קאווע שטיבל

טאמער פארשטייען זיך די עלטערן מיט די קינדער טראץ קולטורעליעזע שפאלטונגען צווישן זיי, דאן איז עס א ברכה און נישט אויף דעם איז געווידמעט אונזער שמועס. איך וויל זיך באציען ווען דער קוךטורעליעזע שפאלט פאראורזאכט א ווירקליכער אומאראפשלינגבארער שפאלט צווישן עלטערן און קינדער, וואס ביידע צדדים זיכן דאן שטיצע ביי די געזעלשאפט, און ביידנס מהלכים זענען דערהערבאר ביי געוויסע קרייזן מענטשן:

די צד פון די עלטערן ביי חרדים, איז שארף, איינזייטיג, אן קיין פשרות און אן קיין סברות: אזוי איז עס, דאס קינד וואס לאזט איבער אונזער דרך איז אונז מצער און ער טוט א געפערליכער עוולה, נקודה.

די צד פון די קינדער ווידעראום ווערט עפ"י רוב באגלייט מיט גאנצעטע פסיכאלאגישע אויפגעקלערטע מיינונגען, און די אפעציעלע בעלי דעת טוען זיי שטיצן.

ביידע צדדים פארמאגן א געווער צו כאפן די גאס, די עלטערן "שטאטוסקווא" און די קינדער "אזויגערופענע יושר", ביידע ניצן עס גוט אויס צו זייער זייט, און אמאל געווינט דער און אמאל געווינט דער און אמאל איז נישטא קיין געווינער.

אלס איינער וואס האלט זיך אלס א בעל יושר, וועל איך געוויס נישט אננעמען די טענה פון שטאטוס קווא, און איך וועל ליבערש צולייגן אן אויער צו די קינדער וועלעכע קומען מיט סברות, און ברענגען ארויף יושר'דיגע טענות בנוגע זייער חרות.

איז אבער מיין שאלה דא, צו איז טאקע די שטאטוסקווא טענה פון די עלטערן בלויז שריים פונעם אומ'יושר'דיגן פונסטערן מיטל אלטער, און די קינדערס טענה א ריין ענלייטמענט יושר'דיגע טענה?

אפשר הערן זיך די עלטערן'ס אומזיניג און די קינדערס פארשטענדליך, טאקע דערפאר ווייל היינט איז א אמאליגער פארשטענדליכער זאך פשוט אונטערדרוקט געווארן דורך דעם דור פון חוצפה יסגי?!

קומט אויס אז די יונגע האבן נישט בעסערע סברות, זייענדיג יונג, ברויכן זיי חרות און רייטן פשוט אויף די אידילאגיע פון חרות וואס איז היינט פאפולער, בעת די עלטערן וועלעכע ברויכן אן אויסגעפארעמט לעבן (עכ"פ כלפי די שליטה אויף זייערע קינדער) פאררופן זיך אויף די אמאליגער אידיאלאגיע פון חיי טראדישן (דערמאן זיך ווי טוביה דער מילכיגער שרייט "טראדישן").


אלזא, וועלעכער אידיאלאגיע איז ריכטיגער? עס איז מיר שווער צו ענטפערן. דער רמב"ם'ס שביל הזהב איז דא אויך גילטיג, אפגעזהן פון וועלעכע מהלך עס איז ריכטיגער, לדעתי דארף דער טאטע זעהן צו פארשטיין די געברויך פונעם קינד'ס חרות, און דער קינד דארף זעהן צו רעספעקטירן די עלטערן'ס געפילן. דאס זיך נישט רעכענען פון איין צד מיטן אנדערם קען שאפן אומגעהוירע צער איינער פארן אנדערן.

כבר פסקו חז"ל בנין נערים סתירה.
(די שמועס דארט איז געווען גראדע גאנץ א אקטועלע טעמע איבער שטייערען, ווי אזוי מ'קויפט איין די עולם בעסער).

ירח, ס'איז נישט דומה.
דו וואלסט אויך געזאגט אויף גאלילעי אז 'בנין נערים סתירה', און אריסטו'ס חשבונות מיט די כוכבים ומזלות זענען ריכטיג...

בנין נערים סתירה קומט נאר אריין ווען די זקנים האבן עקספיריענס דערין, ווען זיי קענען מסביר זיין זייער שטאנדפונקט, און ווען זיי האבן אויפגעוויזן זייער סוקסעס מיט זייער מהלך ביז יעצט.

לא כן ענינינו זה, וואס עקספיריענס איז נישטא, הסברה אין אונזער קו איז זיכער נישטא, און די מורא'דיגע סוקסעס איז אודאי און אודאי נישטא. עכ"פ זיי שטייען נישט בעסער פון די קינדער'ס בנין נערים. סך הכל זענען זיי נערים וואס זענען אויפגעוואקסן און זענען שוין 50 יעריגע נערים. והא ראי', זיין טענה איז 'שטאטוס-קווא', וואס דאס מיינט אין אנדערע ווערטער 'כ'האב דיר נישט וואס צו ענטפערן לגוף הטענה, חוץ פון זאגן שטאטוס-קווא, ווייל בעצם בין איך באנקראטירט'.

דערפאר איז דא א ספק השקול [וואס נעמען גראדע ארום פארשידענע אנדערע פאקטארן אויך, שכעת אינני רוצה לפורטם].

דער סטאטוס-קווא איז געבויט אויף א סתירה צווישען א טאטע'ס רעכט אויף א קינד און דער קינד'ס ווילען זיך אויסצו'ארבעטען לויט זיין נאטור. וויבאלד די רעכט איז נישט קיין תורה'דיגט, אפגעזען פון די סתירה פונ'ם קינד'ס ווילען/פליכט פאר זעלבסט אויסדרוקען, ממילא הער איך נישט קיין סתירה.

די קינד'ס שיטה האט דאך אויך מענטשן וואס זענען פון די עלטערע עיזש. טאקע נישט זיין טאטע, אבער אויך פון די פריערדיגע דור. קען מען נישט זאגן אז די טאטע האט א מעלה איבער די קינד מיט'ן זיין עלטער

איך ברענגט ארויס אז ביידע האבן "סימפאטיע" אין גאס. איינער מחמת סברה און איינער מחמת שטאטוסקווא, און א רעכטדענקיגער מענטש דארף זיך לכאורה נישט רעכענען בכלל מיטן לעצטן מהלך. אבער למעשה נאכן אריין טראכטן קען זיין אז דער יונגער סברהדיגער שיטא איז נישט מער יושרדיג ווי דער עלטערער אומ'סברה'דיגער שיטה. און בכל אופן דארף מען וויסן דער מיטל וועג.

פארוואס מוז מען נאכמאכן די עלטערן? לויט "שטאטוסקווא" וואס דארף איינער טוהן אז זיין טאטע באלאנגט צו א שרעקליכע קולט א שטייגער ווי העלבראנץ וכודומה?

שטאטוסקווא האט לדעתי נישט קיין שום תוקף קעגן דעם ערך פון חירות, אבער וויבאלד אונטער דעם שטאטוסקווא טענה ליגט למעשה א געוואלדיגער ווייטוג פון די עלטערן, דעריבער, אלס עטישע סיבה, דארף מען זיך רעכענען מיט זיי.

איך זאג "זיך רעכענען" ד.ה. לכל הפחות עס נעמען אין חשבון. און פארשטענדליך, טאמער די עלטערןס מהלך איז בכל אופן אומדערטרעגליך פארן קינד, איז דאך חייך קודמין, אבער דאס איז נאכדעם וואס יר האט זיך פראבירט צו רעכענען מיט זיי.

א טאטע פון א קינד וואס פאלט אריין אין העלבראנץ קולט מעג זיין ברוגז אויפן קינד? א טאטע וואס איז פרום מעג אנקוקן א קינד וואס גייט אראפ פון וועג ערגער וואו ווען ער גייט צו העלבראנץ... און לשיטתו איז דער צד שכנגד נישט שכל'דיג. דער פראבלעם פונעם עקסטרעמיסטישן טאטן איז (לדעתי)אין נישט קענען קענען זען די לעגעטימקייט פונעם זונ'ס באשלוס און נישט אין וויאזוי ער רעאגירט צו זונ'ס באשלוס וואס איז אין זיין מח א באשלוס פון טויט

געווענליך ווי מער שמאל קעפיג און פארמאכט מען לעבט אין א קאמיונעטי, אלס מער אהרט עס.

אפגעזעהן צו די עלטערנס אידאלאגיע פון פארמאכטקייט איז ריכטוג צו נישט, איז מיין מיינונג אז וויבאלד דער דרך העולם איז אז ער באדערט שטארק א טאטן פון א פארמאכטער קאמיונעטי אז דאס קינד לאזט עס איבער, דארף דעריבער דער קינד זיך רעכענען דערמיט ככל האפשר.

chusid האט געשריבן:א טאטע פון א קינד וואס פאלט אריין אין העלבראנץ קולט מעג זיין ברוגז אויפן קינד? א טאטע וואס איז פרום מעג אנקוקן א קינד וואס גייט אראפ פון וועג ערגער וואו ווען ער גייט צו העלבראנץ... און לשיטתו איז דער צד שכנגד נישט שכל'דיג. דער פראבלעם פונעם עקסטרעמיסטישן טאטן איז (לדעתי)אין נישט קענען קענען זען די לעגעטימקייט פונעם זונ'ס באשלוס און נישט אין וויאזוי ער רעאגירט צו זונ'ס באשלוס וואס איז אין זיין מח א באשלוס פון טויט

איין סעקונדע. מען רעדט דא פון OTD? בסך הכל רעדט מען פון טוישן אביסל. כ'ווייס אז דער טאטע שרייט אז אזוי הייבט זיך עס אהן... אבער פאר די סעיק אוו די קאנווערסעשאן איז א שפאן לינקס אסאך מער פארשטענדליך און מ'קען עס פשוט'ער מסבר זיין. משא"כ א קליינטשיקער טריט צו שיכן העלבראנץ א זאך וואס מ'קען נישט מסבר זיין אדער פארשטיין אהן נישצן די ווערטער ווי "נעבעך", "אזוי ארבעט עס", א.א.וו.

פאר מיין מיין טאטע איז געווען מיין בלוי קאלער דזשאב חרפות און בישות, נאכן ארבעטן אין אן אפיס פאר אפאר חדשים האב געשפירט סאיז נישט פאר מיר, סגעבט מיר נישט קיין סיפוק. האב איך געטון איז גוט פאר מיר, וואס געבט מיר סיפוק און מיין טאטע זאל דיעלן מיט זיין צער. אז ער איז נישט גרייט אראפשלינגען זיין בישות כדי איך זאל האבן א בעסער לעבען, דיסערוועד ער נישט איך זאל זוך רעכענן מיט עם.
דאס זעלבע איז מיט אטד אדער עני טויש, אויב איז דאס א זאך וואס געבט מיט סיפוק, משמעות און לעבען און ער קענען נישט פועלן מיר צי זאגן, טו וואס איז גוט פאר דיר, זאל ער נישט באשאפן קיין מענשטען.
וואס מאכט עם טראכטן אז ער ווייסט בעסער וואס איז גוט פאר מיר? אויב בין שוין 40 יאר אלט קען איך מיך שוין פארמעסטען מיט זיין חכמה? היו אבויט איך האלט אז פאר עם איז גוט א בלוי קאלער דזשאב, וועט ער קאנסידרען מיין מיינונג?

דער נושא קען מען אפלערנען פון אסאך צדדים, אבער בפשטות איז ביי אונז אידן פאראן די מושגים פון צאי לך בעקבי הצאן, מסורה, נישט משנה זיין, שאל אביך ויגדך, און נאך. ממילא איז פארשטענדליך אז אויב א קינד נויגט אפ פונעם דרך המקובל טוט עס וויי פאר די עלטערן.

און בכלל שפירן עלטערן אז זיי זענען שוין אדורך די יונגע צעלאזטע יארן און זענען שוין עלטער און באזעסן, און זיי שפירן אז זיי האבן קלארער ארויס דעם תכלית החיים, אלזא איז א ווייטאג אויב זייערע קינדער פירן זיך אויף לייכטזיניג וואס קומט נישט מתוך הכרה אז דאס אז דער ריכטיגער לייף סטייל, נאר אין אלגעמיין מתוך הפקירות און פריקת עול. וקצרתי מאוד.

אפשר איז עס נישט די ריכטיגע אשכול אבער כהאב נישט געטראפן א בעסערע פלאץ, א אמתע מעשה וואס איך קען פון די נאנט וואס האט אויפגעשאקלעט און געשטינקן אין די גאנצע שטאט, זייער אינטערסאנט.

http://narrative.ly/healing-hasidic-mas ... ric-drugs/

די 'דיני' פון די מעשה הייסט ___ און יעדער אין מאנסי קען די מעשה.

וואס עס רעגט מיך אויף מיט די אלע אט''ד און חרדים חדשים אינטערוויוס/ביכער איז ווי געזונט זייער סעלעקטיוו מעמארי און סעלעקטיוו סטאריטעלינג ארבייט.

אינטרעסאנט ווי יוסי 'פארגעסט' צו דערציילן אז זי האט מוותר געווען מרצונה אויף אירע פינעף קינדער! וואס הייסט מוותר געווען? זי האט פשוט אנגעקלאפט אויף איר מאן'ס טיר און געזאגט דא האסטו די קינדער און גוד ביי (איך האב עס מיטגעהאלטן כמעט לייוו).

איז עס נישט געווען אין ב"פ? די סטאר איז זיכער אין ב"פ

איך אויך האט געשריבן:וואס עס רעגט מיך אויף מיט די אלע אט''ד און חרדים חדשים אינטערוויוס/ביכער איז ווי געזונט זייער סעלעקטיוו מעמארי און סעלעקטיוו סטאריטעלינג ארבייט.

אינטרעסאנט ווי יוסי 'פארגעסט' צו דערציילן אז זי האט מוותר געווען מרצונה אויף אירע פינעף קינדער! וואס הייסט מוותר געווען? זי האט פשוט אנגעקלאפט אויף איר מאן'ס טיר און געזאגט דא האסטו די קינדער און גוד ביי (איך האב עס מיטגעהאלטן כמעט לייוו).

אויף ווי ווייט איך האב געלייענט רעדט ער נישט קיין ווארט פון איהר געשיכטע נישט קיין גוטס און נישט קיין שלעכטס נאר פון זיין איבערלעבעניש

איך אויך האט געשריבן:די 'דיני' פון די מעשה הייסט ...

גבאים ווי זענט איר יעצט אויס צומעקן פריוואטע נעמען ?????????????????????

איך אויך האט געשריבן:וואס עס רעגט מיך אויף מיט די אלע אט''ד און חרדים חדשים אינטערוויוס/ביכער איז ווי געזונט זייער סעלעקטיוו מעמארי און סעלעקטיוו סטאריטעלינג ארבייט.

אינטרעסאנט ווי יוסי 'פארגעסט' צו דערציילן אז זי האט מוותר געווען מרצונה אויף אירע פינעף קינדער! וואס הייסט מוותר געווען? זי האט פשוט אנגעקלאפט אויף איר מאן'ס טיר און געזאגט דא האסטו די קינדער און גוד ביי (איך האב עס מיטגעהאלטן כמעט לייוו).

איך קען די מעשה גאר גיט, אמת אז איר מאן ברענגט אויף די קינדער, דעס מיינט נאכנישט אז זי האט אויפגעגעבן די קינדער, אירע קינדער רעדן מיט איר און באזוכן איר און האבן שטארקע שייכות מיט איר, וואס וואלסטו געוואלט זי זאל אויפברענגען די קינדער איר וועג אדער איר געוועזענע זאל האבן די קינדער? ווען ס'וואלט געוועהן פארקערט וואלסטו געשריגן אז זי איז א רשע'נטע, עניוועי שרייב נישט קיין האלבע מעשיות, זי איז אדורך אסאך צרות און יסורים אין איר לעבן, און שרייב נישט קיין עכטע נעמען ווען יענער האט אליינס נישט געשריבן, זיי האבן קינדער אין די סיסטעם וואס דארפן שידוכים טוהן אין די סיסטעם און זיי זענען אינגאנצן אומשולדיג.

חוצפה שאין כמוהו אז מ׳מעקט נישט אויס די עכטע נעמען! הזאת קאווע שטיבל?

חוץ מזה זי האט א אייגענע ביזנעס און זי מאכט שיין געלט און זי האלט בעיסיקלי אויס אירע קינדער און איר געוועזנע, דעס מיינט אויפגעגעבן די קינדער???? נישט אין מיין דיקשאונערי.

אז דיני האט מוותר געווען מרצונה אויף אירע פינעף קינדער! וואס הייסט מוותר געווען? זי האט פשוט אנגעקלאפט אויף איר מאן'ס טיר און געזאגט דא האסטו די קינדער און גוד ביי (איך האב עס מיטגעהאלטן כמעט לייוו).

כמע"ט ר"ת כיש מיר אין טוחעס וד"ל.

דיין כמעט מיטגעהאלטענע מעשה איז אויסגעזויגען פונ'ם דמיון. די קינדער זיינען ביי איר כסדר. די קומיוניטי וואלט איר געדארפט נוצען אלס ביישפיל "אט איז א פרוי וועלכע האט ערמעגליכט איר פרומע מאן אויפהאדעווען איר קינדער אויפן חסידישען דרך, אפילו עס האט איר געקאסט טאג טעגליכען פיזישע קשר".

נו, אם אין דעת...