איינע פון די מערסט גענוצטע (נישט ממש) און מערסטע באליבטע ווערטער דא ביינונז אין שטיבל איז "והמסתעף". וואטסעפפ והמסתעף, מאסאדשעס והמסתעף, לעיקוואד והמסתעף, ראובן והמסתעף, שמעון והמסתעף און יעצט שוין אויך מסתעף והמסתעף.
בעיסיקלי אין ק"ש שפראך ווערט עס גענוצט פאר א joker, אז מ'האט נישט קיין נערוון צו שרייבן א כותרת, שרייבט מען - - - והמסתעף.
וואס מיינט דאס ווארט מסתעף? ס'קומט פון די זעלבע שורש ווי סעיף? און צו איז דאס א ריכטיגע ווארט צו נוצן אויף דעם וועג ווי מ'נוצט עס דא?
מסתעף והמסתעף
-
נופת צופים
- ידיד ותיק
- הודעות: 737
- זיך רעגיסטרירט: מאנטאג פעברואר 09, 2015 12:26 pm
- געפינט זיך: וואו נישט
- האט שוין געלייקט: 553 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 606 מאל
-
שמעון וואלף
- חבר ותיק
- הודעות: 3547
- זיך רעגיסטרירט: זונטאג דעצעמבער 14, 2014 1:33 pm
- געפינט זיך: אין דרום
- האט שוין געלייקט: 5476 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 3921 מאל
-
נופת צופים
- ידיד ותיק
- הודעות: 737
- זיך רעגיסטרירט: מאנטאג פעברואר 09, 2015 12:26 pm
- געפינט זיך: וואו נישט
- האט שוין געלייקט: 553 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 606 מאל
Re: מסתעף והמסתעף
כ'האב נישט גע'דוק'ט און נישט געטישטעכט, אבער איך פרעג אלץ די שפראך חלק. ס'שטערט מיר נישט אזוי ווייט די מסתעף והמסתעף.
סענט פראם מיי קאושער פאון...
-
[NAMELESS]
Re: מסתעף והמסתעף
איך מיין אין ספרים ווערט עס געניצט ווען מען רעדט פון פרטים וואס קומען ארויס פון א כלל,
-
ונבנתה העיר
- שריפטשטעלער
- הודעות: 3795
- זיך רעגיסטרירט: מיטוואך יולי 25, 2012 5:41 am
- האט שוין געלייקט: 6591 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 8112 מאל
'צווייג' - המסתעף אפצווייגונג.
קבור בסעיף אדמה ואיך יתגאה אדם להבל דמה.
קבור בסעיף אדמה ואיך יתגאה אדם להבל דמה.
מ'דארף צוריק אראפברענגען דעם רבי'ן
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?