א וועד השלום צווישן חסידישע קריגערישע הויפן

[פרעגער]

ת'הא ש'נת ע'ולם ה'שלום...
יעדער איז באקאנט מיט די שלום אקציעס וואס גייט לעצטנס פאר צווישן כל מיני קהילות וואס האבן זיך געריסן ביי די נעזער פאר לאנגע יארן און דורות.
בעלז מיט מאחנובקה. צאנז מיט סאטמאר (אפילו מהרז"ל). און מען זעט דאס אפילו ביי קליינע חצרות ווי סאדיגורא און נאך. ווי מען האט באשלאסן אז גענוג איז גענוג. גענוג געריסן נעזער. גענוג שלעק געטיילט. יעצט איז צייט פאר ריגעלע ריגעלע רוגז.
די שמחה וואס מען זעט ביי ביידע זייטן ווען א שלום אקציע איז סוקסעספול איז אין לשער. די רעליף\די סיפוק איז מורא'דיג. על אף אז א גוטע מחלוקת געבט אויך אסאך סיפוק (גוטע שלעק. גוטע שפיצלעך. א געלונגענע פסק דין. א מעכטיגע קאורט געווינס אד"ג) אבער דאס קומט נישט אן לקרסיליו פון די שמחה ווען מען מאכט שלום.
די גודל מעלת השלום איז באקאנט. הן מצד שמים. און אפילו מצדינו ווען עס איז אסאך גרינגער צו מסביר זיין פאר אונזערע קינדער פארוואס מען מאכט שלום. ווי צו מסביר זיין פאר קינדער פארוואס דא "מוז" מען זיך קריגן (מחלוקת ממש לשם שמים אן קיין "שום פניות"....).
א ביישפיל אין קאנטרי: איז נישט היינט גרינגער פאר דער בעלזער און מחנובקער צו זיין אין איין קאנטרי צוזאמען פאר 8 וואכן?
עס זענען נאך דא אפן אזויפיל מחלוקות צווישן חצרות. מחלוקת וואס זענען גארנישט מועיל פאר קיינעם. די פסק איז שוין דא. די סטאטוס פון די בניינים און פראפעטיס זענען שוין פיינעל. די מחלוקת וועט שוין מילא נישט טוישן די מציאות.
פארוואס אין אזא פאל נעמט מען זיך נישט מאכן שלום? וואלט עס נישט געווען בעסער פאר יעדעם?
איך וואונדער מיר אסאך פארוואס זאל זיך נישט שאפן א "וועד למען השלום". די וועד קען זיין פון נגידים\רבנים\עסקנים און וועלן ארבעטען צו מקרב זיין ביידע זייטן צו א עמק השווה.
טראכט אריין וויפיל גרינגער עס וועט מאכן פאר יעדעם. סיי פאר די רבנים\אדמורים וועלן שוין נישט דארפן האבן קאפוויי איידער זיי גייען צו א שמחה\דינער\אדער חתמ'נען א קול קורא.
וויפיל גרינגער וועט זיין פאר עסקנים אנצופירן סיי וועלכע מעמד. די רשימה איז גאר גרויס וויפיל עס וועט גרינגער מאכן פאר יעדעם.
איך רעד שוין נישט פון דעם וואס חז"ל זאגן אז דאס ברענגט ברכות ישועות פארן כלל און פרט. און איז מקרב די גאולה.
לדוגמא דא: viewtopic.php?p=286090#p286090
פארוואס טאקע זאלן די צוויי צדיקים זיך נישט צוקישן? וועמען שטערט דאס? וואס גייט מען דערלייגן?
אדער אין באבוב. מען האלט שוין נאכן פסק. דער צד וואס האט פארלוירן האט משלים געווען מיטן מצב. וואס איז יעצט?
און אזוי ווייטער. וואס זאגט איר?