געדאנקען מיט מעשיות פון חסיד'ישער פארברענגען

[ראש הישיבה]

[justify]א חסידישע פארברענג:
ביי א חסידישער פארברענג ווערט איבערגעשמועסט אסאך ענינים וואס האט מיט עבודת השם. איבער א גלעזל משקה מיט דביקות'דיגע חסידשער ניגונים אינצווישן, רעדט מען אפענהארציגע נושאים. אסאך געדאנקן ווערן געעפנט און דורך געטוהן דארט. נאך א פאהר מאל זאגן לחיים די הארץ איז אפן און איז גרייט מקבל צו זיין זאכן, וואס בדרך כלל איז עס שווער צו אויפנעמען. די נפש הבהמי האט זיינס, און ער איז יעצט גרייט צו מאכן געוויסע שינויים אין זיין סדר העבודה.

דורך אויס א פארברענג וועט מען הערן געשמאקע ווערטלעך און מעשיות וואס מען קען זיך פון דעם אפלערנען געוויסע נקודות. דיע ווערטלעך וויל איך דא מאכן אן אשכול וואס מען זאל קענען ברענגן די געדאנקען וואס מען האט געהערט ביי חסידשע פארברענגענס. איך וויל לאדענען אלע מגיבים זאלן אויך ברענגן אזעלכע געדאנקען וואס זיי האבן געהערט ביי חסידישע פארברענגנס.

איידער איך הייב אהן וויל איך קלארשטעלן עטליכע נקודות וואס איז כדאי צו וויסן פאר איר זענט מגיב, אדער פאר איר לייגט א געדאנק:

1. יעדע געדאנק זאל האבן א נאמבער. דאס הייסט אויבן אין די טעמע שרייב נומער 1 אדער 2 אזוי ווייטער ווי מען האלט מיט די נומער'ס.

2. ווען איר זענט מגיב אויף א געוויסע געדאנק שרייבט אויך אריין אין די טעמע אויף וועלעכע נומער איר זענט מגיב.

3. עס איז וויכטיג צו באטאנען אז די געדאנקען און מעשיות על אף אז זיי האבן א תוכן, איז עס נישט הלכה למשה מסיני. עס מוז נישט זיין אז די מעשה האט אמאל טאקע פאסירט. עס מוז נישט זיין אז אויף וועמען מען זאגט אז ער האט עס פארציילט איז אמת. די איינציגסטע זאך וואס עס זאגט אז דער כותב האט עס געהערט ביי א חסידישע פארברענג, וזהו.

4. ולכן ווען דו צונעמסט א מעשה, טוה עס נאר אלס א המשך פון די פארברענג, דהיינו אויב דו האלסט אז מען קען אנדערש אפלערנען די געדאנק, שרייב דיין חוות דעת, וכדומה.

5. אזוי אויך איז דא אזעלעכע מעשיות וואס ברענגן א שמייכל און מאכן ווארעם אויפן הארץ, אבער לאו דוקא אז עס האט אזא קנאקעדיגע ובכן. מיר ברענגן עס צוליב דעם אז עס אז געזאגט געווארן ביי א חסידישע פארברענג.

איך וועל ברענגן מזמן לזמן בל"נ נאך א געדאנק אדער צוויי. דער עולם ווערט געבעטן צוצולייגן זייערע געדאנקן.

איך דאנק פון פאראויס פאר אלע ניקס וואס וועלן זיך משתתף זיין אין דעם אשכול. נאר בהשתתפות פון אנדערע קען דער פארברענג זיין געשמאק.

רבותי זאגט'ס לחיים און לאמיר פארברענגן מיט א געשמאק.[/justify]

[ראש הישיבה]

דער מהר"ם מרוטנבורג איז געשטארבען אין תפיסה. איז געקומען א איד א גביר און פארקויפט זיין גאנצע פארמעגן, מיט די געלט האט ער אויסגעלייזט די גוף קדוש פון די מהר"ם פון תפיסה א יאר און א האלב נאך ער איז נפטר געווארן, און געברענגט לקבירה.
די מהר"ם איז געקומען צו דעם איד אין חלום און אים באדאנקט פאר אים מקבר זיין און מאכן אן השראה פאר זיין נשמה. די מהר"ם האט געזאגט פאר דעם איד (בחלום) אז מען וויל אים באלוינען פאר דעם מן השמים. אדער קען ער באקומען אריכת ימים אדער קען ער באקומען עמי במחיצתי. דער איד האט בוחר געווען עמי במחצתי צו קענען זיצן אין גן עדן מיט די הייליגע מהר"ם מרוטנבורג. האט דער מהר"ם אים געזאגט אז ער זאל זיך געזעגנען מיט די משפחה מארגן ווייל ער וועט גלייך מוזן נפטר ווערן. וכן הוה די נעקסטע נאכט איז ער נפטר געווארן.
ווען רבי הלל פאריטשער האט געהערט די מעשה, האט ער געזאגט אז דער מענטש איז א שוטה!! וואס איז ווערד די גאנצע גן עדן, קעגן איין הנחת תפילין. א מצוה איז דביקות בשם ממש. גן עדן איז נאר די נהנה מזיו השכינה.

[ראש הישיבה]

צום רבין מהר"ש איז געקומען א אפגעפארענע חסיד. ער האט געזאגט אז ער האט אסאך קשיות אין אמונה וואס ער וויל פארלייגן פארן רבין. האט די מהר"ש געענטפערט: זייטס אים קודם מסרס, און נאכדעם וועלן מיר זעהן אויב ער האט נאך קשיות.

[ראש הישיבה]

רבי מענדל מארוזאב (זקן מופלג לאורך ימים טובים וארוכים בבריאת השלימות) פארציילט אז לעצטנס חלומט ער אז מען רופט אים ארויף אין הימל. פרעגט ער וואס איז? זאגט מען אים אז מען דארף דארט א משפיע. זאגט ער אז עס איז דא ר' מענדל פוטערפאס אדער ר' ניסן נעמענוב ועוד. זאגט מען אים: שוטה דו מיינסט מיר דארפן דיר אין גן עדן, מיר דארפן דיר אין גיהנם.

[ונבנתה העיר]

שמעתי ממו"ר הגה"ח ר' חיים שלום שיחי' דייטש, אין רוסלאנד האבן דעם צאר'ס סאלדאטן אמאל דורכמארשירט די שטאט, זאגט איין חסיד פאר'ן אנדערן: גיב א קוק, ניטאמאל איז די הויזן וואס ער טראגט זיינער, איז ווי קומט צו איהם אזא שטאלץ? אזא ראשו מגיע השמימה?

און ער ענטפערט: היא הנותנת, אפי' זיין אייגענע לייב געהערט צו די מלוכה, איז אז א סאלדאט גייט - גייט די מלוכה, און די מלוכה איז רייך.

[ונבנתה העיר]

א חסיד האט זיך אפגערעדט פאר'ן אלטן רבי'ן - בעל התניא והשו"ע - אז די ברייהויז אין וועלכער ער פלעגט שאפן ביר פאר פרנסה האט אפגעברענט, ומאין יביא לחמו.

האט דער רבי איהם געזאגט: מכלכל חיים בחסד כתיב, נישט מכלכל חיים בברייהויז.

[ונבנתה העיר]

פעם, עת התוועד הגה"ח ר' זלמן גופין עם געווארענע חסידים, ענה אחד ואמר 'עה, דאס זענען הויכע זאכן', כטוב לבו הרים קולו בזעקה 'וואס ווילט איהר? נידריגע זאכן?'

[ראש הישיבה]

צום רבין מהר"ש איז געקומען א אפגעפארענע חסיד. ער האט געזאגט אז ער האט אסאך קשיות אין אמונה וואס ער וויל פארלייגן פארן רבין. האט די מהר"ש געענטפערט: זייטס אים קודם מסרס, און נאכדעם וועלן מיר זעהן אויב ער האט נאך קשיות.

לאמיר זיך אביסל שמועסן איבערדעם.

זייער אסאך מאל איז דא מענטשן וואס זענען פארנומען מיט קשיות/ראיות /הוכחות בעניני אמונה וכדומה. דארף מען קלערן וואס איז די מקור פון די קשיות. זענען זיי אמת'דיגע ריינע קשיות וואס ער האט? אדער זענען די אלע קשיות גאר תירוצים. עס קען זיין אז ער איז פשוט א טראכטער אדער פון כת הספקנין אין קענען נישט גלייבן אלס וואס מען פארקויפט אים. ער קריכט און קריכט טיפער און טיפער. אויב אזוי איז עס קשיות.

אבער עס קען זיין אז דער מענטש איז א בשר ודם וואס איז נישט געמאכט פון ראבבער, און ספראוועט זיך מיט זיינע בהמיות'דיגע תאוות. נאכן האבן מערערע דורכפעלער (לדעתו) זיכט ער א תירוץ אויף דעם אלעס. נו פרעגט ער ווער זאגט אז איך מוז פאלגן וואס שטייט אין תורה? ווער זאגט תורה מן השמים איז אמת? און אזוי ווייטער. קומט אויס אז די קשיות זענען נישט קשיות, זיי זענען גאר תירוצים (אויף זיינע מעשים טובים).

דאס מיינט די רבי די מהר"ש 'קודם זייטס אים מסרס, און נאכדעם וועלן מיר זעהן אויב ער האט נאך קשיות'. איינמאל ער האט שוין נישט קיין מעגא תאוות, אפשר וועט ער שוין נישט דארפן די אלע קשיות צו פערענטפערן זיינע מעשים טובים.

לחיים לחיים!

[shem-tov]

ביים מיטעלן ליובאוויטשער רבין זצ"ל האבן די חסידים זיך געקריגט וויפיל וויין אריינצוברענגן צום טיש. זאגט די רבי אז איבער וויין רעדט מען נישט ווי חז"ל זאגן כשם שהדיבור יפה לבשמים כך דיבור רע ליין. נאר מטוט וואס מדארף צו טאן. א ראיה פון די סדרה אז רשי זאגט אויף 'מטוב מצרים' אז סמיינט יין ישן. נו פארוואס זאגט דאס נישט דער פסוק ווייל וויין ברוינפן באהאלט מען מען דארף עס נישט אזוי מפרסם זיין. עמוק מאד

[ראש הישיבה]

וואס איז די טיפקייט פון די ווארט?

[shem-tov]

סליגט דערינען פיל סודות. ואין לי הפנאי להאריך . עיין במהר"ל יין ישן בגימטריא ת"ל א רמז אז יעקב זאל זיך צויאגן ווייל מען דארף נאך אדורכגיין דעם גלות. די שייכות פון ת"ל מיט גלות מיט טוב מצרים מיט יין ישן מיט חסידים.

[ראש הישיבה]

עס איז געקומען א מתנגד צום אלטן רבי'ו זיך מתלונן זיין, אז זיין איידעם פלעגט אמאל לערנען בהתמדה רבה, ממש יומם ולילה. אבער זייט ער איז פארכאפט ביי די חסידים כמעט וואס ער לערנט נישט. קוים א שעה צוויי לערנט ער.

האט דער אלטער רבי געזאגט: יע אמאל פלעגט ער לערנען אדע צוליב די שוויגער אדער צוליב די קאץ. פרעגט די שווער מה הפשט? זאגט ער אז די איידעם פלעגט לערנען אין א שטוב ביי די שווער אינדערהיים. האט ער אלץ מורא געהאט אז די שוויגער וועט אריינקומען אין די ספרים שטוב, האט ער געמוזט לערנען. אסאך מאל האט ער געהערט ווי עפעס קראצט אויף די טיר פון די שטוב, געמיינט האט ער אז די שוויגער הערט אונטער, למעשה איז עס געווען די קאץ. האט ער מורא געהאט אדער פון די שוויגער אדער פון די קאץ.

[נקודת החבדית]

נאר מטוט וואס מדארף צו טאן

וואס איז די טיפקייט פון די ווארט?

י"לשלהי העמוד

[ראש הישיבה]

שמעתי ממו"ר הגה"ח ר' חיים שלום שיחי' דייטש, אין רוסלאנד האבן דעם צאר'ס סאלדאטן אמאל דורכמארשירט די שטאט, זאגט איין חסיד פאר'ן אנדערן: גיב א קוק, ניטאמאל איז די הויזן וואס ער טראגט זיינער, איז ווי קומט צו איהם אזא שטאלץ? אזא ראשו מגיע השמימה?

און ער ענטפערט: היא הנותנת, אפי' זיין אייגענע לייב געהערט צו די מלוכה, איז אז א סאלדאט גייט - גייט די מלוכה, און די מלוכה איז רייך.

פשטות איז משמע פון די ערשטע חסיד אז אויב דער הויזן וואלט געהערט פארן סאלדאט איז פארשאנדיג פארוואס דער סאלדאט וואקט ארום מיט א שטאלץ. לאמיתו של דבר, וואס נאר א מענטש וועט נאר וועלן זיך גרויס האלטן איז גאוה של שקר. ווי הויך א מענטש וועט נאר אהנקומען האט נאך נישט מיט וואס צו זיין שטאלץ מיט זיך. כעין א משל, ווען מען זעהט א גאנצע מחנה מיט מארעטשקעס, זיי דרייען זיך אהין און צוריק. קען זיין אז בעולמם אין זייער וועלט טוהן זיי אויף גדולות ונצורות. אבער זיי האבן זיך מיט וואס גרויס צו האלטן??? עס איז דאך נישט תופס מקום ביי אונז. על אחת כמה וכמה, אונז כלפי מעלה, וואס אונז וועלן נאר טוהן, איז כלפי שמיא כלא חשיב. וכל שכן אז מיר ווילן זיך פראבירן גרויסהאלטן מיט גשמיות'דיגע זאכן.

אבער אז מען געהערט צום רבש"ע, מיר זענען בטל צו אים, מיר זענען עבדים למקום, דעמאלס קומט אונז שוין יא א שטאלץ. דא גייט עבד מלך, וואס איז כמלך. מיר זענען שטאלץ צו זיין בטל צו השם יתברך.

כך נראה לי לענ"ד



לחיים לחיים!

[ראש הישיבה]

עס איז געווען א מתנגדישער שטאט וואס האט מורא געהאט אז די חסידישע מגידים גייען מאכן די שטאט פאר חסידים. האבן זיי געמאכט א תקנה אז ווען עס קומט א מגיד וואס וויל רעדן, מוז קודם איבערגיין די תוכן פון זיין דרשה מיט די ראש הקהל, כדי צו קענען צענזערירן אויב דער מגיד איז נישט פון די חסידים. נאר נאך די ראש הקהל האט געזעהן אז ער איז נישט קיין חסיד האט ער באקומען ערלויבעניש צו רעדן פארן גאנצע שטאט.

איז געקומען א חסידישער מגיד. פרעגט אים די ראש הקהל וועגן וואס גייט איר רעדן? זאגט ער איך גיי רעדן אז חסידים טראכטן פון זיך א גאנצע טאג און מתנגדים טראכטן פון באשעפער א גאנצע טאג. זאגט דער ראש הקהל. זייער גוט, און געלאזט אויסרופן אז דער חשובער מגיד גייט רעדן שבת פארן גאנצע שטאט.

ביים דרשה איז ער מסביר אז חסידים ווייסן אז אין עוד מלבדו, עס איז נישטא עפעס חוץ פון באשעפער. ווערט זיי שווער ווי בין איך? ער זאט נישט קיין נתינת מקום אז ער זאל עקזעסטירן. מוטשעט ער זיך ווי איך בין??

אבער דער מתנגד ווייסט אז ער איז דא. ער איז דא כפשוטו, מיטן גאנצע קנאק. ער דארף נישט קיין ביאורים אז ער איז דא. אבער מוטשעט זיך ווי איז די בורא? טראכט ער א גאנצע טאג וויאזוי איז דער בורא דא?

דער חסיד'ס עבודה איז אז אלהות זאל זיין בפשיטות, און דער וועלט זאל זיין בהתחדשות. ואכמ"ל


לחיים לחיים

[לעיקוואד]

ר' מענדעלע ווארקער איז אמאל געזעצן פארברענגט מיט די חסידים זיינע אגאנצע נאכט און נישט געזאגט קיין ווארט, ביים זיך אויפשטעלן אינדערפרי האט ער געגעבן א זאג, וואויל איז דער וואס ווייסט אז אחד איז טייטש איינס.

#נישטנארחבדווייסטצופארברענגען

[לעיקוואד]

געווען אמאל א גוי וואס האט באזוכט ביי א טיש פונ'עם הייליגער רוזשינער. האט מען עם שפעטער געפרעגט וואס האט ער געזעהן דארט. האט ער געזאגט ער האט געזעהן ווי דער רבי שווייגט און די חסידים הערן זיך צו.

#מדארף נישט אזויפיל פלוידערן.

[לעיקוואד]

יענער חסיד הנ"ל אז דער מהר"ש האט עם אזוי אוועקגעמאכט האט ער מחליט געווען שוין ער האט נישט וואס צו זיכען אין ליובאוויטש, האט ער זיך געדרייט אזוי אויף דער וועלט, ביז ער איז אנגעקומען אין א שטעטל געטראפען א ברעסלבער חסיד. האט ער עם געזאגט די זעלבע זאך ער האט קשיות אזוי און אזוי. האט עם דער ברעסלבער אנגעקוקט, דו פרעגסט מיר קשיות, וואס ווייס איך, איך בין א פשוט'ער איד. רעדט מיט'ן אייבערשטען פרעג עם דיינע אלע קשיות, ער איז א גרעסערע חכם.

#האט געדארפט געשעהן

[לעיקוואד]

חסידים פלעגן זינגען אזא ניגון

גייט א איד אויף גלייכע שטיינער
פאלט אראפ און ציברעכט זיך די ביינער
ער וואלגערט זיך ארום יארן יארן
ביז ער קומט קיין ווארקע צו פארן

נישט געדאווענט, נישט געלערנט
נאר דעם בורא עולם נישט דערצערנט
יא געשלאפן, יא געגעסן,
נאר פון בורא עולם נישט פארגעסן

מ'קען עסדא הערן (קורטעסי אייוועלט וויע גוגל)

[לעיקוואד]

אבער אז מען געהערט צום רבש"ע, מיר זענען בטל צו אים, מיר זענען עבדים למקום, דעמאלס קומט אונז שוין יא א שטאלץ. דא גייט עבד מלך, וואס איז כמלך. מיר זענען שטאלץ צו זיין בטל צו השם יתברך.

כך נראה לי לענ"ד



[/[/r]

נאר איך פארשטיי נישט וויאזוי מ'קען זיין שטאלץ צו זיין בטל? עס הערט זיך א תרתי דסתרי. מדארף אין דעם שטארק נזהר זיין.

[נקודת החבדית]

זהו דוקא דרגת רשב"י,ואפס קצהו וכו

[שלמה המלך]

האט עם דער ברעסלבער אנגעקוקט, דו פרעגסט מיר קשיות, וואס ווייס איך, איך בין א פשוט'ער איד. רעדט מיט'ן אייבערשטען פרעג עם דיינע אלע קשיות, ער איז א גרעסערע חכם.

די מעשה איז געוועהן אנדערש מיין איך - אדער איז עס אנאנדערע מעשה מיט די זעלבע בחינה...
אן אפיקורס האט אמאל געטראפען ר' נתן ברסלב'ער זצ"ל און אנגעפאנגען מסביר זיין אז עס חלילה נישטא קיין גאט! ענפערט אים ר' נתן 'וויזוי קען דאס זיין? איך האב דאך ממש פריער גערעדט צו אים'

כ'האב געהערט א גוט ווארט אן ענליך ווארט... איינער האט געשיקט א שאלה צו ר' חיים: הגם מ'זאגט שוין נישט התכבדו מכובדים איידער מ'גייט אין בית הכבוד ווי עס שטייט און שו"ע צוליב וואס אונז האבן מער נישט קיין שייכות מיט די מלאכים סייווי, פרעגט אים יענער אן אז וויבאלד ער האט יא א שייכות מיט מלאכים, אפשר ברויך ער עס יא זאגן? האט אים ר' חיים צוריק געשריבן: "תשאל אותם"

נ.ב. איך האב זייער הנאה פון דיזע אשכול! תוכן.....

[berlbalaguleh]

שמעתי ממו"ר הגה"ח ר' חיים שלום שיחי' דייטש, אין רוסלאנד האבן דעם צאר'ס סאלדאטן אמאל דורכמארשירט די שטאט, זאגט איין חסיד פאר'ן אנדערן: גיב א קוק, ניטאמאל איז די הויזן וואס ער טראגט זיינער, איז ווי קומט צו איהם אזא שטאלץ? אזא ראשו מגיע השמימה?

און ער ענטפערט: היא הנותנת, אפי' זיין אייגענע לייב געהערט צו די מלוכה, איז אז א סאלדאט גייט - גייט די מלוכה, און די מלוכה איז רייך.

פשטות איז משמע פון די ערשטע חסיד אז אויב דער הויזן וואלט געהערט פארן סאלדאט איז פארשאנדיג פארוואס דער סאלדאט וואקט ארום מיט א שטאלץ. לאמיתו של דבר, וואס נאר א מענטש וועט נאר וועלן זיך גרויס האלטן איז גאוה של שקר. ווי הויך א מענטש וועט נאר אהנקומען האט נאך נישט מיט וואס צו זיין שטאלץ מיט זיך. כעין א משל, ווען מען זעהט א גאנצע מחנה מיט מארעטשקעס, זיי דרייען זיך אהין און צוריק. קען זיין אז בעולמם אין זייער וועלט טוהן זיי אויף גדולות ונצורות. אבער זיי האבן זיך מיט וואס גרויס צו האלטן??? עס איז דאך נישט תופס מקום ביי אונז. על אחת כמה וכמה, אונז כלפי מעלה, וואס אונז וועלן נאר טוהן, איז כלפי שמיא כלא חשיב. וכל שכן אז מיר ווילן זיך פראבירן גרויסהאלטן מיט גשמיות'דיגע זאכן.

אבער אז מען געהערט צום רבש"ע, מיר זענען בטל צו אים, מיר זענען עבדים למקום, דעמאלס קומט אונז שוין יא א שטאלץ. דא גייט עבד מלך, וואס איז כמלך. מיר זענען שטאלץ צו זיין בטל צו השם יתברך.

כך נראה לי לענ"ד



לחיים לחיים!

כך נראה גם לרש"י הק' ז"ל. באומרו. "הדבק לשחוור וישתחוו לך"...!
סליחה. פאר נישט לייגן א נומבער בראש העמוד. איני יכול...