער וואס הערשט יעדן שבת, איז די וואך זייער פאר'כמורעט, אלעס ווערט געטוהן אין דער שטיל, מיט פארטרערטע אויגן, ס'קוקט אויס ווי עפעס גאר שרעקליך האט זיך אפגעשפילט אין די שטוב.
ערש"ק ביים זמן הדלקת הנרות, די אשה כשרה טוהט זיך אן דעם ווייסן טיכל און די ווייסע שירצל, ווען צו דער זייט שטייען די באטרעפענדע קליין מיידל און אינגל, ווען די מאמע צינד די הייליגע שבת ליכט, לייגט ארויף די האנט אויף די אויגן, אויב ביז יעצט האט די מאמע נאך פראבירט צו שפילען שטארקע פרוי, האט זיך יעצט אלעס געענדיגט, ס'איז א בחינה פון ויבקעו תהומות הארץ, און א ים פון טרערן געבט זיך מיט איינמאל א שפראץ ארויס פון אירע אויגן, באגלייט מיט א הילכיגע געוויין וואס קליגנט אפ אינעם גאנצן הויז, מיט א קול געשטיקט פון געוויין שעפשעט די מאמע די הייליגע תחינה, ותפקדנו בפקודת ישועה ורחמים, זי קען מער נישט ממשיך זיין, איר גאנצער קערפער ווערט איבערגענומען פון געוויין, און דער מאן אנשטאט צו גיין אין שוהל יעצט, שטייט ער קעגן איבער און וויינט נעבעך מיט, בעטנדיג ביים גרויסן באשעפער, אוי טאטע, העלף אונז שוין, נעם אן אונזער תפילה וואס קומט פון טיפן הארץ, און ווערט געזאגט אין די הייליגע מאמענטן.
נאך אפאר לאנגע מינוטן שטארקט זיך די מאמע אין איז ממשיך מתפלל צו זיין, וזכנו לגדל בנים ובני בנים... זרע קודש, וואס בעהט איך סך הכל, אביסל אידיש נחת פון די קינדער, נישט קיין געלט נישט קיין כבוד, איך בעהט אפי' נישט יעצט אויף הרחבה, נאר איין זאך בעהט איך הייליגער טאטע, העלף מיר איך זאל קענען מגדל זיין א דור ישרים ומבורכים, הולכים בדרך ה', איך זאל זיי קענען הייליג מגדל זיין, און ריכטיג מחנך זיין.
מיט א געשטיקטע שטימע איז זי ממשיך קוים אן א קול, אנא, שמע את תחנתי בזכות שרה ורבקה רחל ולאה אמותינו, העלף גרויסער טאטע, איך האב נישט קיין זכות אין די היינטיגע וועלט, מיינע עלטערן זענען נישט קיין עשירים, איך בין נישט קיין אויסגערופענע בארומטע פרוי, מ'זאל זיך מיט מיר רעכענען, מוז איך ליידער זיך בעטן נאר ביי דיר, די בזיונות האלט איך מער נישט אויס, די יסורים איז דאך אזוי ביטער, איך האלט דאס מער נישט אויס, וואס וועט זיין דער תכלית, וואס וועט דער מארגנדיגער טאג ברענגען, אבער טאטע סך הכל בעהט איך פאר מיינע קינדער וואס זענען "דיינע".
און מיט א יאמערליכע קול ענדיגט די מאמע והאר נרנו שלא יכבה, העלף טאטע איך זאל נישט מוזן זעהן די צער און מיטהאלטן דאס ווייטאג, וואס איך און די קינדער גייען דורך.
ענדליך דער טאטע איז געגאנגען אין שוהל, מיט שטרומישע מחשבות, אבער דאך ווי א חסיד'ישער יונגערמאן פראבירט אלעס פארטרייבן און זיך אריין לייגן אין א שבת'דיגע אטמאספער, און טאקע ביים דאווענען האט זיך כמעט גארנישט דערקענט אויף איהם.
נאכן דאווענען שפאצירט דער יונגערמאן אהיים, מיט א פעסטע החלטה יעבור עלי מה, שבת איז שבת, און שמחת שבת וועט בעז"ה הערשן אין דערהיים, אבער ליידער האט ער נישט עספיעט אויסצופירן זיינע לויטערע רצונות, ווען גלייך אריין קומענדיג אין שטוב, טרעפט ער די מאמע דרימלען אויפן קאוטש מיט פארטרערטע אויגן.
נאך די פיש ווען ביי אלע אידישע שטובער איז לעכטיג אין זיס, די קינדערלעך פארציילן וואס איז פארגעקומען אין חדר און אין סקול, אבער דא אין שטוב איז דער מצב ליידער זייער טרויעריג, די קינדער זענען שטיל, זיי האבן נישט וואס צו פארציילן, ס'הערשט א שטיקעניש אין די לופט ווען אינמיטן רופט זיך אן די מיידל, טאטי ווען גיי איך שוין צוריק גיין אין סקול??? אנשטאט אן ענטפער זעהט זי ווי טאטי און מאמי'ס אויגן ווערן אנגעפילט מיט טרערן, און נאר מיט איבערמענטשליכע כוחות האלטן זיי זיך איין נישט צו וויינען אין פראנט פון די קינדער.
האפנדיג אויף א בעסער זונטאג, איז אבער ליידער לעת עתה די ישועה נאך נישט געקומען, און מפטירין כדאתמול, די קינדער זענען אין שטוב, און טאטע מאמע זענען פארוויינט נישט האבנדיג וואס נאך צו טוהן, צו וועם נאך קען מען זיך יעצט ווענדן, וואס נאך קען מען טוהן, וואס מיר האבן נאכנישט געטוהן ביז יעצט??
***
אויב מיינט איר אז דאס איז א שיינע פערעגראף פאר א שרייבער אנצוהייבן א שטראמישע מעשה, זאלט איר וויסן זיין אז וואס איך שרייב אייך דא יעצט, איז נישט געשריבן געווארן מיט טינט, נאר מיט'ן דם התמצית, נאך א פאר'אבל'טען שבת קודש, וואס איז אריבער אויף מיר און מיין ווייב.
און יא, בדידי הוה עובדא, מיין ווייב פרעגט מיר מיט טרערן אין די אויגן, זו תורה וזו שכרה? דאס באקום איך פארן וועלן פירן א ערליכע שטוב? און ווער נעמט אחריות אויף די טרערן פון א אידישע כשר'ע טאכטער? וואס איר איינציגסטע עוולה איז אז זי וויל זיין ערליך און געבן א תורה'דיגע חינוך פאר די קינדער,
וואס דארף איך ענטפערן און וואס קען איך ענטפערן אין אזא פאל? צו דען ועלי נגזרה כליה חלילה, וועלן מיינע קינדער דארפן לערנען אין פאבליק סקול, אדער אין עפעס א שוואכע מוסד וואס קיין שום חסיד'ישער יונגערמאן שיקט נישט דארט זיינע קינדער קיינמאל אפי' פאר א באזוך?
איך וויל קלאר שטעלן, אז מיין מטרה און איינציגעסטע ציהל, איז נאר ארויפצוברענגען דאס פראבלעם אויפן אויבערפלאך, אבער נישט חלילה צו בארעדן קיינעם, און דעריבער אויב מחמת ריתחא וועל איך זיך ארויסכאפן מיט עפעס נישט איידל אדער מיט א כעס אויף א פערזענליכקייט, שטעל איך דא יעצט ארויס מיין אנטשלודיגונג, און ביטע מיר דן זיין לכף זכות, ווייל איך בין יעצט אין א מצב פון אין מרצין לו לאדם בשעת כעסו, און דעריבער איך האף מיר זיך צו באהערשן, אבער אויב חלילה וועל איך דורך פאלן, ביטע מיר פארשטיין.
נאר פאר איך קום צו צום עיקר מעשה, וויל איך באטאהנען, אז איך און מיין ב"ב, שטאמען פון א רעגעלע מאנסיאער משפחה, דאס הייסט סיי מיין טאטע זז"ג און סיי מיין שווער זז"ג, געהערן נישט צו קיין פארטיי, נאר זענען מיטגלידער אין קהילות אין מאנסי וואס פארמאגן א ביהמ"ד מיט א רב/רבי, אבער פארמאגן נישט קיין מוסדות.
און יעצט צום עיקר, מיין טאכטער האט ביז פארגאנגענעם חודש אב געלערנט אין א מוסד וואס האט ב"ה זיך זייער איבערגעגעבן מיט די קינדער, אבער צוליב געוויסע סיבות האט זיך דער מוסד פארמאכט פון איינמינוט אויפן צווייטן, אן צו געבן צייט פאר די עלטערן זיך צו ארגעניזירן ווי צו שיקן די קינדער, למעשה האב איך זיך געטראפן סוף חודש אב, מיט א טאכטער אינדערהיים אן קיין סקול.
את כאבי אמרתי היום, איך בין ארומגעלאפן ביי אלע מוסדות דא אין שטאט, אנגעהויבן ביי די קהלה ווי איך דאווען (און באצאל מיינע התחייבות פאר די קהלה, נישט פאר דעם קהל גלאבעל, אבער יא פאר די קהלה אין מאנסי, כלומר איך צאל נישט קיין מעמבערשי"פ, אבער יא נר למאור וכדו'), אבער כ'האב געטאפט א דופן, האב איך געפריווט מיין מזל ביי אנדערע מוסדות דא אין שטאט, אנגעהויבן ווי מיין ב"ב האט געלערנט אלץ מיידל, און ווי מיין ב"ב האט געארבעט נאך די חתונה, נאכ'ן ווערן מיאוס אפגעפאטשט, האב איך פראבירט צו רעדן צו אנדערע הנהלות המוסודת אין שטאט, אבער איך האב ליידער געטראפן קלאפן אויף פארמאכטע טירן.
איך ווייס נישט צו וועמען אין שטאט זיך צו ווענדן, אבער ליידער האלט מען ביי א מצב, אז קיין מוסד איז נישט משועבד צו א צווייטן, און אזוי ווי מיר איז דא נאך 18 מיידלעך (18!!!) וואס זענען געבליבן אן קיין סקול יעצט, (דאס איז א חוץ פון נאך 30 משפחות וואס האבן לעצטנס ארויס געמופט קיין מאנסי, און זייערע קינדער זיצן אין שטוב ווייל זיי האבן נישט געקענט טרעפן קיין מוסד), ליידער האב איך זייער א שווער הארץ אויף די אויטריאטעיטן אין שטאט, וואס טוהן גארנישט צו לינדערן דעם ביטערן מצב, כ'האב אריין געמישט עסקנים, גערעדט צו רבנים, דיינים, מורי הוראות, מנהלי המוסדות, און ליידער אפגעענטפערט געווארן מיט א קאטאגארישן ניין.
וואס דארף איך זאגן פאר מיין ב"ב, ווען זי טענה'עט (פאר צער און עגמ"נ) דאס איז די פרייז פאר'ן זיך צושטעלן מיט אלעס צום ציבור, פאלגנדיג אלע רבנים, וואס זענען יעצט נישט גרייט צו טוהן גארנישט פאר מיר?? (איך און זי ווייסן אז די רבנים קענען גארנישט טוהן אין די נושא, והקולר תלוי במנהלי המוסדות למיניהם, אבער די ווייטאג שרייט נאך אלץ ארויס),
אדער וואס דארף איך טראכטן ווען איינע פון די גרויסע רבנים אין שטאט, וואס איך האב איהם געבעטן ער זאל מיר העלפן, זאגט מיר מיט צער און ווייטאג, וואס זאל איך טוהן מ'האט נישט קיין דרך ארץ פאר מיר!!! מ'פאלגט מיר נישט! אם בארזים נפלה שלהבת מה יענו אזובי קיר, מיט שאק בין איך געזעצן ווי א באגאסענער נישט וויסנדיג וואס צו ערווארטן פון איהם מער.
איך פארשטיי אז ס'דא פעלער וואס מ'קען טאקע נישט אננעמען קיין קינדער, אבער אז קיין איין מוסד קען נישט אננעמען, ווען ס'רעדט זיך אין א פאל פון עמערדזשעסי, און נאך מיט אזעלכע נישטיגע תירוצים (וואס איך וויל נישט דא איבערזאגן מחמת ליצנות ורשעות הטמונה בהם).
דערצו, מאנסי איז דאך געבענטשט געווארן מיט א וועד רבני העיר, וואס נעמען קער פון יעדע זאך וואס פאסירט אין שטאט, עני קעיס קומט אן צו זיי, יעדער קול קורא ווערט גע'חתמ'עט דורך אלע צוזאמען, משמרת היהדות וכו' וכו', אזוי אויך דער איחוד הקהלות און וועד האישור, איז אונטער זיי,
וויל איך פארשטיין, פארוואס פארשטייט יעדער אז ביים כשר'ן די כלים בין איך א חלק פון כלל ישראל, און איך מוז פאלגן די רבנים (וואס איך טוה ווי פארשטענדליך, פארשטייענדיג די נחיצות הענין, און זיך נישט וועלן אוועק רירנדיג פון א דעת תורה), און די מוסדות וועלן זיך נישט ריקן אן באקומען א צעטל פון וועד האישור, אבער ווען מיינע קינדער בלייבן זיצן אין שטוב אן קיין מוסד וואס וויל מיר אריין נעמען, דעמאלט'ס בין איך פלוצלינג נישט קיין חלק פון כלל ישראל, דעמאלט'ס איז נישטא קיין וועד הרבנים, און איחוד קהלות?? פארוואס אין די ליטווישע לעיקוואוד, קען זיין אזא זאך אז קיין שום מוסד עפענט זיך נישט, ביז יעדער איינציגסט קינד(!) איז אנגענומען אין א מוסד, אבער אין דער עיר התורה והחסידות מאנסי איז דאס נישטא, איז דאס דען נישט גענוג וויכטיג???
דעיס אז צענדליגע משפחות קענען נישט מופן קיין מאנסי (אדער האבן שוין געמופט און ליידער צוריק געמופט), ווייל זיי האבן נישט קיין מוסד פאר זייערע קינדער, איז דאס נישט וויכטיג צו מאכן א ויזעקו??? אויף וואס און אויף ווען ווארט מען? ווען מ'וועט שוין ליידער גארנישט קענען טוהן???
רבותיי!!!!!!!!!, איך שריי(ב) פאר ווייטאג, אבער ליידער דאס איז א פראבלעם וואס מאנסי פלאגט זיך לעצטנס, און אויב מ'וועט נישט יעצט טוהן צו די זאך, וועלן די קאנסקאווענצן זיין אסאך ארגער, צו דען מיז איך מופן קיין תימן, כדי מ'זאל אריין נעמען מיינע קינדער אין די מוסדות, אדער זאל איך גיין קיין רוסלאנד, וואס דאן וועט שוין נחמת ישראל אדער למען אחי זיך זארגן פאר מיינע קינדער???
איך ווייס באמת נישט וואס צו זאגן און וואס צו טראכטן, איך בין נאך יעצט פארווייטאגט, באקומענדיג היינט צופרי נאך א "ניין" פון א "היימישע" מוסד אין שטאט וואס וויל מיר נישט, ווייל איך בין נישט קיין "היימישער" פון זייער קהלה, האב איך מיר געזעצט מיט טרערן אין די אויגן אפשר דורכ'ן ברענגען די זאך לידיעת הציבור, וועט דאס אויפשטורעמען א שטאט.
[center]אולי!!! ווער ווייסט???
[/center]
[center]אויב האט איר א עצה אדער א געדאנק וואס ס'קען געטוהן ווערן
ביטע פארבינדט זיך מיט אונז אויף
Monsey911@gmail.com
[/center]
=====
דערנאך לייגט ער צו דעטאלן, (שטעלטס ענק אליין פאר וואס דו קשיות זענען געווען...)
-
רבותי לאמיר גיין שטאט, איך האב ב"ה נישט קיין איבעריג צייט, וועל איך נישט אלעמען קענען ענטפערן אויף איין מינוט
אבער קודם, מיין אישי האב איך שוין צוריק געעפנט לרווחת הכלל, און מ'קען שיקן צום אימעל monsey911@gmail.com
יעצט צום ענין:
קודם איך געהער צו א קהלה קדושה בישראל (אלץ משל, סלונים וואס האט א רבי און מוסדות אין ארץ ישראל, אבער אין אמעריקא קוים א שטיבל)
איך דאווען דא אין מאנסי אין אונזער שטיבל, אבער מיין רב איז נישט געניג גרויס מ'זאל קוקן אויף זיין זייט בכלל (ער פארמאגט נישט קיין מוסדות)
יעצט מיין צעקה איז פשוט:
אויף כשר'ן די כלים האב איך מיך צוגעשטעלט צו "אלע" רבנים דארט בין איך א חלק פון "גאנץ" כלל ישראל, אויב אזוי ווען בין איך געווארן אויס
אין צניעות ב"ה דארף איך זיך נישט שעמען פאר קיינעם, און אזוי אויך אין אלע אנדערע זאכן
איך שטעל מיר צו צי אלע תקנות (והא ראיה מיין אינגל לערנט אין ... (גאר א חשוב'ע מוסד, נאר מחמת גילוי..))
און דער פוינט:
מאנסי פארמאגט א וועד הרבנים, ר' משה גרין (ר"י דמאנסי), ר' ישראל האגער (אב"ד וויזניץ), ר' חיים פאוויל שנעעבאלג (קהל חרדים), ר' חיים יושע האלברשטאם (אב"ד סאטמאר), ר' חיים ליבוש ראטענבערג (אב"ד פארשעי), ר' בצלאל טובי' וועטנשטיין (אב"ד בעלזא), און ר' מנחם מאיר ווייסמאנדל (אב"ד נייטרא), איך בין געווען ביי אלע פון זיי פלאס ביי נאך רבנים וואס איך וויל נישט אויסשמירן דא, אבער למעשה כולם כאחד ענו "בלא" מיט א א'
איז שטאטעלעך:
די מוסדות וואס נעמען נישט אן ווייל איך בין נישט אין זייער פערטיי (יא פערטיי, ווייל איך שטעל מיר צו צי אלע תקנות ב"ה, נאר נישט ביים זאגן איך בין א חסיד פון...) די רבנים וואס קערן נישט (נאר ביי די כלים, אבער יעצט קען איך מיט די אנדערע 18 עלטערן טאפן דעם דופן עקומה) די מנהלי מוסדות וואס יעדער שטייגט איבער דעם צווייטן מיט מורא'דיגע תירוצים
ס'מעג שוין ווערן דא אזוי ווי אין לעיקוואוד
גייט קקוט וואס טוט זיך אין שעל געז סטעישן
און אלע וואס קוקן מיר אן מיט א שלעכט אויג, וויל איך קלאר שטעלן, איך שטאם פון א חשוב'ע משפחה, מיין טאטע און שווער זענען אנגעזענע מענטשן, און איך אליין אויך (יא איך האלט זיך גרויס) אבער ביז ס'קומט צו א מוסד, (מיט'ן אינגל בין איך שוין ב"ה מסודר, אבער ביי די מיידלעך גייט דאס חאדאראו"ם)
אקוה שלא פגעתי באף אחד מחמת ריתחא, ביטע פארשטייט די בלוט זידט אין מיר א שרעק, איך שלאף שוין נישט טעג און וואכן, איך דערלייג שעות פון די ארבעט צוליב ארום לויפן איבעראל איז זייט מיר דן לכף זכות
(איך בין דן די אנדערע אויך לכף זכות, נאר דא וויל איך ארויפברענגען דאס פראבלעם, אולי יחוס איינער וואס קען טוהן, און ס'וועט ווערן א טשעינזש)
נ.ב. שכר לימוד איז נישט קיין אישו דא, איך האב געהאפארט די פולע פרייז
======
ער דארף ענטפערן ווי מ'זעהט ווייטער
אבער לייגט צו געוויסע דעטעלן אויך לייג איך דעס אויך...
-
א גוט מארגן און א גוטע טאג אלע מיינע גוטע פריינד, וואס האבן געגעבן עצות (אין אימעיל)
לעת עתה בין איך ליידער נאך נישט געהאלפן געוארן, אבער יא באקומען א טוץ מיט חיזוק, איך האב ארויסגעפרינטעט די תגובות דא, און געוויזן פאר מיין ב"ב ס'האט אביסל אויפגעלעבט, זעהענדיג אז נישט אלע זענען אזוי שלעכט
ייש"כ פאר אלע מיינע קעגענער'ס וואס האבן זאכליכע טענות אויף מיר, (ובכללם אלע וואס האבן געשריבן שטותים און אומדורעכגעטראכטע עצות)
יעצט וועל איך פריוון אביסל אין קורצן שרייבן און ענטפערן יעדן כ"א ככבודו הראוי, איך וועל גיין נישט אין א סדר, ווייל ס'שווער צו געדענקען יעדנ'ס ווארט און יעדער סדר, אבער איך וועל פראבירן
קודם לגבי די וואקסינס וואס אפאר האבן דערמאנט, איז לאמיר דיר זאגן, ס'איז דא אזא זאך אז מ'קען אריין שיקן א אויפציעלע צעטל פון א רעליגיע סיבה פארוואס נישט צו געבן שאט'ס וואס דערווייל נעמען דאס אן אלע מוסדות אין שטאט, און דערצו דאס איז ב"ה נישט קיין אפאלט ביי מיר, ווייל איך געב שאט'ס ווען ס'שטערט דאס חינוך, נאך אלץ איז א בית חינוך פאר מיינע קינדער וויכטיגער ווי די שאט'ס ובזה אסיים בזה, איך וויל נישט פארקריכן
יודישע קהילות, דו ברוכסט צו זיין א ע"ה דאורייתא ודרבנן, נישט קענענדיג קיין שום מאנסיע'ר מענטש פערזענליך (אפשר ווען זיי קומען אין שטאט אויף חתונות גריסטו זיי ותו לא) אויב נישט מיזסטו זיין א פאלנער ר.. בערקע האט שוין געמאכט א ליסט, און ער איז הונדערט פראצענט גערעכט
פארוואס זאל איך אפלאזן סלאנים (מיט'ן משל אז איך בין א סלאנימער) ווייל מיר האבן נישט קיין אייגענע מוסד?
אלע קליינע זאלן זיך צוזאמען נעמען אין מאכן איין מוסד? קען דען חסידי תו"א ותוא"י לערנען צוזאמען מיט חסידי סלאנים וסלונים, און מיט חסידי וויזניץ (ר' מענדל) וחסידי לעלוב, סקאליע, סקוליען, אלכסנדר, ברסלב למיניהם, באיאן, סאדיגורה, וכו' וכו' והרשימה עוד ארוכה, ס'איז אוממעגליך צאםצושטעלן, תוא"י ותו"א ,דארף סאטמאר (ביידע) אדער תשב"ר ליזענסק, סלאנים סלונים דארף ענדערש באבוב (ביידע) צאנז (צו יונג) קלויזנברוגר, און פאפא, לעלוב סקאליא סקוליענן קען גיין אפשר קיין סאטמאר, באיאן רוזין וכו' אפשר קיין פאפא בעלז וכדו', אבער צאמשטעלן איז אוממעגליך
דער פרעגער וואס פרעגט וועלכע רב האט נישט קיין כח,
איז קודם דער גרויסער רב וואס האט מיר געזאגט אז מ'פאלגט אים נישט, איך וויל נישט פורש בשמו זיין מחמת כבודו
אבער דא האט איר א שטיקל ליסט פון רבנים וואס קיינער קומערט זיך נישט מיט זיי ליידער, אב"ד סלאנים (מאלאוויצקי) אב"ד חרדים (טויבנפעלד) אדמו"ר משינאיווא, אדמו"ר מניקלשבורג, אב"ד ווישאווא, אב"ד סאלקא, אב"ד ווילעדניק (יא א קליין שטיקל השפעה מחמת כספו), אב"ד בוטשאטש (ווארפמאן), אב"ד תו"א (קאהן), אב"ד תוא"י (טייטלבוים), אב"ד קאשוי (ר' אליעזר חיים, וואס ליידער אסאך האבן איהם אין בוידעם אפי' ער איז מזקני צדיקי הדור במלוא מובן המילה) אב"ד טערצאל (ראזנער), אדמו"ר מסטאניסלאוו (האט כאטש א דררא לממונא), והרשימה עוד ארוכה
ווערן א מעמבער, שוב די אלע חסידי האדמורים דלעיל וואס האבן נישט קיין מוסד אין מאנסי, קען איך דען ווערן א חסיד פון א אנדער אדמו"ר, חוץ מזה, איך האב א לאקאלען רבי אויך, אבער אויף צו ווערן א מעמבער זיי זאלן מחוייב ווערן מיר אריין צונעמען ווילן זיי נישט, באמרם וועסט זיין דא א מעמבער אפאר יאר, וועל איך ווערן א אייגענער און קענען אריין שיקן
לגבי מיין כשרות, ב"ה איך בין א יונגערמאן, וואס האט נאך קיינמאל נישט געשטיצט די בארד חלילה (ניטאמאל געטראכט דערפון ביז איינע פון די חברה האבן דאס דא דערמאנט) מיין ב"ב שערט זיך כהלכה (טריפל O ), מיינע קינדער גייען אנגעטוהן בצניעות, איך פארמאג נישט קיין שום כלים אין שטוב, מיין סעלפאון איז מאושר, און האט נישט גארנישט, אין אפיס ווי איך ארבעט איז מאושר ע"י וועד הרבנים (וואס ווילן יעצט גארנישט טוהן פאר מיר, נאר נעמען מיינע 45$), איך דאווען יעדן טאג מיט א מנין אין א קהלה (וואס האט מיר אפגעזאגט ווייל איך בין נישט זייער'ס), שבת דאווען איך אין מיין שטובל, (און מיין רב שוויצט פאר מיר, אבער ליידער שפייט מען אים אין פנים, זיי דארפן איהם נאר פאר א חתימה פאר די וואלן ווען זיי זוכן וואס מער נעמען)
דער מיידל שולע וואס האט זיך פארמאכט איז בנות חיל (פאר די אלע וואס פרעגן)
און איך האב לכתחילה געשיקט אהין, ווייל די אנדערע גרויסע סקול'ס האבן מיר נישט געוואלט אננעמען, ווי מיין ב"ב האט געלערנט, בין איך נישט קיין חסיד, ווי זי האט דאן געארבעט, איז זי נישט קיין חסיד, די אנדערע סקול'ס יעדער האט אראפ געקוקט אויף מיר (איך האב נישט קיין געלט, און מיין טאטע און שווער אויך נישט)
דעריבער בין איך געגאנגען צו בנות חיל, און יעצט ליידער עס איך שטרוי
בנות דרך ישראל, איך זיך בעסער פון דעם, אפי' איך קען נישט דעם סקול פערזענליך, איך האב געהאלטן אז מיין טאכטער דארף עפעס בעסער'ס, אבער יעצט נאכן הערן גוטע גריסן (אויך אין אימעיל) האב איך זיך אריין געלייגט דערין, איך האף כ'וועל דארט געהאלפן ווערן
נאך איין זאך פאר איך ענדיג,
מיין צרה, איז טאקע זייער גרויס, אבער גרעסער איז די צרה פאר די אנדערע 17 עלטערן וואס האבן נישט די כוחות הנפש, און גבורת הנפש זיך צו שטארקן, און לויפן פון איין רב צום צווייטן, פון איין עסקן צום צווייטן, פון איין מאכער צום צווייטן, כאפן פרעסק און אומדערטרעגליכע בזיונות, און זיך נאך אלץ ארום דרייען מיט א שמייכל,
זיי זיצן נעבעך אין שטוב און ווארטן אויף א שטורעם וואס וועט איבערקערן מאנסי, און מאכן סדר בענין זה
כמו"כ הוא הדין לגבי די 30 עלטערן וואס האבן נישט קיין חדר אויך נישט
ב"ה איך האב אפאר ענערגישע עסקנים וואס טוען פאר מיר, אבער וואס וועט זיין מיט די אנדערע
לכן מיז מען שטורעמען, און איך האף אז ס'וועט ווערן סדר אין שטאט
די רבנים וועלן נעמען די זאך אין די הענט (וברור אצלי שאם יעשו כדבעי, יצליחו ביותר)
נ.ב. איך בין ליידער שטארק פארנומען מיט דעם, און דערצו ארבעט איך אויך, דעריבער וועל איך כנראה נישט קענען אריין שפאצירן דא ביז ביינאכט, אבער איך האף דעמאלטס אויך צו ענטפערן יעדן און הערן יעדנס עצות (וכן אין אימעיל אדער אישי)
כמו"כ וועל איך פראבירן צו איבער גיין אביסל דא אין דארט, לאזן הערן מיין אנטווארט
=====
נעכטן אינמיטן טאג האט שוין געאפדעיט דעם עולם איבער ווי ער האלט:
-
לאמיר מיטטיילן אביסל נייעס נאכן אויפזיין נאך א נאכט (לויט וויפל וואך נאכט'ס איך פראווע דארף איך שוין האבן צוויי דאזען אינגלעך, נאר לעת עתה האב איך זיי נישט ווי צו שיקן)
קודם ס'איז צאמגעשטעלט געווארן א ליסט פון 30!!! מיידלעך וואס זיצן אינדערהיים, פארן נישט ווערן אנגענומען אין סעמינארן (אלע זענען פון ערליכע שטובער, וואס זענען אויפן שוועל פון חלילה..., (כפי שראו מהקודמים להם מהשנים הקדומות, שכעת נמצאים בשעל געז סטעישן רח"ל היל"ת))
למעשה אבער נאך א שווערע ארבעט פון איינע פון די גרויסע עסקנים דא אין מאנסי (כ'האב ביז לעצטענס געמיינט אז קיינער קען אים נישט, ביז איך האב נעכטן באקומען אין אימעיל אפאר מעסידזשעס אז צו אים קען מען זיך ווענדן,) האט מען היינט צאמגענומען אפאר ענערגישע עסקנים פון שטאט (ב"פ און וומ"ס) און זיי האבן זיך גענומען צו די מוסדות אין מאנסי, זיי צאמזעצן אויף איין טיש, זיכער מאכן אז קיין איין מיידל וועט נישט בלייבן אין דרויסן
ס'איז צום האפען אז אלע וועלן בעז"ה ווערן מסודר, איך וועל בעז"ה מעלדן
אזוי פיל קען איך יא זאגן, ווען איך האב אריין געשטעלט מיין ביטערע מעשה דא, האב איך געהאפט צו באקומען אביסל עצות (און א שיין ביסל פעטש), און אביסל חיזוק ותו לא
אבער למעשה האט דאס ב"ה געמאכט א גוטע שטורעם, איך האב צוריק געהערט פון אפאר עסקנים און רבנים, אז ס'טומלט זיך סיי פון די אימעיל וואס כ'האב ארום געשיקט, און סיי פון די גערעדעכטס דא
בעז"ה האט דאס אויפגעטוהן
מיר קענען זיך אלע קלאפן אין ריקן און זאגן ייש"כ פאר די מנהלים פון אייוועלט וואס בזכותם זענען אונז צוגעקומען צו די גוטע רעזאלטאטען בעז"ה
(במאמר המוסגר וויל איך זאגן, אז א גרויסע רב (וואס אלע האלטן פון אים, ער איז באמת אומפערטייאיש) בזה"ל: היינט פירט מען נישט מערכות אין קאווע שטיבל אדער אין מקוה, היינט איז אלעס אויף דער אינטערנעט, גיי דארט אויף א כשר'ע פייל וואס די פילטער'ס לאזן דורך, און פון דארט מאך די שטורעם וועסטו געהאלפן ווערן
איך האב הנאה אז דברי חכמים נתקיימו
און נאכאמאל ש'כוח פאר אלע חיזוקים, (וגידופים, שעוזרים לעבוד על עצמי), און בעז"ה ווי נאר ס'וועט זיין גוטע בשורות האף איך צו מעלדן.
=====
אבער נאכמיטאג האט ער צוריק אויסגעשאסן אין א געוויין איבערן ביטערן מצב:
-
איך בין דערווייל ליידער נאך נישט געהאלפן געווארן, פריער מיט צוויי שעה, געהערט פון דעם הויפט עסקן וואס שוויצט פאר מיר, אז דערווייל איז נאך אלץ נישט די זאך מסודר, מ'האט צאמגענומען די רבנים דא, אבער.... (איך וויל נישט באשמוצן קיינעם) זאגט ער מיר אבער אזוי פיל יא, אז ס'כאפט א שרעק, די עסקנים שרייען, ס'דא 30 מיידלעך וואס דארפן גיין די ערשטע קלאס, וואס יעדן טאג איז עמערדזשעסי, ס'דא 20 מיידלעך וואס האבן נישט קיין היי סקול, און רח"ל שעל געז סטעישן קען ווערן זייער נעקסטע סקול רח"ל היל"ת, ס'דא 30 משפחות וואס זיצן מיט אינגלעך אין שטוב מחוסר מוסדות
ווען די רבנים רופן דעם עולם פאר עני זאך, אינטערנעט/כשרות/עסקנות וכדו' שרייט דער גאנצער עולם הנני, מיר זענען גרייט צו הערן און פאלגן, יעצט ווען מיר עסקנים שרייען פאר די רבנים ווי זענט איר, מיר ווארטן שוין איבער א וואך צו הערן פון זיי הנני, ועדיין לא נושענו.
דער עסקן זאגט מיר, די רבנים גייען געבן שבת תשובה דרשות, קעגן אינטערנעט, אבער וואס איז דער גורם דערצו, ער האט געבעטן די רבנים צו אדרעסירן דעם פראבלעם,
ונראה וואס ס'וועט זיך אויסלאזן
וואס טוט מיר וויי, אז בגללי האט מען פארשמירט אסאך מענטשן מיט אומאיידעלע אויסדריקן, איך בין דערעקט געקומען דא אויף אוזער וועלט, און נישט געגאנגען צו אנדערע פלעצער, ווייל איך האב געהאפט אז כבוד השני, וועט געהאלטן ווערן, און דא ליידער אלץ הכנה צו ר"ה, איז געשעהן פארקערט
נאר איך פארשטיי אז מחמת ריתחא קען אלעס געשעהן, וכמו שאני רותח בצדדי, יש הרותחים בצד השני,
לאמיר זיך אלע איבערבעטן און נידערן דעם טאן, און לאמיר האפן איך וועל קענען גאר אין גיכן מבשר טובות זיין,
ווייל היינט צופרי האט שוין אויסגעזעהן אז די ישועה איז נאנט, און למעשה האט זיך די זאך פאריקט, און ס'איז נגזר געווארן נאך א ביטערן טאג, און שלאפלאזע נאכט.
=====
היינט פארמיטאג האט ער פארווייטאגטערהייט פריש אויסגעשריגן פון טיפעניש פון הארצן:
-
אזוי געהאפט אז היינט קומט מען שוין שרייבן די גליקליכע ישועה
אבער ליידער ניין, דער גרויסער באשעפער, דער זיסער טאטע האט מיר אנדערש באשערט
איר קענט אלע די מעשה, פון דער עזות פנים וואס האט געזאגט פארן רב, איך וועל זאגן אז דער רב'ס טאכטער האט מזנה געווען, האט דער רב געזאגט, איך האב דאך נישט קיין טאכטער, האט דער עזות פנים געזאגט, דאס וועט דער רב שוין דארפן פארציילן, אזוי איז געשעהן צו מיר אויך רח"ל
נעכטן נאכט ארום 1:30 בין איך ענדליך אהיים געקומען א ערשעפטער, און אריין געטראסקעט אין קאוטש, מיין ב"ב קומט צו לויפן און פרעגט וואס איז נייעס, וואו האלט מען, אבער איך האב געשוויגן, מיינע אויגן האבן געפינקלט מיט טרערן, אבער איך האב געשוויגן, מיין ווייב הייבט אן צו ווערן אביסל אנגעצויגן, און פרעגט מ'האט דאך שוין פאריגע וואך צוגאזעגט א ישועה, וואס איז יעצט???
אבער איך שווייג נאך אלץ, ווי קען איך איר אזוי מבזה זיין, אבער נאך וואס זי דריקט מיר צום וואנט, זאג איך איר, גלייב מיר די ווילסט נישט וויסן, כמובן נאך א טענה'ריי פון אפאר לאנגע מינוט, זאג איך איר, דער מנהל המוסדות זאגט מיר דו גייסט אנגעטוהן זייער מאדערן!!!!
וואס ס'איז דאן געשעהן קען איך אייך אפי' נישט מסביר זיין, נאך יעצט זענען מיינע אויגן פארשטעלט פון די טרערן, מיין ווייב האט אויסגעשאסן אין א היסטערישען געוויין, זה שכרי מכל עמלי? גייט אנגעטוהן זייער פרום ב"ה, (פיל מער ווי אסאך וואס שיקן אין יענע מוסד), די ארגסטע דערפון איז, אז דער רב פון שטאט וואס העלפט מיר, האט אויך באקומען די ידיעה אז מיין ווייב גייט נישט צניעות'דיג, און איז היינט צופרי געווען א בא בטענה היתכן כ'האב דאס פארהוילן פון אים, (געקומען זייער איידל), און יעצט דארף איך פארציילן אז ס'הייבט זיך נישט אן
כ'וואלט ווען ארויפגעשטעלט א בילד פון מיין ב"ב, איר זאלט זעהן אז זי קומט נאך אלע צניעות רעגולאציעס (בהלכה, ובהוראת הרבנים), און ב"ה זי האט קיין מאל נישט משנה געווען פון איר לבוש, אדער איר מאמע'ס און מיין מאמע'ס לבוש, (איך וועל דארפן לייגן אפאר בילדער, שלא יאמרו האומרים, אז זי האט זיך אנגעטוהן ספעציעל פאר די בילד) אבער היות ס'איז נישט איידל און נישט צניעות'דיג צו לייגן תמונות נשים, בלייבט מיר נאר איבער, צו אפווישן די באקן פון די הילכיגע פראסק,
די עסקנים האבן זיך אריין געלייגט שטארק, און ב"ה קוקט אויס מיט סוקסעס, און זיי האבן שוין צופראסקעט דעם מנהל פארן הוצאת שם רע (דער מנהל האט שוין אויסגעפרעגט האלב פון מיינע שכנים, און מיין ב"ב איז געווען מיט מיר ביי אים כמה פעמים, און ער האט געזעהן איר לבוש)
אבער דער פראסק איז צופיל פאר מיר, איך האב דאס נישט אויסגעהאלטן, בפרט אז מיין ב"ב איז געווארן מבוזה אויף אזא מיאוס'ע אופן!!!!!
און די גרעסטע עוולה דערפין איז, אז מיין ב"ב פלעגט ארבעטן ביי דעם מנהל בערך צוויי יאר אין א צוה, און ער ווייסט פונקלטיך ווי אזוי זי גייט אנגעטוהן (פונקט ווי זיין ווייב, און זיינע טעכטער), און בעזות מצח האט ער מיר פארשמירט צווישן די עסקנים, און ביי מיין רב
שומו שמים!!!!!!!!! אוי לי אללי לי!!!!!
זייט מתפלל, און איך האף גאר אין גיכן קענען דערציילן גוטע בשורות
און לאמיר נישט פארגעסן, אז די עסקנים ארבעטן זייער שווער פאר מיר (ווייל איך האב גערודערט), אבער ס'איז דא נאך 17 עלטערן, וואס כאטש 10 פון זיי, שטייען נאך זייער אונטערשטעליג, און מ'דארף אויף זיי אויך רחמנות האבן.
ולה' הישועה
=====
אפליינענדיג דעם ארטיקל, און קענענדיג ענדליכע מעשיות פון דער נאנט האב דאס מיר אויפגעשאקעלט ביז גאר!!!!
ליינט ווי א מענטש שרייט און וויינט איבער זיין מצב, שרייבט שוין מיט עפעס האפענונג, אבער פאלט נעבעך ביטער צוריק
קמח אויף איי-וועלט שרייבט אזוי:
דערהערן דאס שטילע געוויין
[left][center]מעשה שהיה!!![/center][/left]
זיצט טאטע און מאמע אין שטוב פרייטאג נאכמיטאג נאכ'ן ארום לויפן אגאנצן טאג קלאפנ'דיג אויף אלע טירן פון די עסקנים, מנהלי המוסדות, רבנים, דיינים, מורי הוראות, און ווער ס'וויל מיר נאר אויסהערן, אבער צוריק געקומען נעבעך מיט ליידיגע הענט.
גרייט מען זיך יעצט צום הייליגן שבת, אנשטאט די פרייליכע אטמאספער וואס הערשט יעדן שבת, איז די וואך זייער פאר'כמורעט, אלעס ווערט געטוהן אין דער שטיל, מיט פארטרערטע אויגן, ס'קוקט אויס ווי עפעס גאר שרעקליך האט זיך אפגעשפילט אין די שטוב.
ערש"ק ביים זמן הדלקת הנרות, די אשה כשרה טוהט זיך אן דעם ווייסן טיכל און די ווייסע שירצל, ווען צו דער זייט שטייען די באטרעפענדע קליין מיידל און אינגל, ווען די מאמע צינד די הייליגע שבת ליכט, לייגט ארויף די האנט אויף די אויגן, אויב ביז יעצט האט די מאמע נאך פראבירט צו שפילען שטארקע פרוי, האט זיך יעצט אלעס געענדיגט, ס'איז א בחינה פון ויבקעו תהומות הארץ, און א ים פון טרערן געבט זיך מיט איינמאל א שפראץ ארויס פון אירע אויגן, באגלייט מיט א הילכיגע געוויין וואס קליגנט אפ אינעם גאנצן הויז, מיט א קול געשטיקט פון געוויין שעפשעט די מאמע די הייליגע תחינה, ותפקדנו בפקודת ישועה ורחמים, זי קען מער נישט ממשיך זיין, איר גאנצער קערפער ווערט איבערגענומען פון געוויין, און דער מאן אנשטאט צו גיין אין שוהל יעצט, שטייט ער קעגן איבער און וויינט נעבעך מיט, בעטנדיג ביים גרויסן באשעפער, אוי טאטע, העלף אונז שוין, נעם אן אונזער תפילה וואס קומט פון טיפן הארץ, און ווערט געזאגט אין די הייליגע מאמענטן.
נאך אפאר לאנגע מינוטן שטארקט זיך די מאמע אין איז ממשיך מתפלל צו זיין, וזכנו לגדל בנים ובני בנים... זרע קודש, וואס בעהט איך סך הכל, אביסל אידיש נחת פון די קינדער, נישט קיין געלט נישט קיין כבוד, איך בעהט אפי' נישט יעצט אויף הרחבה, נאר איין זאך בעהט איך הייליגער טאטע, העלף מיר איך זאל קענען מגדל זיין א דור ישרים ומבורכים, הולכים בדרך ה', איך זאל זיי קענען הייליג מגדל זיין, און ריכטיג מחנך זיין.
מיט א געשטיקטע שטימע איז זי ממשיך קוים אן א קול, אנא, שמע את תחנתי בזכות שרה ורבקה רחל ולאה אמותינו, העלף גרויסער טאטע, איך האב נישט קיין זכות אין די היינטיגע וועלט, מיינע עלטערן זענען נישט קיין עשירים, איך בין נישט קיין אויסגערופענע בארומטע פרוי, מ'זאל זיך מיט מיר רעכענען, מוז איך ליידער זיך בעטן נאר ביי דיר, די בזיונות האלט איך מער נישט אויס, די יסורים איז דאך אזוי ביטער, איך האלט דאס מער נישט אויס, וואס וועט זיין דער תכלית, וואס וועט דער מארגנדיגער טאג ברענגען, אבער טאטע סך הכל בעהט איך פאר מיינע קינדער וואס זענען "דיינע".
און מיט א יאמערליכע קול ענדיגט די מאמע והאר נרנו שלא יכבה, העלף טאטע איך זאל נישט מוזן זעהן די צער און מיטהאלטן דאס ווייטאג, וואס איך און די קינדער גייען דורך.
ענדליך דער טאטע איז געגאנגען אין שוהל, מיט שטרומישע מחשבות, אבער דאך ווי א חסיד'ישער יונגערמאן פראבירט אלעס פארטרייבן און זיך אריין לייגן אין א שבת'דיגע אטמאספער, און טאקע ביים דאווענען האט זיך כמעט גארנישט דערקענט אויף איהם.
נאכן דאווענען שפאצירט דער יונגערמאן אהיים, מיט א פעסטע החלטה יעבור עלי מה, שבת איז שבת, און שמחת שבת וועט בעז"ה הערשן אין דערהיים, אבער ליידער האט ער נישט עספיעט אויסצופירן זיינע לויטערע רצונות, ווען גלייך אריין קומענדיג אין שטוב, טרעפט ער די מאמע דרימלען אויפן קאוטש מיט פארטרערטע אויגן.
נאך די פיש ווען ביי אלע אידישע שטובער איז לעכטיג אין זיס, די קינדערלעך פארציילן וואס איז פארגעקומען אין חדר און אין סקול, אבער דא אין שטוב איז דער מצב ליידער זייער טרויעריג, די קינדער זענען שטיל, זיי האבן נישט וואס צו פארציילן, ס'הערשט א שטיקעניש אין די לופט ווען אינמיטן רופט זיך אן די מיידל, טאטי ווען גיי איך שוין צוריק גיין אין סקול??? אנשטאט אן ענטפער זעהט זי ווי טאטי און מאמי'ס אויגן ווערן אנגעפילט מיט טרערן, און נאר מיט איבערמענטשליכע כוחות האלטן זיי זיך איין נישט צו וויינען אין פראנט פון די קינדער.
האפנדיג אויף א בעסער זונטאג, איז אבער ליידער לעת עתה די ישועה נאך נישט געקומען, און מפטירין כדאתמול, די קינדער זענען אין שטוב, און טאטע מאמע זענען פארוויינט נישט האבנדיג וואס נאך צו טוהן, צו וועם נאך קען מען זיך יעצט ווענדן, וואס נאך קען מען טוהן, וואס מיר האבן נאכנישט געטוהן ביז יעצט??
***
אויב מיינט איר אז דאס איז א שיינע פערעגראף פאר א שרייבער אנצוהייבן א שטראמישע מעשה, זאלט איר וויסן זיין אז וואס איך שרייב אייך דא יעצט, איז נישט געשריבן געווארן מיט טינט, נאר מיט'ן דם התמצית, נאך א פאר'אבל'טען שבת קודש, וואס איז אריבער אויף מיר און מיין ווייב.
און יא, בדידי הוה עובדא, מיין ווייב פרעגט מיר מיט טרערן אין די אויגן, זו תורה וזו שכרה? דאס באקום איך פארן וועלן פירן א ערליכע שטוב? און ווער נעמט אחריות אויף די טרערן פון א אידישע כשר'ע טאכטער? וואס איר איינציגסטע עוולה איז אז זי וויל זיין ערליך און געבן א תורה'דיגע חינוך פאר די קינדער,
וואס דארף איך ענטפערן און וואס קען איך ענטפערן אין אזא פאל? צו דען ועלי נגזרה כליה חלילה, וועלן מיינע קינדער דארפן לערנען אין פאבליק סקול, אדער אין עפעס א שוואכע מוסד וואס קיין שום חסיד'ישער יונגערמאן שיקט נישט דארט זיינע קינדער קיינמאל אפי' פאר א באזוך?
איך וויל קלאר שטעלן, אז מיין מטרה און איינציגעסטע ציהל, איז נאר ארויפצוברענגען דאס פראבלעם אויפן אויבערפלאך, אבער נישט חלילה צו בארעדן קיינעם, און דעריבער אויב מחמת ריתחא וועל איך זיך ארויסכאפן מיט עפעס נישט איידל אדער מיט א כעס אויף א פערזענליכקייט, שטעל איך דא יעצט ארויס מיין אנטשלודיגונג, און ביטע מיר דן זיין לכף זכות, ווייל איך בין יעצט אין א מצב פון אין מרצין לו לאדם בשעת כעסו, און דעריבער איך האף מיר זיך צו באהערשן, אבער אויב חלילה וועל איך דורך פאלן, ביטע מיר פארשטיין.
נאר פאר איך קום צו צום עיקר מעשה, וויל איך באטאהנען, אז איך און מיין ב"ב, שטאמען פון א רעגעלע מאנסיאער משפחה, דאס הייסט סיי מיין טאטע זז"ג און סיי מיין שווער זז"ג, געהערן נישט צו קיין פארטיי, נאר זענען מיטגלידער אין קהילות אין מאנסי וואס פארמאגן א ביהמ"ד מיט א רב/רבי, אבער פארמאגן נישט קיין מוסדות.
און יעצט צום עיקר, מיין טאכטער האט ביז פארגאנגענעם חודש אב געלערנט אין א מוסד וואס האט ב"ה זיך זייער איבערגעגעבן מיט די קינדער, אבער צוליב געוויסע סיבות האט זיך דער מוסד פארמאכט פון איינמינוט אויפן צווייטן, אן צו געבן צייט פאר די עלטערן זיך צו ארגעניזירן ווי צו שיקן די קינדער, למעשה האב איך זיך געטראפן סוף חודש אב, מיט א טאכטער אינדערהיים אן קיין סקול.
את כאבי אמרתי היום, איך בין ארומגעלאפן ביי אלע מוסדות דא אין שטאט, אנגעהויבן ביי די קהלה ווי איך דאווען (און באצאל מיינע התחייבות פאר די קהלה, נישט פאר דעם קהל גלאבעל, אבער יא פאר די קהלה אין מאנסי, כלומר איך צאל נישט קיין מעמבערשי"פ, אבער יא נר למאור וכדו'), אבער כ'האב געטאפט א דופן, האב איך געפריווט מיין מזל ביי אנדערע מוסדות דא אין שטאט, אנגעהויבן ווי מיין ב"ב האט געלערנט אלץ מיידל, און ווי מיין ב"ב האט געארבעט נאך די חתונה, נאכ'ן ווערן מיאוס אפגעפאטשט, האב איך פראבירט צו רעדן צו אנדערע הנהלות המוסודת אין שטאט, אבער איך האב ליידער געטראפן קלאפן אויף פארמאכטע טירן.
איך ווייס נישט צו וועמען אין שטאט זיך צו ווענדן, אבער ליידער האלט מען ביי א מצב, אז קיין מוסד איז נישט משועבד צו א צווייטן, און אזוי ווי מיר איז דא נאך 18 מיידלעך (18!!!) וואס זענען געבליבן אן קיין סקול יעצט, (דאס איז א חוץ פון נאך 30 משפחות וואס האבן לעצטנס ארויס געמופט קיין מאנסי, און זייערע קינדער זיצן אין שטוב ווייל זיי האבן נישט געקענט טרעפן קיין מוסד), ליידער האב איך זייער א שווער הארץ אויף די אויטריאטעיטן אין שטאט, וואס טוהן גארנישט צו לינדערן דעם ביטערן מצב, כ'האב אריין געמישט עסקנים, גערעדט צו רבנים, דיינים, מורי הוראות, מנהלי המוסדות, און ליידער אפגעענטפערט געווארן מיט א קאטאגארישן ניין.
וואס דארף איך זאגן פאר מיין ב"ב, ווען זי טענה'עט (פאר צער און עגמ"נ) דאס איז די פרייז פאר'ן זיך צושטעלן מיט אלעס צום ציבור, פאלגנדיג אלע רבנים, וואס זענען יעצט נישט גרייט צו טוהן גארנישט פאר מיר?? (איך און זי ווייסן אז די רבנים קענען גארנישט טוהן אין די נושא, והקולר תלוי במנהלי המוסדות למיניהם, אבער די ווייטאג שרייט נאך אלץ ארויס),
אדער וואס דארף איך טראכטן ווען איינע פון די גרויסע רבנים אין שטאט, וואס איך האב איהם געבעטן ער זאל מיר העלפן, זאגט מיר מיט צער און ווייטאג, וואס זאל איך טוהן מ'האט נישט קיין דרך ארץ פאר מיר!!! מ'פאלגט מיר נישט! אם בארזים נפלה שלהבת מה יענו אזובי קיר, מיט שאק בין איך געזעצן ווי א באגאסענער נישט וויסנדיג וואס צו ערווארטן פון איהם מער.
איך פארשטיי אז ס'דא פעלער וואס מ'קען טאקע נישט אננעמען קיין קינדער, אבער אז קיין איין מוסד קען נישט אננעמען, ווען ס'רעדט זיך אין א פאל פון עמערדזשעסי, און נאך מיט אזעלכע נישטיגע תירוצים (וואס איך וויל נישט דא איבערזאגן מחמת ליצנות ורשעות הטמונה בהם).
דערצו, מאנסי איז דאך געבענטשט געווארן מיט א וועד רבני העיר, וואס נעמען קער פון יעדע זאך וואס פאסירט אין שטאט, עני קעיס קומט אן צו זיי, יעדער קול קורא ווערט גע'חתמ'עט דורך אלע צוזאמען, משמרת היהדות וכו' וכו', אזוי אויך דער איחוד הקהלות און וועד האישור, איז אונטער זיי,
וויל איך פארשטיין, פארוואס פארשטייט יעדער אז ביים כשר'ן די כלים בין איך א חלק פון כלל ישראל, און איך מוז פאלגן די רבנים (וואס איך טוה ווי פארשטענדליך, פארשטייענדיג די נחיצות הענין, און זיך נישט וועלן אוועק רירנדיג פון א דעת תורה), און די מוסדות וועלן זיך נישט ריקן אן באקומען א צעטל פון וועד האישור, אבער ווען מיינע קינדער בלייבן זיצן אין שטוב אן קיין מוסד וואס וויל מיר אריין נעמען, דעמאלט'ס בין איך פלוצלינג נישט קיין חלק פון כלל ישראל, דעמאלט'ס איז נישטא קיין וועד הרבנים, און איחוד קהלות?? פארוואס אין די ליטווישע לעיקוואוד, קען זיין אזא זאך אז קיין שום מוסד עפענט זיך נישט, ביז יעדער איינציגסט קינד(!) איז אנגענומען אין א מוסד, אבער אין דער עיר התורה והחסידות מאנסי איז דאס נישטא, איז דאס דען נישט גענוג וויכטיג???
דעיס אז צענדליגע משפחות קענען נישט מופן קיין מאנסי (אדער האבן שוין געמופט און ליידער צוריק געמופט), ווייל זיי האבן נישט קיין מוסד פאר זייערע קינדער, איז דאס נישט וויכטיג צו מאכן א ויזעקו??? אויף וואס און אויף ווען ווארט מען? ווען מ'וועט שוין ליידער גארנישט קענען טוהן???
רבותיי!!!!!!!!!, איך שריי(ב) פאר ווייטאג, אבער ליידער דאס איז א פראבלעם וואס מאנסי פלאגט זיך לעצטנס, און אויב מ'וועט נישט יעצט טוהן צו די זאך, וועלן די קאנסקאווענצן זיין אסאך ארגער, צו דען מיז איך מופן קיין תימן, כדי מ'זאל אריין נעמען מיינע קינדער אין די מוסדות, אדער זאל איך גיין קיין רוסלאנד, וואס דאן וועט שוין נחמת ישראל אדער למען אחי זיך זארגן פאר מיינע קינדער???
איך ווייס באמת נישט וואס צו זאגן און וואס צו טראכטן, איך בין נאך יעצט פארווייטאגט, באקומענדיג היינט צופרי נאך א "ניין" פון א "היימישע" מוסד אין שטאט וואס וויל מיר נישט, ווייל איך בין נישט קיין "היימישער" פון זייער קהלה, האב איך מיר געזעצט מיט טרערן אין די אויגן אפשר דורכ'ן ברענגען די זאך לידיעת הציבור, וועט דאס אויפשטורעמען א שטאט.
[center]אולי!!! ווער ווייסט???
[/center]
[center]אויב האט איר א עצה אדער א געדאנק וואס ס'קען געטוהן ווערן
ביטע פארבינדט זיך מיט אונז אויף
Monsey911@gmail.com
[/center]
=====
דערנאך לייגט ער צו דעטאלן, (שטעלטס ענק אליין פאר וואס דו קשיות זענען געווען...)
-
רבותי לאמיר גיין שטאט, איך האב ב"ה נישט קיין איבעריג צייט, וועל איך נישט אלעמען קענען ענטפערן אויף איין מינוט
אבער קודם, מיין אישי האב איך שוין צוריק געעפנט לרווחת הכלל, און מ'קען שיקן צום אימעל monsey911@gmail.com
יעצט צום ענין:
קודם איך געהער צו א קהלה קדושה בישראל (אלץ משל, סלונים וואס האט א רבי און מוסדות אין ארץ ישראל, אבער אין אמעריקא קוים א שטיבל)
איך דאווען דא אין מאנסי אין אונזער שטיבל, אבער מיין רב איז נישט געניג גרויס מ'זאל קוקן אויף זיין זייט בכלל (ער פארמאגט נישט קיין מוסדות)
יעצט מיין צעקה איז פשוט:
אויף כשר'ן די כלים האב איך מיך צוגעשטעלט צו "אלע" רבנים דארט בין איך א חלק פון "גאנץ" כלל ישראל, אויב אזוי ווען בין איך געווארן אויס
אין צניעות ב"ה דארף איך זיך נישט שעמען פאר קיינעם, און אזוי אויך אין אלע אנדערע זאכן
איך שטעל מיר צו צי אלע תקנות (והא ראיה מיין אינגל לערנט אין ... (גאר א חשוב'ע מוסד, נאר מחמת גילוי..))
און דער פוינט:
מאנסי פארמאגט א וועד הרבנים, ר' משה גרין (ר"י דמאנסי), ר' ישראל האגער (אב"ד וויזניץ), ר' חיים פאוויל שנעעבאלג (קהל חרדים), ר' חיים יושע האלברשטאם (אב"ד סאטמאר), ר' חיים ליבוש ראטענבערג (אב"ד פארשעי), ר' בצלאל טובי' וועטנשטיין (אב"ד בעלזא), און ר' מנחם מאיר ווייסמאנדל (אב"ד נייטרא), איך בין געווען ביי אלע פון זיי פלאס ביי נאך רבנים וואס איך וויל נישט אויסשמירן דא, אבער למעשה כולם כאחד ענו "בלא" מיט א א'
איז שטאטעלעך:
די מוסדות וואס נעמען נישט אן ווייל איך בין נישט אין זייער פערטיי (יא פערטיי, ווייל איך שטעל מיר צו צי אלע תקנות ב"ה, נאר נישט ביים זאגן איך בין א חסיד פון...) די רבנים וואס קערן נישט (נאר ביי די כלים, אבער יעצט קען איך מיט די אנדערע 18 עלטערן טאפן דעם דופן עקומה) די מנהלי מוסדות וואס יעדער שטייגט איבער דעם צווייטן מיט מורא'דיגע תירוצים
ס'מעג שוין ווערן דא אזוי ווי אין לעיקוואוד
גייט קקוט וואס טוט זיך אין שעל געז סטעישן
און אלע וואס קוקן מיר אן מיט א שלעכט אויג, וויל איך קלאר שטעלן, איך שטאם פון א חשוב'ע משפחה, מיין טאטע און שווער זענען אנגעזענע מענטשן, און איך אליין אויך (יא איך האלט זיך גרויס) אבער ביז ס'קומט צו א מוסד, (מיט'ן אינגל בין איך שוין ב"ה מסודר, אבער ביי די מיידלעך גייט דאס חאדאראו"ם)
אקוה שלא פגעתי באף אחד מחמת ריתחא, ביטע פארשטייט די בלוט זידט אין מיר א שרעק, איך שלאף שוין נישט טעג און וואכן, איך דערלייג שעות פון די ארבעט צוליב ארום לויפן איבעראל איז זייט מיר דן לכף זכות
(איך בין דן די אנדערע אויך לכף זכות, נאר דא וויל איך ארויפברענגען דאס פראבלעם, אולי יחוס איינער וואס קען טוהן, און ס'וועט ווערן א טשעינזש)
נ.ב. שכר לימוד איז נישט קיין אישו דא, איך האב געהאפארט די פולע פרייז
======
ער דארף ענטפערן ווי מ'זעהט ווייטער
אבער לייגט צו געוויסע דעטעלן אויך לייג איך דעס אויך...
-
א גוט מארגן און א גוטע טאג אלע מיינע גוטע פריינד, וואס האבן געגעבן עצות (אין אימעיל)
לעת עתה בין איך ליידער נאך נישט געהאלפן געוארן, אבער יא באקומען א טוץ מיט חיזוק, איך האב ארויסגעפרינטעט די תגובות דא, און געוויזן פאר מיין ב"ב ס'האט אביסל אויפגעלעבט, זעהענדיג אז נישט אלע זענען אזוי שלעכט
ייש"כ פאר אלע מיינע קעגענער'ס וואס האבן זאכליכע טענות אויף מיר, (ובכללם אלע וואס האבן געשריבן שטותים און אומדורעכגעטראכטע עצות)
יעצט וועל איך פריוון אביסל אין קורצן שרייבן און ענטפערן יעדן כ"א ככבודו הראוי, איך וועל גיין נישט אין א סדר, ווייל ס'שווער צו געדענקען יעדנ'ס ווארט און יעדער סדר, אבער איך וועל פראבירן
קודם לגבי די וואקסינס וואס אפאר האבן דערמאנט, איז לאמיר דיר זאגן, ס'איז דא אזא זאך אז מ'קען אריין שיקן א אויפציעלע צעטל פון א רעליגיע סיבה פארוואס נישט צו געבן שאט'ס וואס דערווייל נעמען דאס אן אלע מוסדות אין שטאט, און דערצו דאס איז ב"ה נישט קיין אפאלט ביי מיר, ווייל איך געב שאט'ס ווען ס'שטערט דאס חינוך, נאך אלץ איז א בית חינוך פאר מיינע קינדער וויכטיגער ווי די שאט'ס ובזה אסיים בזה, איך וויל נישט פארקריכן
יודישע קהילות, דו ברוכסט צו זיין א ע"ה דאורייתא ודרבנן, נישט קענענדיג קיין שום מאנסיע'ר מענטש פערזענליך (אפשר ווען זיי קומען אין שטאט אויף חתונות גריסטו זיי ותו לא) אויב נישט מיזסטו זיין א פאלנער ר.. בערקע האט שוין געמאכט א ליסט, און ער איז הונדערט פראצענט גערעכט
פארוואס זאל איך אפלאזן סלאנים (מיט'ן משל אז איך בין א סלאנימער) ווייל מיר האבן נישט קיין אייגענע מוסד?
אלע קליינע זאלן זיך צוזאמען נעמען אין מאכן איין מוסד? קען דען חסידי תו"א ותוא"י לערנען צוזאמען מיט חסידי סלאנים וסלונים, און מיט חסידי וויזניץ (ר' מענדל) וחסידי לעלוב, סקאליע, סקוליען, אלכסנדר, ברסלב למיניהם, באיאן, סאדיגורה, וכו' וכו' והרשימה עוד ארוכה, ס'איז אוממעגליך צאםצושטעלן, תוא"י ותו"א ,דארף סאטמאר (ביידע) אדער תשב"ר ליזענסק, סלאנים סלונים דארף ענדערש באבוב (ביידע) צאנז (צו יונג) קלויזנברוגר, און פאפא, לעלוב סקאליא סקוליענן קען גיין אפשר קיין סאטמאר, באיאן רוזין וכו' אפשר קיין פאפא בעלז וכדו', אבער צאמשטעלן איז אוממעגליך
דער פרעגער וואס פרעגט וועלכע רב האט נישט קיין כח,
איז קודם דער גרויסער רב וואס האט מיר געזאגט אז מ'פאלגט אים נישט, איך וויל נישט פורש בשמו זיין מחמת כבודו
אבער דא האט איר א שטיקל ליסט פון רבנים וואס קיינער קומערט זיך נישט מיט זיי ליידער, אב"ד סלאנים (מאלאוויצקי) אב"ד חרדים (טויבנפעלד) אדמו"ר משינאיווא, אדמו"ר מניקלשבורג, אב"ד ווישאווא, אב"ד סאלקא, אב"ד ווילעדניק (יא א קליין שטיקל השפעה מחמת כספו), אב"ד בוטשאטש (ווארפמאן), אב"ד תו"א (קאהן), אב"ד תוא"י (טייטלבוים), אב"ד קאשוי (ר' אליעזר חיים, וואס ליידער אסאך האבן איהם אין בוידעם אפי' ער איז מזקני צדיקי הדור במלוא מובן המילה) אב"ד טערצאל (ראזנער), אדמו"ר מסטאניסלאוו (האט כאטש א דררא לממונא), והרשימה עוד ארוכה
ווערן א מעמבער, שוב די אלע חסידי האדמורים דלעיל וואס האבן נישט קיין מוסד אין מאנסי, קען איך דען ווערן א חסיד פון א אנדער אדמו"ר, חוץ מזה, איך האב א לאקאלען רבי אויך, אבער אויף צו ווערן א מעמבער זיי זאלן מחוייב ווערן מיר אריין צונעמען ווילן זיי נישט, באמרם וועסט זיין דא א מעמבער אפאר יאר, וועל איך ווערן א אייגענער און קענען אריין שיקן
לגבי מיין כשרות, ב"ה איך בין א יונגערמאן, וואס האט נאך קיינמאל נישט געשטיצט די בארד חלילה (ניטאמאל געטראכט דערפון ביז איינע פון די חברה האבן דאס דא דערמאנט) מיין ב"ב שערט זיך כהלכה (טריפל O ), מיינע קינדער גייען אנגעטוהן בצניעות, איך פארמאג נישט קיין שום כלים אין שטוב, מיין סעלפאון איז מאושר, און האט נישט גארנישט, אין אפיס ווי איך ארבעט איז מאושר ע"י וועד הרבנים (וואס ווילן יעצט גארנישט טוהן פאר מיר, נאר נעמען מיינע 45$), איך דאווען יעדן טאג מיט א מנין אין א קהלה (וואס האט מיר אפגעזאגט ווייל איך בין נישט זייער'ס), שבת דאווען איך אין מיין שטובל, (און מיין רב שוויצט פאר מיר, אבער ליידער שפייט מען אים אין פנים, זיי דארפן איהם נאר פאר א חתימה פאר די וואלן ווען זיי זוכן וואס מער נעמען)
דער מיידל שולע וואס האט זיך פארמאכט איז בנות חיל (פאר די אלע וואס פרעגן)
און איך האב לכתחילה געשיקט אהין, ווייל די אנדערע גרויסע סקול'ס האבן מיר נישט געוואלט אננעמען, ווי מיין ב"ב האט געלערנט, בין איך נישט קיין חסיד, ווי זי האט דאן געארבעט, איז זי נישט קיין חסיד, די אנדערע סקול'ס יעדער האט אראפ געקוקט אויף מיר (איך האב נישט קיין געלט, און מיין טאטע און שווער אויך נישט)
דעריבער בין איך געגאנגען צו בנות חיל, און יעצט ליידער עס איך שטרוי
בנות דרך ישראל, איך זיך בעסער פון דעם, אפי' איך קען נישט דעם סקול פערזענליך, איך האב געהאלטן אז מיין טאכטער דארף עפעס בעסער'ס, אבער יעצט נאכן הערן גוטע גריסן (אויך אין אימעיל) האב איך זיך אריין געלייגט דערין, איך האף כ'וועל דארט געהאלפן ווערן
נאך איין זאך פאר איך ענדיג,
מיין צרה, איז טאקע זייער גרויס, אבער גרעסער איז די צרה פאר די אנדערע 17 עלטערן וואס האבן נישט די כוחות הנפש, און גבורת הנפש זיך צו שטארקן, און לויפן פון איין רב צום צווייטן, פון איין עסקן צום צווייטן, פון איין מאכער צום צווייטן, כאפן פרעסק און אומדערטרעגליכע בזיונות, און זיך נאך אלץ ארום דרייען מיט א שמייכל,
זיי זיצן נעבעך אין שטוב און ווארטן אויף א שטורעם וואס וועט איבערקערן מאנסי, און מאכן סדר בענין זה
כמו"כ הוא הדין לגבי די 30 עלטערן וואס האבן נישט קיין חדר אויך נישט
ב"ה איך האב אפאר ענערגישע עסקנים וואס טוען פאר מיר, אבער וואס וועט זיין מיט די אנדערע
לכן מיז מען שטורעמען, און איך האף אז ס'וועט ווערן סדר אין שטאט
די רבנים וועלן נעמען די זאך אין די הענט (וברור אצלי שאם יעשו כדבעי, יצליחו ביותר)
נ.ב. איך בין ליידער שטארק פארנומען מיט דעם, און דערצו ארבעט איך אויך, דעריבער וועל איך כנראה נישט קענען אריין שפאצירן דא ביז ביינאכט, אבער איך האף דעמאלטס אויך צו ענטפערן יעדן און הערן יעדנס עצות (וכן אין אימעיל אדער אישי)
כמו"כ וועל איך פראבירן צו איבער גיין אביסל דא אין דארט, לאזן הערן מיין אנטווארט
=====
נעכטן אינמיטן טאג האט שוין געאפדעיט דעם עולם איבער ווי ער האלט:
-
לאמיר מיטטיילן אביסל נייעס נאכן אויפזיין נאך א נאכט (לויט וויפל וואך נאכט'ס איך פראווע דארף איך שוין האבן צוויי דאזען אינגלעך, נאר לעת עתה האב איך זיי נישט ווי צו שיקן)
קודם ס'איז צאמגעשטעלט געווארן א ליסט פון 30!!! מיידלעך וואס זיצן אינדערהיים, פארן נישט ווערן אנגענומען אין סעמינארן (אלע זענען פון ערליכע שטובער, וואס זענען אויפן שוועל פון חלילה..., (כפי שראו מהקודמים להם מהשנים הקדומות, שכעת נמצאים בשעל געז סטעישן רח"ל היל"ת))
למעשה אבער נאך א שווערע ארבעט פון איינע פון די גרויסע עסקנים דא אין מאנסי (כ'האב ביז לעצטענס געמיינט אז קיינער קען אים נישט, ביז איך האב נעכטן באקומען אין אימעיל אפאר מעסידזשעס אז צו אים קען מען זיך ווענדן,) האט מען היינט צאמגענומען אפאר ענערגישע עסקנים פון שטאט (ב"פ און וומ"ס) און זיי האבן זיך גענומען צו די מוסדות אין מאנסי, זיי צאמזעצן אויף איין טיש, זיכער מאכן אז קיין איין מיידל וועט נישט בלייבן אין דרויסן
ס'איז צום האפען אז אלע וועלן בעז"ה ווערן מסודר, איך וועל בעז"ה מעלדן
אזוי פיל קען איך יא זאגן, ווען איך האב אריין געשטעלט מיין ביטערע מעשה דא, האב איך געהאפט צו באקומען אביסל עצות (און א שיין ביסל פעטש), און אביסל חיזוק ותו לא
אבער למעשה האט דאס ב"ה געמאכט א גוטע שטורעם, איך האב צוריק געהערט פון אפאר עסקנים און רבנים, אז ס'טומלט זיך סיי פון די אימעיל וואס כ'האב ארום געשיקט, און סיי פון די גערעדעכטס דא
בעז"ה האט דאס אויפגעטוהן
מיר קענען זיך אלע קלאפן אין ריקן און זאגן ייש"כ פאר די מנהלים פון אייוועלט וואס בזכותם זענען אונז צוגעקומען צו די גוטע רעזאלטאטען בעז"ה
(במאמר המוסגר וויל איך זאגן, אז א גרויסע רב (וואס אלע האלטן פון אים, ער איז באמת אומפערטייאיש) בזה"ל: היינט פירט מען נישט מערכות אין קאווע שטיבל אדער אין מקוה, היינט איז אלעס אויף דער אינטערנעט, גיי דארט אויף א כשר'ע פייל וואס די פילטער'ס לאזן דורך, און פון דארט מאך די שטורעם וועסטו געהאלפן ווערן
איך האב הנאה אז דברי חכמים נתקיימו
און נאכאמאל ש'כוח פאר אלע חיזוקים, (וגידופים, שעוזרים לעבוד על עצמי), און בעז"ה ווי נאר ס'וועט זיין גוטע בשורות האף איך צו מעלדן.
=====
אבער נאכמיטאג האט ער צוריק אויסגעשאסן אין א געוויין איבערן ביטערן מצב:
-
איך בין דערווייל ליידער נאך נישט געהאלפן געווארן, פריער מיט צוויי שעה, געהערט פון דעם הויפט עסקן וואס שוויצט פאר מיר, אז דערווייל איז נאך אלץ נישט די זאך מסודר, מ'האט צאמגענומען די רבנים דא, אבער.... (איך וויל נישט באשמוצן קיינעם) זאגט ער מיר אבער אזוי פיל יא, אז ס'כאפט א שרעק, די עסקנים שרייען, ס'דא 30 מיידלעך וואס דארפן גיין די ערשטע קלאס, וואס יעדן טאג איז עמערדזשעסי, ס'דא 20 מיידלעך וואס האבן נישט קיין היי סקול, און רח"ל שעל געז סטעישן קען ווערן זייער נעקסטע סקול רח"ל היל"ת, ס'דא 30 משפחות וואס זיצן מיט אינגלעך אין שטוב מחוסר מוסדות
ווען די רבנים רופן דעם עולם פאר עני זאך, אינטערנעט/כשרות/עסקנות וכדו' שרייט דער גאנצער עולם הנני, מיר זענען גרייט צו הערן און פאלגן, יעצט ווען מיר עסקנים שרייען פאר די רבנים ווי זענט איר, מיר ווארטן שוין איבער א וואך צו הערן פון זיי הנני, ועדיין לא נושענו.
דער עסקן זאגט מיר, די רבנים גייען געבן שבת תשובה דרשות, קעגן אינטערנעט, אבער וואס איז דער גורם דערצו, ער האט געבעטן די רבנים צו אדרעסירן דעם פראבלעם,
ונראה וואס ס'וועט זיך אויסלאזן
וואס טוט מיר וויי, אז בגללי האט מען פארשמירט אסאך מענטשן מיט אומאיידעלע אויסדריקן, איך בין דערעקט געקומען דא אויף אוזער וועלט, און נישט געגאנגען צו אנדערע פלעצער, ווייל איך האב געהאפט אז כבוד השני, וועט געהאלטן ווערן, און דא ליידער אלץ הכנה צו ר"ה, איז געשעהן פארקערט
נאר איך פארשטיי אז מחמת ריתחא קען אלעס געשעהן, וכמו שאני רותח בצדדי, יש הרותחים בצד השני,
לאמיר זיך אלע איבערבעטן און נידערן דעם טאן, און לאמיר האפן איך וועל קענען גאר אין גיכן מבשר טובות זיין,
ווייל היינט צופרי האט שוין אויסגעזעהן אז די ישועה איז נאנט, און למעשה האט זיך די זאך פאריקט, און ס'איז נגזר געווארן נאך א ביטערן טאג, און שלאפלאזע נאכט.
=====
היינט פארמיטאג האט ער פארווייטאגטערהייט פריש אויסגעשריגן פון טיפעניש פון הארצן:
-
אזוי געהאפט אז היינט קומט מען שוין שרייבן די גליקליכע ישועה
אבער ליידער ניין, דער גרויסער באשעפער, דער זיסער טאטע האט מיר אנדערש באשערט
איר קענט אלע די מעשה, פון דער עזות פנים וואס האט געזאגט פארן רב, איך וועל זאגן אז דער רב'ס טאכטער האט מזנה געווען, האט דער רב געזאגט, איך האב דאך נישט קיין טאכטער, האט דער עזות פנים געזאגט, דאס וועט דער רב שוין דארפן פארציילן, אזוי איז געשעהן צו מיר אויך רח"ל
נעכטן נאכט ארום 1:30 בין איך ענדליך אהיים געקומען א ערשעפטער, און אריין געטראסקעט אין קאוטש, מיין ב"ב קומט צו לויפן און פרעגט וואס איז נייעס, וואו האלט מען, אבער איך האב געשוויגן, מיינע אויגן האבן געפינקלט מיט טרערן, אבער איך האב געשוויגן, מיין ווייב הייבט אן צו ווערן אביסל אנגעצויגן, און פרעגט מ'האט דאך שוין פאריגע וואך צוגאזעגט א ישועה, וואס איז יעצט???
אבער איך שווייג נאך אלץ, ווי קען איך איר אזוי מבזה זיין, אבער נאך וואס זי דריקט מיר צום וואנט, זאג איך איר, גלייב מיר די ווילסט נישט וויסן, כמובן נאך א טענה'ריי פון אפאר לאנגע מינוט, זאג איך איר, דער מנהל המוסדות זאגט מיר דו גייסט אנגעטוהן זייער מאדערן!!!!
וואס ס'איז דאן געשעהן קען איך אייך אפי' נישט מסביר זיין, נאך יעצט זענען מיינע אויגן פארשטעלט פון די טרערן, מיין ווייב האט אויסגעשאסן אין א היסטערישען געוויין, זה שכרי מכל עמלי? גייט אנגעטוהן זייער פרום ב"ה, (פיל מער ווי אסאך וואס שיקן אין יענע מוסד), די ארגסטע דערפון איז, אז דער רב פון שטאט וואס העלפט מיר, האט אויך באקומען די ידיעה אז מיין ווייב גייט נישט צניעות'דיג, און איז היינט צופרי געווען א בא בטענה היתכן כ'האב דאס פארהוילן פון אים, (געקומען זייער איידל), און יעצט דארף איך פארציילן אז ס'הייבט זיך נישט אן
כ'וואלט ווען ארויפגעשטעלט א בילד פון מיין ב"ב, איר זאלט זעהן אז זי קומט נאך אלע צניעות רעגולאציעס (בהלכה, ובהוראת הרבנים), און ב"ה זי האט קיין מאל נישט משנה געווען פון איר לבוש, אדער איר מאמע'ס און מיין מאמע'ס לבוש, (איך וועל דארפן לייגן אפאר בילדער, שלא יאמרו האומרים, אז זי האט זיך אנגעטוהן ספעציעל פאר די בילד) אבער היות ס'איז נישט איידל און נישט צניעות'דיג צו לייגן תמונות נשים, בלייבט מיר נאר איבער, צו אפווישן די באקן פון די הילכיגע פראסק,
די עסקנים האבן זיך אריין געלייגט שטארק, און ב"ה קוקט אויס מיט סוקסעס, און זיי האבן שוין צופראסקעט דעם מנהל פארן הוצאת שם רע (דער מנהל האט שוין אויסגעפרעגט האלב פון מיינע שכנים, און מיין ב"ב איז געווען מיט מיר ביי אים כמה פעמים, און ער האט געזעהן איר לבוש)
אבער דער פראסק איז צופיל פאר מיר, איך האב דאס נישט אויסגעהאלטן, בפרט אז מיין ב"ב איז געווארן מבוזה אויף אזא מיאוס'ע אופן!!!!!
און די גרעסטע עוולה דערפין איז, אז מיין ב"ב פלעגט ארבעטן ביי דעם מנהל בערך צוויי יאר אין א צוה, און ער ווייסט פונקלטיך ווי אזוי זי גייט אנגעטוהן (פונקט ווי זיין ווייב, און זיינע טעכטער), און בעזות מצח האט ער מיר פארשמירט צווישן די עסקנים, און ביי מיין רב
שומו שמים!!!!!!!!! אוי לי אללי לי!!!!!
זייט מתפלל, און איך האף גאר אין גיכן קענען דערציילן גוטע בשורות
און לאמיר נישט פארגעסן, אז די עסקנים ארבעטן זייער שווער פאר מיר (ווייל איך האב גערודערט), אבער ס'איז דא נאך 17 עלטערן, וואס כאטש 10 פון זיי, שטייען נאך זייער אונטערשטעליג, און מ'דארף אויף זיי אויך רחמנות האבן.
ולה' הישועה
=====
אפליינענדיג דעם ארטיקל, און קענענדיג ענדליכע מעשיות פון דער נאנט האב דאס מיר אויפגעשאקעלט ביז גאר!!!!
