קאווע שטיבל

ביטער גערעכט???????????

אנטשולדיגט, ער באשולדיגט אים ספעציפיש מיט תחנון, און ער קען נעבעך נישט ווייזען ווי זיין פאלשער מראה מקום איז. האסט א חיבור???? שטעל עס אהער.

איך ווייס נישט צודאס איז זיין כוונה, אבער עס קומט א געוואלדיגע לימוד זכות פון די תגובות פון אישתשבי אין דער אשכול.

מיט א הנחה אז ער האט נישט קיין אדזשענדע, זעט מען אז אפילו די ווערטער זענען קלאר שווארץ אויף ווייס, זעט ער עס נישט. דער פסקי תשובות ברענגט דער ספר אשי ישראל בשם הגרשז"א ויבלחט"א הגרי"ש אלישיב, און אין אשי ישראל זאגט ער גאר עפעס אנדערש, וועגען א צווייטע נושא. און דאס איז אויך א גרייז ווייל די מקור פון דער אשי ישראל איז דער תפלה כהלכתה וואס זאגט גאר א דריטע זאך. און פון דעסטוועגען האט עס אישתשבי נישט געטראפען. קען גאר זיין אז הרב בעל פסקי תשובות האט די זעלבע אויגען פראבלעם, און ער איז נישט שולדיג.

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

און דער וואס קוקט אין דער אוצר החכמה פורום קען ער זעהן אז די קשיות דארט זענען צנומות דקות, סתם אפאר פארקראכטע ליטוואקעס.

ליטוואק פון בודאפעסט האט געשריבן:איך ווייס נישט צודאס איז זיין כוונה, אבער עס קומט א געוואלדיגע לימטד זכות פון די תגובות פון אישתשבי אין דער אשכול.

מיט א הנחה אז ער האט נישט קיין אדזשענדע, זעט מען אז אפילו די ווערטער זענען קלאר שווארץ אויף ווייס, זעט ער עס נישט. דער פסקי תשובות ברענגט אשי ישראל בשם הגרשז"א ויבלחט"א הגרי"ש אלישיב, און אין אשי ישראל זאגט ער גאר עפעס אנדערש, וועגען א צווייטע נושא. און דאס איז אויך א גרייז ווייל די מקור פון דער אשי ישראל איז דער תפלה כהלכתה וואס זאגט גאר א דריטע זאך. און פון דעסטוועגען האט עס אישתשבי נישט געטראפען. קען גאר זיין אז הרב בעל פסקי תשובות האט די זעלבע אויגען פראבלעם, און ער איז נישט שולדיג.

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

די ביסט דער וואס האט ליב צו רעדן אין סערקעלס, קענסט נעבעך נישט זאגען וואס ער ברענגט נישט ריכטיג, קודם ר' משה, נאכדעם ר' אלישיב, און צום סוף ר' שלמה זלמן.....

פסקי תשובות ברענגט אשי ישראל בשם הגרשז"א ויבלחט"א הגרי"ש אלישיב, און אין אשי ישראל זאגט ער גאר עפעס אנדערש, וועגען א צווייטע נושא.

יעדער קען זעהן אין פריעדיגער עמוד אז דער גאון (פאר דיר) דער פסקי תשובות ברענגט רשז"א פין הליכות שלמה, נישט אשי ישראל, דער ספר ניצט ער נאר פאר ר' משה פיינשטיין, נישט ר' אלישיב, ר' אלישיב זעה איך מיט מיינע אויגן און גאנצען נישט דארט.

ביסט א קאפ פארדרייער, גארנישט מער. סארי.

אן אויגען דאקטאר, אבער שנעל!

כ"כ באשי ישראל הערה כ"א בשם הגרשז"א ויבלחט"א הגרי"ש אלישיב שליט"א. שטייט די ווערטער צו נישט? האט הרב אלישיב געזאגט די ווערטער, יא צו נישט?

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

ליטוואק פון בודאפעסט האט געשריבן:אן אויגען דאקטאר, אבער שנעל!

כ"כ באשי ישראל הערה כ"א בשם הגרשז"א ויבלחט"א הגרי"ש אלישיב שליט"א. שטייט די ווערטער צו נישט? האט הרב אלישיב געזאגט די ווערטער, יא צו נישט?

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

שוין, צו מזל, ויפתח ד', ער איז שוין מסכים צו רעדען, א חידוש.
בקיצור רעדסטו פין הערה 43, נאך דיר בעטען ברחמים ותחנונים זאלסט ביטע זאגען וואס די און ווי די רעדסט, (הערה צדדית, די עיקר פין די הערה פעלט אין דיין סנעפשאט - מען קען נישט זעהן אלישיב דארט, טאמער איז דאס די עיקר פין דיינע טענות, ברענגט עס און זאגט, נישט שלעפ ארום כאילו די באהאלסט עפעס).

און וואס איז דיין טענה? וואס ברענגט ער נישט גוט אראפ? דער שטיקעל וואס די רעדסט, ברענגט ער אז מען קען יא אדער נישט זאגען תחנון אפילו דער ציבור טוט אנדערש, וואס איז נישט ריכטיג? דער ספר אשי ישראל איז אויף היברו בוקס?

אסור לאדם להשהות בביתו ספר שאינו מוגה

אסור לדבר לשון הרע.

איך לערן יעצט סימן קנ"ח אין או"ח, און איך האב דארט אויך נאכגעקוקט.

הרב בעל פסקי תשובות ברענגט אז מ'זאל נזהר זיין אין וואשען פאר א דבר שטיבולו במשקה, וכן היו נוהגים גדולי ישראל מאד להקפיד מאד על נטילה זו. און וואס איז די מקור? דער ספר בית ברוך אויף דער חיי"א ברענגט פון א ספר מעורר ישנים בשם הרב חיים בריסקער. די פראבלעם איז אז דאס איז א האלבע זאך.
דא האט איהר דער פסקי תשובות

דא האט איהר דער מעורר ישנים

אז מ'קוקט גוט, זעט מען אז דער מעורר ישנים האט טענות אויף הרב חיים בריסקער וואס האט עס געטוהן בצנעא, ווייל דער מחבר דארט האלט אז יעדער מוז עס טוהן און מ'זאל עס נישט מאכען בצנעא. הייסט'ס הגר"ח מבריסק האט אנדערש געזאגט ווי איהם און ער האט עס געטוהן נאר אלס חומרא.
שוין, דאס איז א קלייניקייט, מעגליך.

דא האט איהר אבער די מקור זיינער


און דאס דארף זיין די מקור אז גדולי ישראל האבען זיך צוריק געהאלטען פון עסען א דבר שטיבולו במשקה ווען עס איז געווען צו שווער זיך צו וואשען.

דא האט איהר די ציטאט פון די ספר מעורר ישנים אין דער בית ברוך

דא זעט מען קלארעהייט אז די גדולי ישראל האבען נישט זיך צוריק געהאלטען פון עסען ווען עס איז זיי שווער געווען, נאר אז הרב מרדכי פריעדמאן פון מעזריטש האט געהאלטען אז זיי וואלטען געמעגט אזוי טוהן.

איי, וועסטו זאגען אז עס מאכט נישט אויס? ביסט גערעכט, אבער אקוראט איז ער נישט.

און איך וואלט גע'עצה'ט דער עולם צו גייען צום נייעם אוצר החכמה סייט אתר הטאבלט, ווי יעדער קען נוצען זייער אוצר, מ'דארף נישט זיין א מעמבער, ביזדערווייל.

גיט צ'י וויסען

איך זעה יעצט אז אין דער אשכול ליגט נאך א נקודה וואס איז שטארק אמת וועגן דער פסקי תשובות.

ער האט אגענדעס, אמת. און מען קען אנווייזן צענדליגע פסקים ווי ער דרייט אטן לאזט אויס שיטות פין פוסקים כאילו זיי עקזיסטירן נישט, דרייט אהין און אהער ווייל ער וויל דער פסק זאל זיין אסור צו מותר.

פאר איך ברענג דוגמאות, דארף מען אבער ארויסברענגען אז דער טענה פין אגענדעס איז נישט דומה בכלל צו טעותים, טעותים ווייסט אויף שוואכע ארבעט, אדער א פראבלעם פין הבנת הנקרא וכדומה.

דאס אז פוסקים האבן אגענדעס איז א ווייטאג, נישט נאר דער פסקי תשובות, אסאך פוסקים, איך וויל נישט גיין ווייטער ארויף, אבער עס איז גענוג צו פארשטיין אז א ליטוואק וועט וועלען אסר'ן אלע מזונות ברויט, ווייל דער גר"א האט געלאזט פאלען ווערטער, און דער חסיד וועט וועלען מתיר זיין טבילה בחמין. דער ליטוואק עירוב דער חסיד געבראקס, דער ליטוואק חדש, דער סאטמערע פירות און לולבים פין ארץ ישראל, דער אהרוני אריזאנע, און דער ליסטע איז גאר לאנג.

איך וואלט ענדערש געוואלט פארשטיין אגענדעס ווי קריטיקירן, ווען מען זעהט און אגענדע לדעתי ליטוואק אין טבילה בחמין, דארף מען עס ענדערשט פרובירען צו פארשטיין ווי קריטיקירן, ווייל אגענדעס איז דא איבעראל.

אין פסקי תשובות ברענגט ער נישט אז דער מהרש"ם האלט אז מצה אגאנץ יאר איז מזונות, עס ציט אים שטארק אז מצה איז המוציא אגאנץ יאר. ווייסט איינער וואס אים קוועטשט?

אין מיין צווייטע דוגמא האב איך געברענגט דייקא א טעות, נישט קיין אגענדע. ער האט נישט געליינט שטאט ווי עס קומט זיך פאר'ן לערנען א הלכה, נאר כאפ לאפ געזען און געשריבען.

אגענדעס ביים פסקנ'ן א הלכה איז איין זאך. יא, א מחבר שרייבט א תשובה לויט זיין נאטור. אבער א מלקט איז אביסל אנדערש. דאס אנשטעלען א פני תם כאילו עס איז א ליקוט און דערווייל איז עס איין מענטשנ'ס מיינונג (אויפ'ן בעסטען אופן) איז א גרעסערע פראבלעם.

המחבר לוקח כמה אברכים מסתכלים באוצר החכמה וכותבים ומקבלים משכורת

האבענדיג Crohn's disease פאר יארן לאנג, און כמעט קיין איין מורה הוראה קען נישט די מציאות פון די פראבלעם, ממילא האלטן זיי זיך אפ פון פסק'ענען די סארט הלכות. (נישט אלע, געוויסע פסק'ענען אפילו זיי האבן נישט קיין אהנונג. נישט נאר אין דעם, נאר אסאך פסק'ענען זאכן וואס זיי קענען נישט די מציאות, אדער זאכן וואס זיי האבן נישט וועריפיי"ד אדער געזעהן מיט די אויגן. וכמה פעמים כבר אתי לידי חוכא וטלולא זייער פסקים ותשובות. דאס איז א ווייטאג פאר זיך ואכהמ"ל. עיין ערך מאשין ציצית בדברי חיים, למה לא רצה לכתוב טעם האיסור, מפני שלא ראה מאשין זו בעיניו, ואם יאמר דבר ולא יהיה במציאות כמו שכתב, יהיה לחוכא וטלולא).

---

זייענדיג מעיין שבת ערב ת"ב קצת הלכות בענין חולה ומיחוש, און אויב מען זאל פאסטן יעצט אויף א ת"ב נדחה. האב איך געזעהן אין די פסקי תשובות שרייבן אזוי בענין חולה פאר סתם א ת"ב,

ובפרט מי שיש לו איזה מיחוש בחלל הגוף, אין להחמיר בשום אופן

און ער איז מציין אונטן נומער 34, די מקור דערפון,

שדי חמד מערכת בין המצרים, סימן ב' אות יג' בשם הפוסקים

נו, לאמיר אפיר נעמען די שד"ח און קוקען וואס ער שרייבט.
דהיינו ער ברענגט א מהר"ם מרוטנברג וואס איז מתיר, אבער די שד"ח אליינס איז מציין אויפ דעם, שלכתחילה אויב פחות פחות מכשיעור איז גענוג, זאל ער נאר טוהן אזוי. און נאך ברענגט ער א שיטה אז א חולה שוודאי אי בו סכנה אין היתר בת"ב.

זיך צו פארופן זיין פסק אויפן שד"ח, איז פשוט א טעות (אדער א ליגענט). די שד"ח ברענג א מחלוקת בזה, און ער איז מעתיק די לשון מהר"ם בשם די שד"ח "בשם הפוסקים".. און די שד"ח אליינס, אפילו אויב ער גייט אן נעמען ווי די מהר"ם, איז עס נאר אויב לכתחילה עסט ער פחות פחות מכשיעור.

לכאורה ביסטו נישט גערעכט, ווייל א מיחוש בחלל הגוף איז א חולה שיש בו סכנה.

אישתישבי האט געשריבן:לכאורה ביסטו נישט גערעכט, ווייל א מיחוש בחלל הגוף איז א חולה שיש בו סכנה.

קודם כל זאג עס פארן שדי חמד, נישט פאר מיר.. אויב ער פסק'נט אזוי נאו פראבלעם, אבער פארוף דיר נישט אויפן שד"ח, בזמן ער שרייבט מפורש אז לכתחילה אל מען נאר עסן לשיעורין.

ועוד אין די זעלבע סעיף אין שו"ע פון ווי דו נעמסט אז עס איז א חולי שיש בו סכנה שטייט מפורש אז א מיחש שבחלל הגוף איז נישט א חולי שיש בו סכנה.

יין שרף האט געשריבן:

אישתישבי האט געשריבן:לכאורה ביסטו נישט גערעכט, ווייל א מיחוש בחלל הגוף איז א חולה שיש בו סכנה.

קודם כל זאג עס פארן שדי חמד, נישט פאר מיר.. אויב ער פסק'נט אזוי נאו פראבלעם, אבער פארוף דיר נישט אויפן שד"ח, בזמן ער שרייבט מפורש אז לכתחילה אל מען נאר עסן לשיעורין.

ועוד אין די זעלבע סעיף אין שו"ע פון ווי דו נעמסט אז עס איז א חולי שיש בו סכנה שטייט מפורש אז א מיחש שבחלל הגוף איז נישט א חולי שיש בו סכנה.

כלומר, ביסט גערעכט אז מיחוש בחלל הגוף אליין איז נישט קיין חולה שיב"ס, אבער דער מהר"ם מרוטנברג האט יא אזוי געהאלטען, און עס איז דא פוסקים וואס האלטען אזוי, ווייל ער זאגט וחי בהם וכו', וואס דאס זאגט זיך נאר אויף א חולה שיב"ס.

און געוועהנליך וואלט מען נישט אהנגענומען דער מהר"ם מרוטנברג ווייל עס איז נגד דער פסק אין שכ"ח, אבער לענין תענית, היות דער שדי חמד ברענגט אים, האלט דער בעל פסקי תשובות אז עס איז יא להלכה.

דאס וואס די טענה'סט אז דער שדי חמד האלט פחות מכשיעור, איז נישט זיכער, ער ברענגט אין דער שטיקל זאכען, אין דער פסקי תשובות האט א רעכט אנצונעמען האלבע זאכען, ווייל אונז פסק'נן נישט פחות מכשיעור לגבי תשעה באב.

און דאס וואס ער ברענגט פין רמ"ץ, איז נישט קיין סתירה צו דער מהר"ם מרוטנברג, ווייל כאמור, איז ביי א מיחוש שבחלל הגוף יא דא א ספק יב"ס, צוליב די פוסקים וואס האלטען אזוי, ודו"ק.

הייסט ער איז חולק אויפן שד"ח, סא פארוואס ברענג ער אים בכלל?? זאל ער ברענגן די מהר"ם!

זייער א וויכטיגע אשכול, תורה בכלל והוראה בפרט איז זייער וויכטיג צו גיין מיט אן אמת נישט קיין אגענדעס

אבער די עיקר צרה מיט אים איז , אז דער איז בכלל נישט קיין גרונטליכער און מישט צאם הודו מיט כוש, מקען זעהן אז בדרך כלל האט ער ניטאמאל געלערענט די טור בית יוסף (אפגערעדט די גמרא) דער מאכט א הירוס התורה ליידער

וועסטו פרעגען אן אנאנמיס שרייבער קעגען הרה"צ מביאלא , איז לאמיר טאקע מודיע זיין אן אדרעס פון א ת"ח הרב יעקב מיללער [אייזנשטאדט] וואס איך האב געהערט פון אים א שיעור אמאל ווי ער האט בתוך השיעור ברבים בבית מדרשו איבער די מנהגי אבילות בספירה זיך שטארק אפגערעדט איבער די שרעקליכע גרייזן פון הרב רבינוביץ אין זיין ספר אין דעם נושא

איך קוק שוין לאנג נישט אריין אין דעם ספר [בפרט פארען אליינס אפלערנען די סוגיא] ווייל עס פארדרייט פשוט און מאכט צומישט, אמאל מיט א שלעכטע הנחה זעסטו שוין נישט ווי די גייסט ראנג




איך האב נישט דעם ספר צו ברענגען הערות און קאפיעס אבל פטור בלא כלום א"א

קוק אריין אנהויב הלכות עירוב תבשילין (כמדומה סימן תקכז) אין פסקי תשובה ווי ער ברענגט מיט א פשטות אז לכתחלה איז כדאי צו מאכען אן עירוב תבשילין אפילו מווייסט קלאר אז מגייט נישט קאכען און שטעלט צו דעם באקאנטען מנהג פון אר"י ז"ל צו מאכען אן ערובי חצירות יעדע וואך (וואס איז שטייצעך אינו דומה כלל, עירובי חצירות איז לכתחלה געמאכט אויף א ספק אויב מוועט אפשר דארפען טראגען , משא"כ עירובי תבשילין איז א זאך וואס א מענטש ווייסט צו ער האט עסען אדער נישט)

ער ברענגט עס טאקע פון מועדים וזמנים פון הרב משה שטערנבוך אבער אלע פוסקים אן אויסנאם האלטען נישט אזוי, קענסט זעהן מרעדט ארום למשל אין די פוסקים וועגען איינער וואס וויל נאר ווארעמען עסען (לח או רק יבש) אדער איינער וואס קאכט גארנישט אבער וויל צינדען ליכט (שיש בזה שתי דעות במחבר לגבי לאדלוקי שרגא) ווי רוב זאגען אז ער זאל נישט מאכען קיין ברכה וכו׳

איז אזוי, מילא ער ברענגט די חידוש פון הרב משה שטערנבוך אינטען א הערה, נו ער ברענגט א טשיקאווע דעה , אפילו ווען ער ברענגט עס אויבען אבער זאגט פאר דעם יש מי שאומר/שחידשו/שכתבו , החרשתי

אבער ברענגען א שיטת יחידאה אלס אן אריינפור צום סימן און אז אזוי דארף מען לכחלה טוען בשעת ווען לויט כמעט אלע פוסקי זמננו איז עס א ברכה לבטלה , ווייזט אז אדער ווייסט ער נישט בחייכון פון עירובי תבשילין אדער איז ער אגענדע דריווען

סאיז דא אן שיעור עקזעמפעלס אין יעדען סימן אבל די בהערה זו למבקשי האמת


לגבי דעס וואס @ליטוואק ברענגט וועגען דע סטייפלער זצ"ל זיין קעגען ספר שש"כ (סאיז אויך דא א בריוו געשריבען בשעתו פון הג"ר דב לנדאו דערקעגען, אזוי אויך האט הג"ר שמואל וואזנער ז"ל צוריקגעצויגען פון זיין הסכמה אויף שש"כ וואס הרב נויבירט ז"ל האט געמוזט משמיט זיין די הסכמה פון די צווייטע מהדורא על פי בקשתו של הרב שמואל וואזנר אחר שהטילו עליו לחץ)

כפי ששמעתי איז די טענה געוועהן אז ער שרייבט אסאך מאהל מיט א לשון כאילו מדארף סאלווען די פראבלעם ווי סאיז אמאל משמע כאילו הלכה איז א בעיה וואס מדארף לעזען , וואס איז נישט קיין חרדישע צוגאנג צו הלכה
און לכאורה וואס האט בעיקר געשטערט דעם סטייפלר (אפשר סאבקאנטשעסלי) איז אז ער באצוט זיך בכלל נישט צום חזון איש אלס פוסק הדור און אוודאי נישט אלס פוסק אחרון , גיט נישט פאר זיין דעת קיין ספעציעלע וואג

יין שרף האט געשריבן:הייסט ער איז חולק אויפן שד"ח, סא פארוואס ברענג ער אים בכלל?? זאל ער ברענגן די מהר"ם!

איך זעה אז איך האב געמאכט א טעות. דער מהר"ם איז א אחרון נישט דער מהר"ם מרוטנברג, איבער דעם ברענגט ער פין דער שדי חמד, ווייל ער אליין איז נישט עכט אזוי חשוב צו ברענגען, בפרט ווען דער מיחוש בחלל הגוף איז שוין אויסגעפסקנט אין שכ"ט. עם כל זה, היות דער שדי חמד ברענגט אים דאך, ממילא האט ער געוואלט ברענגען דער הכרעה, ווייל דער הכרעה טוט קראסען גבולות, עס מישט צוזאמען א שאלה פין חולה שיב"ס מיט תענית, און עס איז אים געפאלען, און ווי נישט ווי איז עס א הכרעה פין א אחרון, ברענגט ער אים. דאס אז ער ברענגט נישט דער נאמען פין דער אחרון, להשביח מקחו הוא מכוון, און עס איז מער אגענדע ווי פסק, כאמור בהערות למעלה, אז דער פסקי תשובות האט אגענדעס, און יעדער וואס לערנט זיינע הלכות תענית, ווייסט אז ער האט א אגענדע צו ווייזען א זיין א מקיל בתענית האט א מקור אין הלכה, און דאס איז א חלק פין דער אגענדע. איך שיהיה א טעות איז עס נישט, ער ברענט א זאך וואס שטייט אין שדי חמד בשם א פוסק, נישט פוסקים א לשון רבים כלשונו, אבער דאס איז שכיח אז מען רופט א יחיד פוסקים.

פון אוצה"ח ברענג איך א קובץ גינת ורדים. אפשר וועט מען עס דעמאלס קענען דערהייבען



Sent from my LG-K373 using Tapatalk

בנוגע די הערה לגבי קידוש במקום סעודה, לאמיר זאגען אז דער ווארט איז מזוגות נישט מזונות, האט ער אבער געטרינקן צוויי כוסות וויין, און האט ווידער א פראבלעם פין לישב בסוכה, און א כזית מזונות איז אויך נישט מחויב בלישב בסוכה ביז א כביצה. איז מה כל הרעש? ווען דער רב המעיר שרייבט אז ער וואלט זיכער נישט געגעסען קיין מזונות פאר א כזית פת, איז עס לכאורה א פאלשע וודאות.