קאווע שטיבל

איך זיץ צו זיך אליין אינמיטן די נאכט
די הערליכע וואונדערליכע נאטור איך באטראכט
ווער קען דען פארשטיין
טראכט איך פארטיפט צו זיך אליין
איך זיץ און וואונדער צו זיך
וואס פאר א שטארקע נחת רוח
פון זיצן ביינאכט אליינס אין פארק
וואס איך האב ליב אזוי שטארק
און באטראכטן א וויילע דעם אלעס ארום
און א הארציגע לידל צו זיך איך ברים
מיט די מוזיק אויף די אויערן
איך פול ממש ווי נייע געבוירן
אויף די מינוט פיל איך נישט קיין פּיין
אלעס איז אזוי גענוי הערליך און שיין
די ביימער די גראז די לעיק
מעגליך אז די נאטור איז איין גרויסע מיסטעיק
צו ס׳איז גאר דער אייבישטער אויף טריט און שריט
למעשה מאכט מיר דאס פילן זייער גיט
אין די יעצטיגע שווערע מינוט
ווען איך וויל פארגעסן פון די אלטע זאכן
איז מיר נישט נוגע ווער טוט די בריאה מאכן
עפעס אין מיר פילט ווי א געשריי
פארגעס פון אלעס און הייב אן פונדאסניי

איך האב גענומען די מיה
נישט געטראכט צופיל וואס איך טוה
א פעסטע החלטה אז כ׳וויל נישט מעהר וואוינען דאָהי
צוקוועטש אין אַ בארא פּארקער הויז ווי א קוה
נישט געמאכט דערפון קיין גרויסער נושא
און טאקע געטוהן, אומר ועושה
געזוכט אין סטעטן איילענד א דירה א גרויסע

און יעצט זיץ איך דא נאך פיר יאהר
און איך קען זאגן פאר יעדעם קלאר
אלע פלאג האט זיך געטוהן לוינען
צו קומען קיין סטעטן איילענד וואוינען
אוי ווי שיין און הערליך דו ביסט
אז איך האב מיך צו דיר פארגלוסט!

נ.ב. די ערשטע שטיקל פאעזיע געשריבן אין מיין לעבן ... !So don't judge me