''ספר אוצר פנינים'', פערל אדער פלאגיאריזם?!
נשלח: זונטאג סעפטעמבער 28, 2014 6:11 pm
הרב אלכסנדר זושא פרידמאן איז געווען א פוילישער איד, א תלמיד חכם, עסקן, בעל מחנך, שרייבער און דענקער, וועלכער איז ליידער אומגעקומען דורכאויס דער צווייטער וועלט קריג, און ווערט הויפטזעכליך געדענקט א דאנק זיין פאפולערן קלאסישן ווערק "דער תורה קוואל" געשריבן אריגינעל אויף דער אידישער שפראך און איז שפעטער איבערגעזעצט געווארן אויף לשון הקודש אלס "מעיינה של תורה" וועלכער אנטהאלט א זאמלונג פון קורצע דברי תורה וחסידות אויף דער וואכנדיגער סדרה; א גאר פאפולערער ספר, א וואונדערבארער ארבעט, מיט א ציציענדע, לייכטע און שארפע שפראך, און א מוז-ארטיקל פאר מגידים און גוט-ווארט-זאגער.
נאך א ספר וואס באשיינט מיין ספרים שראנק און ווערט ערליך אויסגעשאקלט יעדן ערב פסח איז דער: "אוצר פנינים על התורה", א פינף בענדערדיגער סעט וואס ענטהאלט א זאמלונג פון פערל רייד אויף דער וואכנדיגער סדרה, אין דער אידישער שפראך, פארפאסט דורך דעם געניאלן שרייבער הרב יעקב משולם גרינפעלד, גרינדער פון "עטרת פאבלישיניג", און פארפאסער פון פילע ספרים.
גרינפעלד, איז באקאנט אלס איינער פון די שרייבער פונעם "ספר דברי יואל", אן אמט צו וועלכן ער איז דערוועלט געווארן נאך לענגערע זוכענישן פאר'ן פאסיגן שרייבער.
ווי די לעגנדע פארציילט, איז דער סאטמארער רבי געווען שטארק קלייבעריש ביים וועלן דעם פאסיגן שרייבער און האט לאנג געזוכט, ביז עס איז אים עווענטועל געפאלן דעם סגנון פון גרינפעלד, וועלכער האט געשפילט א באדייטנדע ראלע אין שרייבן דעם דברי יואל.
אבער איז דער אוצר פנינים טאקע אן אוצר פון פערל אדער ליבערשט פראסט און פשוט פלאגיאריזם אין אירע שענסטע פארבן?
א בליק אריין אין די צוויי אויבנדערמאנטע חיבורים האט צו מיין שוידער, שאק און אנטריסונג, באלד געצייגט אז דער בעל האוצר האט זיך מתעטף געווען אין א טלית שאינו שלו. רוב מנין ובנין פונעם אוצר איז פשוט קאפירט פונעם תורה קוואל, א גענוי קאפיע סיי פונעם תוכן און סיי פונעם אויסשטעל. צומאל פארגינט זיך דער מחבר ארויסצונעמען א טייטש וואס געפעלט אים נישט, אדער צולייגן אן עובדט'לע אדער געשיכטע'לע, און צומאל דאס אויך נישט.
דער ספר קומט באקרוינט מיט הסכמות פון אלע סאטמארער דיינים וועלכע שפארן נישט קיין לויב ווערטער פאר די באגריסנווערדע ארבעט דער בעל האוצר האט אהערגעשטעלט. ווי אויך קומט דער ספר באצירט מיט אן עטליכע בלעטערדיגע הקדמה. איראניש, אז דער מחבר האט נישט געשפירט פאר וויכטיג צו דערמאנען דעם בירא דשתית מיני', און זיך באדאנקען פאר דעם תורה קוואל פון וואו ער האט גע'לקח'נט דאס רוב פון זיינע סחורה תחת עיני השמש, וועלכער האט אים איינגעשפארט סיי וועלכע פלאג, און סיי וועלכע געברויך פאר אריגינעליטעט.
בלייבט מיר נאר איבער צו שטוינען איבער דעם איגנאראנץ פון דעם מחבר: צי האט ער טאקע געקלערט אז דאס וועט קיינמאל נישט באמערקט ווערן, אדער איז פלאגיאריזם געווען ביי אים פאררעכנט אלס קנאפער פארברעך אז ס'זאל דארפן בכלל שפילן א פאקטאר? אזוי צי אזוי, האט דער מחבר געוויס פארזען איינס פון די מ"ח דברים שהתורה נקנית בהם: "והאומר דבר בשם אומרו".
זאלן מיינע רייד ברענגען א גאולה לעולם.
נאך א ספר וואס באשיינט מיין ספרים שראנק און ווערט ערליך אויסגעשאקלט יעדן ערב פסח איז דער: "אוצר פנינים על התורה", א פינף בענדערדיגער סעט וואס ענטהאלט א זאמלונג פון פערל רייד אויף דער וואכנדיגער סדרה, אין דער אידישער שפראך, פארפאסט דורך דעם געניאלן שרייבער הרב יעקב משולם גרינפעלד, גרינדער פון "עטרת פאבלישיניג", און פארפאסער פון פילע ספרים.
גרינפעלד, איז באקאנט אלס איינער פון די שרייבער פונעם "ספר דברי יואל", אן אמט צו וועלכן ער איז דערוועלט געווארן נאך לענגערע זוכענישן פאר'ן פאסיגן שרייבער.
ווי די לעגנדע פארציילט, איז דער סאטמארער רבי געווען שטארק קלייבעריש ביים וועלן דעם פאסיגן שרייבער און האט לאנג געזוכט, ביז עס איז אים עווענטועל געפאלן דעם סגנון פון גרינפעלד, וועלכער האט געשפילט א באדייטנדע ראלע אין שרייבן דעם דברי יואל.
אבער איז דער אוצר פנינים טאקע אן אוצר פון פערל אדער ליבערשט פראסט און פשוט פלאגיאריזם אין אירע שענסטע פארבן?
א בליק אריין אין די צוויי אויבנדערמאנטע חיבורים האט צו מיין שוידער, שאק און אנטריסונג, באלד געצייגט אז דער בעל האוצר האט זיך מתעטף געווען אין א טלית שאינו שלו. רוב מנין ובנין פונעם אוצר איז פשוט קאפירט פונעם תורה קוואל, א גענוי קאפיע סיי פונעם תוכן און סיי פונעם אויסשטעל. צומאל פארגינט זיך דער מחבר ארויסצונעמען א טייטש וואס געפעלט אים נישט, אדער צולייגן אן עובדט'לע אדער געשיכטע'לע, און צומאל דאס אויך נישט.
דער ספר קומט באקרוינט מיט הסכמות פון אלע סאטמארער דיינים וועלכע שפארן נישט קיין לויב ווערטער פאר די באגריסנווערדע ארבעט דער בעל האוצר האט אהערגעשטעלט. ווי אויך קומט דער ספר באצירט מיט אן עטליכע בלעטערדיגע הקדמה. איראניש, אז דער מחבר האט נישט געשפירט פאר וויכטיג צו דערמאנען דעם בירא דשתית מיני', און זיך באדאנקען פאר דעם תורה קוואל פון וואו ער האט גע'לקח'נט דאס רוב פון זיינע סחורה תחת עיני השמש, וועלכער האט אים איינגעשפארט סיי וועלכע פלאג, און סיי וועלכע געברויך פאר אריגינעליטעט.
בלייבט מיר נאר איבער צו שטוינען איבער דעם איגנאראנץ פון דעם מחבר: צי האט ער טאקע געקלערט אז דאס וועט קיינמאל נישט באמערקט ווערן, אדער איז פלאגיאריזם געווען ביי אים פאררעכנט אלס קנאפער פארברעך אז ס'זאל דארפן בכלל שפילן א פאקטאר? אזוי צי אזוי, האט דער מחבר געוויס פארזען איינס פון די מ"ח דברים שהתורה נקנית בהם: "והאומר דבר בשם אומרו".
זאלן מיינע רייד ברענגען א גאולה לעולם.
