קאווע שטיבל

א סעיפטי פין!

אסאך שרייבן דעם אויסדרוק "יש דברים בגוי", דער לעצטער יו"ד איז א טעות סופר, בגוי מיינט "אין א גוי", מען דארף שרייבן בגו (מען פינטעלט עס מיט א חול"ם), צב"ש בגו עדן גינתא, בגו מיינט "דערין".

מאנכע שרייבן דא (און אויף אנדערע מקומות) עס איז נישט "געאייניגט" פאר דעם. די ריכטיגע וועג איז צו שרייבן "געאייגענט", א לשון פון "פאסיג".

מדי דברי בו, זענען אויך דא אסאך וואס מאכן א טעות ביים שרייבן, א דירה צו פארדינגען פאר א "צוגעגליכענע" פרייז. ס'איז צו שטוינען וויפיל מאל איך האב שוין געטראפן דעם טעות, כמעט אין יעדע אויסגאבע קען מען עס טרעפן. דער ריכטיגער ווארט איז "צוגענגליכע" (לכאורה מלשון going).

די אשכול געפעלט מיר. איך האב א פילינג אז מיינע ווערטער וועלן אפט אנקומען אהער. אינטערעסאנט אז פונקט יעצט איז אין די נייעס א קאנטראווערסי וועגן די ספעלינג פון transliterated אידיש.

http://www.nytimes.com/2013/06/01/nyreg ... osher.html

אוי ציטער איך אז מעצעך נעמען דא איבער מייו געביין, ביטע נאר ניצען קליינע שטיינדלעך.

דא אימענאר מתקן אידיש, ניש פרידיש. האניש מורא.

איינער האט ג'עפנט א אשכול וועגן "רייכענען" איך מיין עס איז "רייכערן".

"ענליך", מיינט ס'איז גלייך, אין ענגליש זאגט מען עס similar, עס קומט נישט א ד' אינמיטן ווארט. (דער סגול פונעם ע' איז א "געדריקטער" כאילו עס וואלט געשטאנען "עינליך").
אסאך שרייבער שרייבן עס "ענדליך", מיט א ד', וואס מיינט אינגאנצן עפעס אנדערש (finally), און דא דריקט מען נישט נישט דעם ע' אזוי שטארק.
מישן די 2 ווערטער איז א גרויסער טעות וואס דארף ווערן גענומען אין באטראכט בשעת'ן שרייבן.

א גרויסער עולם דא שרייבט "צירוק" אנשטאט "צוריק".
WRONG

די טעות וואס איך באמערק (און מאכט נערוועז) דאס מערסטע, איז און מיט אין.

מען שרייבט און ער איז אריין אין צימער.

דאס איז נישט אזא שלעכטע טעות, ס'מער אן אידענטיטעט. ביטע לאז עס אזוי, וד"ל

זר זהב האט געשריבן:דאס איז נישט אזא שלעכטע טעות, ס'מער אן איידענטיטי. ביטע לאז עס אזוי, וד"ל

כ'כאפ נישט

רוב פון די וואס מאכן די סארט קינדערישע מיסטעיקס שרייבן געווענליך שטותים מיט הבלים. ס'איז גרינגער אויפ'ן הארץ עס צו ליינען מיט קינדערישע ספעלינג מיסטעיקס (נישט געמיינט פרישער)

האט שוין איינער געשריבען די חילוק פון די און דו?

מען שרייבט דו האסט ארויס די זאך.

איז פארהאן א ריכטיגע און נישט-ריכטיגע ספעלינג פאר אלץ אדער אלס?

ס'האט דען די זעלבע באדייט? "אלץ וואס פרעגסטו?" איז אנשטאט "פארוואס". און "אלס" איז פארן ווארט "אלעס"

קארעקט מי איף איים קארעקט

סאונדס ראנג.

אלץ מיינט: אייביג, שטענדיג, כסדר. "אלץ פאסירט עס צו מיר"... "אלץ ווען איך רעד צו דיר ווער איך איגנארירט".
אלס מיינט: זייענדיג. "אלס רבי אין חדר האט עס פאסירט". "אלס קינד האב איך עס געגליכן".

איך מיין [tag]מאראנצןזאפט[/tag] זאגט דא פונקט פארקערט.

___
אוי שמעקעדיג האט שוין פאראכטן.

פארוואס דו בלשון נוכח ספעלט זיך מיט א וואו, און דיר און דיך ספעלן זיך מיט א יוד? איז מעגליך אז ארגינעל האט זי זיך אייביג געספעלד די מיט א יוד?

איך בין נישט מקפיד צו שרייבען דו, אך שרייב שטענדיג די.

א גרייז וואס איך טרעף אפט, אפילו אין פראפעסיאנאלע אויסגאבעס.
דער חילוק צווישן ווערט / ווערד
ווערט איז פשוט, א יונגל ווערט א בחור, א בחור ווערט א טאטע,
ווערד (worth) איז "וויפיל איז דאס ווערד"?
רוב שרייבן אלץ מיט א ט', וויפיל איז עס ווערט? דאס איז א טעות.

ווייל ווערד איז אויך א פראגראם פין מייקראסאפט.