קאווע שטיבל

איך אויך האט געשריבן:ומי יעמוד בסוד קדושים.

איך אויך האט געשריבן:אז די גייסט אויף דעם דרך גיימיר שליסן דעם שמועס דא ושלום על שלום.

איי וואס ''איין'' חודש אויף ק''ש קען טוהן מיט א איד פחדים!

ברסלבער האט געשריבן:די פראבלים מיט די מעשה דערציילערס איז אז זיי ווילן אביסל צופיצן די מעשה עס זאל זיין מער אינטערעסאנט. און זיי כאפן נישט אז מיט דעם הרג'ענען זיי אפ די מעשה.
לו יהא אז די מעשה איז אמת, איז דאס ווארשיינליך געווען א נארמאלע שמועס, ער האט געזען ווי די צוויי פויגלען קריגן זיך און איינער הרג'ט דעם צווייטן, און ער האט זיך אונטערגעשמייכלט זעענדיג ווי זיי קריגן זיך וועגן א נארישע פלאץ וואו צו שטיין. און אפשר האט ער אפילו געזאגט אז מען קען זיך לערנען א מוסר השכל דערפון אז אזוי ווי מיר לאכן פון די נארישע פויגלען וואס קריגן זיך, די זעלבע נאריש זענען מיר אויך ווען אונז קריגן זיך.
איז געגאנגען דער שרייבער און געמאכט דערפון א גאנצע נארישע מעשה.

אדנירם האט געשריבן:
דער אמשינובער רבי פון אמעריקע, ר' איציקל זצ"ל, האט דערציילט: איינמאל האבן די צוויי צדיקים, דער קאצקער און דער וואורקער, זיך געטראפן ביינאכט פאר מעריב. און זיי האבן זיך מתווכח געווען א גאנצן נאכט [בפשטות איבער די צוויי היפוכיים אין הנהגה] עד שהאיר השחר. דאן האט זיך דער וואורקער אנגערופן: "קאצקער רבי, איר וועט נישט אויספירן". האט דער קאצקער געענטפערט: "שלמה המלך האט אויך נישט אויסגעפירט". האט דער וואורקער צוריקגעענטפערט: "ווען שלמה המלך וואלט געוואוסט אז ער וועט נישט אויספירן, וואלט ער נישט אנגעהויבן". ע"כ.

אדנירם האט געשריבן:דער אמשינאווער רבי פון אמעריקע, ר' איציקל זצ"ל, האט דערציילט אז דער קאצקער האט זיך אמאל אנגערופן: "ס'נישטא מיט וועם צו גיין צום טיש". איז פונקט דארט געווען דער ערשטער אמשינאווער רבי, ר' יעקב דוד, האט ער זיך אנגערופן: "דער טאטע [ר' איציק'ל וואורקער] האט געזאגט, אז א רבי איז געגליכן צו א בעל עגלה: פאר ער שפאנט איין דעם פערד קוקט ער מיט וועמען ער גייט פארן, אז דער פערד איז שוין איינגעשפאנט נעמט ער יעדן ארויף". האט דער קאצקער זיך אויסגעדריקט "האט ער גאזאגט!". האט אים דער אמשינאווער געענטפערט: "אז דער טאטע האט געזאגט, איז אזוי!". האט דער קאצקער זיך מסביר געווען: "איך האב געמיינט צו זאגן האט 'ער' געזאגט, אייער טאטע האט עס טאקע געקענט זאגן, מיר קענען עס נישט זאגן".

אדנירם האט געשריבן:ווען ר' איציק'ל וואורקער איז אמאל געווען ראש השנה ביים חוזה, איז געקומען פאר תקיעת שופר און דער רבי האט געזאגט אז ער קען נישט אריינקומען. עפעס א גזירה הענגט און ער דארף עס אראפנעמען. פלוצים דרייט זיך דער חוזה אויס צום וואורקער און פרעגט אים וואס ער האט היינט עפעס מחדש געווען אין לערנען. ענטפערט אים דער וואורקער, אז ער האט געלערנט די דין אז א קרוב איז פסול לעדות און קען נישט זיין פונעם בי"ד אים דן צו זיין, און ס'איז אים שווער געווען, מילא אויב ער וויל מעיד זיין גוטס אויף זיין קרוב, איז ער נישט באגלייבט, אבער אויב ער וויל זאגן עפעס שלעכטס וואלט מען אים הערשט געדארפט גלייבן אז ס'מוז זיין אמת?! נאר כ'האב מיך אויסגעדרינגען פון דא - האט דער וואורקער אויסגעפירט - אז איינער וואס קען מעיד זיין שלעכטס אויף זיין קרוב, איז פשוט קיין מענטש נישט, און דערפאר איז ער פסול לעדות...

אדנירם האט געשריבן:אזוי אויך האט רבי ישראל פילוב'ער - א זון פון ר' דוד'ל קאצקער, א זון פון ר' מענדלע קאצקער - דערציילט, אז איינמאל איז דער אמשינאווער געקומען קיין קאצק אויף א שבע ברכות, און ער האט געטרינקען גוזמאות, און אין קאצק האט מען 'געקענט טרינקען'... און אפילו לויט זייערע השגות איז עס שוין געווען צופיל. האבן די שארפע קאצקע חסידים אים געגעבן מער און מער צו טרינקען וועלנדיג ער זאל ווערן שיכור... אבער מ'האט גארנישט געזען אויף אים. שפעטער איז ער געגאנגען צו זיין אכסניא און די קאצקע האבן אים באגלייט וועלנדיג זען וואס גייט זיך דא אויסקאכן. שפעטער זענען די קינדער פונעם קאצקער אים געקומען באזוכן, האט ער ווידער געשטעלט משקה און געטרינקען גוזמאות, און שפעטער איז דער עולם געקומען 'זיך צו פראוון', און בעפאר ער האט אויפגענומען דעם עולם "האט ער זיך געגעבן אפאר שאקל, און ער איז געווארן ווייס ווי קאלעך. און עס איז געווען נאכן טרינקען". האט דער פילובער אויסגעפירט, אז דא האט ער געזען בפועל וואס חז"ל זאגן אין מסכת ב"ב י' ע"א "יין קשה פחד מפיגו".

אדנירם האט געשריבן:דער אמשינאווער רבי פון אמעריקע, ר' איציקל זצ"ל, האט דערציילט, אז איינמאל ווען ער האט זיך געשטעלט דאווענען מנחה זייער שפעט, האבן אפאר 'שארפע אידן' זיך דערוואגט צו פרעגן היתכן, וואס איז דער טעם פון דאווענען אזוי שפעט. האט ער זיי געעפנט א ספר הזוהר און געוויזן "דא שטייט דער זמן מנחה". האבן די חברה אנגעהויבן אריינקוקן און גארנישט פארשטאנען... און אינמיטן האט זיי אנגעכאפט א פחד, און זיי זענען אנטלאפן.

אדנירם האט געשריבן:און צום לעצט קומט דער טיפישער אמשינאווער אנקעדאט, אז דער אמשינאווער פלעגט אריינציען דעם שלש סעודות טיף אינעם נאכט אריין. איינמאל איז זיין זון, ר' מנחם'ל, ארויס אינמיטן של"ס צו דאווענען מעריב און מאכן הבדלה. ווען דער טאטע ר' יעקב דוד'ל האט געענדיגט פראווענען של"ס, איז ער אריין צו זיך אין צימער בעפאר'ן דאווענען מעריב, און ער זעט ווי זיין זון האט שוין געמאכט הבדלה, און פון די אנדערע זייט האט זיין איידעם, דער רבי ר' מאיר'ל פון פרשיסכא, נאך געהאלטן אינמיטן די שבת'דיגע דאווענען פון שחרית... [ער איז א ריכטיגער פארגייער פונעם היינטיגן רבי'ן, זייענדיג באוואוסט אלס דער מערסט פארשלעפטער רבי ביז דער היינטיגער אמשינאווער. אי"ה וועט ער זוכה זיין צו אן ארטיקל פאר זיך]. האט ר' יעקב דוד'ל זיך אנגערופן בבדיחות הדעת: "יעצט ווייס איך שוין נישט ווי איך האלט"...

אדנירם האט געשריבן:אגב, דער מעשה דערמאנט מיך פון וואס איך האב אמאל געליינט אין סוף ספרי קדשי יהושע, להגאון ר' אליהו יהושע געלדצעהלער שליט"א ולרפו"ש [טאטע פון ר' אליעזר זצ"ל, ואחיו הגדול ר' דניאל שליט"א, ראשי ישיבת אור ישראל], ווי בתוך זכרונותיו דערציילט ער וויאזוי ס'האט אויסגעזען ביי א טיש פון ר' שמעון שלום אמשינאווער - ווי הגראי"ג האט זיך אסאך געדרייט, און דאס ענדלט ממש אין די אויבנדערמאנטע מעשה. ער זאגט אז ר' שמעון שלום האט געגעסן פיש, זיין זון ר' מאיר'ל האט געהאלטן אינמיטן דאווענען, און ר' מאיר'ל איידעם - ר' חיים מיליקאווסקי [היינטיגע אמשינאווער רבי'ס טאטע] האט געלערנט א לומד'יש ספר...

אדנירם האט געשריבן:כתבי ר"י שו"ב, ר"מ מלכוויטש אות כ"ח:

איינמאל פאר פסח האט מען ארויסגעטראגן דעם בעט פונעם רבי'ן ר' מרדכי לעכאוויטשער, כנהוג [-זעט אויס עס אפצורייניגן], און דער ר' משה'לע קוברינער - זיין תלמיד - האט געזען אז ס'דא דארטן א לייז [-פשפש] וואס קריכט ארום.

בתוך כך האט דער לעכאוויטשער דאס געזען, האט ער זיך אנגערופן: "גלוי וידוע לפני מי שאמר והי' העולם, אז דאס איז נישט פון מיר, נאר עס איז אנגעקראכן פון ערגעץ", עכ"ל.

ותאמר אל אישה הנה נא ידעתי כי איש אלהים קדוש הוא, אמר רבי יוסי ברבי חנינא: מכאן שהאשה מכרת באורחין יותר מן האיש; 'קדוש הוא' - מנא ידעה? רב ושמואל, חד אמר שלא ראתה זבוב עובר על שולחנו.

אדנירם האט געשריבן:

אדנירם האט געשריבן:כתבי ר"י שו"ב, ר"מ מלכוויטש אות כ"ח:

איינמאל פאר פסח האט מען ארויסגעטראגן דעם בעט פונעם רבי'ן ר' מרדכי לעכאוויטשער, כנהוג [-זעט אויס עס אפצורייניגן], און דער ר' משה'לע קוברינער - זיין תלמיד - האט געזען אז ס'דא דארטן א לייז [-פשפש] וואס קריכט ארום.

בתוך כך האט דער לעכאוויטשער דאס געזען, האט ער זיך אנגערופן: "גלוי וידוע לפני מי שאמר והי' העולם, אז דאס איז נישט פון מיר, נאר עס איז אנגעקראכן פון ערגעץ", עכ"ל.

גראדע האב איך געטראכט א ביאור אויף דעם, אז ס'זאל זיין יתכן להיות אמת.
ע"פ דברי הגמ' בברכות י' ע"ב:

ותאמר אל אישה הנה נא ידעתי כי איש אלהים קדוש הוא, אמר רבי יוסי ברבי חנינא: מכאן שהאשה מכרת באורחין יותר מן האיש; 'קדוש הוא' - מנא ידעה? רב ושמואל, חד אמר שלא ראתה זבוב עובר על שולחנו.

אדנירם האט געשריבן:אויווי ברסלבער,
און אויב יא, ווייס איך שוין נישט וואס צו טראכטן אויפן בעלזער רב...